มู่เซิ่ง เขยอันดับหนึ่ง นิยาย บท 361

“วันนี้ที่ผมเรียกพวกคุณมา ก็เพื่อเตรียมฝึกฝนพวกคุณให้เป็นปรมาจารย์บู๊” มู่เซิ่งพูด

นี่คือสิ่งที่มู่เซิ่งเตรียมการมาเป็นเวลานาน

ไม่ว่าตอนนี้เขาจะแข็งแกร่งแค่ไหน เขาก็ไม่สามารถทำทุกอย่างได้ด้วยตัวเอง จุดประสงค์ของการฝึกอบรมผู้ใต้บังคับบัญชาของเขา ไม่เพียงช่วยเขาในเรื่องต่างๆเท่านั้น แต่ยังมีจุดประสงค์อื่นอีกด้วย

นั่นคือการปกป้องเจียงหว่าน

แม้ว่าเขาจะอาศัยอยู่กับเจียงหว่าน แต่ก็เป็นไปไม่ได้ที่เขาจะอยู่เคียงข้างเจียงหว่านตลอดเวลา และสิ่งที่เกิดขึ้นบนเกาะสองใจ ทำให้มู่เซิ่งตัดสินใจอย่างเด็ดขาดว่า อย่างน้อยเขาต้องมีใครสักคนที่เป็นปรมาจารย์บู๊ มิเช่นนั้น หากเจียงหว่านถูกจับตัวไปและได้รับความเสียหาย เขาจะไม่มีวัน ให้อภัยตัวเองแน่นอน

ดังนั้น ความคิดนี้จึงยังคงอยู่ในใจของมู่เซิ่งตั้งแต่เขาออกจากเกาะสองใจ ต่อมา ศพของมังกรคะนองน้ำยักษ์ได้จัดเตรียมวัสดุต่างๆ ซึ่งทำให้มู่เซิ่งทำสำเร็จได้ง่ายขึ้น

“ปรมาจารย์บู๊?”อย่างไรก็ตาม อีกสามคนที่ได้ยินสิ่งนี้ก็ตกตะลึงอย่างสมบูรณ์

ปรมาจารย์บู๊คืออะไร?

นั่นคือการดำรงอยู่ที่สามารถสร้างสำนัก และกลายเป็นผู้ที่แข็งแกร่งได้ ตอนนี้ มู่เซิ่งบอกว่าจะช่วยให้พวกเขากลายเป็นปรมาจารย์บู๊ ทำไมพวกเขาถึงจะไม่ตกใจล่ะ?

“คุณไม่รู้จักปรมาจารย์บู๊หรือ?”เมื่อเห็นท่าทางประหลาดใจของทั้งสามคน มู่เซิ่งจึงถาม

"ผมรู้ เพียงแต่..."เตาจั๋วพูดโดยไม่รู้ตัว

เขาไม่ได้พูดประโยคครึ่งหลัง แต่เขารู้ว่า การจะเป็นปรมาจารย์บู๊ได้นั้นต้องมีพรสวรรค์และการฝึกฝนอย่างหนัก สองสิ่งนี้สำคัญมาก ขาดข้อใดข้อหนึ่งไม่ได้เลย ดังนั้น เขาจึงไม่ค่อยเชื่อว่ามู่เซิ่งจะสามารถช่วยพวกเขาก้าวเข้าสู้ปรมาจารย์บู๊ได้

อย่างไรก็ตาม ในใจของเตาจั๋วมีความตื่นเต้นมากกว่า

ในบรรดาสามคนนี้ ทักษะของเขาสูงที่สุดและแข็งแกร่งที่สุด แม้ว่าเขาจะอยู่ห่างจากปรมาจารย์บู๊เพียงเส้นบางๆ แต่เพียงเส้นบางๆนี้ ก็ขังเขาไว้เป็นเวลาหลายปี และเขายังไม่สามารถก้าวเข้าไปจนถึงตอนนี้

“แค่รู้จักปรมาจารย์บู๊ก็พอแล้ว ถ้าให้วัตถุดิบยาแก่ผมเพียงพอ ช่วยให้พวกคุณบุกทะลุแดนเสวียนก็ไม่ใช่เรื่องยาก?”ภายใต้สายตาตกตะลึงของทั้งสามคน มู่เซิ่งหยิบกระดาษสามแผ่นออกมาจากกระเป๋าของเขา และมอบให้กับเตาจั๋วพวกเขาสามคน

"พี่ใหญ่ นี่คือ..."หยางเหนิงรับกระดาษมาและถาม

“นี่คือวัตถุดิบยาที่เตรียมไว้สำหรับพวกคุณแต่ละคน พวกคุณไปซื้อวัตถุดิบยาเหล่านี้ตามบนกระดาษทั้งหมด แล้วกลับมาหาผม อย่าลืมไปร้านขายยาหลายๆแห่ง และระวังคนสะกดรอยตามนะ”มู่เซิ่งกล่าว

“ได้”ทั้งสามคนรีบออกจากห้องโดยถือโน้ตราวกับว่าพวกเขากำลังถือสมบัติหายาก

ประมาณสิบห้านาทีต่อมา

แต่ละคนวิ่งกลับมาพร้อมถุงใหญ่และถุงเล็ก ภายในกล่อง มีชื่อและปริมาณของวัสดุยาต่างๆ เพื่อป้องกันความผิดพลาด พวกเขายังเขียนชื่อของตัวเองลงไปด้วย

“พี่ใหญ่ ผมซื้อครบทุกอย่างแล้ว”เตาจั๋วพูดออกมาอย่างเหนื่อยหอบ เป็นปรมาจารย์บู๊ เขาตื่นเต้นมากจนแทบควบคุมตัวเองไม่ได้ หลังจากวิ่งมาจนสุดทาง เขาก็อดไม่ได้ที่จะหอบ

มู่เซิ่งพยักหน้า จากนั้น เขาก็พาทั้งสามคนไปที่สระอาบน้ำ มีบ่อขนาดใหญ่สามบ่อที่ปูด้วยกระเบื้อง ซึ่งในบ่อเต็มไปด้วยน้ำที่ใสสะอาด กำลังเดือดปุดๆ

"พี่ใหญ่ ผมกระโดดลงไปในสระโดยตรงก็ได้แล้วใช่ไหม?"เตาจั๋วที่ยืนอยู่ตรงหลุมขนาดใหญ่ เตรียมพร้อมที่จะกระโดดลง ราวกับว่ารอไม่ไหว

ไม่โทษเตาจั๋ว เพราะปรมาจารย์บู๊ นั่นคือแดนที่เขาต้องการจะทะลวงมาโดยตลอด

“อย่ารีบ” มู่เซิ่งกล่าว“แม้ว่าวิธีการทะลวงสู่ปรมาจารย์บู๊ของผมจะได้ผลมาก แต่เนื่องจากเป็นการบุกทะลุแบบบังคับ เส้นลมปราณในร่างกายจึงถูกบังคับให้ขยายตัว ทำให้ระหว่างการบุกทะลวง ผิวหนังทุกตารางนิ้วบนร่างกายของคุณจะปวดราวกับเข็มทิ่มแทง”

“การฝึกฝนแบบนี้ คือการนำความเจ็บปวดมาสู่ขีดสุด เมื่อคุณทะลวงผ่าน คุณจะก้าวเข้าสู่แดนปรมาจารย์บู๊โดยสมบูรณ์ แต่ถ้าคุณไม่ทะลวง ความพยายามก่อนหน้านี้ทั้งหมดจะสูญเปล่า และอาจกลายเป็นคนพิการ”