มู่เซิ่ง เขยอันดับหนึ่ง นิยาย บท 266

“เอาล่ะ อย่ามาอืดอาดยืดยาดกับกู แม่งนายจะควักเงิน หรือต้องการทิ้งชีวิตไว้ตรงนี้”

ผู้จัดการอู่ มองไปที่มู่เซิ่ง เยาะเย้ยหลายครั้ง “จริงสิ ฉันขอเตือนนาย แม้ว่านายจะควักเงิน ก็ไสหัวออกไปได้แค่คนเดียว เพราะคุณชายจูถูกชะตากับผู้หญิงที่อยู่ข้างๆนายแล้ว”

“พี่เหลียน ช่วยฉันด้วย”

ฉู่อีอีรีบวิ่งไปที่ด้านข้างของพี่เหลียนและพูด

ใบหน้าของพี่เหลียนเย็นชา

ผู้จัดการอู่ทำเรื่องแบบนี้ อันที่จริงเธอก็รู้ดี แต่เธอเห็นว่าฉู่อีอีแตกต่างจากผู้หญิงที่ไม่มีความสามารถที่อยู่ข้างนอกเหล่านั้น ดังนั้นพี่เหลียนจึงรู้สึกเห็นอกเห็นใจและสงสาร ทนไม่ได้ที่เห็นผู้หญิงอย่างนี้ แปดเปื้อนจากสังคม ดังนั้นทุกครั้งจะต้องแอบช่วยเหลือฉู่อีอีอย่างเงียบๆ

“ผู้จัดการอู่ เห็นแก่หน้าฉัน ครั้งนี้ก็ช่างมันเถอะ?” ท่าทีที่แน่วแน่ของพี่เหลียน หันกลับมาและพูดกับผู้จัดการอู่

“เห็นแก่หน้าเธอเหรอ? จางเหลียนเธอเป็นแค่บาร์เทนเดอร์ที่มีทักษะหน่อย เธอคิดว่าตัวเองมีความสำคัญมากเลยเหรอ?” ผู้จัดการอู่หัวเราะเยาะ “เธอรู้ไหมว่าคนที่ต้องการเขาคือใคร? คือ คุณชายจู เธอกล้าจะรุกรานคุณชายจูไหม?”

มู่เซิ่งที่อยู่ข้างๆพูดแทรกขึ้นมาอย่างน่าสนใจ และพูดว่า “โอ้ คุณชายจูคือใคร? ฉันก็บังเอิญตามหาเขาเหมือนกัน?”

“แม้แต่คุณชายจูนายก็ไม่รู้จักเหรอ? นายเป็นคนเจียงหนานหรือเปล่า?” ผู้จัดการอู่มองดูมู่เซิ่งด้วยความดูถูก

ผู้ชายคนนี้ คงไม่ใช่แรงงานที่กลับมาจากที่อื่นมั้ง?

ในขณะที่ผู้จัดการอู่กำลังจะเหน็บแนมต่อ จู่ๆก็มีเสียงเย็นชาดังมาจากในห้องวีไอพี “ผู้จัดการอู่ทำไมช้าจัง กูรอไม่ไหวแล้วนะ ยังไม่ส่งตัวเข้ามา”

ในน้ำเสียงมีความรู้สึกเบื่อหน่าย ซึ่งทำให้ผู้จัดการอู่สั่นไปทั้งตัว และรีบคว้าตัวฉู่อีอีและกำลังจะเดินเข้าไปในห้องวีไอพี

“เร็วเข้า ทำให้คุณชายจูขุ่นเคืองใจ จะตายยังไงยังไม่รู้เลย!”

จากนั้น ขณะที่เขาเอื้อมมือกำลังจะคว้าตัวฉู่อีอี มู่เซิ่งพลิกฝ่ามือกลับแล้วก็ตบออกไป ทำให้ฟันของผู้จัดการอู่ที่ยังเหลืออยู่หลุดร่วงลงบนพื้น และล้มลงอย่างแรง

ในบาร์ มีเสียงกรีดร้องอย่างเจ็บปวดอีกครั้งราวกับการเชือดหมู

มู่เซิ่งเช็ดเลือดสดๆบนฝ่ามือ น้ำเสียงที่ไม่แยแส พูดว่า “ถ้าไม่อยากตาย ก็อย่าคิดไม่ดีกับเธออีก”

“ไอ้หนุ่ม แกเป็นใครมาจากไหน กล้ามายุ่งเรื่องของฉัน?” คุณชายจูที่อยู่ในห้องวีไอพีได้ยินการเคลื่อนไหว โดยรู้ว่าเรื่องดีๆถูกคนอื่นทำลาย จึงพูดด้วยเสียงเย็นชา และเดินออกมา

ประตูห้องวีไอพีถูกถีบออกทันที และเห็นเพียงชายหนุ่มผมสีเขียวที่เป็นเจ้าบ้าน ตามด้วยชายหนุ่มหลายสิบคนเดินออกมา ขวางทางเดินไว้จนเต็ม

เมื่อทุกคนเห็นคุณชายจูออกมา ชั่วขณะก็ก้าวถอยหลังทันที เพียงแค่มองจากระยะไกลเท่านั้น

“คนที่มีผมสีเขียวคนนั้นก็คือคุณชายจูเหรอ?”

“ไร้สาระ คุณไม่รู้หรือว่าสัญลักษณ์ของคุณชายจูก็คือผมสีเขียว?” แม้แต่เขาคุณยังไม่รู้จัก ตาบอดหรือเปล่า?”

“เฮ้อ ฉันรู้แค่ว่าพ่อของคุณชายจูทำงานกับลุงชิง ตอนนี้ลุงชิงเป็นลูกน้องคนสำคัญที่เก่งกาจของท่านหลง ถ้าอยู่ในเจียงหนานได้รุกรานเขา ก็ไม่ต่างอะไรจากการหาที่ตาย”

“ไม่แปลกใจเลยที่ผู้จัดการอู่จะหยิ่งยโสขนาดนี้ ที่แท้ก็ทำงานให้กับคุณชายจูดูเหมือนว่าคืนนี้ไอ้หนุ่มคนนี้จะต้องตายแน่ๆ”

ทุกคนรอบข้างสนทนากันเสียงดัง

สายตาของพวกเขามีความเห็นอกเห็นใจ มองไปที่มู่เซิ่ง ราวกับว่าได้เห็นฉากของมู่เซิ่งที่นอนจมกองเลือดอย่างน่าสมเพช

“ไอ้หนุ่มเป็นนายเองหรือ?” หลังจากที่คุณชายจูเดินออกมาแล้ว เมื่อเห็นมู่เซิ่งก็ผงะ

เขาคิดไม่ถึง คนที่กล้ามาก่อเรื่องที่นี่จะเป็นชายหนุ่มที่ไร้มันสมองคนหนึ่ง

มู่เซิ่งมองไปที่คุณชายจูอย่างไม่แยแส และถามด้วยเสียงเคร่งขรึม “นายถึงกับกล้าคิดไม่ดีกับน้องสาวฉัน นายกำลังคิดอะไรอยู่?”

คุณชายจูยิ้มอย่างชั่วร้าย “เหอเหอ ความคิด แน่นอนฉันมีความคิดอยู่แล้ว น้องสาวของนายสวยขนาดนั้น และอายุยังน้อย ให้เธอติดตามฉัน จากนี้ไปนายก็จะเป็นพี่เขยของฉัน ติดตามฉันยังสามารถหาเลี้ยงปากท้องตัวเองได้ด้วย”

“ฮ่าๆๆ”

เพื่อนที่ยืนอยู่ข้างคุณชายจู หัวเราะออกมาดังๆ และขยิบตาให้มู่เซิ่ง