มู่เซิ่ง เขยอันดับหนึ่ง นิยาย บท 372

เมื่อได้ยินคำพูดของมู่เซิ่ง เซียวจ้านก็โกรธในทันที

ไอ้เศษสวะนี้รนหาที่ตายเช่นนี้ ไม่นึกเลยว่าจะกล้าด่าว่าเขาในที่สาธารณะ และคนที่ยืนอยู่ข้างๆเขา ยังเป็นแฟนคลับของตัวเองด้วย

“ไอ้หนู แกแม่งรู้มั้ยว่ากำลังพูดกับใครอยู่?”เซียวจ้านก้าวไปข้างหน้า และชกมู่เซิ่งอย่างแรง ด้วยกำปั้นขนาดเท่าถุงทรายในทันที

ทันใดนั้นอากาศก็แผดเสียงดังก้อง

และสมาชิกในทีมเหล่านั้นที่ยืนอยู่ข้างๆก็ผงะเช่นกัน มู่เซิ่งกล้าหาญเย่อหยิ่งเช่นนี้ เกินความคาดหมายของทุกคน

“หมอนี่บ้าไปแล้ว ไม่นึกเลยว่าจะกล้าพูดแบบนี้กับพี่เซียว รนหาที่ตายชัดๆ!”

“เศษสวะที่ออกหมัดมีแค่สองร้อยกว่ากิโลกรัม มันคิดว่ามันเป็นใคร ขยะแบบนี้กูต่อให้มันมือหนึ่งก็จัดการได้ ไม่นึกเลยว่าจะกล้าท้าทายพี่เซียว”

“นั่นน่ะสิ ฉันได้ยินผู้นำตระกูลหยางบอกว่า คนคนนี้เหมือนจะขโมยยาของเขา ขยะแบบนี้ฉันยังคิดว่าเขาเป็นแค่เศษสวะ คาดไม่ถึงว่านอกจากเศษสวะแล้ว ยังเป็นขโมยด้วย คนแบบนี้ต่อให้พี่เซียวชกตายในหมัดเดียว ตายไปก็ไม่น่าเสียดาย”

“อย่าว่าแต่คนเดียวเลย ต่อให้สิบคนก็ไม่พอให้พี่เซียวชก”

เมื่อได้ยินเสียงวิพากษ์วิจารณ์ของทุกคน เซียวจ้านถึงขนาดได้ใจ เหวี่ยงกำปั้นขวา ระเบิดในกลางอากาศอย่างฉับพลัน ท่ามกลางเสียงอุทานของทุกคน ชกไปที่หน้าอกของมู่เซิ่งอย่างรุนแรง

“มู่เซิ่ง ระวังด้วย!”หยางฟางฟางอดไม่ได้ที่จะเปล่งเสียงอุทาน

ถ้าหากหมัดนี้กระแทกโดน! แม้ว่ามู่เซิ่งจะไม่ตาย ก็จะได้รับบาดเจ็บสาหัส!

อย่างไรก็ตาม ในสายตาของทุกคน มู่เซิ่งสีหน้าเยือกเย็น สำหรับการชกหมัดมาของเซียวจ้าน ไม่ได้หลีกเลี่ยงเลยสักนิด บนใบหน้าของเขา ไม่มีแม้แต่ความตื่นตระหนกที่เกินความจำเป็น

ราวกับกำลังมองดูกำปั้นของเด็กที่ยังไม่บรรลุนิติภาวะ ไม่อยู่ในสายตาด้วยซ้ำ

“ดูถูกฉันเหรอ? เศษสวะอย่างแก กล้าดูถูกฉันเหรอ?”ในสายตาของเซียวจ้าน มีเสียงคำรามด้วยความโกรธ และความเร็วของกำปั้นก็เร่งขึ้นในทันที และกระแทกไปอย่างกะทันหัน

มู่เซิ่งยังคงไม่ไหวติง แต่เพียงโบกมือเบาๆ เมื่อกำปั้นของเซียวจ้านกำลังจะกระแทกบนตัวของเขา โบกมือเบาๆ

แบบนั้น ราวกับว่ากำลังไล่ยุงที่ส่งเสียงดังออกไปรอบๆตัว

“เสียงดังจริงๆ”เสียงเย็นชาของมู่เซิ่ง ดังขึ้นพร้อมกับเสียงตบมือ

“เพียะ!”

เสียงตบดังสนั่น ทำให้ทุกคนตกใจ เห็นแค่ว่าเซียวจ้านซึ่งอยู่ในฝูงชนกระเด็นล้มออกไปในทันที และกระแทกตรงอยู่บนกำแพง

โกดังนี้ทำจากเหล็กบริสุทธิ์ ซึ่งแข็งเป็นอย่างมาก แม้ว่าปรมาจารย์บู๊ชกออกไปอย่างแรง มันก็ยากที่จะทิ้งรอยไว้บนกำแพง แต่แค่ฝ่ามือเดียวของมู่เซิ่ง ไม่นึกเลยว่าจะกระแทกเซียวจ้านอยู่บนกำแพงจนเป็นหลุมลึก!

“ตูม!”

มีอีกเสียงหนึ่ง เป็นเสียงของเซียวจ้านตกลงมาจากกำแพง และทิ้งตัวลงบนพื้น

เสียงทั้งสอง ดังก้องอยู่ในหูของทุกคน สายตาของทุกคนจ้องไปที่ฉากนี้อย่างนิ่งอึ้ง มองดูเซียวจ้านที่ล้มอยู่บนพื้น และมู่เซิ่งที่ยืนอยู่ในท่ามกลางฝูงชน ไม่เหลียวมองอีกฝ่ายตั้งแต่ต้นจนจบเลย

มู่เซิ่งสะบัดฝ่ามือเบาๆ ตบเซียวจ้านกระเด็นในฝ่ามือเดียว ในสายตาของเขา ราวกับเป็นเรื่องเล็กที่ไม่มีค่า ไม่น่ามองด้วยซ้ำ

สายตาของเขามองไปที่ตรงหน้าหยางฉางจวินใหม่ หยางฉางจวินสังเกตเห็นสายตาของมู่เซิ่ง สั่นเทาไปทั้งร่างกาย และแทบจะคุกเข่าลง

เขา เขา……ทำไมแข็งแกร่งขนาดนี้?

ยังไงเซียวจ้านก็เป็นนักบำเพ็ญปรมาจารย์บู๊สูงสุด แม้แต่นักเสวียนธรรมดา ก็ยังไม่สามารถเอาชนะเซียวจ้านได้อย่างคล่องแคล่วตรงไปตรงมาเช่นนี้

“ฉันไม่ลงมือ ไม่ได้หมายความว่าจะปล่อยให้คุณมาใส่ร้ายได้ ในสายตาของคนอื่น ผู้นำตระกูลหยางของคุณอาจจะสูงเสียดฟ้า แต่ในสายตาของฉัน คุณไม่มีค่าอะไรเลย”มู่เซิ่งพูดอย่างเยือกเย็น

คนทั้งสมานยังคงเงียบ

ใครจะไปรู้ว่า มู่เซิ่งจะตบเซียวจ้านที่ยโสโอหังอย่างยิ่งในสายตาของพวกเขา กระเด็นได้อย่างง่ายดายขนาดนั้น

“พระเจ้า นี่มันพลังที่น่ากลัวอะไรกันเนี่ย!”ในฝูงชน บางคนอดไม่ได้ที่จะกระซิบ

“ฝ่ามือเดียว ฉันไม่ได้ตาฝาดไปใช่มั้ย เขาฟาดในฝ่ามือเดียว ก็ตบจนเซียวจ้านกระเด็นออกไป เซียวจ้านเป็นอันดับหนึ่งในหมู่พวกเราเลยนะ ไม่นึกเลยว่าจะไม่สามารถรับมือกับฝ่ามือเดียวของมู่เซิ่งได้”ทุกคนตื่นตระหนกตกใจ ยากที่จะยอมรับฉากตรงหน้านี้ได้