มู่เซิ่ง เขยอันดับหนึ่ง นิยาย บท 98

มองผิดไปแล้วอย่างนั้นหรือ?

หลังทุกคนที่ล้อมวงได้ยินคำนี้กันแล้วนั้น ทุก ๆ สายตาต่างก็จับจ้องไปบนร่างของมู่เซิ่งกันทั้งสิ้น

“น้องชาย คุณหมายความว่าอย่างไร? หรือกระทั่งท่านกู่ก็ยังไม่สู้คุณได้เลยอย่างนั้นหรือ?”

“กล้าสงสัยท่านกู่เช่นนี้ ช่างน่าขันเสียจริง!”

“ไม่เข้าใจแสร้งเข้าใจ คนแบบเขาพรรค์นี้ ฉันเห็นมาเยอะแล้ว ไม่รู้เลยจริง ๆ ว่าปะปนเข้ามาได้อย่างไร”

ขอเพียงแค่เป็นคนที่สะสมวัตถุโบราณเท่านั้นก็ล้วนทราบชื่อเสียงเรียงนามของกู่มู่สวีนกันทั้งสิ้น สามารถกล่าวได้เลยว่าเป็นปรมาจารย์นักประเมินที่มีระดับสูงที่สุดของเจียงหนาน เขากลับกล้ากล่าวว่ากู่มู่สวีนมองผิดไปแล้วอย่างนั้นหรือ?

“เสี่ยวมู่ คำนี้ของคุณหมายความว่าอย่างไร? ภาพอัดนี้เองก็เป็นของปลอมเหมือนกันอย่างนั้นหรือ?” กู่มู่สวีนไม่มีเสียง กดเสียงต่ำพลางเอ่ยถาม

นับตั้งแต่มีเรื่องราวที่หอเฉียนเป่ามาแล้วนั้น สายตาที่กู่มู่สวีนมีต่อมู่เซิ่งย่อมเชื่อถืออย่างไร้ข้อกังขาอย่างแน่นอนอยู่แล้ว ตอนนี้เสี่ยวมู่กล่าวว่าเขามองผิดไปแล้ว หรือว่าคำนี้มันจะเป็นของปลอมจริง ๆ?

“เป็นของจริงครับ” มู่เซิ่งพยักหน้าขึ้นลง

“เช่นนั้นทำไมคุณต้องกล่าวว่าผมมองผิดไปแล้วด้วยหรือ?”

กู่มู่สวีนยิ่งสงสัยมากขึ้นเข้าไปใหญ่ เห็นกันอยู่ชัด ๆ ว่ามันคือของจริง หรือราคาที่เขาตัดสินนั้นมันปรากฏความผิดพลาดออกมาอย่างนั้นหรือ?

“ท่านกู่ ราคาที่คุณตัดสินออกมาเองก็ไม่ผิดเหมือนกันครับ หากวางลงบนสนามประมูลก็คงจะประมูลออกได้ในราคาสองล้านเหมือนกันครับ” มู่เซิ่งหันไปยกยิ้มกับกู่มู่สวีนพลางกล่าว

“เช่นนั้นสรุปแล้วคือ...”

สีหน้าของกู่มู่สวีนเต็มไปด้วยความไม่เข้าใจ

“ท่านกู่ครับ คุณเคยได้ยินกลอนประโยคหนึ่งมาก่อนไหมครับ ไม่รู้จักหน้าตาที่แท้จริงของหลูซาน , เพียงเพราะตัวเองก็อยู่ในขุนเขา(หลูซาน)แห่งนี้น่ะครับ?” มู่เซิ่งยิ้มไปกล่าวไป ก่อนจะนำภาพวาดผืนนี้มาถือเอาไว้ในมืออย่างเรียบร้อย

หัวใจของท่านกู่ตกตะลึงทันที ทันใดนั้นพลันสำรวจภาพโดยรวมนี้ขึ้นมาอีกครั้ง

ในตอนที่สายตาของเขาสบตามองม้วนภาพสองม้วนนี้แล้วนั้น ก็ยังคงมองอะไรไม่ออกเช่นเดิม ยามที่รู้สึกว่าภายในหัวใจมีความสงสัยอยู่นั้นเอง จู่ ๆ ก็ได้ยินเสียงของกู่ชิงเสวียนดังขึ้นที่ข้างใบหูของเขาว่า “คุณปู่คะ ม้วนภาพของภาพผืนนี้ดูเหมือนจะไม่เลวเลยนะคะ”

กู่มู่สวีนพลันหันไปสบตามองม้วนภาพในทันที

เห็นเพียงแค่วัสดุไม้ของม้วนภาพสองด้ามเท่านั้น สีแดงเรืองรองเปล่งประกาย เข้ามือเปียกชื้น เดิมทีก็ไม่คล้ายกับไม้ธรรมดาสามัญเลย

มู่เซิ่งกระหยิ่มยิ้มย่องพลางนำภาพในม้วนภาพออกมาจากในภาพ ก่อนจะส่งให้กับกู่มู่สวีน กล่าวว่า “ท่านกู่ครับ ถึงแม้ว่าคุณจะเป็นนักสะสมของโบราณก็ตาม แต่ไม้ด้ามนี้ คุณคงจะออกอะไรออกได้กระมัง?”

“นี่ นี่...”

ยามเมื่อไม้เข้าสู่มือในวินาทีนั้นเอง สีหน้าของกู่มู่สวีนพลันแปรเปลี่ยนไปในทันที กระทั่งภาพจริงในมือก็ล้วนไม่สนใจอีกต่อไปแล้วเช่นเดียวกัน ก่อนจะประคองไม้ด้วยมือทั้งสองข้างอย่างระมัดระวัง พินิจพิจารณาบนล่างอย่างละเอียด

ทุกคนเองก็พลันชะงักนิ่งไปทั้งหมดเช่นเดียวกัน ก่อนจะสบตามองไม้สองด้ามนี้ตามกันไปด้วย

ในกลุ่มคน มีเพียงบุรุษผอมเพรียวเท่านั้นที่ไม่สนใจเลยแม้แต่นิดเดียว เพราะในสายตาของเขานั้น นี่มันก็เป็นเพียงแค่ไม้ชิ้นหนึ่งไม่ใช่หรือไร มีอะไรน่าชมกัน

“กฤษณา ไม้นี้เป็นกฤษณานี่!”

ทั้งร่างกายของกู่มู่สวีนล้วนสั่นเทา ก่อนจะส่งเสียงออกมาหนึ่งเสียง

“กฤษณาอย่างนั้นหรือ?”

ทันใดนั้นหัวใจของบุรุษผอมเพรียวพลันบีบตัวแน่นทันที

ในสมัยโบราณ กฤษณาถือเป็นวัสดุไม้ที่มีราคาแพงที่สุดอย่างหนึ่งเลยเชียวนะ เคยถูกใช้ทำเป็นเซียงซวิน（ของที่ส่งกลิ่นหอมในยุคโบราณจีน）มาก่อน มีคุณสมบัติสูงที่สุดและหายากที่สุด ดังนั้นจึงยิ่งทำให้กฤษณาหนึ่งกิโลกรัม สามารถขายได้ถึงราคามากกว่าหลายล้าน

กู่มู่สวีนพิจารณาไม้ในมือไปพลางพึมพำอย่างประหลาดใจว่า “แถมอายุของกฤษณานี้ก็มีอายุมานานมากแล้ว จะต้องเป็นสิ่งของก่อนหน้าราชวงศ์โจวอย่างแน่นอน รูปร่างสีเข้ม ซ่อนกลิ่นละเอียดหอม มันวาวชุ่มชื้นเป็นอย่างมาก ถ้าฉันเดาไม่ผิดแล้วละก็ นี่คงจะเป็นกฤษณาใจม่วงที่เป็นหนึ่งในกฤษณาที่ล้ำค่ามากที่สุดกระมัง?”

ทุกคน ณ ที่แห่งนี้ล้วนแตกตื่นฮือฮากันทั้งหมดทันที

ต้องรู้ว่ากฤษณา ณ ตอนนี้ หนึ่งกิโลกรัมก็สามารถขายได้ถึงราคาเป็นล้าน ยิ่งไปกว่านั้นแล้วยังเป็นหนึ่งในกฤษณาที่ล้ำค่ามีราคามากที่สุดอีก ราคาตอนนี้เป็นราคาที่สูงมาเป็นที่เรียบร้อยแล้ว ราวกับว่าไม้ใหญ่ด้ามนี้ที่กู่มู่สวีนถืออยู่ในมือนั้น มันมีราคามากกว่าสิบล้านอย่างแน่นอนเลยเชียวนะ!

“ท่านกู่สายตามีปัญญารู้จักไม้ มองได้ไม่ผิดเลยนะครับ” มู่เซิ่งยิ้มพลางกล่าว

“น่าขายหน้าจริง ๆ ผมจะมีสายตามีปัญญาได้ที่ไหนกัน เห็น ๆ กันอยู่ว่าตาลีตาเหลือกเลอะเลือนแล้ว”

ใบหน้าของกู่มู่สวีนแดงระเรื่อ โบกไม้โบกมือพลางกล่าวคำ

เขาในตอนนี้เองก็เข้าใจความหมายของคำของมู่เซิ่งแล้วเช่นเดียวกัน เหตุที่ไม่เห็นภูเขาหลูนั้น ที่แท้ก็เป็นเพราะว่าสถานที่ที่ล้ำค่าอย่างแท้จริงของภาพวาดผืนนี้นั้น มันอยู่บนม้วนภาพสินะ