นางน้อยจอมพลังของนายพลบ้านนา นิยาย บท 108

“สวีฉางหลินน่าเวทนา แล้วข้าไม่น่าเวทนาหรือ?”

โจวกุ้ยหลานอดทอดถอนใจไม่ได้ ชาติที่แล้วพ่อของนางเสียชีวิตในตอนที่นางอายุหกขวบ แม่ของนางอยู่ครองตัวสองปีก็แต่งงานใหม่ ย่าของนางทำเรือกสวนไร่นาเลี้ยงนางจนเติบใหญ่ นางจบการศึกษาจากมหาวิทยาลัยอย่างลำบากด้วยทุนการศึกษาและเงินกู้ช่วยเหลือการศึกษา ไม่ง่ายที่นางเรียนจบจากมหาวิทยาลัย ย่ายังไม่ทันได้สุขสบายก็จากไปเสียแล้ว

เมื่อนึกถึงอดีตชาติ อารมณ์ขมขื่นในใจก็พัดมาระลอกหนึ่ง

นางสูดลมหายใจเข้าลึก หยิบเห็ดหอมแห้ง กุ้งแห้ง หอยแห้งแยกแช่น้ำไว้ จากนั้นก็นำไชเท้าหั่นเต๋ามาซอยเป็นเส้น

ขั้นตอนนี้ใช้เวลานานมาก นางค่อยๆ ซอยทีละนิด ทำอยู่เนิ่นนาน

ถัดมาก็หยิบกุนเชียงมาหั่นเป็นแผ่นเล็กๆ หยิบเนื้อแห้งหมักแดดเดียวมาทำอย่างเดียวกัน

เมื่อทำเสร็จ นางแค่รอให้ของที่แช่น้ำอยู่อิ่มตัว

ช่วงนี้ นางหยิบกะละมังออกไปบีบนมแพะ กลับมาก็เอามาต้มในหม้อสิบนาที ระหว่างนี้นางหยิบไข่ไก่แปดฟอง แยกไข่ขาวกับไข่แดงออก วางไข่แดงพักไว้ ใส่น้ำตาลลงในไข่ขาวพอประมาณ พอต้มนมแพะเสร็จก็แบ่งออกมาสองชามไว้ข้างๆ

ตีไข่แดงสามฟองเมื่อครู่มาใส่น้ำแล้วกวน เหยาะเกลือนิดหนึ่ง ใช้จานครอบไว้แล้วเอาไปนึ่งในหม้อ นางเติมฟืนลงในเตา นึ่งหลายชั่วครู่ เมื่อเห็นไอน้ำก็คำนวณเวลาว่าได้ที่แล้ว นางเปิดฝาออก หยิบไข่แดงที่นึ่งออกมา หยิบช้อนน้ำแกงหนึ่งคันแล้วเดินไปทางห้องโถง

เพิ่งเดินเข้าไปก็เห็นเหล่าไท่ไท่กำลังตัดผ้าอยู่

โจวกุ้ยหลานยกถ้วยเดินไปแล้วยื่นให้เหล่าไท่ไท่ “ท่านแม่ ท่านแม่กินอะไรก่อนเถอะ เดี๋ยวค่อยทำต่อ”

เหล่าไท่ไท่โบกมือ “กินข้าวอิ่มแล้ว ตอนนี้จะกินอะไรล่ะ?”

“นี่ก็ไม่ใช่ข้าว แต่ข้าใช้ไข่แดงที่เหลือนึ่งเป็นไข่ตุ๋นให้ท่านแม่” โจวกุ้ยหลานเอ่ย จากนั้นก็ดึงมือของเหล่าไท่ไท่ ยัดไข่ตุ๋นไว้ในมือนาง

“ทำไมไม่เอาไข่ไปขายเล่า? เอามาให้ข้ากินทำไม!” เหล่าไท่ไท่เอ่ยพลางจะยัดไข่ตุ๋นไว้ในมือโจวกุ้ยหลาน

“ถ้าท่านแม่ไม่กินข้าจะเอาไปให้ไก่กิน!” โจวกุ้ยหลานกล่าว จากนั้นก็ยกถ้วยทำทีจะเดินออกไปข้างนอก

เหล่าไท่ไท่ที่อยู่ด้านข้างตกใจผุดลุกขึ้นยืน “ไอ้หยาเจ้าเด็กนี่ มีที่ไหนเขาสิ้นเปลืองอาหารอย่างนี้กัน? ข้ากิน! ข้ากิน!”

เมื่อนั้นโจวกุ้ยหลานจึงหันกลับมา ยัดถ้วยใบนั้นใส่มือเหล่าไท่ไท่ เหล่าไท่ไท่รับไข่ตุ๋นถ้วยนั้นมาด้วยมือผอมแห้ง หยิบช้อนน้ำแกงตักส่งเข้าปาก

“โอ้โฮ ไข่นี่อร่อยจริง แต่ข้ากินไปก็ไม่มีประโยชน์ ข้าไม่ต้องบำรุงร่างกายหรอก!” เหล่าไท่ไท่กล่าวไปก็บ่นอุบอิบ โทษบุตรสาวตัวเองที่ไม่รู้จักใช้ชีวิตเอาเสียเลย

ที่กินเข้าปากล้วนแต่เป็นเงินเป็นทอง!

บุตรสาวคนเล็กของนางคนนี้กลายเป็นคนมือเติบตั้งแต่เมื่อไร?

โจวกุ้ยหลานนั่งอยู่ข้างๆ เท้าคางมองเหล่าไท่ไท่ตักไข่ตุ๋นกินทีละช้อนๆ อิ่มเอมใจอย่างยิ่ง

“เงินไม่ใช่ว่าประหยัดจึงจะมี แต่ต้องหามาต่างหาก ท่านยิ่งอดออมมากเท่าไร เงินพวกนั้นก็ยิ่งไม่อยากอยู่ในกระเป๋าท่านแม่มากเท่านั้น” โจวกุ้ยหลานตอบรับอย่างขบขัน

“นั่นไม่ใช่เพราะไม่มีถึงต้องประหยัดหรือ? สองสามอีแปะนั้นไม่เก็บให้ดี ต่อไปถ้าจะใช้จะไปร้องไห้เอาที่ไหน?”

เหล่าไท่ไท่จะให้โจวกุ้ยหลานออกนอกลู่นอกทางไม่ได้ นางมีหลักการของตัวเอง

“ช่างเถอะ ไม่พูดกับท่านแม่แล้ว ถึงอย่างไรข้าก็จะใช้ความเป็นอยู่บ้านข้าเทียบกับท่านแม่ ให้ท่านแม่ดูสิว่าใครถูก” โจวกุ้ยหลานก็ไม่ยอมแพ้ง่ายๆ เหมือนกัน กล่าวตามตรง

เหล่าไท่ไท่ไม่สนใจบุตรสาวของตนคนนี้ นางลำบากมาก่อน ยากจนทั้งชีวิต ไหนเลยจะไม่รู้ว่าความเป็นอยู่ลำบากขนาดไหน?

แต่ดีที่ผู้ชายของบุตรสาวคนเล็กของตนนี้เก่ง

โจวกุ้ยหลานรอเหล่าไท่ไท่รับประทานจนหมดอย่างเงียบๆ หลังจากรับถ้วยมาก็กลับห้องครัว