นางสนมแพทย์อัจฉริยะ นิยาย บท 1170

ไม่ว่าใครจะโชคร้าย องค์รัชทายาทเล่ย ลั่วอ๋อง หรือหนานหลิงจิ่นฝาน เฟิ่งชิงเฉินก็มีความสุข หากทั้งสามคนนี้สามารถทานอาหารเสร็จพร้อมกันได้ ก็คุ้มค่าที่จะเฉลิมฉลองก่อนหน้านี้

อย่างไรก็ตาม เฟิ่งชิงเฉิน รู้ดีว่าเรื่องแบบนี้ไม่น่าเป็นไปได้ ลั่วอ๋องและหนานหลิง จิ่นฝาน ไม่ใช่องค์รัชทายาทเล่ย องค์รัชทายาทเล่ยถูกปลดแล้ว แต่ลั่วอ๋องและหนานหลิงจิ่นฝาน ยังคงมีจักรพรรดิอยู่ข้างหลังพวกเขา และพวกเขาก็อยู่ในกลุ่มเดียวกัน ประเทศอย่างพวกเขาได้รับการสนับสนุน

ภูมิหลังทางครอบครัวสำคัญกว่าสิ่งอื่นใด หากฆ่าคนธรรมดาสามัญ สามารถไปที่จัดการเพื่อเคลียร์ความสัมพันธ์ได้หากมีเงินมากพอ แต่ถ้าต้องการฆ่าอ๋อง มันเป็นอาชญากรรมร้ายแรงในการทำลายล้างครอบครัวและเป็นอาชญากรรมครั้งใหญ่เก้าตระกูล

“ในบรรดาสามคนนี้ คนเดียวที่เราสามารถเคลื่อนไหวได้ในตอนนี้คือซีหลิงเทียนเล่ย เจ้าเตรียมการอะไรบ้างในซีหลิง?” เฟิ่งชิงเฉิน อ่านข้อมูลอย่างรวดเร็ว แล้วถามด้วยความเคารพ

เสด็จอาเก้าเงยหน้าขึ้นมาเบา ๆ รอยยิ้มฉายแววอยู่ในดวงตาของเขา: "เจ้าก็รู้ว่าจักรพรรดิองค์นี้จะลงมือต่อสู้กับซีหลิงเทียนเล่ย"

“ลูกพลับนิ่มเกินกว่าจะหยิบได้ ตอนนี้มันเป็นหมาหลงแล้ว ถ้าไม่ตี แล้วจะตีใครกัน?” เฟิ่งชิงเฉินเหลือบมองที่เสด็จอาเก้าและเกือบจะพูดว่า: ท่านก็บอกข้ามาสิ

“เจ้าพูดถูก ตอนนี้เขาเป็นสุนัขที่หลงทางแล้ว ถ้าจักรพรรดิซีหลิงไม่เต็มใจที่จะดูแลเขา ตอนนี้เขาก็คงไม่มีอะไรแล้ว” เสด็จอาเก้าพยักหน้าด้วยรอยยิ้มแล้วถามว่า: "เจ้าคิดอย่างไรกับเรื่องนี้ อ๋องผู้นี้ควรจะต้องทำอะไร?”

“นี่…” เฟิ่งชิงเฉิน คิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วพูดว่า: “ก็เหมือนกับสิ่งที่ลั่วอ๋องและหนานหลิงจิ่นฝาน ต้องการ นั่นคือตัดเสบียง ตราบใดที่ไม่มีการสนับสนุนจากซีหลิง ซีหลิงเทียนเล่ยก็จะคงจะไม่สามารถ อยู่ในป่าร้อนชื้นได้"

“ถูกต้อง ตราบใดที่การสนับสนุนของซีหลิงเทียนถูกตัดขาด เขาก็ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องต่อสู้ หากไม่มีอาหารซีหลิงเทียนเล่ยก็ไม่สามารถใช้วิธีการทั้งหมดของเขาได้

เมื่อเห็นความมั่นใจของเสด็จอาเก้า เฟิ่งชิงเฉินจึงถามอีกครั้ง: "ทุกคนรู้ความจริงข้อนี้ แต่มันพูดง่าย แต่ทำยาก ถ้ามันทำง่ายจริงๆ ลั่วอ๋องและหนานหลิงจิ่นฝานก็จะไม่ไปกับเขา มันใช้เวลานานมาก ”

ซีหลิงเทียนเล่ยอยู่ในป่าเขตร้อนชื้นเป็นเวลาหนึ่งเดือนและยังคงสงบ นี่แสดงให้เห็นว่าเขามีเส้นทางเสบียงของตัวเองซึ่งจะต้องเป็นความลับอย่างยิ่ง

“ข้าจะไม่สู้รบถ้าไม่ได้เตรียมตัวไว้ข้าเป็นผู้ยืนดูและมองเห็นได้ชัดเจนกว่าพวกเขา ลั่วอ๋องและหนานหลิงจิ่นฝานกดดันซีหลิงอย่างสุ่มสี่สุ่มห้า ดังนั้นจักรพรรดิ ซีหลิงจึงไม่สนับสนุนซีหลิงเทียนเล่ยอีกต่อไป แต่พวกเขาไม่รู้ว่า ซีหลิงหากจักรพรรดิต้องการสนับสนุนซีหลิงเทียนเล่ยจริงๆ คงจะไม่ยอมให้พวกเขาถูกจับได้ง่ายๆ" ในเรื่องนี้ ทุกคนรู้ดีว่าผู้สนับสนุนที่อยู่เบื้องหลังซีหลิงเทียนเล่ย ต้องเป็นจักรพรรดิซีหลิง แต่...

ไม่มีใครสามารถหาหลักฐานใดๆ ได้ ดังนั้นแม้ว่าพวกเขาจะไปที่ซีหลิงเพื่อประท้วง มันก็คงไม่มีประโยชน์

ดวงตาของเฟิ่งชิงเฉินเป็นประกาย และเขาคว้าเสื้อผ้าของเสด็จอาเก้าด้วยความตื่นเต้น: "ท่านทราบเส้นทางของซีหลิงขนส่งธัญพืชไปยังซีหลิงเทียนเล่ยหรือไม่?"

เส้นทางนี้ไม่พบในตงหลิงและหนานหลิงแสดงให้เห็นว่ามันเป็นความลับเพียงใด เมื่อรู้ถึงการมีอยู่ของเส้นทางนี้ เสด็จอาเก้าก็เท่ากับกุมสายเลือดของซีหลิง เทียนเล่ย

ลุงเก้าจักรพรรดิยิ้มอย่างไม่อาจเข้าใจได้และพูดว่า "อ๋องผู้นี้มีโชคไม่เลว"

เสด็จอาเก้าไม่ได้ทำให้เฟิ่งชิงเฉินสับสน และค่อยๆ นำการค้นพบของเขามาอย่างช้าๆ

ลั่วอ๋องและ หนานหลิงจิ่นฝาน จ้องมองไปที่ซีหลิงเท่านั้น แต่เสด็จอาเก้าไม่ได้ดูกิจกรรมของซีหลิงพวกเขากลับไปตรวจสอบสิ่งที่เกิดขึ้นและผู้คนที่พวกเขาพบเมื่อเทียนเล่ยเดินทางไปที่สี่อาณาจักรเพื่อเลือกนางสนม

ในท้ายที่สุด ลุงเก้าจักรพรรดิก็ค้นพบบุคคลหนึ่งจริงๆ บุคคลนี้ได้รับการช่วยเหลือโดยซีหลิงเทียนเล่ยในเป่ยหลิงเพื่อช่วยเขาซีหลิงเทียนเล่ยได้รุกรานผู้มีอำนาจใน เป่ยหลิง

ชายคนนี้เป็นผู้นำของเป่ยหลิงกล้าหาญและเก่งในการต่อสู้ แต่เขาถูกใส่ร้าย และครอบครัวของเขาถูกทำลายซีหลิงเทียนเล่ยไม่เพียงแต่ช่วยชีวิตเขาเท่านั้น แต่ยังล้างแค้นเขาอีกด้วย

เพื่อตอบแทน ซีหลิงเทียนเล่ยบุคคลนั้นจึงแสร้งทำเป็นตายและติดตามซีหลิงเทียนเล่ยออกไป เขาช่วยเหลือ ซีหลิงเทียนเล่ยในช่วงหลายปีที่ผ่านมา และบุคคลนี้...

ในปีที่ผ่านมา เขาทำงานอยู่ใกล้ป่าเขตร้อนชื้นและเขาคุ้นเคยกับสถานที่แห่งนี้มาก

ทันใดนั้น เฟิ่งชิงเฉิน ก็ตระหนักได้ว่า: "ไม่น่าแปลกใจ ไม่น่าแปลกใจเลยที่เมื่อ ซีหลิงเทียนเล่ย แปรพักตร์ เขาก็รีบเข้าไปในป่าที่น่ารังเกียจโดยไม่คิดเลย สำหรับบุคคลภายนอก ดูเหมือนว่าเขาจะตื่นตระหนก แต่พวกเขาไม่รู้ว่าเขาเตรียมตัวมาอย่างดี"

“มันมากเกินไปที่จะบอกว่าเขาเตรียมพร้อม เขาไม่เคยคิดเลยว่าจะมีวันนั้น” ซีหลิงเทียนเล่ย คงไม่เคยคิดในความฝันว่าเขาจะต้องถูกบังคับให้มาถึงจุดนี้ ต้องรู้ว่าเขายังคงทำงานเพื่อรวมเป็นหนึ่งในสี่จากเก้าก่อน