มู่เซิ่ง เขยอันดับหนึ่ง นิยาย บท 324

“มาเชิญฉันเหรอ” มู่เซิ่งขมวดคิ้ว ไม่รู้ว่าเหมียวหงอวี่มีแผนการอะไร

“ใช่”

เหมียวหงอวี่พยักหน้าหงึกๆ “เราออกทะเลครั้งนี้ก็เพราะสถานที่แห่งหนึ่งที่มีสมบัติซ่อนอยู่ แต่เพื่อป้องกันสิ่งไม่คาดฝัน จึงอยากหายอดฝีมือเก่งๆ ร่วมเดินทางไปด้วย ฉันอยากชวนนายมาเป็นสมาชิกในทีมเรา ถึงไม่เจอสิ่งไม่คาดฝัน ฉันก็จะจ่ายค่าตอบแทนให้นาย ถ้าเจอเรื่องไม่คาดฝันอะไร ค่าตอบแทนจะเพิ่มขึ้นเป็นเท่าตัว”

มู่เซิ่งส่ายหน้า ไอ้หมอนี่จะให้เขาไปเป็นคนคุ้มกันให้

เขามาบนเรือสำราญ มีหลายเรื่องที่ต้องทำ นอกจากหาสมุนไพรแล้ว ยังต้องปราบปรามเรื่องโจรสลัดให้สงบลง ไม่มีเวลาไปคุ้มกันให้หรอก ยิ่งไปกว่านั้นเงินแค่นั้นของเหมียวหงอวี่ในสายตาเขา ไม่สำคัญอะไรเลยสักนิด

แต่เหยาเผิงกลับรู้สึกแปลกใจ จึงถามว่า “สมบัติเหรอ สมบัติอะไร นายเอาออกมาฉันดูสิ”

“ไม่ได้ ถ้าพวกนายไม่เข้าร่วม เราไม่เอาแผนที่สมบัติออกมาให้พวกนายดูฟรีๆ หรอก” เหมียวหงอวี่ส่ายหน้าเหมือนกลองป๋องแป๋ง หลังจากเงียบไปครู่หนึ่งก็พูดขึ้นมาอีกว่า “แต่ถ้าพวกนายยอมเดินทางไปด้วย คุ้มครองความปลอดภัยของฉัน ฉันยอมจ่ายค่าตอบแทนให้คนละห้าล้าน!”

ดูท่าทางของเหมียวหงอวี่ มู่เซิ่งมั่นใจว่าเรื่องสมบัติไม่ใช่เรื่องโกหก

แต่หลังจากครุ่นคิดเล็กน้อย เขาก็ปฏิเสธอยู่ดี

แม้เขาค่อนข้างสนใจเรื่องสมบัติ แต่ไม่ชอบทำงานแทนคนอื่น ยิ่งไปกว่านั้นเขาเคยได้ยินว่าบนเกาะมีสัตว์ร้ายต่างๆ นานาโผล่ออกมา พละกำลังมหาศาล แม้กระทั่งนักเสวียนยังหวาดกลัวเลย มู่เซิ่งไม่อยากมีปัญหาใหม่แทรกเข้ามาตอนนี้

“พวกนายกลับไปเถอะ” มู่เซิ่งส่ายหน้าแล้วเอ่ยขึ้น

“ถ้านายไม่พอใจ ฉันเพิ่มให้เป็นหกล้านก็ได้ นี่เป็นราคาสูงสุดแล้ว” เหมียวหงอวี่รีบเพิ่มเงินให้ทันที

“ไม่ใช่เรื่องเงิน ฉันไม่มีเวลา ขอโทษด้วย” มู่เซิ่งส่ายหน้าปฏิเสธเหมือนเดิม

หลิวต้าเลี่ยงอึ้งอย่างต่อเนื่อง เขาไม่แน่ใจแล้วว่าเหมียวหงอวี่จะชวนมู่เซิ่งจริงๆ หรือจงใจแสดงละครตบตามู่เซิ่งกันแน่ ดังนั้นตอนนี้เขาจึงไม่กล้าพูดแทรก ทำได้เพียงดูอย่างเงียบๆ อยู่ข้างๆ

“ลูกพี่ฉันปฏิเสธแล้ว นายจะดึงดันไปทำไม มาหาเรื่องหรือไง!” ตอนนี้เหยาเผิงเริ่มไล่แล้ว

เหมียวหงอวี่นึกย้อนถึงฝ่ามือที่มู่เซิ่งตบรูปปั้นทองแดงจนแตกแล้วขนลุก ไม่กล้าอยู่ต่อนาน “ในเมื่อนายไม่สนใจ งั้นเราไปก่อน แต่ถ้านายเปลี่ยนใจ มาหาเราได้ทุกเมื่อ”

“แต่มีอย่างหนึ่ง เราบอกเรื่องนี้กับพวกนาย หวังว่านายจะไม่เปิดเผยเรื่องนี้ ไม่งั้นฉันไม่ปล่อยพวกนายไปง่ายๆ แน่นอน!”

เหมียวหงอวี่พูด จู่ๆ สีหน้าเขาแปรเปลี่ยนเป็นชั่วร้าย

เหยาเผิงเดินเข้ามาทันที ถามอย่างไม่ยอมอ่อนข้อว่า “นายขู่ลูกพี่ฉันเหรอ”

“ฉันแค่เตือนพวกนาย หวังว่าพวกนายจะไม่สร้างปัญหาใหม่ แม้นายมีความสามารถเก่งกาจ แต่พวกเราไม่กลัวนายหรอก!” เหมียวหงอวี่พูดจบ ก็จ้องมู่เซิ่งอย่างเคียดแค้นแล้วหันหลังเดินออกไป

หลิวต้าเลี่ยงไม่กล้าขู่มู่เซิ่งเหมือนเหมียวหงอวี่ แต่สีหน้าก็ไม่เป็นมิตร เดินตามหลังเหมียวหงอวี่ออกไป

หลังจากทั้งสองคนออกไป เหยาเผิงกดเสียงต่ำพูดว่า “ลูกพี่ พวกเขาสองคนกล้าขู่พี่ ผมว่าเจตนาไม่ดีแน่ๆ ผมรู้จักเหมียวหงอวี่ อำนาจตระกูลไม่ด้อยเลย จะให้……”

เหยาเผิงทำท่าเชือดคอ