นางน้อยจอมพลังของนายพลบ้านนา นิยาย บท 151

เพราะกลัวว่าเจ้าก้อนน้อยจะได้ยินเรื่องไม่ดี โจวกุ้ยหลานจึงสั่งเบาๆ ให้เจ้าก้อนน้อยเข้าไปอยู่ในห้อง ปิดหูเอาไว้ไม่ให้ออกมา

ทางด้านนี้ หลิวเซียงไม่ยอมไป ชุ่ยฮวาต้องกึ่งผลักกึ่งดันจนในที่สุดก็ลากออกไปได้

เมื่อพวกนางออกไปแล้ว โจวกุ้ยหลานจึงรีบเข้าไปในห้องเพื่อเตรียมอาหารเย็น ซึ่งนับว่าเริ่มช้ากว่าวันก่อนๆ

ขณะที่เหล่าไท่ไท่จะไปช่วยก่อไฟ โจวกุ้ยหลานก็นึกถึงเจ้าก้อนน้อยที่อยู่ในห้องขึ้นมาและเดินไปที่หน้าประตู เมื่อชะโงกหน้าไปมองจึงเห็นว่าเจ้าก้อนน้อยกำลังเล่นอยู่คนเดียว

หลังจากกำชับไม่ให้เจ้าก้อนน้อยวิ่งซนไปรอบๆ โจวกุ้ยหลานจึงตามเหล่าไท่ไท่เข้าไปในครัวเพื่อเตรียมทำอาหาร

ทันทีที่เริ่มก่อไฟติด ที่ด้านนอกก็มีเสียงของชุ่ยฮวาดังขึ้นมา ทันใดนั้นนางก็วิ่งเข้ามาและตะโกนบอกสองแม่ลูกว่า “แย่แล้ว หลิวเซียงเอาหัวโขกอยู่ที่กำแพงสวนนอกเรือนของท่าน!”

“ว่าไงนะ!” เหล่าไท่ไท่อุทานและรีบลุกขึ้นวิ่งออกไป

โจวกุ้ยหลานรีบตามไปทันที ตอนนี้ไม่ทำแล้วอาหงอาหาร

ทันทีที่ออกมาข้างนอก พวกนางจึงเห็นว่าหลิวเซียงกำลังนอนกองอยู่บนพื้น และบนหน้าผากก็มีเลือดไหลออกมา

“รีบพานางเข้าไปในเรือนเร็วเข้า!” ชุ่ยฮวาตะโกนและก้าวเข้าไปหา

คราวนี้ถ้าเข้าไปแล้วก็อย่าได้คิดจะออกมาอีก!

โจวกุ้ยหลานรีบก้าวไปหาและหยิบผ้าเช็ดหน้าออกมาจากในเสื้อ จากนั้นจึงกดลงบนหน้าผากที่มีเลือดออกของหลิวเซียง

และคงเป็นเพราะความเจ็บ คิ้วของหลิวเซียงจึงขมวดเข้าหากัน และเปลือกตาที่ปิดลงก็ขยับไปมาอยู่หลายครั้ง

นี่กำลังแกล้งเป็นลมงั้นหรือ

โจวกุ้ยหลานคิดคำนวณบางอย่างในใจ จากนั้นจึงรีบบอกสองคนที่อยู่รอบกายทันทีว่า “อาสะใภ้ชุ่ยฮวา ท่านรีบแบกไปที่บ้านของท่าน ข้าจะไปตามหมอเอง”

“อะไรกัน ถ้านางตายในบ้านของข้าล่ะ จะทำอย่างไร” ชุ่ยฮวาไม่เต็มใจ เรื่องมันเกิดขึ้นที่บ้านตระกูลโจวของพวกนาง จะให้หามไปที่บ้านของนางเพื่ออะไร

“เจ้าเป็นอาสะใภ้ของนาง ทั้งยังอาวุโสกว่านางด้วย ถึงขนาดนี้แล้วทำไมยังไม่ช่วยอีก แบกไปบ้านข้าคนอื่นไม่นินทาครอบครัวของข้าแย่รึ” เหล่าไท่ไท่ตอกกลับทันที

ถึงอย่างไรชุ่ยฮวาก็มีความเกี่ยวข้องกับครอบครัวของหลิวเซียงตรงที่อาศัยอยู่ในบ้านของนาง แบบนี้ใครก็จะเอาไปพูดผิดๆ ไม่ได้

ในที่สุดชุ่ยฮวาก็ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องแบกหลิวเซียงกลับเข้าไปในบ้านของนาง ระหว่างทาง โจวกุ้ยหลานก็นำผ้าเช็ดหน้ามากดไว้บนหน้าผากของนางไปด้วย

อีกด้านหนึ่ง เหล่าไท่ไท่หันกลับไปที่ห้องของตนและหยิบไข่ไก่สิบฟองมาจากบ้าน หลังจากสั่งห้ามไม่ให้เจ้าก้อนน้อยออกมา นางก็รีบไปที่บ้านของชุ่ยฮวาทันที

หลังจากพวกนางจัดการทุกอย่างเรียบร้อยแล้ว เหล่าไท่ไท่จึงรีบตามโจวกุ้ยหลานกลับไปที่บ้าน

“ทำไมหลิวเซียงจึงเป็นคนแบบนี้” เหล่าไท่ไท่บ่นรำพันอย่างโมโห

นางอุตส่าห์คิดจะให้ลูกชายของนางแต่งงานกับผู้หญิงคนนี้ แต่ที่เห็นมาวันนี้มันแย่มาก!

โจวกุ้ยหลานยังคงเอ่ยด้วยสีหน้าปกติว่า “ตอนที่นางมาเมื่อตอนกลางวันก็ยังดูดีอยู่”

พอพูดถึงตรงนี้ เหล่าไท่ไท่ก็โกรธขึ้นมา “ทำไมเจ้าไม่รีบหาทางไล่นางออกไป ถ้าคืนนี้ข้าไม่กลับมา เจ้าไม่ปล่อยให้นางนอนที่บ้านไปแล้วรึ”

“เพราะข้ารู้ว่าท่านจะไม่ค้างคืนที่บ้านพี่สาวรอง นอกจากนี้ข้าจะรู้ได้อย่างไรว่าท่านอยากได้ลูกสะใภ้คนนี้หรือว่าไม่อยากได้”

“ถ้าแต่งกับคนแบบนี้ ต่อไปพี่ชายของเจ้าจะยังมีอนาคตที่ดีอยู่อีกหรือไง แต่ก่อนเจ้าเป็นคนฉลาก เดี๋ยวนี้กลายเป็นคนโง่แล้วหรือ” เหล่าไท่ไท่ว่าพลางใช้นิ้วจิ้มหัวของโจวกุ้ยหลานอย่างแรง

โจวกุ้ยหลานไม่ได้ตอบโต้อะไร นางเองก็ไม่เคยรู้ว่าแม่นางผู้นี้จะเป็นคนแบบนี้ ตอนแรกนางก็คิดไว้ว่าแม่นางผู้นี้กล้าหาญน่าชื่นชม ไม่ใช่เพิ่งมาตระหนักได้ภายหลัง

“ถึงอย่างไรนางก็ทำงานให้ท่านตลอดทั้งบ่าย!” โจวกุ้ยหลานอดพึมพำไม่ได้