นางน้อยจอมพลังของนายพลบ้านนา นิยาย บท 165

“เขาเมาแล้ว เจ้ายังตามไปทำไม? เขาฉุดเจ้า เจ้ายังไม่รู้จักร้องตะโกนหรือ? เจ้าว่าต้าไห่หลับนอนกับเจ้า ได้ อย่างนั้นเราก็ไปตรวจกัน ให้คนดูสิว่าเจ้าถูกต้าไห่บ้านข้าหลับนอนด้วยจริงหรือไม่!”

หลังจากหลิวเซียงถูกเหล่าไท่ไท่ต่อว่าอย่างนี้แล้วก็หน้าแดงหูแดง อย่างไรก็เป็นเด็กสาว เขินอายกับการพูดเรื่องอย่างนี้ แต่โหนกแก้มนางแดงจนทำให้คนดูไม่ออกว่านางหน้าแดง

“เจ้า...เจ้าพูดอย่างนี้ได้อย่างไร?” นางอดกลั้นไม่ร้องไห้ ต่อขานกับเหล่าไท่ไท่

เหล่าไท่ไท่ก็ไม่ใช่ย่อย “พูดอย่างไร? ที่ข้าพูดมีอะไรผิด? พวกเจ้ากล้าวางแผนกับลูกชายข้า ข้ายังไม่ได้คิดบัญชีกับพวกเจ้าเลย! แต่ละคนหน้าไม่อาย ยังรังแกมาถึงข้าสวีเหมยฮวา? อย่างไร? เห็นว่าข้าไม่มีผู้ชายก็เลยจะรังแกหรือ? หรือคิดว่าข้ามีเงินแล้วก็จะมาเกาะ”

ครั้นนางพูดออกมา คนในบ้านก็เงียบกริบ

เหล่าไท่ไท่ไม่ปล่อยพวกเขาไปง่ายๆ พลันเท้าเอว “อย่าว่าแต่บ้านข้ายากจนเลย ต่อให้รวย ข้าโยนไปให้พวกขอทานก็ไม่ให้พวกเจ้า!”

ถ้อยคำนี้พูดแทงใจดำชุ่ยฮวากับฝูเถียน ทั้งสองต่างตื่นตระหนก ชุ่ยฮวาก็ใช่จะหาเรื่องได้ พลันด่ากลับคอเป็นเอ็น “นี่พวกเราหวังดีหรอก แต่กลับถูกเห็นเป็นเจตนาร้าย? เจ้าอารมณ์ไม่ดีแต่กลับมาลงกับเรา? ลูกชายเจ้าหลับนอนกับผู้หญิง พวกเราสู้อุตส่าห์บอกเจ้า แต่เจ้ากลับมาด่าพวกเราอย่างนี้หรือ?”

“เรื่องนี้ไม่จบก็ไปหาผู้ใหญ่บ้านกับกำนัน อย่างไรก็มีที่ให้พูดด้วยเหตุผล! เจ้าสวีเหมยฮวาเก่งนี่ ข้าไม่กลัวเจ้าหรอก! เด็กสาวดีๆ กลับถูกพวกเจ้าย่ำยี ข้าจะดูสิว่าคนตระกูลหลิวจะมาจัดการพวกเจ้าหรือไม่!”

ชุ่ยฮวาด่ากลับรุนแรง

ตาเล็กๆ ของเหล่าไท่ไท่ถลึง สองมือตบเพียะ “เจ้าไม่พูดข้ายังลืมเสียสนิท ไปๆๆ รีบไปคุยที่ผู้ใหญ่บ้านกับกำนันเลย แล้วให้คนในหมู่บ้านมารวมตัวพูดเรื่องนี้ด้วย! ไอ้หยา คนที่ดื่มเหล้าด้วยกันพวกนั้นอีก ให้พวกเขามาพูดสิว่าลูกชายข้าเมาขนาดไหน!”

ว่าแล้วก็เอื้อมมือลากโจวต้าไห่ลุกขึ้น

“อย่าทำอย่างกับจะเป็นจะตาย! ทำอย่างแม่ตายแน่ะ รีบไปจัดการเรื่องราวให้ชัด ข้าไม่เชื่อว่าทั้งหมู่บ้านต้าสือสองพันกว่าครอบครัวจะไม่มีคนตาสว่าง!”

หลิวเซียงได้ยินดังนั้นก็ตัวสั่นอย่างห้ามไม่อยู่ ฝ่ามือชุ่มโชกไปด้วยเหงื่อ

ถ้าทำจนเป็นเรื่อง นางก็ไม่มีหน้าพบใครอีกแล้ว!

ไม่ได้ จะไปไม่ได้!

นางรีบร้อนลุกขึ้น แต่ขาอ่อนเข่าลงพื้น กระแทกจนเข่าเจ็บ ตอนนี้นางไม่อาจคำนึงถึงอะไรได้อีก รีบเอ่ยขึ้น “ท่านป้า ถ้าท่านพูดออกไปข้าก็อยู่ต่อไม่ได้แล้ว ท่านป้า ท่านก็กรุณาเถอะ!”

พอทางชุ่ยฮวาเห็นก็สาวเท้าเดินสองสามก้าวเข้าไปหา จับหัวไหล่หลิวเซียงแล้วเข้าไปกระซิบข้างหู “หลิวเซียง สวีเหมยฮวากำลังหลอกเจ้า อย่าไปฟังนางนะ อีกอย่าง ถ้าเรื่องนี้ทำเป็นเรื่องใหญ่โต ต้าไห่ต้องแต่งกับเจ้าแน่ๆ!”

“อาสะใภ้ จะทำให้เป็นเรื่องใหญ่ไม่ได้นะ ไม่อย่างนั้นข้าก็อยู่ต่อไม่ได้แล้ว!”

หลิวเซียงเอ่ย น้ำตาตก

ตอนนี้นางเริ่มนึกเสียใจแล้ว ทำไมถึงฟังคำพูดชุ่ยฮวาได้ มอมสุราโจวต้าไห่แล้วนอนบนเตียงกับเขา? ถ้าเรื่องนี้ทำเป็นเรื่องใหญ่ นางก็ไม่มีหน้าอยู่ต่อแล้ว!

เหล่าไท่ไท่ทางนั้นหรี่ตา ดูเอาเถอะ นางรู้อยู่แล้วเชียวว่าเรื่องนี้ต้องมีลับลมคมใน

“ในเมื่อเจ้าไม่อยากทำให้เป็นเรื่องใหญ่ อย่างนั้นข้าก็จะพาลูกชายข้ากลับล่ะนะ ต่อไปอย่าคิดวางแผนกับลูกชายข้าอีก ข้าสวีเหมยฮวาก็ไม่ใช่จะรังแกได้ง่ายๆ!”

กล่าวจบ เหล่าไท่ไท่ก็ไม่รั้งอยู่ต่อ ลากโจวต้าไห่เดินออกไปข้างนอกทันที โจวต้าซานที่อยู่ข้างๆ พอเห็นอย่างนี้จึงลุกขึ้นแล้วเดินออกไปข้างนอก