มู่เซิ่ง เขยอันดับหนึ่ง นิยาย บท 69

“หลีกไป! หลีกไปกันหน่อย! ”

“ท่านหลงมาแล้ว! ”

หลังจากที่พวกนักเลงในชุดสูทสีดำที่อยู่ยืนสองข้างได้เปิดทางออก กลุ่มคนภายในก็แบ่งแยกออกเป็นสองข้างเช่นกัน แล้วก็มีชายวัยกลางคนที่สวมเสื้อคลุมสีดำคนหนึ่งเดินออกมาจากกลุ่มคนดังกล่าวนั้น

ท่านหลงสวมเสื้อคลุมสีดำ เดินออกมาจากกลุ่มคน เขาในเวลานี้ ราวกับเป็นสิงโตที่พุ่งกระโจนออกมา ในทุกย่างก้าว สามารถสร้างแรงกดดันให้กับผู้คนเป็นอย่างมาก ทำให้ผู้คนที่ยืนอยู่ทั้งสองข้างถึงกับต้องถอยร่น

สายตาของผู้คนโดยรอบจับจ้องไปที่ร่างของท่านหลง

ชื่อเสียงของท่านหลง คนส่วนใหญ่ต่างก็เคยได้ยินกันทั้งนั้น เป็นผู้ปกครองควบคุมดูแลเจียงหนาน มีอิทธิพลอำนาจอย่างกว้างขวาง แต่ตกลงว่าเป็นใครนั้น มีคนส่วนน้อยที่จะได้พบเห็นตัวจริง

“ท่านหลง ช่วยฉันด้วย----”

กวนหยังที่กำลังคุกเข่าอยู่ที่พื้น เมื่อพบเห็นท่านหลงแล้ว ก็ราวกับว่าพบเจอผู้ที่ช่วยชีวิต จึงได้พยายามดิ้นรน คืบคลานอย่างกับสุนัขมาที่ด้านหน้าของท่านหลง

“เกิดเรื่องอะไรขึ้นเหรอ? ” ท่านหลงมองดูและขมวดคิ้วขึ้น ด้วยสีหน้าหนักแน่น

กวนหยังเป็นคนอย่างไร เขาชัดเจนอยู่แก่ใจดี แม้ว่าจะหลงใหลในโลกีย์ไปบ้าง แต่ก็มีการตัดสินใจที่ถือว่าไม่เลว รู้จักคุ้นเคยกับตระกูลยิ่งใหญ่ในเมืองเจียงหนานพอสมควร มีสัมพันธ์เข้ากับคนอื่นได้ง่าย มิเช่นนั้น เขาคงจะไม่ได้เป็นรองผู้จัดการของ Royal Club หรอก

แต่ที่สำคัญอย่างหนึ่งก็คือ การที่ลูกน้องของตนเอง ถูกทำร้ายใน Royal Club นั้น ไม่ว่าเขาจะถูกหรือผิด ครั้งนี้ท่านหลง ก็จะต้องลงมือจัดการเพื่อกู้ศักดิ์ศรีกลับคืนมา

มิเช่นนั้น เขาจะมีหน้ามีตาอยู่ในเจียงหนานต่อไปได้อย่างไร?

”ท่านหลง ก่อนหน้านี้ฉันอยู่ที่ระเบียง พบว่าเขาแอบย่องเข้ามา......”

กวนหยังคุกเข่าอยู่ที่พื้น ร้องไห้อย่างหนัก พร้อมกับเล่าเรื่องราวที่เกิดขึ้นทั้งหมด ทั้งมู่เซิ่งลวนลามแฟนสาวของคนอื่น และยังลงมือต่อยตีทำร้ายคนอื่น โดยยังได้เพิ่มเติมเรื่องราวใส่เข้าไปอีกด้วย ท่านหลงยิ่งฟังสีหน้าก็ยิ่งเคร่งเครียด พูดถึงตอนสุดท้าย ดวงตาของท่านหลงแดงก่ำ และแสดงท่าทางโมโหออกมา

และในเวลานี้ จางเหวินเจี๋ยเองก็เดินเข้ามา ยืนอยู่ด้านข้างและพูดเสริมขึ้น

อย่างที่ทราบว่า บุคคลที่อยู่เบื้องหน้าผู้นี้คือท่านหลง เป็นผู้มีอิทธิพลอำนาจแห่งเมืองเจียงหนาน ขนาดพ่อของเขาพบเจอแล้วก็ยังต้องให้ความเคารพ

ถ้าหากในครั้งนี้ สามารถที่จะประจบสานสัมพันธ์กับท่านหลงได้ ครั้งหน้าก็จะพาพ่อและท่านหลงไปร่วมรับประทานอาหารด้วยกัน คาดว่าเงินใช้จ่ายต่อไป คุณพ่อคงจะให้เขาเพิ่มขึ้นอีกหลายเท่าเลย!

ท่านหลงส่งเสียงฮึอย่างเย็นชา กำหมัดแน่น มองไปยังแผ่นหลังของมู่เซิ่ง ดวงตาแฝงไปด้วยความโกรธแค้น

“ช่างรนหาที่ตายจริง ๆ เลย! ”

แต่ไหนแต่ไรมาไม่เคยมีใคร ที่จะกล้าก่อเรื่องสร้างความวุ่นวาย ใน Royal Club อย่างนี้มาก่อน!

เวลานี้ท่านหลงอยู่ห่างจากมู่เซิ่ง ประมาณสิบกว่าเมตร มู่เซิ่งยืนหันหลังให้เขา ทางท่านหลงเองก็ยังมองไม่ออกว่าเป็นมู่เซิ่ง

เขายังคงโกรธแค้นหนัก และพาคนกลุ่มหนึ่ง เดินมาที่ด้านหน้าของมู่เซิ่ง

“ฮ่าฮ่าฮ่า ไอ้หนุ่ม วันนี้ต่อให้นายคุกเข่าลง ก็คงจะต้องตายเช่นกัน! ” กวนหยังเดินตามอยู่ที่ด้านหลังของท่านหลง ส่วนจางเหวินเจี๋ยที่อยู่ด้านข้าง ก็ได้เดินตามมาเช่นกัน

เวลานี้ รอยยิ้มบนใบหน้าของกวนหยัง ช่างโหดร้ายยิ่งนัก เหมือนว่าเขาได้เห็นสภาพของมู่เซิ่งที่ถูกท่านหลงตัดแขนตัดขา นอนจมกองเลือดอยู่!

แต่เขากลับคิดไม่ถึงว่า ขณะที่ท่านหลงยกมีดในมือขึ้น และกำลังจะฟันลงมานั้น ร่างกายก็แข็งทื่ออย่างกะทันหัน!

มู่เซิ่งหันหน้ากลับมายิ้ม และมองไปที่เขา เวลานี้ระยะห่างของทั้งสองคน ไม่เกินครึ่งเมตร!

กวนหยังเห็นท่านหลงหยุดชะงักลง ก็ร้อนใจขึ้นทันใด

“ท่านหลง รีบจัดการเขาให้ตายเลย! ”

กวนหยังตะโกนเสียงดัง อยากที่จะเห็นมู่เซิ่งตายลงไปต่อหน้าเขาอย่างที่สุด

“นายคือ----”

ท่านหลงเห็นใบหน้าของมู่เซิ่งอย่างชัดเจน ก็ตกตะลึงในทันที

“ท่านหลง ก็คือไอ้หนุ่มคนนี้ เขาก็คือไอ้ขยะของตระกูลเจียง! ที่ได้มาก่อเรื่องขึ้นใน Royal Club ของพวกเรา ไม่เพียงแต่ทำร้ายฉัน ยังให้ฉันคุกเข่าอยู่ตรงนี้ด้วย ฆ่าเขาเลย ฆ่าเขาทิ้งเลย! ”

กวนหยังร้องไห้ และตะโกนเสียงดัง

“ท่านหลง ตรงจุดนี้ฉันเองสามารถที่จะเป็นพยานได้ ทางมู่เซิ่งเป็นคนหาเรื่องก่อน” จางเหวินเจี๋ยที่อยู่ด้านข้างได้พูดขึ้นอย่างร้ายกาจ

หลังจากที่ทุกคนดุด่ากันไปทั่ว ในเวลานี้ ท่านหลงเองก็ตั้งสติกลับคืนมาได้แล้ว

แม่งสิ คนที่ไอ้หน้าโง่กวนหยัง จะลงมือทำร้ายนั้น คือมู่เซิ่ง?

ท่านหลงสองขาอ่อนแรง แทบจะคุกเข่าลงให้กับมู่เซิ่งแล้ว

จากเวลาและประสบการณ์ที่ผ่านมาในช่วงนี้ ท่านหลงทราบเป็นอย่างดีว่ามู่เซิ่งไม่ใช่ไอ้ขยะตามที่เป็นข่าวไปทั่วในเจียงหนานแต่อย่างใด กลับตรงกันข้าม เขามีอิทธิพลอำนาจกว้างขวาง มีเบื้องหลังที่ยิ่งใหญ่จนน่าตกตะลึง! ภาพเหตุการณ์ที่คนโหดเหี้ยมชื่อดังอย่างเอ้อหลางถูกทำร้ายจนตายลงกับที่นั้น เขายังคงจดจำได้จนถึงวันนี้