นางน้อยจอมพลังของนายพลบ้านนา นิยาย บท 348

นางน้อยจอมพลังของนายพลบ้านนา ตอนที่ 348 มีคนตาย3

ตอนนี้เป็นเวลาเย็นแล้ว บางคนเห็นว่าท้องฟ้าเริ่มมืดแล้ว ก็ทยอยกันกลับบ้านเพื่อรับประทานอาหาร

บางคนมีคนในครอบครัวมาเรียกไปทานอาหารเย็นแล้ว คนเหล่านั้นจึงจากไปอย่างไม่เต็มใจ

ผู้ชายกลุ่มหนึ่งยังคงยืนเฝ้าอยู่ และไป๋ยี่เซวียนก็จำหน้าของคนกลุ่มนี้ทีละคนอย่างเงียบๆ

หลังจากนั้นไม่นาน พวกที่กลับบ้านไปทานอาหารเย็นก็ทยอยกลับมาทีละคน และยังคงยืนมองเรื่องนี้ต่อ

ผู้ชายคนหนึ่งกลับมาก่อน โดยมีท่านหมอชราเดินตามกลับมาด้วย

ไป๋ยี่เซวียนรีบลุกขึ้นยืนทันที เขาเดินไปกล่าวทักทาย และเชิญท่านหมอชรามาช่วยผู้หญิงคนนั้นจับชีพจรตรวจ

ท่านหมอชราดูเหมือนจะอายุห้าสิบหกสิบปีแล้ว ตอนเดินตัวสั่นไปด้วย

“นี่…นี่มันอารมณ์รุนแรงจนชีพจรแปรปรวน ไม่เป็นอะไรมาก พักผ่อนให้เพียงพอ อย่าให้นางอารมณ์รุนแรงอีก แค่นั้นก็หายดีแล้ว” หมอชราพูดพลางลูบเคราไปด้วย แล้วลุกขึ้นยืน

ไป๋ยี่เซวียนโค้งคำนับท่านหมอชราเพื่อขอบคุณ

ชายหนุ่มคนหนึ่งในฝูงชนเริ่มร้องตะโกน “หมอเฉิน ท่านมาดูซิว่าน้ำโค้กบนพื้นมีพิษหรือไม่”

“ใช่แล้ว มาดูว่ามีพิษในน้ำโค้กที่ทำให้เด็กคนนั้นตายหรือไม่!”

หลายคนกำลังพูดสนับสนุน

หมอเฉินรู้สึกว่าเป็นเรื่องสมเหตุสมผลเช่นกัน ดังนั้นเขาจึงโบกมือให้เสี่ยวเอ้อร์กลับไปที่ร้าน แล้วหยิบน้ำโค้กออกมาอีกขวด

หลังจากได้รับมาแล้วหมอเฉินก็ยื่นให้หมอเฉิน แล้วพูดด้วยเสียงสุภาพ “หมอเฉินนี่คือน้ำโค้กที่ขายในร้านของเรา รบกวนท่านตรวจดูด้วย”

หมอเฉินตอบรับ แล้วหยิบเข็มเงินออกมาจากกล่องยาของเขา แล้วสอดเข้าไปในขวดโค้ก หลังจากรอสักพัก เขาก็ดึงเข็มเงินออกมา

พอเห็นเข็มเงิน ทุกคนก็ส่งเสียงฮือฮาอีกครั้ง

ปลายเข็มไม่มีการเปลี่ยนสีเลยสักนิด

“น้ำโค้กนี้ไม่มีพิษหรือ ข้าก็บอกแล้วว่ามันไม่เป็นพิษ!” ชายคนหนึ่งตะโกนออกมาอย่างตื่นเต้น

หมอเฉินกระแอมไอออกมา แล้วพูดเสียงดัง: “ถึงแม้เข็มเงินจะตรวจไม่พบสิ่งผิดปกติใดๆ แต่รสชาติของน้ำโค้กนี้ค่อนข้างแปลก เหมือนจะมีกลิ่นยาอยู่ด้วย”

ทันทีที่คำพูดนี้พูดออกมา ทุกคนก็ส่งเสียงฮือฮาอีกครั้ง

“น้ำโค้กนี้ต้องมีปัญหาแน่ๆ! พวกเจ้ายังไม่เชื่ออีก!”

“ตายแน่แล้ว ตายแน่แล้ว ลูกชายของข้าชอบดื่มน้ำโค้กของพวกเขามาก จะเป็นอะไรหรือเปล่า”

“หลานของข้าก็เหมือนกัน! ข้ามักจะพาพวกเขามาทานอาหารเย็นที่ร้านนี้!”

“บ้าเอ๊ย! ไร้มนุษยธรรมสิ้นดี!”

ดื่มยาเยอะจะกลายเป็นพิษต่อร่างกาย ใครรู้ว่าเขาใส่อะไรลงไปบ้าง? !

คนเหล่านั้นเริ่มกังวลใจ หวาดกลัว และโกรธมาก พวกเขาแทบอยากจะฆ่าไป๋ยี่เซวียนให้ตาย

พอเห็นเหตุการณ์นี้ พวกคนงานในร้านก็หดคอด้วยความตกใจ และรีบถอยหลังอย่างรวดเร็ว

ไป๋ยี่เซวียนสีหน้าเคร่งเครียด คิ้วของเขาก็ขมวดเข้าหากันแน่น

สูตรการทำน้ำโค้กอยู่ในมือเขา และเขาเป็นคนทำเองทั้งหมด จะมีพิษได้อย่างไร

เขามองไปทางหมอเฉินด้วยแววตาสงสัย หมอเฉินเห็นแบบนี้ก็เริ่มร้อนตัว รีบหลบสายตาของอีกฝ่าย

ในขณะที่ฝูงชนกำลังอลม่านวุ่นวาย ผู้หญิงคนนั้นก็ตื่นขึ้นมาส่งเสียงกรีดร้องอีกครั้ง

ทันใดนั้นก็มีคนตะโกนออกมา “ในน้ำโค้กต้องมีพิษแน่ๆ!”

ผู้หญิงคนนั้นได้ยินแบบนี้ จึงควบคุมตัวเองไม่ได้อีกต่อไป

นางพยายามอย่างเต็มที่ที่จะลุกขึ้นและพุ่งไปหาไป๋ยี่เซวียนอีกครั้ง

นางจะฆ่าคนๆ นี้ เพื่อล้างแค้นให้ลูกชายของนาง!

ในขณะที่ผู้หญิงคนนั้นกำลังวิ่งเข้ามาได้ชนเข้ากับหมอเฉิน ซึ่งหมอเฉินอายุมากแล้วเช่นกัน จึงล้มลงบนขั้นบันไดหิน จนมีเสียงดัง “กึก ตามด้วยเสียงร้องโอดโอยของหมอเฉิน

ผู้หญิงคนนั้นหยุดชะงักไปเล็กน้อย แล้ววิ่งไปหาไป๋ยี่เซวียนคนที่อยู่รอบยืนดูต่อไปไม่ไหว คนที่ยืนด้านหน้ารีบไปช่วยพยุงหมอเฉิน แต่หมอเฉินรีบบอกพวกเขาว่าอย่าเพิ่งขยับเขา

ผู้หญิงคนนี้ไม่สนใจว่านางเพิ่งชนเข้ากับใครบางคน? นางคิดแค่จะต้องฆ่าไป๋ยี่เซวียน ให้ได้

ก่อนจะเข้าถึงไป๋ยี่เซวียนมือทั้งสองข้างของนางก็ถูกผู้ชายที่ยืนข้างเขาจับไปรวบไว้ด้านหลัง

สักพัก ก็เกิดเหตุชุลมุนขึ้น

ทันใดนั้น ก็มีชายคนหนึ่งออกมาจากที่ไหนก็ไม่รู้ พอเขาเห็นผู้หญิงคนนั้น เขาก็ตะโกนเรียกแล้วรีบวิ่งไปหา เขาผลักผู้ชายสองคนที่จับตัวผู้หญิงออกไปอย่างแรง และกอดผู้หญิงคนนั้นไว้แน่น

“เมียข้า เจ้าเป็นอะไร เป็นอะไรไป ใครรังแกเจ้าหรือ”

ผู้หญิงเหมือนหาที่ยึดเหนี่ยวได้ นางรีบจับแขนของผู้ชายคนนั้นแล้วพูดว่า “โหยวเต๋อพวกเขาฆ่าลูกชายของเรา! เถ้าแก่ร้านอาหารนี้เป็นคนฆ่าลูกชายของเราตาย!”

ผู้ชายคนนี้เพิ่งเห็นร่างเย็นเยียบของเด็กที่อยู่บนพื้น สีหน้าของเขาโหดเหี้ยมขึ้นมาทันที เขารีบพุ่งไปหาไป๋ยี่เซวียนพร้อมกับตะโกนด้วยความโกรธ

เหตุการณ์เริ่มควบคุมไม่ได้ ผู้ชายที่อยู่ข้างๆ รีบดึงไป๋ยี่เซวียนเข้าไปในร้าน และตะโกนเข้าไปในร้านติดต่อกันหลายครั้ง พ่อครัวทุกคนก็รีบถือมีดทำครัวออกมา

ไป๋ยี่เซวียนรีบสั่งให้พวกเขาวางมีดทำครัวในมือลง แล้วเดินออกไปอีกครั้ง แล้วเห็นผู้ชายสองสามคนขวางประตูไม่ให้พวกเขาเข้าไป

เขาสูดหายใจลึก แล้วก้าวออกไป

ส่วนผสมในการทำน้ำโค้กของเขาล้วนเป็นวัตถุดิบทั่วไป เป็นไปไม่ได้ที่จะมีพิษ ต้องมีคนคิดจะใส่ร้ายเขา ในกรณีเช่นนี้ เขาไม่สามารถหลบได้อีกแล้ว ไม่เช่นนั้นร้านนี้ไม่รู้ว่าจะเป็นอย่างไรบ้าง

นี่คือจุดกำเนิดของเขา เขาจะต้องรักษามันไว้ให้ได้

ไป๋ยี่เซวียนเดินออกจากร้าน แล้วตะโกนออกมาเสียงดังลั่น “แจ้งทางการ! แจ้งทางการเดี๋ยวนี้! ให้ทางการเข้ามาตรวจสอบ!”

ทันทีที่คำพูดนี้พูดออกมา คนที่ส่งเสียงดังจึงหยุดเงียบไปทันที

ตอนที่พวกเมิ่งเจียงมาทานอาหารเย็น พวกเขาถึงเห็นว่ามีผู้ชายเพียงคนเดียวกำลังเก็บกวาดข้าวของในร้าน

พวกเขาถามว่าเกิดอะไรขึ้น ชายคนนั้นจึงเล่าว่ามีเด็กดื่มน้ำโค้กแล้วเสียชีวิต ทุกคนมองหน้ากันอย่างตกใจ พวกเขาต่างก็เคยดื่มน้ำโค้ก แต่พวกเขาก็สบายดี แล้วทำไมถึงได้เกิดเรื่องเช่นนี้ขึ้นมาได้?

หลังจากที่พวกเขาสอบถามไปสองสามคำถาม พวกเขาก็เริ่มรู้สึกเป็นกังวล

สุดท้ายพวกเขารู้ว่าโจวกุ้ยหลานเมาจนหมดสติไป เด็กน้อยทั้งสองจึงวิ่งไปที่ห้องนั้นด้วยขาที่กลมสั้น พอเปิดประตูเข้าไปก็เห็นท่านแม่ของพวกเขาฟุบนอนอยู่บนโต๊ะ

โจวกุ้ยหลานถูกเสียงของเด็กทั้งสองปลุกจนตื่น สมองของนางยังคงงุนงง

“ท่านแม่ ท่านแม่เป็นอะไรไป”

“ท่านแม่ไม่สบายหรือ?”

เด็กทั้งสองถามนางด้วยความเป็นห่วง

โจวกุ้ยหลานส่ายหัวและยกยิ้มให้พวกเขา แล้วบอกพวกเขาไม่ต้องเป็นห่วง

ถึงแม้นางจะไม่สบายใจ แต่นางจะปล่อยให้เด็กสองคนเป็นห่วงนางไม่ได้

นางเดินออกมาโดยจับมือลูกทั้งสองไว้ พอเดินมาถึงจุดคิดเงิน นางเห็นว่าวันนี้ไม่มีแขกแม้แต่คนเดียวในร้าน

“นี่มันเกิดอะไรขึ้น?”

พอคนงานในร้านเห็นนายหญิงเจ้าของร้านตื่นแล้ว เขาก็เดินไปหาอย่างรวดเร็ว และรายงานเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นให้อีกฝ่ายฟัง

“พวกเขาไปที่หยาเหมินแล้วขอรับ เถ้าแก่ไป๋ขอให้ข้าอยู่ที่นี่เพื่อดูแลนายหญิง เราควรทำอย่างไรดีขอรับ”

คนงานคนนี้เองก็อยู่ในอาการห่วงใยเช่นกัน แต่ตอนนี้เขามีคนตัดสินใจให้แล้ว ดังนั้นเขาจึงรู้สึกโล่งใจ

โจวกุ้ยหลานนวดขมับ รู้สึกว่าปวดหัวมาก