นางสนมแพทย์อัจฉริยะ นิยาย บท 1114

ตามความปรารถนาของเฟิ่งชิงเฉิน เขาจะไม่อนุญาตให้เสด็จอาเก้านั่งรถร่วมกันและแสดงออกในตลาด เพื่อแสดงความรักและความอ่อนหวาน และอื่น ๆ ขึ้นอยู่กับโอกาสด้วย

นี่ไม่ใช่ราชวงศ์ถังที่ประเพณีพื้นบ้านเปิดกว้างและเปิดกว้าง และการขี่ม้ากับผู้ชายในวันที่ท้องฟ้าแจ่มใสและสีขาว แม้แต่คู่รักก็ยังถูกวิจารณ์จากผู้อื่น

แต่เสด็จอาเก้ายืนกรานจริงๆ และหลังจากที่พวกเขาเข้าไปในเมืองก็มืดแล้วและไม่มีใครเห็นพวกเขาบนถนน ดังนั้นพวกเขาจึงตกลงที่จะจากไป

ที่ประตูเมืองโดยไม่คาดคิด ข้าได้พบกับฉู่ฉางหว๋าที่กำลังจะเข้าเมือง

ไม่ว่าฉู่ฉางหว๋าจะคิดอย่างไรในใจของเขา เขาจะไม่ทำผิดอย่างผิวเผิน เมื่อเขารู้ว่าเสด็จอาเก้ากำลังจะเข้ามาในเมือง เขาก็สั่งให้องครักษ์และคนขับรถม้าถอยออกไปทันที และเสด็จอาเก้านำหน้าไปก่อน

ก่อนหน้านี้นางเป็นตัวแทนของเมืองฉู่และนางรู้สึกไม่พอใจกับเสด็จอาเก้าที่รีบเข้ามาในเมือง แต่ตอนนี้นางเป็นคู่หมั้นของโจวอ๋อง* ดังนั้นนางจึงไม่สามารถแข่งขันต่อหน้าเสด็จอาเก้าได้

เสด็จอาเก้ายอมรับอย่างใจเย็น โดยไม่แม้แต่จะมองฉู่ฉางหว๋า เขาเดินผ่านฉู่ฉางหว๋าและพรรคพวกของเขาทันที ในมุมมองของเสด็จอาเก้า มันเป็นเรื่องธรรมดาที่ฉู่ฉางหว๋าจะให้คำแนะนำแก่เขา ข้าไม่สามารถให้คำขอบคุณแก่เขาได้

เฟิ่งชิงเฉินค่อนข้างอาย นางไม่สามารถบอกได้ว่าในใจนางมีใจให้ฉู่ฉางหว๋าและนางเริ่มรู้สึกว่าฉู่ฉางหว๋าเป็นตัวปัญหา

เนื่องจากการมาถึงของฉู่ฉางหว๋า นางจึงประสบปัญหาทุกรูปแบบ ถูกกล่าวหา ข่มเหง และเยาะเย้ย แม้ว่านางจะมีปัญหาของตัวเองเช่นกัน แต่ฉู่ฉางหว๋าก็เป็นฝ่ายแนะนำ

ต่อมาเมื่อฉู่ฉางหว๋าผลักซุนซือสิงออกไป ในตอนแรกนางรู้สึกขยะแขยงและไม่พอใจ เนื่องจากฉู่ฉางหว๋าเข้ากับซือสิงได้ เขาควรเข้าใจว่าอารมณ์ของซือสิงไม่เหมาะสำหรับการแย่งชิงอำนาจ

ก็แค่... ตอนนี้ฉู่ฉางหว๋ากำลังจะแต่งงานกับโจวอ๋อง นางไม่ได้เปิดโปงเรื่องของซุนซือสิงซึ่งทำให้นางรู้สึกว่านางเป็นหนี้ฉู่ฉางหว๋า

รู้หรือไม่ ตอนนี้ฉู่ฉางหว๋าเป็นลูกสะใภ้ของราชวงศ์ หากฉู่ฉางหว๋าบอกสิ่งที่เกิดขึ้นระหว่างนางกับซุนซือสิงบนท้องถนน แม้ว่าโจวอ๋องจะทนซือสิงได้ แต่จักรพรรดิก็คงไม่ยอม

ลูกสะใภ้ของราชวงศ์ไม่สามารถทนต่อการดูหมิ่นจากบุคคลภายนอกได้ ซุนซือสิงและฉู่ฉางหว๋านั่งรถม้าคันเดียวกันและมารยาทก็ไม่ลงรอยกัน ราชวงศ์ไม่สามารถทำอะไรกับฉู่ฉางหว๋าได้ แต่พวกเขาจะไม่มีวันให้ซุนซือสิงมีชีวิตอยู่

โธ่... ดูเหมือนว่านางจะเป็นหนี้บุญคุณฉู่ฉางหว๋า

เมื่อเห็นเฟิ่งชิงเฉินถอนหายใจ เสด็จอาเก้าก็ก้มหัวลงแล้วถามว่า "เป็นอะไรไป"

เฟิ่งชิงเฉินส่ายหัว "ข้าแค่นึกถึงฉู่ฉางหว๋าแล้วข้าก็รู้สึกมีอารมณ์เล็กน้อย นางเป็นคนดีมาก แต่นางตกลงไปในโคลนนี้"

ทิ้งความขัดแย้งระหว่างคนทั้งสองไว้ ฉู่ฉางหว๋าเป็นหนึ่งในสาวสูงศักดิ์ที่ไม่เอาแต่ใจและไม่เกเร และเฟิ่งชิงเฉินก็ยังชอบมันมาก

“ตัวนางเองอยู่ในโคลนตม หากจะโทษนาง ก็โทษนางที่โชคชะตาและภูมิหลังที่ดีของนางได้ แต่นางไม่มีพี่ชายหรือน้องชาย และนางก็ไม่สามารถรับภาระหนักได้” ของเจ้านายเมืองเหมือนผู้ชายคนหนึ่ง” เสด็จอาเก้าเข้าไปกอดเฟิ่งชิงเฉินไว้แน่น ไม่พอใจที่นางฟุ้งซ่านคิดถึงคนอื่นในอ้อมแขนของเขา

เมื่อเทียบกับเฟิ่งชิงเฉินแล้วฉู่ฉางหว๋ามีความสุขกว่ามาก อย่างน้อย เขาก็มีพ่อที่วางแผนให้นาง ถ้าหากเฟิ่งชิงเฉินไม่กระตุ้นความกล้าหาญของตระกูลเฟิ่ง กลุ่มนี้คงถูกเหยียบย่ำจมโคลนไปนานแล้ว

โลกนี้ไม่ยุติธรรมสำหรับผู้หญิงเสมอ เฟิ่งชิงเฉินไม่ได้คิดมาก แค่ถามว่า "นางกับโจวอ๋อง..."

"นางกับโจวอ๋องดีมาก ดังนั้นไม่ต้องคิดอะไรกับนางอีกต่อไป เจ้าไม่ได้เป็นหนี้อะไรนาง นางกับซุนซือสิงเป็นไปไม่ได้ตั้งแต่ต้นจนจบ มันเป็นเพียงความปรารถนาของนางเอง

การแต่งงานจะขึ้นอยู่กับครอบครัวเดียวกัน ฉู่ฉางหว๋าและซุนซือสิงอยู่ห่างกัน แม้ว่าเจ้าเมืองฉู่และฉู่ฉางหว๋าจะชอบซุนซือสิงทั้งคู่ ซุนซือสิงก็ไม่มีทางแต่งงานกับนาง

การแต่งงานของฉู่ฉางหว๋าไม่ใช่เรื่องส่วนตัว การแต่งงานของนางเป็นเรื่องของการเมืองซึ่งเกี่ยวข้องกับตำแหน่งของเมืองฉู่เนื่องจากพวกเขามาถึงตงหลิง จักรพรรดิจะไม่อนุญาตให้นางเลือกซุนซือสิงเป็นสามีของนาง "

ซุนซือสิงไม่สามารถแบกรับความรับผิดชอบของเจ้าเมืองฉู่ ไม่สามารถสนับสนุนฉู่ฉางหว๋าและฉู่ฉางหว๋าก็ไม่สามารถปกป้องซุนซือสิงได้

เสด็จอาเก้าไม่ได้พูดประโยคนี้ แต่เฟิ่งชิงเฉินเข้าใจ

ในการผสมที่ไม่ถูกต้อง อย่างน้อยหนึ่งฝ่ายต้องแข็งแกร่งพอที่จะกันลมและฝนได้ทั้งหมด เช่นเดียวกับนางและเสด็จอาเก้า