มู่เซิ่ง เขยอันดับหนึ่ง นิยาย บท 94

“อะไรนะ!”

“เจียงหว่าน เธอบ้าไปแล้วหรือไง?”

“จะเอาหุ้นบริษัทฉันยี่สิบเปอร์เซ็นต์ แล้วทำไมเธอไม่เอาหุ้นบริษัทของเธอมาให้ฉันล่ะ? เธอจะมากเกินไปแล้วนะ!”

ครอบครัวของเจียงไห่เชาผุดลุกยืนกันทีละคน ร่างกายเต็มไปด้วยเพลิงโทสะ เดิมทีเขาเพียงแค่แยกบริษัทไปแห่งหนึ่งก็เท่านั้น หากตอนนี้นำหุ้นมอบให้กับเจียงหว่านแล้วละก็ กระทั่งบริษัทของเขาเองก็จะไม่มีแล้วไม่ใช่หรือไง? หลังจากนี้ตระกูลเจียงก็จะมีครอบครัวเจียงหว่านที่เป็นใหญ่เพียงหนึ่งเดียวเท่านั้น เช่นนั้นพวกเขาควรทำอย่างไรกันดี?

“เจียงหว่าน เธอสมองกลับไปแล้วใช่ไหมที่เอ่ยเงื่อนไขพรรค์นี้ขึ้นมา ฉันจะมอบหุ้นบริษัทให้ของเธอได้อย่างไรกัน”

ตอนนี้เจียงมู่หลงพึ่งได้รับโครงการของมู่ซื่อ กรุ๊ปมา อนาคตยังอีกยาวไกลล้วนมีแสงสว่างเจิดจ้าไปหมดในใจของเขา กระทั่งยังมีความหวังว่าจะทำให้บริษัทมีราคาในตลาดพุ่งสูงขึ้นถึงหลายร้อยล้านเลยเชียวนะ แต่เจียงหว่านกลับเอ่ยเงื่อนไขออกมา เขาจะตกปากรับคำได้อย่างไรกัน

เฉินเสว่แสยะยิ้มสบตามองเจียงหว่าน ก่อนจะหันไปกล่าวกับท่านเจียงสามว่า “คุณพ่อคะ ล้วนบอกว่าเจียงหว่านเธอไม่มีใจคิดคดต่อตระกูลเจียง สุดท้ายตอนนี้ก็เปิดโปงออกมาแล้วสินะ? คิดไม่ถึงเลยค่ะ ว่าเธอกลับคิดอยากที่จะฮุบตระกูลเจียงไปคนเดียว!”

“เฉินเสว่ ฉันจะฮุบตระกูลเจียงได้อย่างไรกันคะ? นับตั้งแต่หลังก่อตั้งบริษัทมา ในทุกครั้งที่ลงขันเงินทุนกันก็ล้วนเป็นพวกคุณที่เอาไปมากกว่าครึ่งทั้งนั้น ฉันกระทั่งหนึ่งในสี่ส่วนก็ยังไม่ได้เลย! ตอนนี้พวกคุณก็มาขาดเงินอีก ในเมื่ออยากให้ฉันแก้ไขปัญหาการเงิน ไม่ใช่ว่าพวกคุณไม่ควรที่จะออกเงินเลยอย่างนั้นหรือคะ?” เจียงหว่านกล่าวอย่างตรงไปตรงมา

เจียงหว่านราวกับเจ้าหญิงท่านหนึ่งที่กำลังปกป้องอาณาเขตดินแดนของตนเองเลยก็ไม่ปาน สายตาราวกับคบเพลิงกวาดมองไปยังคนตระกูลเจียงทุกคน ท่วงท่าทรงอำนาจทำให้ผู้คนตกใจ

ในสถานที่ที่สายตาได้กวาดมองผ่านไปนั้น ลูกหลานแซ่เจียงเหล่านั้นทุกคนล้วนก้มหน้าก้มตากันหมด ไม่มีแม้แต่คนเดียวเลยที่กล้าสบตากับเธอ พวกเขาล้วนกระจ่างต่อสถานการณ์ในตอนนี้กันเป็นอย่างมาก ว่าเงินทุนของตระกูลเจียงกำลังขาดมือ และจำเป็นที่จะต้องมีคนควักเงินออกมา

“คุณปู่ครับ”

เจียงมู่หลงถูกทำให้ติดขัดจนพูดคำไม่ออกแล้ว ดังนั้นจึงทำได้เพียงแค่หันไปสบตามองท่านเจียงสาม

ท่านเจียงสามถอนหายใจไปหนึ่งหน เดิมเขาก็ไม่กะจะมอบตำแหน่งประมุขของตระกูลให้กับเจียงหว่าน ทว่า ณ ตอนนี้นั้น เงินทุนของตระกูลกำลังขาดมือ หากไม่ได้เงินมาแล้วละก็ เกรงว่าโครงการของเจียงมู่หลงก็ล้วนเป็นการยากมาก ๆ ที่จะดำเนินการต่อไปได้

เขาเปิดปากกล่าวว่า “เจียงหว่าน เธอแน่ใจใช่ไหมว่าสามารถกู้เงินได้ถึงพันล้าน?”

“ได้ค่ะ! ถ้าเอามาไม่ได้ ฉันก็จะเป็นฝ่ายขายคฤหาสน์ก่อนเองค่ะ เพื่อเอาเงินมาสมทบให้!” เจียงหว่านพยักหน้าพลางกล่าว ท่าทางยืนหยัดมั่งคง!

“ได้ ถ้าเธอสามารถทำได้ ก็เอาหุ้นของบริษัทเจียงมู่หลงยี่สิบเปอร์เซ็นต์ให้กับเธอก็แล้วกัน” ท่านเจียงสามกล่าว

“คุณปู่ให้เจียงหว่านได้หุ้นยี่สิบเปอร์เซ็นต์ ถ้าอย่างนั้นเธอก็จะกลายเป็นซีอีโอบริษัทของผมเหมือนกันไม่ใช่หรือไงครับ?”

เจียงมู่หลงกล่าวด้วยสีหน้าตื่นตระหนกทั้งใบหน้า เขาไม่อาจให้เจียงหว่านได้หุ้นของบริษัทไปได้อย่างเด็ดขาด มิฉะนั้นแล้ว หลังจากนี้หากเขาต้องการวางอำนาจในบริษัทมันก็จะยิ่งยุ่งยากมากขึ้น

“ให้เธอไปยี่สิบเปอร์เซ็นต์ หลานไม่ใช่ยังเหลืออีกสามสิบกว่าเปอร์เซ็นต์หรอกหรือ? บริษัทของตนเอง มีอะไรน่าหวาดกลัวกัน?” ท่านเจียงสามจ้องเขม็งไปยังเจียงมู่หลง หากไม่ได้เป็นเพราะว่าเขาไปหาเรื่องใส่ตัว จนไปหาเรื่องถึงตระกูลอู๋เข้า ตอนนี้แปดสิบล้านที่กู้มามันจะไม่พอใช้อย่างไร?

“แต่คุณปู่ครับ...”

“พอแล้ว เรื่องวันนี้เอาแบบนี้ไปก่อนก็แล้วกัน!” ท่านเจียงสามหลับตาลง ไม่ยินยอมที่จะพูดมากไปกว่านี้อีกแล้ว

เจียงมู่หลงและเจียงไห่เชาที่นั่งอยู่ทางด้านข้างนั้น พลันไม่กล้ากล่าวคำขึ้นมาทันที

ประโยคที่ท่านเจียงสามกล่าวนั้นมันไม่ผิด ในเมื่อไม่ว่าจะอย่างไรอีกก็ตาม หลังให้หุ้นยี่สิบเปอร์เซ็นต์ไปแล้ว ในมือของเขาก็ยังคงมีหุ้นอยู่อีกสามสิบห้าเปอร์เซ็นต์อยู่ เป็นหุ้นที่ใหญ่ที่สุดในบริษัทของตนเอง มีอำนาจตัดสินใจคำไหนคำนั้น เจียงหว่านเธอมีหุ้นแล้วจะอย่างไรต่อ สามารถพลิกฟ้าได้อย่างนั้นเชียวหรือ?

จุดที่สำคัญที่สุดก่อนหน้าทุกสิ่งทุกอย่าง คือเจียงหว่านจะต้องยืมเงินพันล้านมาให้ได้ก่อนถึงจะได้

แต่มันพันล้านเชียวนะ!

ถึงแม้ว่าท่านเจียงสามจะออกหน้าไปกู้เงินธนาคาร แต่ก็ไม่อาจกู้ได้ถึงพันล้านเหมือนกันนะ!

“เหอะ ๆ นึกว่าขู่แล้วจะทำให้ฉันกลัวหรือไง? เจียงหว่าน ในหนนี้เธอตายแน่ ฉันจะดูสิว่าเธอจะกู้เงินถึงพันล้านได้อย่างไร!”

หลังการประชุมตระกูลเสร็จสิ้นลง ครอบครัวของเจียงมู่หลงก็ขึ้นรถจากไปทันที เจียงมู่หลงแสยะยิ้มเย็นยะเยือกอยู่บนรถพลางกล่าว

“ถึงตอนนั้นก็มารอดูเจียงหว่านขายบ้านกันเถอะครับ!”