นางน้อยจอมพลังของนายพลบ้านนา นิยาย บท 110

ถ้อยคำประโยคนี้ทำให้สวีฉางหลินขมวดคิ้ว

เขาบุรุษคนหนึ่ง จะงามได้อย่างไร?

“ต่อไปเจ้าต้องยิ้มมากๆ ให้พวกเราชื่นชมหน่อย!” โจวกุ้ยหลานเห็นสวีฉางหลินขมวดคิ้วอีกแล้ว จึงรีบเอ่ย

ไอ้หยา เจ้าคนนี้นี่ ทำไมชอบขมวดคิ้วนักนะ?

“เจ้าชอบ?” สวีฉางหลินปรายตา ในดวงตามีแสงวูบไหวหนึ่ง

โจวกุ้ยหลานสาวเท้าเดินไป “ก็ต้องชอบอยู่แล้วสิ ก็เจ้ายิ้มแล้วน่ามองขนาดนั้น อีกอย่าง นี่ก็บ้านเราเอง อยู่ในบ้านยังจะทำหน้าขมึงตึงอีก พวกเราที่เป็นสมาชิกในบ้านเห็นแล้วไม่สบายใจเพียงไร?”

กล่าวจบ โจวกุ้ยหลานถึงนึกขึ้นได้ว่าเมื่อครู่ตนเองเอาแต่กล่าวถึงบ้านมาตลอด

นางอึ้งครู่หนึ่ง หรือว่านางเห็นว่าที่นี่เป็นบ้านของตัวเองแล้ว?

ภรรยาชอบมอง เช่นนั้นต่อไปเขาก็จะยิ้มให้มากหน่อย

สวีฉางหลินคิด จากนั้นก็เหยียดมุมปาก เผยรอยยิ้มอันอัปลักษณ์ยิ่งกว่าการร้องไห้

โจวกุ้ยหลานเห็นแล้วยังรู้สึกแปลก ไอ้หยา รอยยิ้มนี้จะปลอมเกินไปแล้ว! แต่นี่เป็นการพยายามทดลองของสวีฉางหลิน จะทำร้ายความมั่นใจของเขาไม่ได้ มิเช่นนี้ต่อไปเขาจะไม่ยิ้มอีก

ก็ขณะที่กำลังชมเชยอยู่ เสียงของเจ้าก้อนน้อยก็ดังมาจากข้างหลัง “ท่านพ่อเจ็บใบหน้าหรือ?”

โจวกุ้ยหลานหันขวับ เห็นเจ้าก้อนน้อยกำลังทำตาโตมองสวีฉางหลินด้วยความประหลาดใจอยู่

นี่ท่านพ่อเป็นอะไรไปแล้ว? แปลกจริง ป่วยไปแล้วหรือ?

เจ้าก้อนน้อยคิดๆ จากนั้นใบหน้าก็ปรากฏสีหน้าเป็นกังวล

“ข้ากำลังยิ้ม” สวีฉางหลินทำการอธิบายต่อบุตรชายอย่างจริงจัง

“ยิ้มไม่ใช่แบบนี้” เจ้าก้อนน้อยเอ่ย จากนั้นก็ฉีกริมฝีปาก เผยรอยยิ้มไร้เดียงสาหนึ่ง แล้วเอ่ยกับบุรุษที่อยู่ตรงหน้า “ยิ้มคือแบบนี้ต่างหาก”

“ภรรยาข้าชอบก็พอ” สวีฉางหลินรู้สึกหดหู่ แต่เมื่อนึกถึงโจวกุ้ยหลาน เขาก็ยังมีความมั่นใจในการโต้กลับ

เจ้าก้อนน้อยทำปากยื่น “ท่านแม่ชอบรอยยิ้มของข้า ท่านพ่อยิ้มได้ไม่ถูกต้อง”

ว่าแล้วทั้งสองก็ฉีกมุมปากกับโจวกุ้ยหลาน แววตานั้นก็คือกำลังรอนางเลือกอยู่

เหงื่อกาฬตรงหน้าผากของโจวกุ้ยหลานตกลงมาแล้ว ทำไมสองพ่อลูกนี่เป็นอย่างกับพี่น้องกันแน่ะ?

“ล้วนน่ามอง ข้าชอบทั้งนั้น” โจวกุ้ยหลานเกรงว่าจะทำร้ายคนทั้งสอง จึงรีบเอ่ย

แต่ก่อนที่สวีฉางหลินจะรู้สึกตัวขึ้นมา โจวกุ้ยหลานก็ถามเขา “ขนมหัวไชเท้านี่เป็นอย่างไรบ้าง? เอาไปขายที่โรงเตี๊ยมเทียนเซียงได้ไหม?”

เป็นอย่างที่คิด สวีฉางหลินถูกโจวกุ้ยหลานเบนความสนใจ ถอนความสนใจจากการประลองรอยยิ้มกับเจ้าก้อนน้อยอย่างรวดเร็ว ตอบโจวกุ้ยหลาน “มิเช่นนั้นพรุ่งนี้ข้าจะไปลองดู?”

“ดี ถ้าครั้งนี้กลับมาได้เงิน เราก็ให้ท่านแม่กับพี่ชายข้าทำการค้ากับพวกเราเถอะ”

โจวกุ้ยหลานเสนอ

ของอย่างขนมหัวไชเท้าประเภทนี้ใช้เวลาและกำลังในการทำมาก ถ้าอยากทำในปริมาณมาก เช่นนั้นก็ต้องมีผู้ช่วย และแน่นอนว่าท่านแม่และพี่ชายนางคือตัวเลือกที่ดีที่สุด แบบนี้ท่านแม่ของนางก็จะมีรายได้นิดหน่อย

แต่แน่นอนว่านี่เป็นเรื่องหลังจากนี้แล้ว อันดับแรกต้องทำให้ขนมของพวกเขาเป็นที่ชื่นชอบของแขกโรงเตี๊ยมเทียนเซียงก่อน

“ได้” สวีฉางหลินพยักหน้าเห็นด้วยอีกครั้ง

“ต่อไปเสี่ยวเทียนก็ต้องช่วยด้วยนะ” โจวกุ้ยหลานหันไปเอ่ยกับเจ้าก้อนน้อย

ครั้นได้ยินว่าตัวเองสามารถช่วยท่านแม่ได้ เจ้าก้อนน้อยก็ออกแรงผงกศีรษะ

เมื่อทั้งสองปรึกษาหารือกันเสร็จ โจวกุ้ยหลานก็ตักขนมหัวไชเท้าอีกถ้วยออกไปให้เหล่าไท่ไท่

ทีแรกเหล่าไท่ไท่บอกปัดไม่กินแล้ว แต่โจวกุ้ยหลานบอกว่าหากนางไม่กินจะเอาไปให้ไก่กินเสียเลย เหล่าไท่ไท่ทำใจไม่ได้จึงบอกว่าจะเก็บไว้ให้โจวต้าไห่กิน