มู่เซิ่ง เขยอันดับหนึ่ง นิยาย บท 303

เมื่อมองไปที่ท่าทีข่มขู่ของจางเสวียนหลง ความรู้สึกโชคเพียงอย่างเดียวในใจของ หวงกางก็หายไปจนหมด

จางเสวียนหลงผู้นี้ดูเคารพมู่เซิ่งมาก มันไม่เหมือนจ้างมาด้วยเงินตามที่เขาคิดเลย

ในเวลาเดียวกัน เขายังคงมีข้อสงสัยอย่างมากในใจของเขา ตัวตนของมู่เซิ่งคืออะไร คนที่เป็นไอ้กระจอกที่ไม่ได้เรื่องตามข่าวลือ จะได้รับเกียรติให้เป็นแขกวีไอพีของท่านหลงได้อย่างไร?

เขาไม่กล้าอยู่ที่นี่นาน ดังนั้น เขาจึงปล่อยให้ผู้ใต้บังคับบัญชาแบกลูกชายที่หมดสติไว้บนหลัง แล้วรีบออกจากที่นี่ ในสถานการณ์ปัจจุบัน การช่วยเหลือลูกชายของเขาสำคัญที่สุด

ทุกคนในที่นั้นเงียบกริบ

พวกเขาหลายคนเคยได้ยินชื่อของท่านหลง ดังนั้น พวกเขาจึงรู้สึกเกรงกลัวชายที่อยู่ตรงหน้ามาก แม้ว่าจะไม่เคยได้ยิน แต่ได้เห็นผู้ใต้บังคับบัญชาจำนวนมากยืนอยู่ในระยะไกลก็ทำให้ตกตะลึงมากแล้ว

เดิมที พวกเขาคิดว่าผู้ใต้บังคับบัญชาของหวงกางจะทุบจนมู่เซิ่งคุกเข่าลง และแม้กระทั่งมู่เซิ่งจะสู้กับพวกเขาตัวคนเดียว แต่ทุกคนไม่คาดคิดว่าเหตุการณ์นี้จะเป็นเช่นนี้

ปรากฎว่ามู่เซิ่งนำคนจำนวนมากกลับมา และด้วยท่าทีบดขยี้ ชนะฝ่ายหวงกางอย่างสมบูรณ์

และกดจนทุกคน ไม่มีใครพูดได้

หลังจากที่หวงกางพาลูกชายของเขาจากไป เขาก็ไปโรงพยาบาลบนเกาะทันที เมื่อเห็นอาการที่รุนแรงเช่นนี้ โรงพยาบาลก็ทำอะไรไม่ถูก พวกเขาทำได้เพียงพันผ้าพันแผลอย่างง่ายๆ จากนั้นจึงให้หวงกางพวกเขาพาไปโรงพยาบาลใหญ่

หวงกางไปอย่างรวดเร็ว เรียกเรือลำเล็กและออกเดินทางไปที่เจียงหนาน

“ลุงหวง ผม...”

บนเรือ เจิ้งซินซินมองไปที่หวงกางด้วยสายตาที่หวาดกลัว เธอกับหวงอวี่รักกันดี และพวกเขาก็ได้พบกับพ่อแม่ของกันและกันแล้ว ไม่เช่นนั้น พวกเขาคงไม่มาที่เกาะนี้เพื่อถ่ายภาพแต่งงานหรอก แต่เรื่องของหวงอวี่และมู่เซิ่งนั้น เป็นเพราะเธอคนเดียว

“ไอ้นางสารเลว ยังมีหน้ามาเรียกผมว่าลุงอีกเหรอ?”

หวงกางตบหน้าของเจิ้งซินซินอย่างแรง ทำให้เจิ้งซินซินล้มลงบนเรือและเกือบตกทะเลจากขอบ

“ผมฟังจากลูกชายของผมแล้วว่า คุณยั่วยุใครไม่ดีแต่เสือกไปยั่วยุมู่เซิ่ง ตอนนี้ลูกชายของผมขาหัก กลายเป็นคนพิการ แม่ทั้งหมดเป็นเพราะแก ไอ้นางสารเลว!”

“ผมจะบอกคุณนะว่า คุณจะต้องรับผิดชอบชีวิตที่เหลือของลูกชายผม หากคุณกล้าฉวยโอกาสนี้หลบหนี กูจะฆ่าทั้งครอบครัวของมึง!”

ใบหน้าของเจิ้งซินซินซีดเซียว

เมื่อกี้ที่เธอมาหาหวงกางเพราะหวงอวี่กลายเป็นคนไร้ประโยชน์แล้ว เธอเริ่มเกลียดขี้หน้าหวงอวี่ ดังนั้นเธอจึงต้องการหาข้ออ้างในการเลิก แต่ก่อนที่เธอจะได้เปิดปากของเธอ หวงกางก็ขวางทุกทางออกของเธอไปหมด

เธอจะต้องอยู่กับคนพิการคนนี้ตลอดไปจริงๆเหรอ?เธอไม่เต็มใจ แต่ครอบครัวของเธอ ไม่สามารถทำให้หวงกางขุ่นเคืองได้เลย

เมื่อคิดถึงตรงนี้ กับอนาคต เจิ้งซินซินเต็มไปด้วยความสิ้นหวัง

"อู๋หนานฝ่า ผู้นำของตระกูลอู๋มาแล้ว!"

“เขามาจริงเหรอ แม่เจ้า ดูเหมือนว่าเรื่องนี้จะไม่จบลงง่ายๆอย่างแน่นอน”

"ท่านหลงเพิ่งมา และตอนนี้แม้แต่อู๋หนานฝ่าก็มาแล้ว งานประมูลวันนี้คุ้มค่าจริงๆ"

ขณะที่หวงกางจากไป ก็มีเสียงอุทานอย่างกะทันหันในฝูงชน ขณะที่ทุกคนหันไปมอง อู๋หนานฝ่าได้เดินออกจากฝูงชนแล้ว โดยไม่กลัวคนที่จางเสวียนหลงนำมา และยืนด้านหน้าของมู่เซิ่งและเปาหาร

เพราะข้างหลังเขา มีคนกลุ่มใหญ่มารวมตัวกันด้วย

แต่ที่มู่เซิ่งประหลาดใจก็คือ อู๋ซื่อซวินไม่มา

“เปาหารคุณนี่มันหยิ่งจริงๆ ผมมาที่งานประมูลหลงหางของคุณ แต่คุณยังยืนอยู่ตรงนั้น ถ้าเป็นเมื่อก่อน คุณคงออกมาต้อนรับผมนานแล้ว”มองไปที่ชายที่มีพุงโตตรงหน้า อู๋หนานฝ่าพูดอย่างไม่พอใจ

“ผู้นำตระกูลอู๋ เพราะคุณมาอย่างกระทันหันเกินไป ผมยังไม่ได้เตรียมตัวเลย ขอโทษจริงๆ” เปาหารกล่าวด้วยรอยยิ้มที่เหมือนไม่ยิ้มบนใบหน้าของเขา

แม้ว่าปากของเปาหารจะบอกว่าขอโทษ แต่ก็ไม่เห็นคำขอโทษแม้แต่น้อยจากคำพูดของเขา ซึ่งทำให้อู๋หนานฝ่ารู้สึกไม่พอใจเล็กน้อย ดูเหมือนว่าเปาหารรู้สึกว่าตนเอง ไม่ไว้หน้าเขาก็ได้

"เปาหาร ดูเหมือนคุณจะลืมตอนที่คุณขอความช่วยเหลือจากผมเมื่อคุณเปิดสาขาบนเกาะนะ?" อู๋หนานฝ่าพูดอย่างเย็นชา

“แน่นอน ผมไม่ลืมหรอก ช่วงที่ผ่านมา ผมให้ของขวัญคุณทุกปีและทุกเทศกาลไม่ใช่เหรอ?ไม่ก็วันนี้ให้ผมเตรียมของขวัญชิ้นใหญ่อีกชั้นแล้วส่งไปที่บ้านของคุณไหม?” เปาหารกล่าว

อู๋หนานฝ่าส่งเสียงอย่างเย็นชา เห็นได้ชัดว่าเริ่มโกรธเล็กน้อย"ให้ของขวัญนั้นไม่จำเป็น ผมแค่อยากจะถามว่า เรื่องที่คุณทำให้ลูกชายของผมอับอายในงานประมูลวันนี้ มันคืออะไร!"

มาแล้ว!

ฉากสำคัญกำลังจะมาแล้ว!

เรื่องอับอายขายหน้าของอู๋ซื่อซวินทุกคนรู้อยู่ในใจ เห็นได้ชัดว่ามันจะไม่ยุติง่ายๆเช่นนี้ ตอนนี้ที่อู๋หนานฝ่ามาถึงที่ ก็เพื่อมาชำระบัญชีด้วยตัวเอง!

"ผู้นำตระกูลอู๋ ลูกชายของคุณไม่ชนะในการประมูล คุณมาหาผมทำไม? แม้ว่าเกาะสองใจจะเป็นของตระกูลอู๋ของคุณ แต่พวกคุณทำแบบนี้ มันจะรังแกคนอื่นเกินไปไหม?" เปาหารยักไหล่และพูด

“กฎของบริษัทหลงหางของเราคุณรู้ดี ผู้เสนอราคาสูงสุดเป็นผู้ชนะ ใครก็ตามที่มีเงินก็สามารถซื้อสินค้าชิ้นนี้ได้ ไม่เกี่ยวอะไรกับผมนะ”

“ถ้าไม่ใช่เพราะคุณ ลูกชายของผมจะไม่สามารถซื้อมันได้อย่างไร?” อู๋หนานฝ่าขมวดคิ้ว

เขาไม่คิดว่ามู่เซิ่งจะรวยกว่าเขา

เปาหารพูดอย่างหมดหนทาง"ผู้นำตระกูลอู๋ คุณมู่เขาจ่ายเงิน 500 ล้าน แต่ลูกชายของคุณจ่ายเพียง 300 ล้าน คุณคิดว่าผมควรจะขายให้ใคร?มันต้องให้คนที่จ่ายเยอะกว่าสิ ถ้าลูกชายของคุณเสนอราคาสูง แต่ผมกลับขายมันให้กับคุณมู่แทน แบบนี้ถึงจะเรียกว่าผมไม่ช่วยคุณ"

อย่างไรก็ตาม เห็นได้ชัดว่าอู๋หนานฝ่าไม่เชื่อสิ่งนี้

เขารู้สึกเพียงว่า เปาหารและเหยาเผิงที่อยู่เบื้องหลัง ใช้โอกาสนี้ท้าทายอำนาจของตระกูลอู๋บนเกาะสองใจ

"เปาหาร อย่าคิดว่าผมไม่รู้ว่าคุณกำลังคิดอะไรอยู่ คุณทำธุรกิจมานาน ดังนั้นคุณจึงมั่นใจใช่ไหม?แม้ว่าเราจะให้คุณเปิดสาขาที่นี่ แต่ผมอู๋หนานฝ่าก็สามารถทำให้คุณล้มละลายได้เช่นกัน!” อู๋หนานฝ่ากล่าวอย่างเย็นชา

"อู๋หนานฝ่า ผมก็อยากจะเตือนคุณด้วยความหวังดีเช่นกัน เรื่องบางอย่าง คุณอย่าหาที่ตายเลย ตัวตนของคุณมู่ ไม่ใช่สิ่งที่คุณจะทำให้ขุ่นเคืองได้"เปาหารโต้กลับ

ไม่ว่าจะเป็นบัตรธนาคารที่มีเงิน 3 ล้านล้าน หรือตัวตนของมู่เซิ่งในฐานะปรมาจารย์บู๊ เขาก็ไม่กลัวตระกูลอู๋

แต่มู่เซิ่งไม่ได้พูดอะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้ และแน่นอนว่าเปาหารก็จะไม่พูด เขาทำได้แค่เตือนอู๋หนานฝ่าอ้อมๆ

อย่างไรก็ตาม อู๋หนานฝ่าได้ยินคำพูดเหล่านี้ในหูของเขาและตัวสั่นด้วยความโกรธ ไม่มีใครบนเกาะนี้กล้าที่จะพูดกับเขาที่เป็นผู้นำตระกูลอู๋เช่นนี้มานานแล้ว อย่างไรก็ตาม เปาหารกล้าที่จะขู่เขา หาที่ตายจริงๆ!

ดูเหมือนว่าลูกชายของเขาพูดถูก

หากไม่ออกมาให้เห็นหน้าหน่อย ก็จะมีคนบนเกาะนี้ลืมไปว่าตระกูลอู๋กลายเป็นตระกูลชั้นนำได้อย่างไร ท้ายที่สุดแล้ว เกาะนี้ก็เป็นของนามสกุลอู๋!

“เปาหารถ้าคุณมอบมู่เซิ่งออกมาตอนนี้ ผมก็จะอนุญาตให้คุณดำเนินการบนเกาะนี้ต่อไปได้ แต่ถ้าคุณไม่ยอมส่งมอบ ผมจะทำลายบริษัทของคุณแน่นอน!” อู๋หนานฝ่าขบเขี้ยวเคี้ยวฟันและขู่

เปาหารส่ายหัว

“คุณไม่ยอมใช่ไหม?ไม่ยอมกูก็จะพามันไปให้ได้!”อู๋หนานฝ่ากล่าว

“ใครกล้า!”

ทันใดนั้น เสียงแหลมคมก็ดังขึ้นจากฝูงชน