นางสนมแพทย์อัจฉริยะ นิยาย บท 1021

“แกรก” เสียงกริชหล่นดังขึ้น ชายชุดดำรู้สึกว่ามือที่ถือมีดของเขาชา จากนั้นมีเลือดอุ่นไหลออกมาจากบาดแผล ชายชุดดำไม่สนบาดแผลที่มือของเขา เขารีบออกคำสั่งกับพวกของเขาที่อยู่ด้านหลังทันที “จัดการ รีบจัดการเฟิ่งชิงเฉินเร็ว”

“ขอรับ”

“เมื่ออยู่ต่อหน้าข้า คิดจะสังหารนางมันก็ต้องถามข้าก่อนว่าเห็นด้วยกับพวกเจ้าหรือไม่” โจ่วอันชักดาบออกมา เข้ามาขวางอยู่ด้านหน้าของเฟิ่งชิงเฉิน และบอกให้โจ่วอันหลบไป

ทางออกถูกชายชุดดำขวางไว้หมดแล้ว เฟิ่งชิงเฉินทำได้เพียงถอยหลังเท่านั้น ถอยจนหลังติดกำแพง เพื่อยกเวทีการต่อสู้ให้แก่โจ่วอัน ขณะเดียวกัน สาวใช้ที่อยู่ด้านข้างเฟิ่งชิงเฉินทั้งสองคนเองก็ถอยออกมาพร้อมกับเฟิ่งชิงเฉินด้วยเช่นกัน

เฟิ่งชิงเฉินจับจ้องการต่อสู้ของเหล่าชายชุดดำกับโจ่วอันอยู่ตลอด เวลานี้นางไม่ได้สังเกตว่าสาวใช้ที่อยู่ด้านซ้ายของนางแอบนำมือไปไว้ด้านหลัง......

โจ่วอันซึ่งเป็นนักฆ่าปรากฏตัว เขาเชี่ยวชาญในกระบวนการสังหารเป็นอย่างมาก หลังจากสู้กับเหล่าชายชุดดำเป็นระยะเวลาครึ่งก้านธูป โจ่วอันรู้สึกแปลกใจกับชายชุดดำเหล่านี้ เขาจึงอดไม่ได้ที่จะถามออกมาว่า “พวกเจ้าไม่ใช่นักฆ่า เหตุใดจึงต้องแสร้งทำเป็นเหมือนนักฆ่าด้วย?”

เมื่อชายชุดดำได้ยินคำพูดดังกล่าว มือของพวกเขาแข็งทื่อ หันมองซึ่งกันและกันเพื่อถามความเห็น ในเมื่อตัวตนของพวกเขาถูกเปิดเผยแล้ว เช่นนั้นก็ไม่จำเป็นต้องเสแสร้งอีกต่อไป

ชายชุดดำเลิกเล่นว่าตนเองเป็นนักฆ่า และใช้วิธีการต่อสู้ที่ตนเองถนัด ด้วยเหตุนี้ทำให้โจ่วอันที่ต้องเผชิญหน้ากับชายชุดดำสิบกว่าคนต้องใช้แรงในการต่อสู้มากกว่าปกติ

แต่โชคดีที่โจ่วอันไม่จำเป็นต้องสังหารชายชุดดำพวกนี้ เขามีหน้าที่แค่ถ่วงเวลาเพื่อรอให้คนของเสด็จอาเก้ามาถึงก็เพียงพอ

ดูเหมือนว่าชายชุดดำก็รู้ถึงจุดนี้เช่นกัน หากสู้ต่อไป รอให้คนของเสด็จอาเก้ามาถึง พวกเขาไม่เพียงแค่ไม่สามารถสังหารเฟิ่งชิงเฉินได้ แต่พวกเขาเองก็ไม่สามารถหนีออกไปจากที่นี่ได้ ดังนั้นเหล่าชายชุดดำจึงเปิดเผยตนเองอย่างเต็มที่ โจมตีเข้าใส่โจ่วอันอย่างรุนแรงโดยไม่คิดชีวิต

เผชิญหน้ากับการโจมตีอันรุนแรงของชายชุดดำเหล่านี้ โจ่วอันสะบัดข้อมือ กวัดแกว่งดาบเพื่อป้องกันการโจมตีของชายชุดดำเหล่านั้น เขาแอบรู้สึกไม่ดีใจหัวใจ และโกรธที่สวนฮวาหยวนใหญ่เกินไป เหตุใดเสด็จอาเก้าจึงยังไม่ได้รับข่าวและรีบส่งคนมาช่วย

เฟิ่งชิงเฉินเองก็รู้สึกร้อนใจเช่นกัน เมื่อเห็นว่าโจ่วอันรับมือกับอีกฝ่ายได้ยาก เฟิ่งชิงเฉินลังเลอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นนางก็นำกระเป๋าเครื่องมือแพทย์อัจฉริยะออกมาต่อหน้าทุกคนเพื่อเตรียมนำสิ่งของที่อยู่ด้านในออกมา แต่ในตอนที่เฟิ่งชิงเฉินกำลังยกแขนเสื้อของนางขึ้น สาวใช้ที่ยืนอยู่ด้านหลังทางซ้ายของนางก็เริ่มเคลื่อนไหว

สาวใช้คนดังกล่าวนำมีดเล่มหนึ่งออกมาจากด้านหลัง ยกมีดขึ้นและแทงมายังเฟิ่งชิงเฉิน ขณะเดียวกัน สาวใช้ที่ยืนอยู่ด้านขวาของเฟิ่งชิงเฉินอย่างตื่นตระหนกก็นิ่งสงบลงในทันที นางวิ่งพุ่งเข้ามาทางเฟิ่งชิงเฉินอย่างรุนแรง

เฟิ่งชิงเฉินรู้สึกว่ามีบางอย่างเคลื่อนไหวผ่านหน้าของนางไป และรู้สึกได้ถึงความผิดปกติในทันใด ไม่กังวลที่จะหยิบมันขึ้นมา เฟิ่งชิงเฉินมองซ้ายมองขวา เมื่อพบว่าตนเองตกอยู่ในสถานการณ์คับขัน นางก็แอบสบถออกมา “บัดซบที่สุด!”

ไม่มีเวลาให้เฟิ่งชิงเฉินได้คิดอะไรมากมาย สาวใช้ผู้นั้นถือมีดพุ่งเข้ามาหานางแล้ว และอีกคนก็กำลังกระโจนเข้าหานาง เฟิ่งชิงเฉินรู้ดี หากตนเองล้มลงพื้น สิ่งที่รอนางอยู่ก็มีเพียงแค่ความตายเท่านั้น

ตามเหตุผล ด้วยทักษะส่วนตัวของเฟิ่งชิงเฉิน แน่นอนว่านางสามารถหลีกเลี่ยงการโจมตีของสาวใช้ทั้งสองจากทางด้านซ้ายและขวาได้ แต่ด้วยภาระของเสื้อผ้าบนร่างกาย แม้มันจะดูดี แต่มันก็เป็นตัวถ่วงในเวลาเดียวกัน เฟิ่งชิงเฉินทำตามสัญชาตญาณ แต่การเคลื่อนไหวของนางช้าลงครึ่งก้าว และการเคลื่อนไหวของมือก็ไม่สะดวกเหมือนปกติ

แม้ว่าเฟิ่งชิงเฉินจะตอบโต้กลับไปได้รวดเร็วเพียงพอ แต่นางก็ทำได้เพียงเลี่ยงจุดตายเท่านั้น มีดยังคงแทงเข้าไปที่ไหล่ของนาง เลือดสีแดงสดสาดออกมา ทำให้ชุดสีทองอันสง่างามของนางเปิดไปด้วยเลือด ไม่มีเวลาให้เฟิ่งชิงเฉินได้คิด วินาทีถัดมานางก็ถูกสาวใช้อีกคนชนจนล้มลงพื้น

“ไปตายซะ!” สาวใช้ทั้งสองก้าวเข้ามาในเวลาเดียวกัน ทับร่างของเฟิ่งชิงเฉินไว้กับพื้น คนหนึ่งนำมีดที่ปักอยู่ตรงหัวไหล่ของเฟิ่งชิงเฉินออกมา อีกคนคว้าคอของเฟิ่งชิงเฉินไว้ พยายามบีบคอของเฟิ่งชิงเฉินให้สิ้นลมหายใจ