นางสนมแพทย์อัจฉริยะ นิยาย บท 1115

เมื่อเฟิ่งชิงเฉินข้ามปลายเตียงและวิ่งออกไปโอวหยางโตวโตวผู้ซึ่งนอนอยู่บนเตียงแสร้งทำเป็นว่าตาย เคลื่อนไหว และร่างกายของเขาม้วนตัวเหมือนกุ้ง ทันใดนั้นก็เปิดออก เด้งไปที่จุดนั้น และรีบวิ่งไป ตรงไปยังเฟิ่งชิงเฉิน

"นายน้อย ระวังตัวเจ้าค่ะ" การเคลื่อนไหวของโอวหยางโตวโตวเร็วเกินไปและกะทันหันเกินไป และชุนฮุ่ย ชิวฮว๋าและเซี่ยหว่านมีเวลาแค่กรีดร้อง แต่เมื่อยสายลับปรากฏตัว โตวโตวโยนเฟิ่งชิงเฉินลงแล้ว โดยถือมีดผ่าตัดไว้ในมือ

"ขอรับ" โตวโตวยกมือขึ้นและแทงที่คอของเฟิ่งชิงเฉิน

"อา……"

"แม่นาง!"

ชุนฮุ่ยทั้งสามหน้าซีดด้วยความตกใจ พวกเขารู้เพียงวิธีที่จะกรีดร้อง ไม่ว่าสายลับจะตอบสนองเร็วเพียงใด น้ำที่อยู่ไกลออกไปก็ไม่สามารถช่วยชีวิตไฟที่ใกล้เข้ามาได้ ผู้คนที่อยู่ตรงนั้นทำได้เพียงเฝ้าดูอย่างหมดหนทาง เฝ้าดูโตวโตวเสียบมีดเข้าไปที่คองขอบเฟิ่งชิงเฉิน

ดวงตาของโตวโตวเป็นสีแดงและการแสดงออกของเขาสับสนเล็กน้อย แต่เขารู้อย่างชัดเจนว่าเขากำลังทำอะไร และรู้ว่าเฟิ่งชิงเฉินจะตายอย่างแน่นอนหากเขาตัดเขาลง

โอวหยางโตวโตวเลียริมฝีปากของเขา ร่องรอยของความกระตือรือร้นและความตื่นเต้นฉายแววในดวงตาของเขา

เขากำลังจะฆ่าเฟิ่งชิงเฉิน!

ฮ่าฮ่าฮ่า จั่วอัน ไอ้สารเลว เจ้ายังคิดถึงข้า

เจ๋อเจ๋อเจ้านิสัยเสีย เดี๋ยวก่อนรอจนกว่านายน้อยโตวจะมาทำความสะอาดเจ้า

แต่ในขณะนี้เฟิ่งชิงเฉินซึ่งถูกโตวโตวกดไว้ จู่ๆ ก็ยกขาขึ้น ได้ยินเพียงเสียงสะอื้น และวินาทีต่อมาโตวโตวก็ส่งเสียงกรีดร้องดังลั่นโลก

เมื่อ... โตวโตวเจ็บปวดอย่างมาก มือที่ถือมีดก็ไม่มั่นคง ห่างออกไปเพียงสองนิ้ว และแทงลงไปที่คอของเฟิ่งชิงเฉิน เหมือนกับเห็นเลือด แต่มันก็เป็นเพียงบาดแผลที่ผิวหนัง

โตวโตวพลาดการโจมตีครั้งแรกและเสียโอกาสไปแล้ว ยามที่ซ่อนอยู่พุ่งไปข้างหน้าเหมือนเสือและหมาป่า ตรึงโตวโตวลงแล้วทั้งเตะทั้งต่อย

ในเวลานี้โตวโตวไม่มีทางที่จะต่อสู้กลับ เขาเพียงแค่กอดเป้าของเขาแน่นและกรีดร้อง ในไม่ช้าโตวโตวก็เต็มไปด้วยเลือดและนอนตายอยู่ในจุดนั้น

เรียก……

เฟิ่งชิงเฉินเพิ่งกระทบไหล่กับยมทูต แม้ว่านางจะได้รับบาดเจ็บเพียงเล็กน้อย แต่นางก็รู้สึกหวาดกลัวอย่างมาก เมื่อเห็นว่าหลังจากที่ผู้พิทักษ์แห่งความมืดปราบโตวโตวลง นางนอนอย่างไร้เรี่ยวแรงบนพื้นแล้วหายใจหอบ

เฟิ่งชิงเฉินคิดแต่เรื่องความปลอดภัยของซือสิงและเขาไม่ได้เตรียมพร้อมสำหรับการโจมตีของโตวโตวเลย ในขณะที่โตวโตวกระโจนเข้ามาเฟิ่งชิงเฉินก็ตอบสนองตามสัญชาตญาณ โดยยกขาขึ้น...

ในขณะที่มีดลงมาเฟิ่งชิงเฉินคิดว่านางตายแล้ว แต่นางก็รอดพ้นจากความตาย

ช่วยชีวิต นี่คือความรู้สึกของเฟิ่งชิงเฉิน

“นายท่าน” ชุนฮุ่ย ชิวฮว๋าและเซี่ยหว่านสั่นสะท้านไปทั้งตัว และรีบก้าวไปข้างหน้าเพื่อช่วยเฟิ่งชิงเฉินลุกขึ้น

“คุณหนู เป็นอะไรหรือไม่” สาวรับใช้ทั้งสามคนมีใบหน้าซีดเซียว เต็มไปด้วยความกลัวและความละอายใจ

พวกเขาทั้งหมดได้รับการฝึกฝนโดยเ เพื่อรับใช้เฟิ่งชิงเฉินและปกป้องเฟิ่งชิงเฉินพวกเขาไม่ต้องการให้เฟิ่งชิงเฉินตกอยู่ในอันตรายต่อหน้าพวกเขา แต่พวกเขาทำได้เพียงกรีดร้องและไม่สามารถช่วยอะไรได้เลย

"ข้าไม่เป็นไร" เฟิ่งชิงเฉินดึงมือออกเช็ดที่คอและในมือของนางก็มีเลือด

“อา แม่นาง ข้าเห็นเลือด” เซี่ยว่านรีบหยิบผ้าเช็ดหน้าออกมาและกดลงบนบาดแผลของเฟิ่งชิงเฉิน

“บาดเจ็บเล็กน้อย” เฟิ่งชิงเฉินกดที่บาดแผล ก้าวไปข้างหน้าเพื่อมองดูโตวโตวที่ถูกผู้คุมเข้มผลักออกไปและพูดว่า “ปลุกเขาให้ตื่น”

นางจำเป็นต้องรู้อยู่เสมอว่าใครต้องการชีวิตของนาง และกระทั่งต้องการฆ่าตัวตายโดยไม่ลังเล

“ใช่” สายลับหันมองและเห็นมีดเปื้อนเลือดอยู่บนพื้น หยิบมีดขึ้นมาและแทงโตวโตวที่ไหล่โดยไม่พูดอะไรสักคำ

อู..อู..อู...

ห้ะ... นี่คือนักฆ่าหรือ?

นางจำได้ว่าเมื่อจั่วอันโจมตีนาง เขาหล่อและเรียบร้อย ในเวลานั้นนางค่อนข้างหวาดกลัว ในทางกลับกัน นักฆ่าคนนี้ชื่อโตวโตว หนีหม่านี่เป็นนักฆ่าจริงๆ หรือ?

เฟิ่งชิงเฉินถามจั่วอันด้วยสายตาของเขา จั่วอันมองไปทางอื่นด้วยความลำบากใจ

น่าอายนักฆ่าจริงๆ

"อะแฮ่ม ดูที่ซุนซุนซือสิงสิ เขาดูเหมือนถูกวางยาพิษ" จั่วอันเปลี่ยนเรื่องอย่างรวดเร็ว โยนซุนซือสิงจากมือของเขาลงบนเตียงในโรงพยาบาล และคว้าเตียงในโรงพยาบาลของโอวหยางโตวโตว

"พิษ? ซือสิงจะโดนพิษร้ายแรงได้อย่างไร" เมื่อพูดถึงซุนซือสิง เฟิ่งชิงเฉินก็ไม่มีเวลาที่จะโต้เถียงกับโตวโตว

นอกจากนี้เมื่อมีจั่วอันอยู่ใกล้ ๆ นางอาจไม่สามารถสนใจมันได้ มิตรภาพระหว่างจั่วอันและโตวโตวดูเหมือนจะไม่ธรรมดา

หากมาพูดถึงโตวโตวในภายหลัง

เฟิ่งชิงเฉินก้าวไปข้างหน้าเพื่อตรวจสอบอาการของซุนซือสิงและเมื่อนางยื่นมือออกไป นางก็พบว่ามีเลือดอยู่บนมือของนาง

“เอาน้ำ ไปเอากล่องยา จั่วอันพาซือสิงไปที่ประตูถัดไป ห้องนี้สกปรกเกินไป” เฟิ่งชิงเฉินสั่งทีละคน และสุดท้ายก็พูดกับสายลับ“ฝากคนเฝ้าเขา ถามเขา เห็นได้ชัดว่าวันนี้เกิดอะไรขึ้นในตอนกลางคืน ใครวางยานายน้อยซือสิง* ผู้จุดไฟในบ้านของนายน้อยซือสิง* ตามหาพวกเขา”

เหตุการณ์เล็กน้อยเหล่านี้บังเอิญเกินไป เฟิ่งชิงเฉินไม่อยากจะเชื่อเลยว่าเป็นอุบัติเหตุ นางต้องค้นหาว่ามีผู้ต้องสงสัยกี่คนในจวนเฟิ่ง

เพื่อถอดความคำพูดของจั่วอัน ไอ้โง่โตวโตวไม่น่ากลัว สิ่งที่น่ากลัวคือนักฆ่าคนอื่น ๆ และเจ้านายของโตวโตว...