มู่เซิ่ง เขยอันดับหนึ่ง นิยาย บท 26

หัวไชเท้า

ทุกคนต่างรู้สึกตกตะลึง และมองเจียงมู่หลงด้วยความประหลาดใจ

มู่เซิ่งนั่งหัวเราะเสียงดัง และบรรยากาศในห้องโถงเต็มไปด้วยความคึกคัก

บางทีอาจเป็นเพราะได้รับอิทธิพลจากมู่เซิ่ง ตอนนี้แม้แต่มุมปากของเจียงหว่านก็ยังมีรอยยิ้มที่มีเสน่ห์

กล่าวตามตรง มู่เซิ่งไม่ค่อยหัวเราะเยาะคนแบบนี้ เว้นเสียแต่ว่าเขาจะทนไม่ได้จริง ๆ

ก่อนหน้านั้น เขาเห็นภาพวาดปลอมเกรดสูงในหอเฉียนเป่า ถึงแม้ว่ามันจะเป็นของปลอม แต่เขาแค่ส่ายศีรษะเท่านั้น เพราะภาพวาดนั้นเลียนแบบได้เหมือนจริงมาก แต่คราวนี้ เห็นได้ชัดว่าของขวัญที่เจียงมู่หลงนำมานั้นเป็นแค่หัวไชเท้า

โสมธรรมชาติสามารถบำรุงกำลัง บำรุงเลือดลม บำรุงม้ามและบำรุงปอด ฯลฯ ดังนั้น โสมจึงมีมูลค่าทางตลาดที่สูงมาก และยิ่งโสมมีอายุมากก็ยิ่งมีมูลค่าสูง

และเนื่องจากโสมเป็นของหายาก ดังนั้นบางคนจึงมีความคิดเลวทราม และทำของปลอมขึ้นมา

มู่เซิ่งเคยศึกษาทางด้านการแพทย์ ดังนั้นแค่มองแวบเดียว เขาก็สามารถบอกอายุและคุณภาพของโสมได้

แต่สิ่งที่เรียกว่าโสมพันปีที่อยู่ตรงหน้า เห็นได้ชัดว่ามันเป็นหัวหัวไชเท้า ที่หลังจากตากแห้งแล้วทาผงโสมอีกชั้น และหนวดโสมเหล่านั้นก็ตัดมาจากโสมต้นอื่น ๆ แล้วนำมาประกบกันทีละเส้น

นี่ไม่ใช่เรื่องของคุณภาพอีกต่อไปแล้ว เพราะเห็นได้ชัดว่ามันเป็นหัวไชเท้า แต่เจียงมู่หลงมองไม่เห็นความผิดปกติ และถือว่าหัวไชเท้าเป็นสมบัติล้ำค่า ซึ่งนี่เป็นเหมือนการนำสติปัญญาของทุกคนกดและถูอยู่บนพื้น? มันเป็นเรื่องที่น่าขำมาก!

“คุณ...คุณหัวเราะทำไม!”

สีหน้าของเจียงมู่หลงเปลี่ยนเป็นสีแดง

“ขอโทษด้วย ผมกลั้นไม่ไหวจริง ๆ” มู่เซิ่งปิดปาก และพยายามไม่หัวเราะออกมา “ผมไม่เคยเห็นหัวไชเท้าที่เหมือนจริงขนาดนี้มาก่อน”

“หัวไชเท้า? คุณตาบอดเหรอ? ถึงได้แยกแยะไม่ออกระหว่างหัวไชเท้ากับโสม?” คอของเจียงมู่หลงกลายเป็นสีแดง และตะโกนออกมาทันที

โสมอายุพันปีต้นนี้ เก็บมาจากชนบท เขาไม่ได้ให้ผู้เชี่ยวชาญทำการตรวจสอบ และเขาก็ไม่แน่ใจว่ามันเป็นโสมจริงหรือไม่ ตอนนี้เมื่อเขาได้ยินมู่เซิ่งพูดเช่นนี้ ทำให้เขารู้สึกกระสับกระส่ายเล็กน้อย

อย่างไรก็ตาม เขายังคงแกล้งทำเป็นสงบ แล้วนำโสมที่อยู่ในมือให้หลี่น่องที่อยู่ด้านข้างดู

“คุณหมอหลี่น่อง คุณเป็นคนที่มีความรู้กว้างขวาง รบกวนคุณช่วยตรวจสอบว่านี่คือหัวไชเท้าหรือโสม”

หลี่น่องรับโสมมา

วันนี้เพื่อต้องการแก้แค้นเรื่องที่เกิดขึ้นในโรงพยาบาล ดังนั้นหลี่น่องจึงมาถึงที่นี่ก่อนเวลา และอาจารย์บอกว่าวันนี้มีคนสำคัญบางคนมาด้วย ดังนั้นอาจารย์จึงไปซื้อสูทที่ห้างสรรพสินค้าก่อน แล้วค่อยมาร่วมงานเลี้ยง

หลี่น่องรู้สึกสงสัยมาก กะอีแค่มารักษาท่านสามไม่ใช่เหรอ ตระกูลชั้นสองเช่นนี้ เมื่อพวกเขาพบเห็นพวกเรายังต้องให้เกียรติ ยิ่งไปกว่านั้น สถานะของอาจารย์ยังไม่ธรรมดาอีกด้วย อาจารย์จำเป็นต้องจริงจังขนาดนั้นเชียวเหรอ?

เขารู้สึกสงสัย แต่เขาก็มางานเลี้ยงก่อน

หลังจากมาถึงงานเลี้ยงแล้ว ท่านสามมาต้อนรับเขาตามที่คาดการณ์ไว้ และเขาถูกจัดให้นั่งที่สำคัญถัดจากท่านสามอีกด้วย

หลี่น่องถือโสมและมองสำรวจอย่างละเอียดต่อหน้าทุกคนสักครู่ จากนั้นเขาขมวดคิ้วเล็กน้อยและมองเจียงมู่หลงแวบหนึ่ง

ด้วยสายตาที่ไม่พอใจ

หัวใจของเจียงมู่หลงเต้นแรง จบสิ้นแล้ว

เจียงหว่านสังเกตเห็นรายละเอียดนี้ ทำให้เธอรู้สึกดีใจ และแน่นอนว่ามู่เซิ่งพูดถูกอีกแล้ว

แต่คำพูดต่อไปของหลี่น่อง ดับความคิดของเจียงหว่านทันที

“คุณชายเจียง นี่เป็นโสมพันปีจริง ๆ”

หลี่น่องพยักหน้าเบา ๆ ยืนยันว่านี่คือโสมพันปี

จากนั้นเขาก็หันไปถามมู่เซิ่งด้วยสีหน้าเย็นชา

“มู่เซิ่ง คุณเป็นลูกเขยแต่งเข้าที่ไม่เอาถ่าน ทำอะไรก็ไม่เคยประสบความสำเร็จ ดังนั้นอย่ามาแสดงความคิดเห็นกับวัตถุดิบยาหายากนี้ เมื่อคนในวงการอย่างพวกเราได้ยินแล้ว มันจะกลายเป็นเรื่องตลก”

“ถ้าไม่รู้เรื่องเหล่านี้ ก็หุบปากซะ!”

เจียงหว่านรู้สึกตกตะลึง นึกไม่ถึงว่าหลี่น่องจะพูดแบบนี้

สีหน้าขาวซีดของเจียงมู่หลง เปลี่ยนเป็นปีติยินดีทันที ตอนนี้เขาเข้าใจแล้ว หลี่น่องกำลังช่วยเขา!

“คุณหมอหลี่ คุณดูละเอียดอีกครั้ง โสมนี้มัน......”

เจียงหว่านยังไม่ยอมแพ้

“โสมนี้เป็นอะไร?”