พูดจบ เฟิ่งชิงเฉินก็ดูแปลกไป มีกลิ่นอายที่เย็นยะเยือก และร่างกายของนางก็เหมือนกับเครื่องจักร
ทุกย่างก้าว เย็นชาไร้อารมณ์
เฟิ่งชิงเฉินหยิบมีดผ่าตัดขึ้นมาอีกครั้ง นั่งยองๆ แล้วฟันบาดแผล
"ป๊าฟฟ..."
ควบคุมโดยแรงกดดัน เลือดพุ่งออกมาและกระเด็นโดนใบหน้าของเฟิ่งชิงเฉิน แต่เฟิ่งชิงเฉินดูเหมือนจะไม่เห็น ตาของนางไม่กระพริบตา มือของนางยังคงดำเนินการผ่าตัดต่อไป และมีดผ่าตัดดูเหมือนจะหมุน ราวกับว่านางได้ทิ้งตงหลิงจื่อลั่ว การทำแผลเป็นไปอย่างรวดเร็วจนมองไม่เห็นชัดเจน
เฟิ่งชิงเฉินไม่กล้าหายใจ เหงื่อบนหน้ามากขึ้นเรื่อยๆ ผสมกับเลือดบนใบหน้าของนางไหลลงมา เฟิ่งชิงเฉินยกมือขึ้นปาดเงื่อ ราวกับว่านางยุ่งมาก และไม่สนใจว่าจะอยู่ที่นั่นหรือไม่ เป็นแบคทีเรียบนเสื้อผ้าของเขา เพียงแค่ป้ายบนใบหน้าของนางและเช็ดเลือดที่ปิดกั้นดวงตาของนาง
"จะอยู่หรือตายก็ช่วงเวลานี้ ตงหลิงจื่อลั่วท่านต้องยืนหยัดเพื่อข้า มันสามารถช่วยชีวิตคนสองคนได้"
ข้อมือของเฟิ่งชิงเฉินขยับเพียงเพื่อจะได้ยินเสียง "ปุ๊ป" หลอดเลือดก็แตกเป็นเส้นเลือดเล็กๆ พุ่งออกมาจากบาดแผลของตงหลิงจื่อลั่ว
เฟิ่งชิงเฉินขว้างมีดผ่าตัดในมือไปที่มุม หยิบลูกศรที่หักออกแล้วโยนทิ้งไปด้านข้าง ใช้มือซ้ายกดแผล และจับเข็มเย็บด้วยมือขวา
"หากไม่มีผู้ช่วยศัลยกรรม ก็ไม่ใช่ปัญหาธรรมดาจริงๆ คนๆ หนึ่งไม่สามารถรับมือกับการผ่าตัดใหญ่เช่นนี้ได้ ให้ตายเถอะ อย่าสร้างปัญหาให้ข้าเลย"
เฟิ่งชิงเฉินแทงเข็มบนร่างกายของตงหลิงจื่อลั่วกดบาดแผลด้วยมือขวาของเขา ยืดสองนิ้วของมือซ้ายเข้าไปในแผล และขอเกี่ยวหลอดเลือดที่หดตัว ติ๊กออก
ทั้งหมดนี้เกิดขึ้นทันทีก่อนที่บุคคลภายนอกจะเข้าใจว่าเฟิ่งชิงเฉินจัดการเสร็จเรียบร้อยแล้ว
อย่างไรก็ตาม นางมีมือเพียงคู่เดียว และต่อให้แข็งแกร่งแค่ไหน ก็มีเพียงคนเดียว และนางต้องซ่อมหลอดเลือดและเย็บให้แน่น คนเดียวทำไม่ได้...
ดวงตาของเฟิ่งชิงเฉินแดงก่ำราวกับเลือด แต่นางก็สงบตามปกติ ดวงตาของนางเปล่งประกาย นางคุกเข่าลงบนพื้น ทั้งตัวเต็มไปด้วยเลือดโดยไม่มีความเขินอายใดๆ
เมื่อมองลงไปที่เลือดในมือของเฟิ่งชิงเฉิน: "ไม่มีทางออกจากฟากฟ้า ข้าเฟิ่งชิงเฉิน ไม่เชื่อในวันนี้ แค่เย็บแผลใช่ไหม ข้าทำได้ ข้าจะทำเองทั้งหมด"
เฟิ่งชิงเฉินดึงหน้ากากลง ก้มศีรษะโดยไม่สนใจกลิ่นเลือดอันฉุน อ้าปากเพื่อกัดหลอดเลือดไว้ และเอนหน้าไปทางซ้ายของตงหลิงจือลั่วที่นิ่งเฉย
ปากของนางเต็มไปด้วยเลือด แต่เฟิ่งชิงเฉินไม่แม้แต่จะขยับฟัน รักษาความแข็งแกร่งเอาไว้
ถ้าแน่นไปเส้นเลือดจะแตก ถ้าหลวมไปก็ไม่ซ่อม
แต่ภายในห้าวินาที เฟิ่งชิงเฉินรู้สึกว่าปากของนางเจ็บ ไม่ว่านางต้องการออกแรงมากกว่านี้กรือต้องการปล่อย
เฟิ่งชิงเฉินหายใจออกทางจมูกของนางและกลั้นไว้
เร็วเข้า เร็ว
นางทนอีกไม่ได้นาน และตงหลิงจื่อลั่วก้ทนได้อีกไม่นาน
หมอคือคนที่แข่งขันกับเทพเจ้าแห่งความตาย มีผู้ชนะและผู้แพ้ในการแข่งขันเช่นนี้ แต่ถ้าหากแพ้ในครั้งนี้ ผลที่ตามมาจะไม่เป็นสิ่งที่เหิ่งชิงเฉินไม่สามารถทนได้...
เฟิ่งชิงเฉินหันศีรษะไปด้านข้าง หมุนหลอดเลือดด้วยมือซ้าย ใช้เข็มและด้ายที่ผูกติดกับขาของตงหลิงจื่อลั่วด้วยมือขวา ปรับใก้อยู่ในท่าที่เหมาะสมเล็กน้อยน้อย และเฟิ่งชิงเฉินก็เริ่มเย็บหลอดเลือด
เอนตัวไปด้านข้าง เอียงศีรษะและเกาะขาของตงหลิงจื่อลั่ว ท่าทางนี้อึดอัดมาก ความแข็งแกร่งในมือของนางควบคุมไม่ได้มา ปากของนางก็กัดเส้นเลือด และเขาขยับไปไหนไม่ได้ เฟิ่งชิงเฉินรู้สึกแย่มาก
มันเป็นเพียงยี่สิบวินาทีก่อนและหลัง แต่เฟิ่งชิงเฉินเปรี้ยว...
เดี๋ยวก่อน เหลืออีกครึ่งวงกลม
มือขวาถูกถอดออกอย่างรวดเร็วและในเวลานี้ในสนามรบข้อดีของการรักษาอาการบาดเจ็บฉุกเฉินก็ถูกเปิดเผย
ความเร็วของนางนั้นเหนือกว่าที่ศัลยแพทย์ทั่วไปจะทำได้
ด้ายและเข็มเย็ยไปมา...
ว๊าป!
ตะเข็บสุดท้าย เอาด้ายขึ้น
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: นางสนมแพทย์อัจฉริยะ