มู่เซิ่ง เขยอันดับหนึ่ง นิยาย บท 345

ที่ด้านหลังของมังกรคะนองน้ำยักษ์ มู่เซิ่งมองดูร่างของมังกรคะนองน้ำยักษ์ที่ไม่มีเสียงอยู่ใต้เท้าแล้ว ร่างก็ค่อยๆไปตกลงมา สีหน้าสงบ

งูเหลือมยักษ์ตัวนี้สามารถกลายร่างเป็นมังกรคะนองน้ำยักษ์ได้ ซึ่งค่อนข้างเกินความคาดหมายของมู่เซิ่ง แต่โชคดี ที่พลังของหมัดห้าสายฟ้า ทำให้มู่เซิ่งเกิดความคาดหมาย

เกล็ดของมังกรคะนองน้ำยักษ์นั้นแข็งแกร่ง แม้จะใช้กระบี่กระหายเลือดก็ไม่สามารถทิ้งร่องรอยใดๆไว้ได้ แต่กลับถูกหมัดห้าสายฟ้าทะลุหัวสมองอย่างกะทันหัน พลังนี้ เพียงพอที่จะทำให้ผู้คนตกตะลึงอ้าปากค้าง

“ดูเหมือนว่า ความพยายามสามวันบนเรือไม่ได้เสียเปล่า”มู่เซิ่งมองดูยันต์สายฟ้าที่วนอยู่ในฝ่ามือ และพึมพำในปาก

ยิ่งไปกว่านั้น นี่ยังเป็นเพียงชั้นที่หนึ่งของหมัดห้าสายฟ้าด้วย

มู่เซิ่งยากที่จะจินตนาการได้ ถ้าหากรวบรวมวัตถุทั้งหมด กลั่นหมัดห้าสายฟ้าเป็นระดับสูงสุด มันจะเป็นพลังที่น่าสะพรึงกลัวขนาดไหน

“เวลา……น่าจะพอสมควรแล้วนะ”

เฮ้อ!

คิดในใจว่า มู่เซิ่งดึงกระบี่กระหายเลือดออกมาจากร่างของมังกรคะนองน้ำยักษ์ เห็นแค่กระบี่กระหายเลือดเล่มนี้ เปลี่ยนเป็นสีแดงเลือด ลมปราณเย็นยะเยือกอยู่ด้านบนที่สามารถแช่แข็งสภาพแวดล้อมได้ นี่เป็นผลที่เกิดจากการวิวัฒนาการของกระบี่กระหายเลือด

หลังจากที่ดูดซับแก่นเลือดภายในร่างกายของมังกรคะนองน้ำยักษ์ ปราณเลือดของกระบี่กระหายเลือดนี้ ดูเหมือนจะเลือนรางมากขึ้น และในนั้น จะเห็นคราบเลือดในสภาพของมังกรคะนองน้ำยักษ์ตัวหนึ่งอย่างเลือนราง ซึ่งพร่ามัวไม่ชัดเจน แต่ตอนที่เขาเหวี่ยงกระบี่ยาวออกไป สัมผัสได้ถึงเงางูเลือนรางที่สั่นไหวอยู่ในนั้น

“คาดไม่ถึงว่า นอกเหนือจากแก่นเลือด ไม่นึกเลยว่าจะดูดวิญญาณของมังกรคะนองน้ำยักษ์ตัวนี้ด้วย”มู่เซิ่งสัมผัสได้ว่ากระบี่หายเลือดดูเหมือนจะกลายเป็นทรงพลังมากขึ้น สิ่งที่ทำให้เขารู้สึกกังวลเล็กน้อย

“เพล้ง!”

กระบี่กระหายเลือดฟันผ่านไปเบาๆ

เดิมทีเกล็ดมังกรคะนองน้ำยักษ์ที่ยากจะฟันขาดในครั้งเดียวได้ ไม่นึกเลยว่าภายใต้การฟันนี้ จะโดนฟันขาดเป็นสองท่อน ดวงตาของมู่เซิ่งมุ่งมั่น ไม่นึกเลยว่ากระบี่กระหายเลือดจะคมเช่นนี้!

กระบี่กระหายเลือดเล่มนี้ ซ่อนคมไว้ในตัว อย่างไรก็ตามบางครั้งของสิ่งนี้ก็เป็นอาวุธที่แหลมคม แต่บางครั้ง มันก็ทำให้มู่เซิ่งกลัวอย่างมาก

“เป็นกระบี่สองคม มันทำร้ายคนอื่นและทำร้ายตัวเอง ก่อนที่ยังควบคุมมันไม่ได้อย่างเต็มที่ ใช้ให้น้อยลงจะดีกว่า”

ทันทีที่มู่เซิ่งจบลง ก็ดูดกระบี่กระหายเลือดเข้าไปในแขน เพราะตอนที่เหวี่ยงเมื่อกี้นี้ เขาก็สัมผัสความกระสับกระส่ายของวิญญาณมังกรคะนองน้ำยักษ์ที่ซ่อนอยู่ในกระบี่กระหายเลือด เขากังวลว่าหากวันไหนตัวเองได้รับบาดเจ็บอ่อนแอ จะถูกมังกรคะนองน้ำยักษ์ตัวนี้ แว้งกัดเจ้านายของมัน

ดังนั้น ก่อนที่ยังไม่ได้ขัดเกลาอย่างสมบูรณ์ กระบี่กระหายเลือดนี้นำออกมาน้อยหน่อยจะดีกว่า

“ฟ่อ!”

วิญญาณของมังกรคะนองน้ำยักษ์ในกระบี่กระหายเลือดบิดและเคลื่อนไหว ราวกับว่ามันกำลังต่อต้าน

อย่างไรก็ตาม การต้านทานของกระบี่กระหายเลือดไม่ได้มีผลมากนัก มู่เซิ่งกำราบมันด้วยการพลิกมือ ทำให้กระบี่กระหายเลือดอยู่ในร่างกายอย่างเชื่อฟัง

แต่ว่ามู่เซิ่งรู้สึกได้ว่า หลังจากที่กระบี่กระหายเลือดแข็งแกร่งขึ้น มันก็จะช่วยเหลือเลือดลมภายในร่างกายของเขาได้เป็นอย่างมาก

มู่เซิ่งทำทุกอย่างนี้เสร็จสิ้น ก็กระโดดลงจากซากศพของมังกรคะนองน้ำยักษ์ ทุกคนยังคงยืนตกตะลึงอยู่กับที่ ราวกับโดนฟ้าผ่า

ไม่ว่าจะเป็นใครก็ตาม จะต้องตกตะลึงเมื่อเห็นซากศพขนาดใหญ่ของมังกรคะนองน้ำยักษ์ เลือดทั่วร่างกายของพวกเขา ดูเหมือนจะแข็งทื่อ

ฟิ้ว……

สายลมเบาๆพัดผ่านไป ทุกคนก็ยืนอยู่กับที่ ราวกับรูปปั้น

หลายคนอ้าปากกว้าง ดูเหมือนกรามจะหลุด ยังไงก็ไม่สามารถปิดได้

“ตาย ตายแล้ว?”

“ตายจริงๆ?”