มู่เซิ่ง เขยอันดับหนึ่ง นิยาย บท 60

ขณะที่จ้าวหลินกำลังรู้สึกหวาดกลัว มู่เซิ่งก็เดินทางไปที่ Royal Club อย่างรวดเร็ว

เพราะที่นั่นเป็นสถานที่จัดงานเลี้ยงรุ่น

ขณะที่มู่เซิ่งเดินทาง เขากำลังจะโทรไปหาเจียงหว่านเพื่อถามสถานการณ์ แต่พบว่าไอโฟน 6 ของตนเองปิดอัตโนมัติ ทำยังไงก็ไม่สามารถเปิดเครื่องได้

เขาโยนโทรศัพท์ใส่ท้ายรถ แล้วเหยียบคันเร่งอย่างแรง

ยี่สิบนาทีต่อมา มู่เซิ่งขับรถมาถึงลานจอดรถของ Royal Club

รถบีเอ็มดับเบิลยู ซีรีส์ 7 ถือเป็นรถดีเช่นกัน เขาจอดรถตรงบริเวณที่พนักงานบริการจัดไว้ให้ เปิดประตูแล้วลงจากรถ

มีสาวสวยอายุระหว่าง 18-22 ปี ยืนเป็นแถวอยู่ตรงประตูทางเข้าของ Royal Club ซึ่งสาวสวยทุกคนสามารถดึงดูดใจผู้คนได้ และใน Royal Club ก็ยังมีสาวสวยยืนทักทายแขกอยู่ทั้งสองฝั่งอีกด้วย

ไม่น่าแปลกใจที่งานเลี้ยงรุ่นถึงได้เลือกจัดที่นี่ตลอด เพราะการบริการเช่นนี้ของ Royal Club ก็เพียงพอแล้วที่จะทำให้ผู้ชายรู้สึกฟุ้งเฟ้อจนแทบระเบิดออกมา

หลังจากเดินเข้าไปในประตูของ Royal Club แล้ว เขาได้ยินเสียงอุทานด้วยความตกใจดังมาจากชั้นสอง

มู่เซิ่งเดินขึ้นไปบนบันได เขาเห็นชั้นสองเต็มไปด้วยดอกไม้และลูกโป่ง

บนชั้นสอง มีดอกกุหลาบสีแดงช่อใหญ่วางอยู่ และเหนือดอกกุหลาบ ก็มีลูกโป่งสีชมพูมากมายอยู่ในถุงตาข่าย อลังการมาก เห็นได้ชัดว่าใช้ความพยายามไปไม่น้อย

มู่เซิ่งเห็นร่างของเจียงหว่าน

มีชายคนหนึ่งยืนอยู่ท่ามกลางดอกกุหลาบ

ผู้ชายสวมสูทสีแดง รูปร่างสูงใหญ่ สุภาพเรียบร้อย ยืนอยู่ตรงนั้นราวกับรวมเป็นหนึ่งเดียวกับดอกกุหลาบ เขาถือกล่องสีแดงไว้ในมือ และยิ้มด้วยรอยยิ้มจาง ๆ

ผู้ชายคนนั้นก็คือจางเหวินเจี๋ย

เขาเตรียมตัวสำหรับครั้งนี้เป็นเวลานาน และถือโอกาสงานเลี้ยงรุ่นคราวนี้ สารภาพรักกับเจียงหว่าน

เขาเชื่อว่าการกระทำเช่นนี้ของตนเอง และของขวัญที่เตรียมมาอย่างดี สามารถทำให้เจียงหว่านรู้สึกประทับใจแน่นอน

“จางเหวินเจี๋ย เจียงหว่านมาแล้ว”

เพื่อนนักเรียนคนหนึ่งโบกมือให้จางเหวินเจี๋ย

จางเหวินเจี๋ยคุกเข่าลง แล้วยกกล่องที่อยู่ในมือขึ้น

เขาเปิดกล่อง แหวนเพชรก็ปรากฏขึ้นต่อหน้าทุกคน

มีเพชรสิบหกเม็ดอยู่รอบ ๆ แหวน ส่องประกายแวววาว

“เจียงหว่าน ผมชอบคุณ”

หลังจากเขาเอ่ยปาก

ทันใดนั้น ถุงตาข่ายที่เต็มไปด้วยลูกโป่งก็แยกเป็นสองส่วน แล้วลูกโป่งสีชมพูมากมายก็ตกลงมาจากถุงตาข่าย โรแมนติกเหมือนสายฝนที่โปรยปราย

“ว้าว!”

“เป็นการสารภาพรัก!”

“ฉันเคยเห็นแหวนวงนี้แล้ว เป็นของ Dior รุ่นลิมิเต็ด ราคาสามล้านกว่า!”

“แล้วชายหนุ่มที่ร่ำรวยคนนั้นคือใคร? ถ้ามีคนสารภาพรักกับฉัน แบบนี้ ฉันจะตอบตกลงทันที!”

“รวยและหล่อ แถมยังโรแมนติกอีกด้วย! วู้ ๆ ๆ ฉันรู้สึกอิจฉาผู้หญิงคนนั้นจริง ๆ!”

ผู้ชมตะโกนดังสนั่น และรู้สึกอึ้งกับฉากนี้ สารภาพรัก มีดอกไม้ ลูกโป่ง แล้วยังมีแหวนเพชรอีกด้วย เมื่อสาว ๆ ทั่วไปเห็นฉากนี้ ก็เข่าอ่อนไปนานแล้ว

เสียงกรีดร้องที่ดังสนั่น ทำให้จางเหวินเจี๋ยยิ้มด้วยความมั่นใจ เขาเชื่อว่าเมื่อเทียบกับขยะอย่างมู่เซิ่งแล้ว เจียงหว่านจะต้องเลือกตนเองอย่างแน่นอน

ขณะนี้ เขาหยิบแหวนเพชรออกมา ถือไว้ในมือ และถือโอกาสใช้คำพูดทะลวงแนวป้องกันในใจของเจียงหว่าน

“เมื่อ 5 ปีที่แล้ว เพราะผมเรียนจบมัธยมปลาย จำเป็นต้องแยกจากคุณ เพื่อไปศึกษาต่อที่ต่างประเทศ”

“ถึงตัวผมจะจากไปแล้ว แต่ผมก็คิดถึงคุณเสมอ และคิดถึงชีวิตมัธยมปลายของพวกเรา”

“ตอนนี้ผมกลับมาแล้ว!”

“ผมรู้ว่าเรื่องที่เกิดขึ้นในร้านอาหารก่อนหน้านั้น อาจทำให้คุณรู้สึกไม่ดี แต่ตอนนี้ผมกลับมาแล้ว ผมจะชดเชยความผิดพลาดของผม และชดเชยความคิดถึงของผมด้วย!”

จางเหวินเจี๋ยเตรียมบทพูดมาเป็นเวลานาน และกล่าวอย่างประทับใจ “เจียงหว่าน เลิกกับไอ้ขยะนั่น แล้วแต่งงานกับผมเถอะ ผมจะทำให้คุณมีความสุขอย่างแน่นอน!”

ฝูงชนที่อยู่รอบ ๆ ต่างกรีดร้องดังสนั่น!

เพื่อนร่วมชั้นของเจียงหว่าน แสดงความอิจฉาออกมาเช่นกัน เพราะในบรรดาเพื่อนนักเรียน จางเหวินเจี๋ยร่ำรวยที่สุด

หลังจากนั้น ผู้หญิงสิบกว่าคนก็ตะโกนเสียงดังพร้อมกันว่า “แต่งงานกับเขา แต่งงานกับเขา!”

“ขอบคุณ”

ขณะนี้ เจียงหว่านยืนนิ่งอยู่ที่เดิม ด้วยสีหน้าเย็นชา

“เธอเป็นภรรยาของผม แต่คุณกลับบอกว่ามันไม่เกี่ยวกับผมเหรอ?”

มู่เซิ่งกล่าวด้วยความเย็นชา

“ฮ่า ๆ ที่แท้แกก็คือไอ้ขยะที่คุณชายจางเอ่ยถึง”

หัวหน้าบอดี้การ์ดหัวเราะเยาะ

“หลีกไป”

มู่เซิ่งหรี่ตาลงเล็กน้อย เผยให้เห็นเจตนาฆ่า

“ฮ่า ๆ ถ้าผมไม่หลีกล่ะ?”

บอดี้การ์ดอีกสองคนก็เดินเข้ามาเช่นกัน

“ผมคิดว่าเป็นใคร? ที่แท้เป็นคนไร้ประโยชน์นี่เอง? แกรู้สึกว่าตนเองถูกหยามศักดิ์ศรีใช่ไหม? ไม่สามารถทนเห็นภรรยาถูกคนอื่นขอแต่งงานได้ใช่ไหม?”

“แกเป็นแค่คนไร้ประโยชน์ จะสามารถทำอะไรได้?”

“คุณชายจางบอกว่าถ้าแกมา ก็ให้คุกเข่าอยู่ที่ประตู แล้วมองภรรยาตนเองถูกขอแต่งงาน!”

บอดี้การ์ดกล่าวเยาะเย้ยมู่เซิ่งอย่างไม่เกรงกลัว จากนั้นหัวหน้าบอดี้การ์ดก็ใช้มือชี้มู่เซิ่ง

บอดี้การ์ดคนอื่น ๆ ก็เดินเข้ามาเยาะเย้ยมู่เซิ่งเช่นกัน

ภรรยาถูกคนอื่นขอแต่งงาน ตนเองได้แต่เฝ้ามองอยู่นอกประตูเท่านั้น คนไม่เอาถ่านแบบนี้ ไร้ประโยชน์จริง ๆ

“คุกเข่าลง!”

บอดี้การ์ดกดไหล่มู่เซิ่ง ขอเพียงแค่เขาออกแรงเพียงเล็กน้อย มู่เซิ่งก็ต้องคุกเข่าลง

คลิก——

เสียงกระดูกแตกดังอยู่ตรงบันได

ตอนนี้ผู้ชายร่างกำยำสูง 190 เซนติเมตร ยืนอึ้งอยู่ที่เดิม จากนั้นเข่าของเขาก็กระแทกพื้น แล้วล้มตัวไปข้างหน้า

“คนที่ขวางผม ตาย!”

สายตาของมู่เซิ่งเย็นชา เขาไม่พูดอะไรอีก จากนั้นเขาก็เดินผ่านบอดี้การ์ดไป