นางสนมแพทย์อัจฉริยะ นิยาย บท 108

เฟิ่งชิงเฉินและหวังจิ่นหลิงเดินออกมาอย่างมาดมั่น

คนหนึ่งดูสุขุมเหมือนกับหยก อีกคนแน่นิ่งทระนง ทั้งคู่เดินออกมาพร้อมๆกัน ดูเข้ากันได้อย่างบอกไม่ถูก

เดิมทีพวกชาวบ้านก็กำลังส่งเสียงกันระเบ็งเซ็งแซ่ มาตอนนี้ก็ยิ่งดังขึ้นไปใหญ่

"นั่นเฟิ่งชิงเฉินนี่ นางไม่ได้หนี หรือว่านางจะรักษาดวงตาให้กับคุณชายหวังได้?"

"ไม่มีทาง คุณชายหวังตาบอด รักษาไม่ได้หรอก"

"รักษาไม่ได้ ถ้ารักษาไม่ได้แล้วคุณชายหวังจะเดินออกมาได้อย่างไร ข้ามั่นใจว่าดวงตาของคุณชายหวังต้องหายดีแล้วแน่ๆ"

"เลิกเถียงกันได้แล้ว นั่นไงคุณชายหวัง เขาเดินออกมาแล้ว รูปโฉมหล่อเหลาไม่เบาเลย แต่ไม่รู้ว่าเขาจะมองเห็นหรือไม่"

"ข้าก็ไม่รู้เหมือนกัน ออกมาแล้ว ออกมาแล้ว"

"เมื่อก่อนข้าเคยเห็นดวงตาคุณชายหวัง ไม่ต่างจากน้ำหมึกเลยล่ะ"

คนทั้งสองเดินออกมาหน้าจวน หวังซู่ถอยไปรออยู่ด้านหลัง

ยิ่งเฟิ่งชิงเฉินและหวังจิ่นหลิงเดินออกมาใกล้ชาวบ้านมากเท่าไร แต่ละคนก็ยิ่งใจจดใจจ่อ โดยเฉพาะปรมาจารย์แห่งหุบเขาซวนยีที่มายืนดูใกล้ชิดกว่าผู้ใด

เมื่อหวังจิ่นหลิงเดินเข้ามาใกล้ เขาก็จ้องมองจนตาแทบถลน นัยน์ดวงตาเปี่ยมไปด้วยความปิติ

"หายแล้ว รักษาหายจริงๆด้วย ดวงตาคุณชายหวังเป็นปกติแล้ว เฟิ่งชิงเฉินรักษาหายแล้ว คุณชายหวังมองเห็นแล้ว"

เขาพูดเช่นนี้ซ้ำแล้วซ้ำเล่า น้ำเสียงของเขาเต็มไปด้วยความตื่นเต้นดีใจ ความคลางแคลงใจ และความมั่นใจ!

ปรมาจารย์แห่งหุบเขาซวนยีกระโดดโลดเต้นอย่างดีอกดีใจ คนอายุ 60 กว่า รีบพุ่งเข้าไปหาเฟิ่งชิงเฉินและหวังจิ่นหลิงด้วยความเร็วที่คนหนุ่มสาวก็ไม่อาจจะสู้ได้

นายทหารอยากเข้าไปยืนขวาง แต่ถูกอวี่เหวินหยวนฮั่วห้ามไว้ คนอื่นๆเห็นแล้วก็เอาอย่าง แต่โชคหาได้เข้าข้างพวกเขาไม่

มีเพียงปรมาจารย์แห่งหุบเขาซวนยีมาช่วยเฟิ่งชิงเฉินพิสูจน์ก็พอแล้ว

"ดวงตาของคุณชายหวังกลับมามองเห็นแล้ว"

คำพูดประโยคนี้เปรียบเสมือนก้อนหินขนาดยักษ์ที่หล่นลงมาท่ามกลางกลุ่มฝูงชน

คำซุบซิบนินทาถูกทำลายโดยข้อเท็จจริงที่กระจ่างอยู่ตรงหน้า

"หา......"

"รักษาหายแล้วจริงๆด้วย"

ไม่รู้ว่าบรรยากาศในตอนนี้เต็มไปด้วยความแช่มชื่น งุนงง หรือคับแค้นมากกว่ากัน

"เป็นไปไม่ได้ เป็นไปไม่ได้ รักษาหายได้อย่างไร? หมอเก่งๆทั้งหลายต่างยืนยันหนักแน่นว่าคุณชายใหญ่แห่งตระกูลหวังไม่มีทางกลับมามองเห็นได้นี่นา" บางคนได้แต่บ่นพึมพำพร้อมส่ายหน้าอยู่นาน "รักษาหายได้อย่างไร? แล้วเงินของข้าล่ะ แล้วเงินของข้าล่ะ"

ชาวบ้านทั่วไปไม่ได้ใส่ใจเรื่องนี้เท่าไรนัก ผู้คนที่มายืนมุงอยู่รอบๆจวนเฟิ่ง นอกจากคนของฮองเฮาแล้ว คนส่วนมากล้วนเข้าร่วมการพนัน ผู้ที่แทงพนันนั้น เกือบทั้งหมดต่างแทงว่าเฟิ่งชิงเฉินจะรักษาไม่ได้

ดังนั้น......วันนี้จึงมีผู้คนมากมายที่ต้องสิ้นเนื้อประดาตัว

การพนันครั้งนี้นำพาความอับจนมาเสียแล้ว!

อยากจะรวยทางลัดจากเฟิ่งชิงเฉินหรือ ฝันไปเถอะ!

ปรมาจารย์แห่งหุบเขาซวนยีไม่เคยมองเฟิ่งชิงเฉินว่าเป็นคนลวงโลก และไม่เคยมองว่านางเป็นผู้น้อย ดังนั้น เมื่อเขาเดินมาหานางแล้ว ก็ได้กล่าวกับนางด้วยน้ำเสียงนอบน้อม "ท่านหมอเฟิ่ง ข้าขอดูตาคุณชายหวังได้หรือไม่"

ด้วยความที่เป็นหมอ เขาไม่สนใจกระแสของสังคม เขาสนใจแต่เพียงว่าเฟิ่งชิงเฉินรักษาหวังจิ่นหลิงจนหายได้อย่างไร

ฝูงชนต่างส่งเสียงอื้ออึง พร้อมมองเฟิ่งชิงเฉินด้วยสีหน้ายกย่อง