นางสนมแพทย์อัจฉริยะ นิยาย บท 1089

การผลักฉู่ฉางฮว๋าออกไป ทั้งเฟิ่งชิงเฉินและเสด็จอาเก้าก็รู้สึกว่ามีอะไรผิดปกติ แม้ว่าฉู่ฉางฮว๋าจะมีข่าวลือดูถูกเฟิ่งชิงเฉินแต่พวกเขาก็เริ่มเพราะนาง

ถ้าฉู่ฉางฮว๋าไม่มาที่คอกม้าและบอกข่าวว่านางกำลังจะแต่งงานกับเสด็จอาเก้า ไม่มีใครในเมืองจักรพรรดิม่านจะสังเกตเห็นว่าเฟิ่งชิงเฉินอาศัยอยู่ในจวนขององค์ชายเก้าแม้ว่าจะมีหนึ่งหรือสองคนเห็นเป็นครั้งคราว พวกเขาก็ไม่กล้าพูด เพราะทุกคนกลัวความตาย

แต่เมื่อฉู่ฉางฮว๋ามา มันต่างออกไป ทันทีที่ฉู่ฉางฮว๋ามา ทางด้านพระราชวังก็พูดเป็นนัยอย่างสูงว่าฉู่ฉางฮว๋าและเสด็จอาเก้าเป็นคู่รัก การไม่มีคำอธิบายของฉู่ฉางฮว๋าและความเงียบของเสด็จอาเก้าทำให้ทุกคนคิดว่าเป็นเรื่องจริง

ด้วยวิธีนี้ บุคคลสำคัญเหล่านั้นในเมืองจักรวรรดิคิดว่าเฟิ่งชิงเฉินสูญเสียความโปรดปรานของเสด็จอาเก้า แม้ว่าเสด็จอาเก้าจะยังคงมีเฟิ่งชิงเฉินอยู่ในใจ สถานะของเขาก็ไม่สามารถเหมือนเดิมได้ หากเสด็จอาเก้าต้องการทำให้องค์หญิงองค์ใหม่พอใจ เขาจะไม่ยืนข้างเฟิ่งชิงเฉินอย่างชัดเจนเหมือนในอดีตอย่างแน่นอน ดังนั้น...

หลังจากตรวจสอบหลายครั้งและพบว่าเสด็จอาเก้าไม่เคลื่อนไหว ข่าวลือเกี่ยวกับเฟิ่งชิงเฉินก็รุนแรงขึ้นเรื่อย ๆ จนกระทั่งมันหลุดมือไปหวางจินหลิงไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องออกมาเตือนเฟิ่งชิงเฉิน

ครั้งนี้สด็จอาเก้าและเฟิ่งชิงเฉินไม่ได้พูดคุยกัน แต่ใช้ฉู่ฉางฮว๋าเพื่อระงับข่าวลือโดยปริยายซึ่งไม่ถือว่าเป็นการทำร้ายผู้บริสุทธิ์ ใครทำให้ฉู่ฉางฮว๋าโชคร้าย เสด็จอาเก้าและเฟิ่งชิงเฉินผู้ตระหนี่และพยาบาทถูกวางบนโต๊ะ

เมื่อรู้ว่าบุคคลสำคัญหลายคนที่สามารถนำมาใช้ได้มาถึงเป่ยหลิงแล้ว เสด็จอาเก้าก็พอใจมาก พร้อมที่จะจัดการธุระให้เสร็จ และไปที่จวนเฟิ่ง เพื่อเกลี้ยกล่อมเฟิ่งชิงเฉินในการวิเคราะห์ขั้นสุดท้าย เรื่องนี้ไม่ดีสำหรับเขาเพราะเขาไม่ได้ปกป้องเฟิ่งชิงเฉินอย่างดี และละเลยเฟิ่งชิงเฉินเพราะเขายุ่งเกินไป

เสด็จอาเก้าได้รับจดหมายจากผู้คุมความลับก่อนจะจบหน้าที่ เสด็จอาเก้ารู้สึกประหลาดใจอยู่ครู่หนึ่ง

“ช่างเป็นผู้หญิงที่โง่เขลาจริงๆ” เสด็จอาเก้ายิ้มและส่ายหัว แต่ในใจเขารู้สึกเสียใจมาก

เขาควรจะโชคดีที่นางสนมเอกเซี่ย ของจักรพรรดิเรียกเฟิ่งชิงเฉินเข้าวัง มิฉะนั้นเฟิ่งชิงเฉินจะไม่เข้าใจผิดว่าเขาโกรธ

ในเวลาเพียงสี่ประโยค เสด็จอาเก้าอ่านกลับไปกลับมาหลายครั้งก่อนที่จะวางมันลงในกล่องบนชั้นหนังสืออย่างไม่เต็มใจ พร้อมกับจดหมายที่เฟิ่งชิงเฉินเคยเขียนไว้ก่อนหน้านี้

เมื่อข้าแก่ตัวลงในอนาคต เมื่อเปิดมันและดูมัน ข้ายังจำสิ่งที่เกิดขึ้นในตอนแรกได้ และมันสนุกมากที่ได้คิดถึงมัน

หลังจากได้รับจดหมายของเฟิ่งชิงเฉิน เมื่อรู้ว่าเฟิ่งชิงเฉินไม่โกรธ เสด็จอาเก้าก็ไม่รีบร้อนที่จะไปที่จวนเฟิ่งและเป็นเวลาที่จะให้เฟิ่งชิงเฉินออกไปเที่ยวเพื่อไม่ให้หันหน้าหนีทุกครั้งที่เขามีอะไรทำ

เฟิ่งชิงเฉินไม่ได้รับการตอบกลับใดๆ จากเสด็จอาเก้าแม้ว่านางจะผิดหวังเล็กน้อย แต่ก็ไม่ได้ส่งผลกระทบต่อชีวิตของนาง เจ้ารู้หรือไม่ นางยุ่ง นอกจากนี้นางยังเชื่อในความสัมพันธ์ระหว่างนางกับเสด็จอาเก้า ถ้าเสด็จอาเก้าโหดร้ายกับนาง เขาจะไม่ตามใจนางถึงขนาดนี้

ในความเป็นจริงนางมักจะพึ่งพาความรักของเสด็จอาเก้าที่มีต่อนางเสมอ เพราะนางรู้ดีว่าตราบใดที่นนางไม่ทำมากเกินไป เสด็จอาเก้าจะทำลายนางและปล่อยให้นางทำในสิ่งที่นางต้องการ

เฟิ่งชิงเฉินวางเรื่องนี้ไว้ก่อน และมุ่งความสนใจไปที่การจัดการกับเรื่องของฉู่ฉางฮว๋าแต่นางไม่รู้ว่านางเพิ่งเริ่มต้น และเสด็จอาเก้าก็เคลื่อนไหว และทันใดนั้นร่างใหญ่สามคนก็มาถึงเมืองหลวง และทั้งสามคนก็มาหาฉู่ฉางฮว๋า

ทั้งสามคนนี้ไม่ใช่เด็ก คนหนึ่งเป็นนายน้อยคนที่สามของเมืองอันอีกคนเป็นลูกชายขององครักษ์ของเมืองฉู่และคนสุดท้ายคือเสด็จอาแห่งเป่ยหลิง