นางน้อยจอมพลังของนายพลบ้านนา นิยาย บท 345

นางน้อยจอมพลังของนายพลบ้านนา ตอนที่ 345 ไม่รู้จัก

สุดท้ายนางก็วิ่งไปที่คอกม้าและเช่ารถม้าหนึ่งคัน หลังจากขึ้นนั่งในรถม้า แล้วสั่งให้คนขับรถม้าไปที่จวนหู้กั๋วกง

รอรถม้ามาถึงจวนหู้กั๋วกง โจวกุ้ยหลานก็เปิดม่านรถเตรียมจะลงรถ พอเห็นทหารยามสองคนที่ยืนอยู่เฝ้าหน้าประตู นางกำลังคิดว่าจะเข้าไปในจวนหู้กั๋วกงได้อย่างไร

ขณะที่นางกำลังลังเลอยู่นั้น ยามสองทั้งคนก็เดินเข้ามาหานาง

ทันใดนั้นเองนางก็ได้ยินเสียงล้อรถดังมาจากข้างหลัง นางหันกลับไปมอง และเห็นรถม้าสี่ถึงห้าคันหยุดจอดหลังรถม้าของนาง ม่านรถม้าถูกยกขึ้น สวีฉางหลินลงจากรถม้า กลุ่มคนที่ตามหลังเขาลงมา คือกลุ่มขุนนาง

แค่ดูเสื้อผ้าของพวกเขาก็สามารถบอกได้ว่าพวกเขาร่ำรวยและยศสูงน่าดู

โจวกุ้ยหลานเปิดม่านรถม้าและกระโดดลงจากรถม้า ทันทีที่เท้าของนางกระทบพื้น นางก็รู้สึกเจ็บแปลบที่ข้อเท้าขวา

แต่ในเวลานี้นางไม่มีเวลามาสนใจ นางเดินผ่านรถม้า และปรากฏตัวต่อหน้าสวีฉางหลินและขุนนางชั้นสูงเหล่านั้น

“สวีฉางหลิน!” โจวกุ้ยหลานตะโกนเสียงดัง

พอได้ยินเสียงของนางสวีฉางหลินก็หันไปมองนาง

พอเห็นว่าเป็นนาง เขาก็ชะงักไปเล็กน้อย แม้แต่คนที่เดินตามหลังมาก็หยุดเดินตาม

ยามรีบเข้ามาล้อมนางไว้ทันที เพื่อรอคำสั่งจากสวีฉางหลิน

โจวกุ้ยหลานจ้องมองไปที่สวีฉางหลินที่สวมเครื่องแบบตรงหน้านาง ดวงตาของนางเริ่มร้อนผ่าว

นางไม่ได้มองเขาอย่างละเอียดมาเป็นเวลานานกว่าสามปีแล้ว ถึงแม้นางจะรู้ว่าเขามองมาที่นางตลอด และอยู่กับนางมาตลอด แต่นางก็ไม่เคยมองเขาอย่างจริงจังสักครั้ง

นอกจากครั้งล่าสุดที่เหลือบมอง จากนั้นก็ไม่มีอีกเลย

ที่แท้ เขาก็ยังเหมือนเมื่อสามปีที่แล้ว แต่ดูผิวคล้ำและซูบผอมลง

“บังอาจ!” ยามเฝ้าประตูตะโกนใส่ ดึงสตินางกลับมา

โจวกุ้ยหลานมองไปรอบๆ พบว่าตนเองถูกเข้าใจผิดว่าเป็นคนร้ายแล้ว

และเหล่าขุนนางเหล่านั้นก็ดูระแวดระวังตัวเช่นกัน

นางระงับอารมณ์ และถามเขาด้วยน้ำเสียงที่สงบจนแทบไม่อยากเชื่อ “เจ้าไม่คิดจะอธิบายให้ข้าฟังหน่อยหรือ”

อธิบายอะไร นางคิดว่าเขาคงเข้าใจดี

นางจ้องเข้าไปในดวงตาของสวีฉางหลินอย่างไม่เกรงกลัว ไม่อยากพลาดการเปลี่ยนแปลงแม้เพียงเล็กน้อยในแววตาของเขา

แต่สวีฉางหลินที่นางคิดว่าเข้าใจเป็นอย่างดีมาโดยตลอด ในเวลานี้นางกลับมองไม่เห็นอารมณ์ใดๆ ของเขาเลยแม้แต่น้อย

ราวกับว่า… ราวกับว่าเขาไม่ใช่สวีฉางหลินที่นางเคยรู้จักอีกต่อไป

ในใจของนางรู้สึกกังวลใจเล็กน้อย นางอยากให้สวีฉางหลินยืนยันกับนาง อย่างน้อยก็ส่งสายตาให้นางได้มั่นใจ

“นายพลสวี ท่านรู้จักแม่นางผู้นี้ด้วยหรือ” ผู้ชายหน้ากลมที่อยู่ข้างๆ มองโจวกุ้ยหลานด้วยรอยยิ้ม แล้วถามสวีฉางหลิน

ท่าทางของเขา เหมือนมีเมตตามาก

สวีฉางหลินที่สีหน้าเย็นชามองข้ามโจวกุ้ยหลานไปอย่างไม่แยแส และหันไปมองชายหน้ากลม แล้วพูดด้วยน้ำเสียงราบเรียบ “ข้าไม่รู้จัก”

หัวใจของโจวกุ้ยหลานจมดิ่งลงในเงามืด และรู้สึกหมดเรี่ยวแรง

มีเพียงคำพูดที่เย็นชาไม่แยแสของสวีฉางหลินเท่านั้นที่เข้ามาในหูของนาง ไม่รู้จัก…

ไม่รู้จัก……

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: นางน้อยจอมพลังของนายพลบ้านนา