มู่เซิ่ง เขยอันดับหนึ่ง นิยาย บท 53

“จ้าวเสียเวิ่น คุณไม่สนใจดูแลน้องสาวคุณเลย?” หลังจากมู่เซิ่งจากไปแล้ว เจี่ยงฮัวก็ตะโกนด่าจ้าวเสียเวิ่น

จ้าวเสียเวิ่นเป็นคนขี้ขลาด เมื่อสักครู่ลูกชายตนเองถูกจับ เขายังไม่กล้าออกหน้าแทน สถานการณ์ตอนนี้ แล้วเขาจะกล้าพูดได้อย่างไร เขาทำได้เพียงปล่อยให้เจี่ยงฮัวดุด่าเท่านั้น ซึ่งเขาชินนานแล้ว

“ลูก ไม่เป็นไรใช่ไหม? บาดเจ็บสาหัสไหม? ถ้าบาดเจ็บสาหัส แม่จะไปขอค่ารักษาพยาบาลจากจ้าวหลิน!” เจี่ยงฮัวหันไปกล่าวกับจ้าวโป๋ที่กำลังกุมท้อง และนอนอยู่บนพื้น

“ไม่เป็นไรครับ ไม่ต้องไปโรงพยาบาล”

ถึงแม้จ้าวโป๋จะถูกทำร้ายอย่างน่าอนาถ แต่เพียงแค่บาดแผลภายนอกเท่านั้น ไม่ได้ร้ายแรงอะไร แต่มีเรื่องหนึ่งที่เขาสนใจมาก

“คุณแม่ ผมเข้าใจแล้ว พรุ่งนี้เช้าไม่ต้องไปขอเงินที่บ้านจ้าวหลินแล้ว ผมมีความคิดอย่างหนึ่ง ซึ่งสามารถทำให้ครอบครัวของพวกเราได้เงินก้อนโต!” จ้าวโป๋กล่าวด้วยความชั่วร้าย

“ได้เงินก้อนโต? ลูกคิดจะทำอะไร?” เจี่ยงฮัวไม่เข้าใจ

“คุณแม่ คุณแม่โง่จัง คุณแม่คิดว่าเตาปาจะตระหนักถึงความรู้สึกผิดชอบชั่วดีจริง ๆ เหรอ? ต้องเป็นเพราะมู่เซิ่งยัดเงินให้เขาอย่างแน่นอน!” จ้าวโป๋วิเคราะห์ “คุณแม่ลองคิดถึงcrown ซีรีซ์หรงเหม่ยที่บ้านของจ้าวหลิน แล้วยังมีคูปองเสริมสวยอีก ไอ้ขยะต้องมีเงินแน่นอน!”

“ถูกต้อง ไอ้ขยะต้องมีเงินแน่นอน มิเช่นนั้น เขาจะมีเงินซื้ออุปกรณ์เสริมความงามชุดล่ะสองล้านกว่าได้อย่างไร?” เจี่ยงฮัวคิดว่ามันสมเหตุสมผล และพยักหน้าเห็นด้วย “แต่การที่ไอ้ขยะมีเงินแล้วมันเกี่ยวอะไรกับพวกเราล่ะ? เขาไม่ให้พวกเรายืมเงินอย่างแน่นอน”

เมื่อนึกถึงท่าทางเย็นชาของมู่เซิ่งแล้ว เจี่ยงฮัวก็รู้สึกหวาดกลัว กระทั่งไม่มีความกล้าที่จะไปยืมเงินอีก

จ้าวโป๋นวดคลึงท้องของตนเองด้วยสายตาเคร่งขรึม “ฮ่า ๆ ผมไม่คิดจะยืมเงิน จู่ ๆ ไอ้ขยะก็มีเงินขึ้นมา เขาต้องถูกรางวัลอย่างแน่นอน ดูท่าทางของเขาแล้ว คงได้เงินรางวัลมาไม่น้อย ผมเดาว่าเขาน่าจะได้เงินรางวัลมาห้าล้าน”

“ห้าล้าน?!” เจี่ยงฮัวอุทานด้วยความตกใจ

“ถูกต้อง ตอนนี้เงินที่เขาใช้ไป รวมกันแล้วน่าจะสามล้านกว่า ตอนนี้ไอ้ขยะยังมีเงินอยู่ในมืออย่างน้อยหนึ่งล้านกว่า ผมจะหาโอกาส จ้างคนไปแย่งชิงเงินมาจากเขา!” จ้าวโป๋บอกแผนการของตนเอง

“โอเค ลูกจะทำอะไร? แม่ก็จะฟังคำสั่งของลูก” เจี่ยงฮัวพยักหน้า

พวกเขาสามคน ไม่ได้กังวลกับผลที่ตามมาจากการทำแบบนี้เลยสักนิด ในสายตาของพวกเขามีแต่เงินเท่านั้น

“ผมรู้จักอันธพาลคนหนึ่ง ชื่อหมีดำ หลังจากจัดการเรื่องนี้เสร็จเรียบร้อยแล้ว ผมจะแบ่งเงินให้เขาสี่แสน เขาต้องรับงานอย่างแน่นอน” จ้าวโป๋กล่าว

เช้าวันรุ่งขึ้น

มู่เซิ่งขับรถส่งเจียงหว่านไปทำงานตามปกติ มู่เซิ่งกลายเป็นคนขับรถประจำของเธอตั้งแต่สัปดาห์ที่แล้ว เขารู้สึกมีความสุขมาก เขามาถึงประตูบริษัทหลังเลิกงาน ตรงเวลาทุกวัน

กริ๊ง——

ขณะนี้ โทรศัพท์มือถือของมู่เซิ่งดังขึ้น เขาเหลือมองแวบหนึ่ง เห็นเป็นสายของจางเสวียนหลง

จางเสวียนหลง ก็คือท่านหลง ผู้ที่ครอบครองกองกำลังใต้ดินครึ่งหนึ่งของเมืองเจียงหนาน ตอนนี้เขากับสวีเจ๋อปิงกลายเป็นลูกน้องของมู่เซิ่งแล้ว

เขาใส่หูฟัง ไม่นานเขาก็ได้ยินเสียงของอีกฝ่าย:

“คุณชายมู่ ผมทำงานได้ไม่ดี ได้โปรดลงโทษด้วยเถอะ”

มู่เซิ่งถามว่า “เกิดอะไรขึ้น?”

จางเสวียนหลงกล่าวด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ “เมื่อเช้าหลังจากตื่นนอน ลูกน้องแจ้งผมว่าพวกเขาได้รับข่าวมาว่า มีคนจ้างนักฆ่ามาจัดการคุณด้วยเงินสี่แสน!”

เขาเพิ่งกลายเป็นลูกน้องของมู่เซิ่ง เวลาผ่านไปไม่นานก็เกิดเรื่องเช่นนี้แล้ว ดังนั้นจึงทำให้เขารู้สึกตื่นตระหนก

“จัดการผม? ตระกูลมู่หรือเปล่า?”

มู่เซิ่งขมวดคิ้วเล็กน้อย จากนั้นส่ายศีรษะ แล้วตัดความคิดนี้ออกไป

ถึงแม้ว่าสมาชิกบางคนของตระกูลมู่จะมีอำนาจ แต่ก็มีอำนาจไม่มากนัก เพียงแต่คนที่มีอำนาจ ถึงแม้จะมีอำนาจไม่มากนัก แต่ก็ยังดีกว่าคนที่ไม่มีอำนาจ และถึงแม้จะมีอำนาจไม่มาก แต่ก็ไม่ถึงกับเสียเงินสี่แสนเพื่อจ้างนักฆ่า

“พูดต่อไป” มู่เซิ่งกล่าวเบา ๆ

“ผมส่งคนไปขัดขวางทันที แต่ไม่ทันการณ์ ยังไม่ทันที่พวกเราจะไปขัดขวาง พวกเขาก็ไปที่อื่นแล้ว แต่ผมได้แจ้งให้คนในแวดวงทราบแล้ว พวกเขาน่าจะไม่รับงานนี้”

“เพียงแต่ตอนนี้ยังหาพวกเขาไม่เจอ ผมเกรงว่า......”

น้ำเสียงของท่านหลงสั่นเล็กน้อย และกล่าวว่า “พวกเขาจ้างคนที่ไม่กลัวตายมาจัดการคุณ”

มู่เซิ่งขมวดคิ้ว แล้วใครกันที่มีความแค้นกับเขามากขนาดนี้?

ปกติเขาเป็นคนที่ค่อนข้างถ่อมตน นอกจากตระกูลมู่แล้ว มู่เซิ่งก็ยากที่จะจินตนาการว่ายังมีใครที่ต้องการชีวิตของเขาอีก

บรื้น!——

ขณะที่มู่เซิ่งขับรถด้วยมือเดียวตรงทางโค้ง ทันใดนั้นเขาก็ได้ยินเสียงดังสนั่น

รถตู้สีดำคันหนึ่ง พุ่งเข้ามาด้วยเสียงที่ดังสนั่น!

มันเร็วมาก จนมู่เซิ่งตอบสนองไม่ทัน เขาทำได้เพียงมองรถตู้พุ่งเข้ามาหาตนเอง

ตูม!

เสียงดังสนั่นเหมือนเสียงสายฟ้า

มู่เซิ่งปลดเข็มขัดนิรภัยทันที ผลักประตูรถแล้วกระโดดออกไป ร่างของเขาตกลงบนพื้นและกลิ้งหลายครั้งติดต่อกัน แล้วหยุดอยู่บนพื้นหญ้า

ส่วนสถานที่เกิดเหตุ

รถบีเอ็มดับเบิลยูสีแดงถูกชนจนกลายเป็นรูปตัววี กลางรถยุบ ประตูฉีกขาด เผยให้เห็นโลหะที่อยู่ด้านใน

“คุณชายมู่ คุณเป็นอะไร? คุณชายมู่!” เมื่อท่านหลงได้ยินเสียง เขาตะโกนด้วยความกังวลผ่านโทรศัพท์

เอี๊ยด——

ขณะเดียวกัน ประตูของรถตู้สีดำก็ถูกเปิดออก มีชายหญิงห้าคนลงมาจากรถ

ชายที่เป็นผู้นำสูง 160 เซนติเมตร แต่เขาแข็งแกร่งมาก เขาถือกริชอยู่ในมือด้วยสีหน้าดุร้าย

ชายที่ยืนอยู่ข้างหลังเขาสูง 160 เซนติเมตรเช่นกัน หน้าตาของพวกเขาคล้ายกันมาก เพียงแต่มือซ้ายของเขาแข็งแรงกว่าปกติ ซึ่งเห็นได้ชัดว่าเขาถนัดซ้าย

ทั้งคู่สักรูปหมาป่าอยู่บนร่างกาย

คนที่ถนัดซ้ายเดินไปข้างหน้าหนึ่งก้าว และกล่าวเยาะเย้ยว่า “แกก็คือมู่เซิ่ง?”

มู่เซิ่งไม่ตอบ มองผ่านเขาไป แล้วมองสามคนที่ยืนอยู่ข้างหลัง และกล่าวด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า “น้าชาย น้าสะใภ้ พวกคุณเป็นคนจ้างคนพวกนี้มาเหรอ?”

เห็นได้ชัดว่าพวกเขาสามคนเป็นสมาชิกในครอบครัวของจ้าวโป๋ และตอนนี้พวกเขาสามคนมองมู่เซิ่งด้วยรอยยิ้มชั่วร้าย

จ้าวโป๋ยืดคอ และกล่าวด้วยน้ำเสียงแข็งกร้าวว่า “มู่เซิ่ง รีบส่งเงินมาเร็ว แล้วพวกเราจะไว้ชีวิตแก! มิเช่นนั้น ก็อย่าหาว่าพวกเราโหดเหี้ยมอำมหิต!”

“เพียงเพราะเงินสองแสนของเมื่อวาน? ก็ทำให้พวกคุณจ้างคนมาฆ่าผมเหรอ?”