นางสนมแพทย์อัจฉริยะ นิยาย บท 1048

คนอีกกลุ่มหนึ่งที่มาต้อนรับอยู่หน้าประตู พวกเขาคือขุนนางทางฝั่งของลั่วอ๋องที่มาเพื่อต้อนรับเจ้าเมืองฉู่ที่เดินทางมาเยือน ในตอนที่เสด็จอาเก้าทักทายเหล่าขุนนางที่มาต้อนรับเขา กลุ่มของฉู่ฉางฮว๋าก็เดินทางมาถึงตงหลิงพอดี

กรมพิธีกรรมมารอเพื่ออธิบายเกี่ยวกับกฎเกณฑ์และข้อบังคับต่าง ๆ ให้แก่เจ้าเมืองฉู่ได้รับรู้ก่อนจะเดินทางเข้าเมือง นี่เป็นสิ่งที่พวกเขาต้องทำ แต่เสด็จอาเก้าเองก็เสด็จกลับเข้ามาในเมืองวันนี้เช่นกัน และมาถึงก่อนกลุ่มของเจ้าเมืองฉู่ได้ไม่นาน

เสด็จอาเก้าไม่ได้แจ้งให้เจ้าหน้าที่กรมพิธีกรรมทราบ และขุนนางที่มาต้อนรับเสด็จอาเก้าก็เป็นขุนนางที่มาด้วยความต้องการของตนเอง แม้ว่าเจ้าเมืองฉู่จะเป็นแขก แต่สถานะของเสด็จอาเก้าก็สูงศักดิ์ ประกอบกับเขามาเร็วกว่าฉู่ฉางฮว๋าหนึ่งก้าว ตงหลิงจื่อลั่วจึงไม่กล้าสั่งให้เสด็จอาเก้ารออยู่ด้านนอก คนของฉู่ฉางฮว๋าจึงถูกขวางกั้นอยู่หน้าประตูเมือง ถอยไปรออยู่อีกด้านหนึ่งเพื่อหลีกให้รถม้าของเสด็จอาเก้าเข้าไปในเมืองก่อน

ฉู่ฉางฮว๋าโกรธจนหน้าซีด คนที่รู้ก็เข้าใจว่านี่เป็นเพียงเหตุการณ์ไม่คาดฝัน แต่คนที่ไม่รู้ก็คิดว่าตงหลิงใช้อำนาจที่เหนือกว่าในการคุกคามเมืองฉู่ ไม่เห็นเมืองฉู่อยู่ในสายตา

เมืองฉู่ต้องระงับอารมณ์ หากเป็นเช่นนี้ ในวันข้างหน้าใครต่างก็คิดจะเหยียบย่ำเมืองฉู่ ฉู่ฉางฮว๋าโกรธจัด ตะโกนใส่ตงหลิงจื่อลั่วที่มาต้อนรับด้วยความโมโห “ฝ่าบาทลั่วอ๋อง ตงหลิงทำเช่นนี้หมายความว่าอย่างไร?”

ลูกพลับต้องตีตอนแก่ ฉู่ฉางฮว๋าไม่สามารถทำอะไรเสด็จอาเก้าได้ ดังนั้นจึงทำได้เพียงระบายความโกรธใส่ตงหลิงจื่อลั่ว

ตงหลิงจื่อลั่วเองก็ไม่ใช่คนดี เขาตอบกลับไปทันทีว่า “ด้านหน้าเป็นกองทหารเกียรติยศของเสด็จอาเก้า หากคุณหนูฉู่ไม่เต็มใจที่จะรอ เช่นนั้นก็สามารถส่งคนไปบอกกับเสด็จอาเก้าได้ ด้วยความสัมพันธ์ที่คุณหนูฉู่มีต่อเสด็จอาเก้า เสด็จอาเก้าอาจจะเต็มใจหลบทางให้คุณหนู”

ความสัมพันธ์? นางกับเสด็จอาเก้ามีความสัมพันธ์อะไรกัน นางเคยเห็นคนไร้ยางอาย แต่นางไม่เคยเห็นใครไร้ยางอายเช่นนี้มาก่อน ฉู่ฉางฮว๋ารู้สึกโกรธจนร่างกายสั่นเทา

“ฝ่าบาทลั่วอ๋อง ข้าฉู่ฉางฮว๋าเป็นคนที่ฝ่าบาทของพวกท่านส่งสาส์นตราตั้งไปเชิญมา ไม่ใช่ผู้อพยพที่น่าสงสารที่มาขอความช่วยเหลือในยามยากไร้ ให้ข้าเข้าไปคุยด้วยตนเอง นี่เป็นวิธีการรับแขกของตงหลิงของพวกท่านอย่างนั้นหรือ?”

ตงหลิงจื่อลั่วกล่าวอย่างมีมารยาท “คุณหนูฉู่กล่าวหนักเกินไป สำหรับการมาเยือนของเจ้าเมืองฉู่และคุณหนูฉู่ ตงหลิงของข้าให้การต้อนรับเป็นอย่างดี เมื่อครู่ข้าเพิ่งจะส่งคนไปเจรจากับเสด็จอาเก้า หวังว่าเสด็จอาเก้าจะหลีกทางให้คุณหนูฉู่เข้าเมืองไปก่อน แต่คิดไม่ถึงว่าเสด็จอาเก้าจะกังวลเกี่ยวกับอาการบาดเจ็บของแม่นางเฟิ่งเป็นอย่างมาก ข้าจึงทำได้เพียงปล่อยให้คุณหนูรอไปอีกครู่หนึ่ง”

จักรพรรดิเชิญฉู่ฉางฮว๋ามาตรงหลิงเพื่อเหตุใดทุกคนต่างรู้ดี ตงหลิงจื่อลั่วตั้งใจพูดว่าเสด็จอาเก้าให้ความสำคัญกับเฟิ่งชิงเฉินเป็นอย่างมาก มันเป็นการพยายามยั่วยุความสัมพันธ์ระหว่างเสด็จอาเก้า ฉู่ฉางฮว๋า และเฟิ่งชิงเฉิน

เมื่อรู้ว่าตงหลิงจื่อลั่วไม่เห็นนางอยู่ในสายตา ฉู่ฉางฮว๋าเลิกโกรธและหัวเราะออกมา พร้อมกับกล่าวอย่างเย้ยหยัน “ที่แท้แม่นางเฟิ่งก็ได้รับบาดเจ็บ ข้าต้องขอโทษด้วย แต่ข้าได้ยินมาว่าแม่นางเฟิ่งเคยเป็นคู่หมั้นของฝ่าบาทลั่วอ๋อง คิดว่าฝ่าบาทลั่วอ๋องคงจะรู้สึกเป็นห่วงที่เห็นอดีตคู่หมั้นได้รับบาดเจ็บ ฉางฮว๋าเองก็เข้าใจ”

พูดจบนางก็โยนผ้าม่านและนั่งลงไปอย่างรวดเร็ว ใบหน้าของนางเต็มไปด้วยความโกรธ ดูเหมือนว่านางจะโกรธเป็นอย่างมาก

ซุนซือสิงเพิ่งจะไปนำตำราทางการแพทย์มาจากทางด้านหลังของรถม้า เมื่อได้ยินฉู่ฉางฮว๋ากล่าวว่าเฟิ่งชิงเฉินได้รับบาดเจ็บ เขารีบยื่นตำราทางการแพทย์ให้คนรับใช้และกล่าวออกมาว่า “นำตำราเล่มนี้ไปให้หมอไป๋ ให้เขาค่อย ๆ ศึกษา อ่านเสร็จแล้วค่อยนำมาคืนข้า”

ไม่รอให้คนรับใช้ตอบรับ ซุนซือสิงไปหาองครักษ์ของตนเองทันที “เร็ว ไปนำม้ามา ข้าจะเข้าเมือง”

“คุณชายซุน ตรงทางเข้าเมืองกำลังทำการต้อนรับเสด็จอาเก้า เวลานี้ไม่อาจเข้าไปในเมืองได้” องครักษ์กล่าวแนะนะ แต่ซุนซือสิงกลับไม่ฟัง เขาเพียงรู้แค่ว่าอาจารย์ของเขาได้รับบาดเจ็บ เขาจำเป็นต้องรีบเข้าไปในเมือง

ซุนซือสิงผลักองครักษ์ทั้งสองออกไป เดินไปจูงม้าด้วยตนเอง องครักษ์รีบเข้ามาขวาง ต้องการแนะนำให้ซุนซือสิงถอยไปก่อน “มาถึงเมืองจักรพรรดิแล้ว ไม่มีทางเป็นอันตรายอย่างแน่นอน พวกเราควรไปบอกลาเจ้าเมืองฉู่สักคำ ข้ามีเรื่องต้องไปจัดการ วันหลังจะไปกล่าวขอบคุณ”

พูดจบก็ขึ้นไปบนหลังม้า ควบม้าไปด้านหน้า คนของเมืองฉู่ก็ไม่ได้ขวางทางของซุนซือสิง แต่ทหารรักษาการณ์ของตงหลิงนั้นต่างออกไป เมื่อเห็นซุนซือสิงควบม้าพุ่งเข้ามา ทหารรักษาการณ์ก็ออกมาด้านหน้า ขวางทางของซุนซือสิงไว้

“ใครกันที่กล้าถึงเพียงนี้ ยังไม่รีบถอยไปอีกอย่างนั้นหรือ”

“ท่านผู้ยิ่งใหญ่ทั้งหลายโปรดหลีกทางด้วย อาจารย์ของข้าได้รับบาดเจ็บ ข้าจำเป็นต้องรีบเข้าเมือง รบกวนพวกท่านโปรดให้ความช่วยเหลือ” ซุนซือสิงกล่าวออกไปอย่างสุภาพ แต่คงจะแปลกไม่ใช่น้อยหากคนพวกนี้หลีกทางให้เขาเพียงเพราะคำพูดไม่กี่คำ