นางน้อยจอมพลังของนายพลบ้านนา นิยาย บท 163

เหล่าไท่ไท่กินอาหารพลางฟังโจวกุ้ยหลานบอกเล่าเรื่องในตำบล เหล่าไท่ไท่ฟังจนหัวเราะตาหยี

“ข้ากำลังคิด ว่าจะให้ท่านลุงใหญ่ พี่เอ้อร์เฉียงกับพี่ซานเฉียงมาทำงานนี้ด้วยกัน” โจวกุ้ยหลานพูดความคิดของตัวเอง

นางมีความคิดนี้นานแล้ว ตอนนี้ก็นิ่งแล้ว การจะชักจูงให้ครอบครัวท่านลุงใหญ่ได้มีชีวิตที่ดีก็เป็นเรื่องดี

อีกอย่าง หลายปีมานี้ครอบครัวท่านลุงใหญ่ก็ดีกับครอบครัวพวกเขามาก ตอนนี้มีหนทางทำกิน อย่างไรก็ต้องทดแทนบุญคุณ

“ได้ เดี๋ยวกินข้าวเสร็จ เราก็รีบไปคุยเรื่องนี้ที่บ้านลุงใหญ่เจ้ากัน ไม่อย่างนั้นเดี๋ยวคนในหมู่บ้านกินเสร็จก็จะมาอีก” เหล่าไท่ไท่รับปากทันที

หลังจากพวกเขากินเสร็จก็ล้างถ้วยชาม โจวกุ้ยหลานพาเจ้าก้อนน้อยไปบ้านโจวต้าซานกับเหล่าไท่ไท่

ช่วงที่เหล่าไท่ไท่สนทนากับหลี่ซิ่วยิง โจวกุ้ยหลานก็ไปเจรจาเรื่องนี้กับโจวต้าซานที่แปลงผัก

โจวต้าซานถอนหญ้าโยนออกไป พลันเอ่ย “พวกเราไปทำด้วย แล้วพวกเจ้ายังจะได้เงินหรือ?”

“ก็น้อยลงหน่อยเท่านั้น ถึงตอนนั้นข้ายังอยากทำบ้านใหม่อีก” โจวกุ้ยหลานยิ้มตอบ

ต่อให้แบ่งสามครอบครัว เดือนหนึ่งก็ได้ไม่น้อยเหมือนกัน

“ก็ไม่ต้องทำทุกวัน หนึ่งเดือนสองพันชั่ง เงินที่ได้พวกเราแบ่งตามจำนวนคน ช่วงทำงานผักก็เอาไว้ก่อนได้ ปกติสวีฉางหลินยังไปล่าสัตว์เหมือนกัน”

โจวกุ้ยหลานกล่าวแผนการของตัวเอง

โจวต้าไห่ส่ายหน้า “งานดีๆ แบบนี้ ครอบครัวเจ้าก็ทำได้ ทำไมต้องให้พวกเราคนเยอะแยะทำด้วย”

“ก็จะให้บ้านเรากินข้าวสาร แล้วดูพวกท่านกินรำกินผักดองได้อย่างไร? ท่านลุงใหญ่ ท่านอย่าเพิ่งรีบร้อนปฏิเสธ ท่านป้าใหญ่ข้าก็นอนติดเตียงนานขนาดนี้แล้ว พี่ซานเฉียงก็ยังไม่ได้แต่งภรรยา แล้วชิวเซียงอีกเล่า นางยังไม่ได้เจรจาสู่ขอ ถ้าในมือท่านไม่มีเงิน ท่านจะทำใจให้พวกเขารอต่อไปได้หรือ?”

โจวกุ้ยหลานพูดแทงใจดำโจวต้าซาน แล้วพอนึกถึงบ้านเจ้ารอง สะใภ้รองอะไรก็ไม่ทำ เอ้อร์เฉียงเลี้ยงลูกชายสามคนคนเดียวก็ลำบาก เขาเองก็ช่วยอะไรไม่ได้

พอเห็นโจวต้าซานเงียบ โจวกุ้ยหลานก็พูดต่อ “งานนี้มั่นคง ราคานี้พวกเราต้องขายออกแน่ ท่านลุงใหญ่ ท่านก็รับปากเถอะ ไม่อย่างนั้นคนเขาจะชี้หน้าด่าว่าข้าไม่มีมโนธรรมนะ”

โจวต้าซานถูกโจวกุ้ยหลานหยอกจนหัวเราะ “อย่างนั้นก็ได้ แต่เราจะแบ่งตามจำนวนคนไม่ได้ ต้องแบ่งตามกำลังหลัก กำลังรอง อย่างนั้นเงินบ้านเจ้าก็จะมีมากพอ”

“อย่างนั้นก็เอาตามนี้ เอาไว้กลางคืนท่านก็คุยกับพี่เอ้อร์เฉียงเถอะ พรุ่งนี้เช้าพวกท่านมาที่บ้านข้า ถึงตอนนั้นก็ไปกับสวีฉางหลิน”

โจวกุ้ยหลานกำหนดนัดหมายแล้วก็ลุกขึ้น จะช่วยโจวต้าซานทำงานแต่ก็ถูกอีกฝ่ายปฏิเสธ

“เจ้าไม่ต้อง เจ้าไปนั่งห้องป้าใหญ่เจ้าเถอะ พูดกับนางหน่อย” โจวต้าซานดันโจวกุ้ยหลานไปด้านข้าง

เช่นนั้นนางมิสู้ทำงานอยู่ที่นี่ดีกว่า! อยู่กับป้าใหญ่ นั่นต่างฝ่ายต่างมองต่างเกลียด

โจวกุ้ยหลานเบะปาก เดินไปข้างๆ แล้วนั่งยองลงช่วยถอนหญ้า

โจวต้าซานเห็นดังนั้นจึงไม่ห้ามนางอีก สมองขบคิดถ้อยคำของโจวกุ้ยหลาน หัวใจเปรมปรีดิ์นัก ครอบครัวมีงาน ชีวิตก็จะสบายขึ้นหน่อย

คิดถึงว่าหลานสาวคนนี้มีความสามารถ ตัวเองอยู่ดีมีสุขยังไม่พอ ยังพาให้บ้านมารดาอยู่ดีกินดีไปด้วย แถมตอนนี้ ยังจะชักนำบ้านเขาให้ก้าวหน้าอีก

แต่เพิ่งจะสร้างบ้านใหม่ก็ถูกไฟไหม้เสีย เขายังปวดใจนัก

“เจ้าคิดจะทำบ้านใหม่เมื่อไร?” โจวต้าซานฉวยยามว่างถามโจวกุ้ยหลาน

“ข้าคิดอยู่ รอให้การค้าถ่านมั่นคงแล้วค่อยสร้าง แต่ไม่รู้ว่าใครปากยาวพูดไปทั่วว่าบ้านเรามีเงิน ทำจนท่านแม่ข้าไม่ทำของอร่อยให้พวกเรากินสักนิด”

เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ โจวกุ้ยหลานก็หงุดหงิด