นางน้อยจอมพลังของนายพลบ้านนา นิยาย บท 8

ผู้ชายตรงหน้าคนนี้ ใบหน้าได้รูป โครงหน้าชัดเจน และดูกล้าหาญ แต่หล่อมาก ต่อให้ในภพก่อนเคยเห็นดารามาแล้วอย่างมากมาย ณ ตอนนี้ก็ยังคงถูกผู้ชายตรงหน้าคนนี้ดึงดูด

ผู้ชายคนนี้สุดยอดไปเลยจริงๆ หน้าตาหล่อเหลา รูปร่างก็ดี ยังกระฉับกระเฉงมีพลังขนาดนี้ แต่งงานกับผู้ชายแบบนี้ ถือว่าคุ้มอย่างมาก

ผู้ชายคนนี้ทำให้คนอื่นชอบอกชอบใจอย่างไม่รู้ตัวจริงๆ

หัวใจเต้น “ตุบตุบ” โจวกุ้ยหลานรีบก้าวเดินไปข้างหน้า พร้อมพูดขึ้นว่า “รีบเดินเถอะ เดี๋ยวฟ้าจะมืดแล้ว”

สวีฉางหลินแบกตะกร้าไว้ข้างหลัง ในมือถือนกกระทา รีบก้าวเดินตามไป

ทั้งสองคนไปที่ร้านขายผ้า จากการต่อรองราคาแล้วก็ขายได้สองตำลึง

สวีฉางหลินที่สงบใจเย็นมาตลอดยังตกตะลึง เขาก็แค่ล่าได้กวางซิก้าตัวหนึ่ง ผ่านการจัดการตามที่โจวกุ้ยหลานสั่ง สามารถขายได้ราคาสูงถึงสิบสี่ตำลึง

แต่ต่อมา เขายิ่งตกตะลึง ภรรยาคนนี้ไม่เพียงหาเงินเก่ง ความสามารถในการใช้เงินก็ยิ่งเก่ง

ได้มาสองตำลึง โจวกุ้ยหลานก็ถามเถ้าแก่ว่ามีผ้าขายไหม

เถ้าแก่มองดูการแต่งกายของทั้งสองคน แล้วก็หยิบผ้าหยาบสีเทาออกมาหนึ่งผืน พร้อมพูดแนะนำโจวกุ้ยหลานว่า “นี่เป็นผ้าที่ร้านเราขายดีที่สุด หนึ่งผืนสี่ร้อยเหวิน หากพวกเจ้าซื้อ ข้าขายให้พวกเจ้าสามร้อยเก้าสิบเหวิน”

โจวกุ้ยหลานเอื้อมมือไปจับ รู้สึกได้ถึงเพียงความหยาบกระด้าง

“มีผ้ามัสลินไหม?”

เถ้าแก่มองดูการแต่งตัวของทั้งสองคนอีกครั้ง เห็นว่าเมื่อกี้พวกเขาเพิ่งขายหนังกวางได้สองตำลึง จึงค่อยโล่งอก

หยิบเอาผ้ามัสลินออกมาสองผืน วางไว้บนโต๊ะ ผืนหนึ่งเป็นสีฟ้า ผืนหนึ่งเป็นสีเขียว

โจวกุ้ยหลานลูบจับดู รู้สึกดีไม่น้อย ไม่เลว รู้สึกดี

เห็นนางพอใจ เถ้าแก่ก็พูดแนะนำต่อว่า “นี่คือผ้ามัสลิน ราคาแพงหน่อย ผ้าหนึ่งผืนแปดร้อยเหวิน ข้าขายให้เจ้าได้ในราคาเจ็ดร้อยแปดสิบเหวิน”

“หากข้าซื้อห้าผืน ราคาสามตำลึงขายไหม?”โจวกุ้ยหลานต่อราคา

เถ้าแก่ถามขึ้นอย่างตกตะลึงว่า “เจ้าจะซื้อห้าผืนจริงๆหรือ?”

ไม่แปลกที่เขาตกตะลึง ชาวบ้านบ้านนอกปีหนึ่งซื้อไม่ถึงหนึ่งผืนผู้หญิงคนนี้มาก็จะซื้อตั้งห้าผืน?

ด้วยสัญชาตญาณ เขาหันไปมองเพื่อเป็นการถามสวีฉางหลิน