มู่เซิ่ง เขยอันดับหนึ่ง นิยาย บท 246

อย่างไรก็ตาม ในวินาทีถัดมา จู่ๆก็มีบางอย่างเกิดขึ้น!

เมื่อคลื่นพลังงานไหลเข้าสู่กระบี่กระหายเลือด อุณหภูมิในร่างกายของมู่เซิ่งก็เริ่มลดลงอย่างต่อเนื่อง

“แย่แล้ว กระบี่กระหายเลือดนี้ละลายเข้าไปในเนื้อและเลือดของผม ของเหลวเสวียนหลอมกระบี่กระหายเลือด มันจะส่งผลต่อร่างกายของผมด้วย แต่พื้นฐานการฝึกฝนของผมเป็นเพียงนักเสวียนระดับต่ำเท่านั้น หากผมต้องการทนต่ออุณหภูมิของของเหลวเสวียน อย่างน้อยผมก็ต้องเป็นนักเสวียนระดับกลาง!”

ความคิดหนึ่งแวบเข้ามาในหัวของมู่เซิ่งทันที เขาควรจะเอากระบี่กระหายเลือดออกมาหลอมก่อน การดูดซับของเหลวเสวียนโดยตรง เขาวู่วามเกินไป

แต่ทันทีหลังจากนั้น เขาไม่มีเวลามาคิด ขณะที่อุณหภูมิลดลง เท้าของเขาเริ่มเป็นตะคริว และเขาเปิดปากของเขาโดยสัญชาตญาณ และกลืนน้ำในทะเลสาบคำใหญ่เข้าไปในปาก ในอุณหภูมิแบบนี้สติของมู่เซิ่งเริ่มพร่ามัว

“ผมเพิ่งเริ่มฝึก ผมจะมาตายที่นี่ได้ยังไง?”

มู่เซิ่งกัดฟันของเขา แล้วตบฝ่ามือไปที่ก้นทะเลสาบอย่างดุเดือด น้ำในทะเลสาบกระเพื่อมตามด้วยคลื่นที่ระเบิดออกมา

ความแข็งแกร่งของมู่เซิ่งนั้นน่าทึ่งอย่างหาที่เปรียบมิได้ ภายใต้แรงมหาศาลนี้ แม้แต่รอยแตกที่เล็กๆก็ปรากฏขึ้นที่ก้นทะเลสาบ ทั้งตัวของเขาก็กระเด็นออกมาจากทะเลสาบด้วยแรงถีบกลับ และร่างของเขากระแทกพื้นเสียงดังตุ้บ

น้ำเย็นกระเซ็นไปทั่วพื้น

“เสียงอะไร?”

รปภ.ที่เฝ้าอยู่ที่ประตูก็ตกใจเมื่อได้ยินเสียงดังในทะเลสาบ มีเคลื่อนไหวใหญ่เช่นนี้ ต้องไม่ใช่เรื่องเล็กๆแน่นอน ดังนั้นเขาจึงเอากระบองในห้องแล้วเดินไป

หลังจากเข้าไปใกล้ทะเลสาบ เขาก็พบมู่เซิ่งซึ่งตัวเปียกโชกทั้งตัว นอนหลับตาอยู่ริมทะเลสาบ

“คุณผู้ชาย คุณไม่เป็นไรใช่ไหม?”

หลังจากตะโกนสองครั้ง เมื่อเห็นว่ามู่เซิ่งไม่ตอบสนอง รปภ.จึงรีบเข้าไปทันที และเห็นว่าร่างกายของมู่เซิ่งเย็นมาก ริมฝีปากของเขาเป็นสีม่วง และทั้งตัวของเขาเหมือนน้ำแข็งก้อนใหญ่

“บุคลากรทางการแพทย์ ที่นี่มีเหตุฉุกเฉิน ลูกค้าจมน้ำ มาทางนี้เร็ว!”

รปภ.ตะโกนใส่เพจเจอร์ทันที

"เกิดอะไรขึ้น?"

เสียงของรปภ.ยังดึงดูดแขกคนอื่นๆอีกหลายคน พวกเขาเปิดไฟในห้องและเดินออกมาทีละคน

“อ๊ะ ทำไมมีคนนอนอยู่ริมทะเลสาบล่ะ?”

“อาจจะจมน้ำหรือเปล่า เช้านี้ผมก็รู้สึกว่ารอบๆทะเลสาบไม่มีการป้องกันเลย ไม่คิดว่าจะมีคนตกลงไปในน้ำจริงๆด้วย”

"ฮ่าฮ่า คนที่อาศัยอยู่ที่นี่ได้คือผู้ที่เข้าร่วมการแข่งขันเท่านั้น แล้วเขาจะตกลงไปในน้ำโดยไม่ตั้งใจ? มันตลกเกินไปแล้ว"

“คาดว่ายังไม่ถึงแดนปรมาจารย์บู๊ด้วยซ้ำ”

“นี่ นี่มันคุณมู่ไม่ใช่เหรอ!”

หลังจากที่เหยาเผิงเห็น หนังศีรษะของเขารู้สึกชา รีบวิ่งขึ้นไปและตะโกนว่า "คุณมู่ คุณไม่เป็นอะไรใช่ไหม คุณมู่?"

เขากำลังจะทำการนวดหัวใจผายปอดกู้ชีพ แต่เจ้าหน้าที่ทางการแพทย์มาหยุดเขาทันที

“คุณผู้ชาย โปรดหลีกทางหน่อย หาที่ว่างสำหรับผู้บาดเจ็บ และให้พวกเรารักษาเถอะ”

"ใช่ เทคนิคทางการแพทย์ของเราดีกว่าคุณ การช่วยชีวิตคนก็ปล่อยให้เป็นหน้าที่ของเราเถอะ"

เจ้าหน้าที่ทางการแพทย์สองคนขวางเหยาเผิงไว้ข้างนอกโดยตรง

เหยาเผิงไม่มีทางเลือกอื่น นอกจากยืนห่างๆและมองดูมู่เซิ่ง เขาประหม่ามาก เขาเป็นคนพามู่เซิ่งมา หากมีอะไรเกิดขึ้นที่นี่ เขาก็ยากที่จะปัดความผิดชอบนี้ไม่ได้เช่นกัน!

ในเวลาเพียง 5 นาที ทีมแพทย์ก็นำอุปกรณ์ทั้งหมดออกมาเพื่อช่วยเหลือ เมื่อทุกคนกำลังตื่นเต้นมาก มู่เซิ่งซึ่งเดิมที่ไม่รู้สึกตัวก็ตื่นขึ้นในที่สุด

เขาอ้าปากกว้างและพ่นน้ำในทะเลสาบออกมาเต็มปาก ทั้งตัวของเขายังคงหนาวสั่นจากความหนาวเย็น

“คุณมู่ ในที่สุดคุณก็ตื่นแล้ว?”เหยาเผิงตะโกนมาจากข้างนอกอย่างตื่นเต้น

“คุณผู้ชาย ท่านไม่เป็นไรใช่ไหม?ไม่สบายตรงไหนไหม ต้องไปโรงพยาบาลไหม?”เจ้าหน้าที่ฉุกเฉินก็ถามเช่นกัน

หากมู่เซิ่งประสบอุบัติเหตุเนื่องจากโรคร้ายที่ซ่อนอยู่ ที่นี่ของพวกเขาไม่สามารถรักษาได้ ดังนั้นจึงต้องไปโรงพยาบาลเท่านั้น

หลังจากมู่เซิ่งตื่นขึ้น เขาก็ขับความเย็นออกจากร่างกายทีละนิด ซึ่งทำให้ร่างกายของเขาอุ่นขึ้น แต่เขาก็ยังรู้สึกเย็นอยู่เล็กน้อย เจ้าหน้าที่ทางการแพทย์หาผ้าห่มมาคลุมร่างกายของเขา

“คราวนี้มันอันตรายเกินไป ร่างกายแทบจะต้านทานพลังของของเหลวเสวียนไม่ได้”มู่เซิ่งแอบถอนหายใจ แต่ก็เป็นความโชคร้ายในความโชคดี การฝึกฝนในร่างกายของเขาได้รับการเลื่อนขั้นจากนักเสวียนระดับต่ำถึงนักเสวียนระดับกลาง สิ่งนี้ช่วยเขาลดปัญหาหลายปีเลยนะ

ครั้งนี้ ถือเป็นเป็นความโชคดีในความโชคร้าย

“คุณผู้ชาย คุณผู้ชาย?”เมื่อเห็นมู่เซิ่งกำลังเหม่อลอย เจ้าหน้าที่ทางการแพทย์จึงถามอีกครั้ง

หลังจากตรวจสอบสภาพร่างกายของเขาแล้ว มู่เซิ่งกลับมารู้สึกตัวอีกครั้ง เขาส่ายหัวและพูดว่า"ไม่เป็นไร เมื่อกี้ผมลื่นและตกลงไปในน้ำ ตอนนี้ผมดีขึ้นมากแล้ว"

“โอเค ไม่เป็นไรก็ดีแล้ว”

เจ้าหน้าที่ทางการแพทย์ลุกขึ้นและถอนหายใจด้วยความโล่งอก

“แยกย้ายกันเถอะ ไม่เป็นไรแล้ว ไปกันเถอะ” รปภ.ช่วยพยุงมู่เซิ่งกลับไปที่ห้อง

เหยาเผิงยืนอยู่ห่างๆโดยมีเจ้าหน้าที่ทางการแพทย์อยู่ เขาต้องการถามเกี่ยวกับสภาพร่างกายของมู่เซิ่ง แต่เขาก็ไม่กล้า สิ่งนี้ทำให้มู่เซิ่งรู้สึกซาบซึ้งอย่างอธิบายไม่ถูก เขาพูดกับเหยาเผิงจากระยะไกลว่า"เหยาเผิง ผมไม่เป็นไรแล้ว คุณรีบกลับห้องไปเถอะ"

“ได้เลยครับคุณมู่”

เหยาเผิงพยักหน้า สีหน้าของเขาเปลี่ยนไปอย่างกะทันหัน และเขารีบกลับไปที่ห้องทันที

เพราะเขาเพิ่งรู้ตัวว่า ตอนออกมาใส่แค่กางเกงบ็อกเซอร์!

ห้องของมู่เซิ่งอยู่ติดกับห้องของเหมียวหยุนจื่อ เมื่อเขาได้ยินเสียงดัง ก็ลุกขึ้นจากเตียง หลังจากที่เห็นมู่เซิ่งถูกรปภ.ช่วยพยุงกลับมา ท่าทีเยาะเย้ยก็อดไม่ได้ที่จะปรากฏขึ้นที่มุมปาก

"เหอะๆ คนที่จมน้ำ ยังจะมาที่นี่เพื่อเข้าร่วมการแข่งขัน ผมว่าคุณควรกลับบ้านไปพักผ่อนเสียแต่เนิ่นๆจะดีกว่า"

มู่เซิ่งไม่สนใจเขาและเดินตรงกลับไปที่ห้อง

ตอนนี้เขามีสิ่งสำคัญที่ต้องทำ ดังนั้นเขาจึงไม่มีเวลามาเสียเวลากับคนประเภทนี้

“กระบี่กระหายเลือดมีการเปลี่ยนแปลง!”

เมื่อหยิบกระบี่กระหายเลือดออกจากแขนของเขา มู่เซิ่งพบว่า พื้นผิวของกระบี่กระหายเลือดมีการเปลี่ยนแปลงอย่างน่าอัศจรรย์ จากเดิมที่มีสีแดงเข้มเหมือนเลือด ตอนนี้มันมีชั้นบางๆเหมือนคลื่นน้ำ ด้านบนมีความรู้สึกจากการสัมผัสที่เหมือนสายฟ้า และโมเมนตัมของทั้งกระบี่แตกต่างจากเมื่อก่อนอย่างสิ้นเชิง

"ลองดู"

จิตสำนึกของมู่เซิ่งเคลื่อนไหว

ซู่!

กระบี่กระหายเลือดนั้นเร็วราวกับสายฟ้าแลบ และกวาดไปทั่วแก้วน้ำบนโต๊ะจากบนลงล่างในทันทีทันใด จนกระทั่งกระบี่กระหายเลือดฟันแก้วมัดแตกออกเป็นสองส่วนและตกลงสู่พื้นตาม ด้วยลมเย็นๆระเบิดและแก้วมัดที่ผ่าครึ่งก็มีชั้นน้ำแข็งเกาะอยู่!

ทั่วทั้งห้อง อุณหภูมิลดลงสองสามองศา

“หลังจากกระบี่กระหายเลือดวิวัฒนาการ คิดไม่ถึงว่าจะมีเอฟเฟกต์แช่แข็งคู่ต่อสู้!”

มู่เซิ่งมีความสุขมาก

ด้วยเอฟเฟกต์นี้ แม้ว่าเขาจะต่อสู้กับศัตรูที่แข็งแกร่ง ก็ยังสามารถปล่อยเอฟเฟกต์น้ำแข็งเพื่อแช่แข็งความแข็งแกร่งของคู่ต่อสู้ได้ ภายใต้การต่อสู้เช่นนี้ คู่ต่อสู้จะจบลงด้วยการพ่ายแพ้เท่านั้น

"คิดไม่ถึงว่าของเหลวเสวียนนี้จะอัศจรรย์ได้ขนาดนี้ ลองใช้ดูและดูว่ามีอะไรอีกบ้าง"

...

รุ่งเช้า

เป็นวันแข่งขัน

เนื่องจากเหตุการณ์คนจมน้ำในทะเลสาบ จึงมีการสร้างรั้วง่ายๆรอบทะเลสาบ หลังจากการแข่งขันสิ้นสุดลง การปรับปรุงก็เริ่มขึ้นอย่างเป็นทางการ นอกจากนี้ ยังมีการลาดตระเวนรักษาความปลอดภัยรอบๆรั้วอีกด้วย

แต่รปภ.เหล่านั้นดูแปลกๆเล็กน้อย ปกติทะเลสาบจะเย็นจัด และพวกเขาไม่อยากเข้าใกล้เลย ทำไมตอนนี้ถึงไม่รู้สึกอะไรแล้ว?

หรือว่า เป็นเพราะวันนี้แดดแรง?

รปภ.รู้สึกงงมาก

ไม่นาน

ตามสายตาของพวกเขา ผู้เข้าแข่งขันทั้งหมดออกมาจากห้อง