มู่เซิ่ง เขยอันดับหนึ่ง นิยาย บท 9

เมื่อมู่เซิ่งมาถึงสถานที่นัด อาหารในห้องวีไอพีก็ถูกเสิร์ฟขึ้นโต๊ะจนครับหมดแล้ว

“ไง มู่เซิ่ง มาแล้วเหรอ?”

“พี่จ้าว นี่คือคนไร้ประโยชน์ที่พี่พูดถึงเมื่อกี้เหรอ?”

จ้าวหลินได้เชิญเพื่อนบ้านทั้งหมดที่อยู่ใกล้เคียงมา เธอเคยได้ยินเรื่องราวเกี่ยวกับมู่เซิ่งมานานแล้ว ทันทีที่เห็นเขาเข้ามา เธอก็หัวเราะอย่างมีความสุข

มู่เซิ่งพยักหน้าและกล่าวสวัสดี พลางเดินไปหาเจียงหว่านอย่างเงียบ ๆ และนั่งลง

“อย่าสนใจเขาเลย กินข้าวกันดีกว่า”

จ้าวหลินพ่นลมอย่างเย็นชา เธอมองมู่เซิ่งด้วยสายตาไม่พอใจและอยากจะไล่เขาออกไปให้พ้นสายตาเดี๋ยวนี้เลย

“จริงสิ พี่จ้าว วันนี้อุตส่าห์เชิญพวกเรามาที่นี่ มีอะไรเป็นพิเศษหรือเปล่า?”

“ได้ยินพี่จ้าวบอกว่าจะมีคนพิเศษมาเหรอ?”

หญิงอ้วนพูดขึ้น เธอนั่งลงข้างจ้าวหลินและถามด้วยความสงสัย

“ไม่ต้องห่วง อีกนานก็คงมาถึงแล้ว” จ้าวหลินมีรอยยิ้มบนใบหน้า

“พี่กำลังทำให้ฉันกลัวนะ”

“นั่นน่ะสิ”

ในขณะที่ทุกคนอยากรู้ว่าใคร จู่ๆ ก็มีคนเคาะประตู จ้าวหลินลุกขึ้นจากเก้าอี้ทันทีและก้าวไปข้างหน้าเพื่อเปิดประตูอย่างใจร้อน

ด้านนอกประตู มีชายคนหนึ่งในชุดสูทสีขาวถือดอกไม้ ร่างสูงโปร่งและใบหน้าหล่อเหลา

“สวัสดีครับ คุณป้า”

ชายในชุดสูทสีขาวโค้งคำนับด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม

“จางเหวินเจี๋ย ในที่สุดเธอก็มาสักที” จ้าวหลินรีบทักทาย “ทุกคนเป็นเพื่อนบ้านของเธอไง จำได้ไหม?”

“จางเหวินเจี๋ยเหรอเนี่ย?”

“โอ้ ไปอยู่ต่างประเทศมาหลายปี เปลี่ยนไปเยอะเลยนะ”

เหล่าเพื่อนบ้านตกตะลึงครู่หนึ่ง ก่อนที่พวกเขาจะรู้ว่าเป้าหมายของงานเลี้ยงครั้งนี้คือจางเหวินเจี๋ย ลูกชายของเพื่อนบ้านเก่าแก่นี่เอง แต่ครอบครัวของพวกเขาย้ายไปต่างประเทศเมื่อ 5 ปีก่อนและไม่ได้กลับมาจนถึงตอนนี้

ไม่แปลกเลยที่จ้าวหลินเชิญทุกคนมาที่นี่

“มานั่งนี่สิ” จ้าวหลินพาจางเหวินเจี๋ยไปด้านข้างของเจียงหว่าน เธอจ้องไปที่มู่เซิ่งและขึ้นเสียงว่า “ไอ้คนไร้ประโยชน์ อย่ามาเกะกะขวางทาง”

“ผมยังกินไม่เสร็จเลยนะครับ”

มู่เซิ่งเงยหน้าขึ้นเหลือบมองจ้าวหลินพลางกล่าวอย่างใจเย็น

“นี่แกกล้าต่อปากต่อคำกับฉันเหรอ!” นี่เป็นครั้งแรกที่เธอถูกมู่เซิ่งปฏิเสธ

จ้าวหลินโกรธจัดจนเกือบจะเป็นบ้า

“คุณป้า ไม่เป็นไรครับ ผมนั่งที่ไหนก็ได้” จางเหวินเจี๋ยอธิบาย แต่ดวงตาของเขายังคงมองมู่เซิ่งอย่างดูถูก

ว่ากันว่าเจียงหว่านแต่งงานกับคนไร้ประโยชน์ แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่ามันจะเป็นเรื่องจริงสินะ

เมื่อจางเหวินเจี๋ยมองไปยังเจียงหว่าน

ดวงตาของเขาก็เบิกกว้างทันที! ด้วยรูปร่างที่อวบอิ่มราวกับลูกพีชที่สุกงอม เพียงแค่มองดูเขาก็อดไม่ได้ที่จะมีอาการปากแห้ง และเมื่อตัดสินจากประสบการณ์อันโชกโชนของเขา เจียงหว่านจะต้องเป็นหญิงสาวบริสุทธิ์อย่างแน่นอน!

เขาต้องได้ผู้หญิงคนนี้มาครอบครอง!

จางเหวินเจี๋ยกลืนน้ำลายอย่างแรง นั่งลงพลางหยิบกล่องบางอย่างออกมาส่งให้จ้าวหลิน และอย่างสุภาพแล้วพูดว่า “คุณป้า นี่เป็นของขวัญที่ผมเตรียมให้หลังจากกลับมาจีนครับ”

จ้าวหลินเปิดกล่องอย่างมีความสุข และข้างในเป็นสร้อยคอซึ่งทับทิมมีประกายระยิบระยับภายใต้แสงไฟ

ทุกคนตะลึงและพากันชื่นชม “ว้าว สร้อยสวยจัง”

“แน่นอนครับ” จางเหวินเจี๋ยพยักหน้า มองเจียงหว่านด้วยสายตาที่พอใจ “นี่เป็นทับทิมที่ผมได้มาจากฝรั่งเศสทำขึ้นเป็นพิเศษโดยคุณโทนี่ช่างฝีมือชาวอังกฤษที่มีชื่อเสียง มีเพชรและทองประดับอยู่ข้างใต้เข้าคู่กัน มีความหมายว่าร่ำรวย อายุยืนยาวครับ”

“เธอนี่ช่างเอาใจใส่จริงๆ” จ้าวหลินยิ้ม “ของขวัญชิ้นนี้ต้องแพงมากๆ แน่”