วันนี้ ตระกูลเจียงเปิดประชุมตระกูลเจียงขึ้นมาอย่างรีบเร่ง ขนาดท่านสามเองก็มาประชุมด้วย เพราะเรื่องนี้หนักหนาเอาการมาก โปรเจคเขตซีไห่ของมู่ซื่อ กรุ๊ปกับตระกูลเจียง ทั้งตระกูลเจียงให้ความสำคัญเป็นอย่างยิ่ง
ทั้งตระกูลเจียง กระทั่งจ้าวหลินก็ถูกเรียกให้เข้าร่วมประชุมด้วย
“เจียงหว่าน ความร่วมมือของบริษัทมู่หรานในระยะนี้เป็นยังไงบ้าง?” ท่านสามสีหน้าไม่สู้ดี ซึ่งแสดงความหมายออกมาอย่างชัดเจนว่าได้ข่าวอะไรมาบ้างแล้ว “โปรเจคนี้สำคัญและยิ่งใหญ่มาก แถมในภายภาคหน้ายังเป็นความร่วมมือขั้นพื้นฐานกับมู่ซื่อ กรุ๊ป ถ้าเรื่องนี้ทำได้ไม่ดี
แล้วต่อไปยังจะดำเนินการต่อไปได้ยังไงกัน?”
เจียงหว่านทำหน้าสับสน พลันพูดตอบ “คุณปู่คะ ความร่วมมือของพวกเราไม่ได้มีปัญหานี่คะ?”
“ยังไม่เกิดปัญหาเหรอ? เจียงหว่าน แค่โปรเจคนี้ ตกลงแล้วกอบโกยเงินไปได้เท่าไหร่แล้วล่ะ?” เจียงไห่เชากล่าวตำหนิเสียงแข็งอยู่ทางด้านข้าง
เฉินเสว่ไม่ถูกชะตากับเจียงหว่านมาตั้งแต่แรก แถมเมื่อสองสามวันก่อนก็ยังทำให้ครอบครัวของเธออับอายขายหน้าในงานเลี้ยงวันเกิด ตอนนี้เกิดความวุ่นวายขึ้นมา จึงใส่ไฟซ้ำเติมเป็นเรื่องปกติ “เจียงหว่าน ฉันก็ไม่อยากจะต่อว่าต่อขานเธอหรอกนะ เรื่องการตักตวงเงินจากโปรเจคมันก็ไม่ได้เป็นเป็นปัญหามากนักหรอก แต่เธอไม่ควรทำเรื่องไร้จิตสำนึกแบบนั้น!”
เจียงหว่านฟังแล้วยิ่งไม่เข้าใจมากขึ้นกว่าเดิม พลันพูดทันที “โกยเงินเหรอ? ฉันตั้งหน้าตั้งตาทำงานมาตลอด ไม่เคยทำเรื่องพรรค์นี้มาก่อน!”
พูดอย่างหมดเปลือก หลังจากเจียงหว่านเข้ามารับโปรเจคนี้ด้วยตนเอง ซึ่งคอยจับตามองกระบวนการตกแต่งอยู่เสมอ บ่อยครั้งมากที่ยังคงอยู่บริษัทหลังเที่ยงคืนไปแล้ว บางทีถึงขั้นที่ว่า เข้าไปตรวจดูความคืบหน้าในไซต์งาน ตั้งแต่เช้าตรู่ก็มี โดยที่ใช้เวลาหลายวันติดต่อกัน จนผิวถูกแดดเลียจนหมองคล้ำ
“หึๆ ทำงานอย่างตรากตรำเหรอ? ใช้วัสดุไร้คุณภาพในการตกแต่ง นี่ก็ถือว่าความเป็นความตรากตรำในการทำงานของเธอเหรอ?” เจียงมู่หลงหัวเราะร่วม
“วัสดุไร้คุณภาพเหรอ? ไม่มีทางเป็นไปได้แน่!”
เจียงหว่านย่นคิ้วหากัน เรื่องนี้ เธอไม่มีทางปล่อยให้เจียงมู่หลงมาใส่ร้ายป้ายสีตามอำเภอใจ “คุณปู่ ถ้าไม่เชื่อ คุณปู่ไปดูที่ไซต์งานได้เลยค่ะ วัสดุที่หนูนำมาตกแต่งมันไม่ใช่สิ่งที่ดีที่สุด แต่ราคาก็สูงลิบลิ่วที่สุดเช่นกัน แล้วจะเกิดเรื่องพรรค์นี้ได้ยังไงคะ!”
“แกดูเอาเองแล้วกัน!” ท่านสามหน้าตาขึงขัง และโยนรูปภาพจำนวนหนึ่งลงบนโต๊ะ
เจียงหว่านหยิบรูปภาพขึ้นมาด้วยหน้าตาโกรธเคือง แต่เมื่อมองดู สีหน้าก็ซีดลงเรื่อย!
คนที่อยู่ในรูปเธอรู้จักดี เป็นหนึ่งในลูกน้องของเธอที่มีหน้าที่รับผิดชอบในการเรื่องการขนย้ายวัสดุ ซึ่งภายในนั้นเป็นเรื่องที่แอบลักลอบสับเปลี่ยนวัสดุ เพื่อทำการเปลี่ยนวัสดุที่ดีจำนวนหนึ่งจนกลายเป็นวัสดุไร้คุณภาพเพื่อนำเข้ามาตกแต่ง
“พวกนี้ถ่ายมาจากไซต์งานของมู่หลง ตอนนี้เธอยังอยากจะไปดูที่ไซต์งานก่อสร้างอยู่มั้ยล่ะ?” เสียงท่านสามเย็นเฉียบดั่งน้ำแข็ง
เจียงหว่านกระวนกระวายใจทันที พร้อมทั้งส่ายหน้าอยู่ตลอดเวลาในขณะที่พูดออกมา “หนูไม่รู้เรื่องด้วย เรื่องนี้เขาทำเอง”
“ไม่รู้เรื่อง? หึๆ ทั้งที่คนคนนี้เป็นลูกน้องของแก พูดว่ามันไม่เกี่ยวข้องกับแก คิดว่าพวกเราโง่งั้นสิ?”
เจียงมู่หลงตบโต๊ะ พลันแว้งกัดเจียงหว่านทันที
“คนที่มองคนขาดต่างรู้ว่ามันเกิดเรื่องอะไรขึ้น แกทุ่มทุนสุดตัวเพื่อตักตวงเงินจากโปรเจคนี้ ก็เพื่อสร้างสัมพันธ์กับตระกูลกู่ใช่มั้ย? ช่างเป็นการวางแผนที่ดีจริงๆ!”
“ถูกต้อง ปกติมองดูก็เป็นคนซื่อสัตย์สุจริตดี คิดไม่ถึงเลยว่าจะมีกลยุทธ์เด็ดลับๆ ให้คนอื่นออกหน้าส่วนตนเองไม่มีส่วนเกี่ยวข้องได้ถึงขนาดนี้! เวลาถ้าเกิดบริษัทมู่หรานเกิดปัญหา จนถูกเปิดโปงออกมา ความร่วมมือระหว่างตระกูลมู่ของพวกเรากับมู่ซื่อ กรุ๊ปควรจะทำยังไงดี? ตอนนี้ขนาดสัญญาความร่วมมือกับมู่ซื่อ กรุ๊ปก็ยังไม่ได้เซ็นเลยด้วยซ้ำ แกคิดว่าแผนสูงจนไร้ความวิตกกังวลเลยเหรอไง?”
เสียงกล่าวโทษของทุกคนดังขึ้นระงม
สีหน้าท่านสามเคร่งขรึมหม่นหมองดุจสายน้ำ ถึงแม้ว่าเขาไม่ชอบเจียงหว่าน แต่รู้สึกว่าด้วยนิสัยถือว่าพอได้ ปรากฏว่าคิดไม่ถึงเลยว่าจะทำเรื่องผิดพลาดกับเรื่องพรรค์นี้
อีกทั้ง ถ้าปัจจัยนี้ทำให้ความร่วมมือกับมู่ซื่อ กรุ๊ปต้องล้มเหลวแล้วล่ะก็ ความคาดหวังทั้งหมดของตระกูล ก็จะเหมือนการตำน้ำพริกละลายแม่น้ำในลักษณะแบบนั้น!
ในเวลานี้เอง เจียงมู่หลงลุกขึ้นยืน พร้อมทั้งพูดอย่างสะใจเต็มที่ “คุณปู่ครับ ผมรู้ตั้งแต่แรกว่าเจียงหว่านทำภารกิจสำคัญได้ยาก ดังนั้น ผมจึงเตรียมการจัดการเรื่องนี้เอาไว้เนิ่นๆ”
“หลังจากผมได้ถ่ายรูปเอาไว้ ก็ได้ห้ามใช้วัสดุของพวกเขาแล้วครับ”
เมื่อได้ยินคำพูดของเจียงมู่หลง บรรดาญาติพี่น้องในตระกูลเจียงทุกคน ต่างจ้องมองมาทางเขาด้วยหน้าตาชื่นชมทุกคน
“ดีนะที่มู่หลงมีความสามารถ จนสามารถเตรียมการแก้ไขเรื่องนี้เอาไว้ล่วงหน้า”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: มู่เซิ่ง เขยอันดับหนึ่ง
Thanks...
มีต่อมั้ยครับ...