นางสนมแพทย์อัจฉริยะ นิยาย บท 1227

ผู้ดูแลจวนอ๋องเก้าถูกเปลี่ยนไป แต่สถานะของเฟิ่งชิงเฉินในจวนอ๋องเก้าจะไม่เปลี่ยนแปลง

ผู้ดูแลจวนคนใหม่เป็นชายวัยกลางคนเงียบๆ ไม่ค่อยพูดมาก แต่ให้ความเคารพเฟิ่งชิงเฉินเป็นอย่างมาก

“ผู้ดูแลจวนคนเก่าอยู่ที่ไหน?” เฟิ่งชิงเฉินถามด้วยความสงสัย ผู้ดูแลจวนวัยกลางคนไม่ได้ปิดบังอะไรและบอกสถานการณ์ปัจจุบันของพ่อบ้านเฒ่า

หากเสด็จอาเก้าไม่ถูกทรยศ เสด็จอาเก้าคงไม่ปฏิบัติต่อกันอย่างรุนแรง ผู้ดูแลจวนคนเก่าตอนนี้เกษียณแล้ว อยู่ที่จ้วงซีนอกเมืองมีคนคอยดูแลเขา ดังนั้นจึงไม่ต้องกังวลเรื่องอายุมากของเขา

เฟิ่งชิงเฉินพยักหน้า และในขณะที่เดินเข้าไปข้างใน ถามผู้ดูแลจวนคนใหม่ว่าคนในจวนอ๋องเก้ามีทั้งหมดกี่คน

“นายหญิง ต้องการรู้ถึงเรื่องนี้ทั่วไปหรือข้อความลับขอรับ?” ผู้ดูแลจวนคนนี้ไม่ได้พูดมาก เขาเป็นคนที่ยอดเยี่ยมมาก เขาอุทิศตนให้กับเสด็จอาเก้า และไม่ได้ปิดบังสิ่งใดจากเฟิ่งชิงเฉิน

“ข้อความลับทำไม?” เรื่องทั่วไปมักไม่มีพลังที่จะทำอะไรได้

“บุคคลลึกลับภายในสามวันจะสามารถปราบทหารรักษาวังและยึดพระราชวังได้”

เอ่อ... เฟิ่งชิงเฉินตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่งและเกือบจะเหยียบเท้าซ้ายของตัวเอง

เสด็จอาเก้ามีพลังมากขนาดนั้นเชียวหรือ!

เธอไม่เคยรู้มาก่อนว่ากองทัพของเสด็จอาเก้าในเมืองหลวง นั้นยอดเยี่ยมมาก

ฝ่ายชิงจุนที่ลอบสังหารจักรพรรดิ นั่งบนบัลลังก์ ในเวลาเพียงสามวัน เสด็จอาเก้าก็สามารถทำได้

แน่นอนว่า หากการต่อสู้อาศัยกำลังเพียงอย่างเดียว แม้ว่าจะเข้ารับตำแหน่งนั้นก็อาจไม่สามารถรักษามันไว้ได้ และเฟิ่งชิงเฉินไม่มีความตั้งใจที่จะทำสิ่งที่ยิ่งใหญ่เช่นนี้

เฟิ่งชิงเฉิน โบกมือให้ผู้ดูแลจวนตามเธอไปห้องหนังสือ ผู้ดูแลจวนไม่ลังเลและเดินตามหลังเฟิ่งชิงเฉินไปช้าๆ เขาไม่ได้ปฏิบัติต่อเฟิ่งชิงเฉินเพราะฐานะภรรยารอง แต่ต่อเฟิ่งชิงเฉินในฐานะเจ้านายเช่นเดียวกับเสด็จอาเก้า

เฟิ่งชิงเฉินดูเหมือนจะเข้าใจว่าทำไมเสด็จอาเก้าจึงเลือกบุคคลนี้ให้เป็นผู้ดูแลจวน

แม้ว่าผู้ดูแลจวนคนเก่าจะใจดีกับเธอ แต่เขากลับไม่คุ้นเคยเล็กน้อยและไม่ได้ปฏิบัติต่อเธอเยี่ยงฐานะเจ้านาย แต่กลับผู้ดูแลจวนคนนี้ปฏิบัติต่อเธอเหมือนกับเธอเป็นเจ้านายของเขาอย่างแท้จริง ทำให้เธอรู้สึกได้ว่าเสด็จอาเก้าห่วงใยเธออย่างแท้จริง

ถ้าบอกว่าไม่มีความสุขก็คงเป็นเรื่องโกหก แต่เฟิ่งชิงเฉินจะไม่แสดงออกมา

เมื่อมาถึงห้องหนังสือ เฟิ่งชิงเฉินก็เปิดเผยแผนการและการคาดการทั้งหมด

แผนที่เรียกว่าเป็นเพียงเพื่อให้คนของเสด็จอาเก้าใช้โอกาสในการเผยแพร่ข่าวลือ เจ้ากรมอาญาพูดไม่ใช่หรือว่าองค์หญิงเหยาหวาขอให้เธอพบกันเป็นการส่วนตัว แล้วเธอก็วางยาพิษองค์หญิงเหยาหวา จากนั้นเธอก็บอกว่าเจ้าหญิงเหยาหวา มีความสัมพันธ์กับคู่รักของนางและฆ่าตัวตายด้วยความอับอายหลังจากถูกรู้ความลับ และคนรักขององค์หญิงเหยาหวา.....

เป็นจักรพรรดิองค์ปัจจุบันที่ยึดภรรยาของหลานชายและมีความสัมพันธ์ลับๆ กับองค์หญิงเหยาหวาหลังจากถูกรู้ความลับ องค์หญิงเหยาหวาฆ่าตัวตายด้วยความอับอายและความโกรธ

“แบบนี้....จะมีใครเชื่อไหมขอรับ?” ผู้ดูแลจวนคนใหม่ไม่ได้สงสัยคำสั่งของเฟิ่งชิงเฉิน เขาแค่รู้สึกว่ามันไม่น่าเชื่อถือเลย และข่าวลือก็แพร่กระจายไปยังจักรพรรดิ หากไม่ระวัง อาจจะถูกตัดศีรษะได้

“ทำไมจะไม่มีใครเชื่อ ผู้คนชอบข่าวลือเกี่ยวกับราชวงศ์ แน่นอนว่าเมื่อแพร่ข่าวลืออย่ามุ่งเป้าชี้ไปที่จักรพรรดิ ให้บอกเป็นนัยว่าคนที่มีความสัมพันธ์กับองค์หญิงเหยาหวานั้นเป็น ชายสูงอายุ ชายผู้ที่พบเจอกับองค์หญิงเหยาหวาบ่อยๆ

นอกเหนือจากการกระจายข่าวลือเกี่ยวกับองค์หญิงเหยาหวาแล้ว ยังขอให้ผู้คนเผยแพร่เรื่องราวเกี่ยวกับองค์หญิงคนใหญ่แห่งซีหลิง องค์หญิงใหญ่ของซีหลิง มีความสัมพันธ์กับขุนนางในราชสำนัก เจ้าหน้าที่ทุกคนในซีหลิงรู้เรื่องนี้และแม้แต่บุคคลคนทั่วไปก็ทราบเรื่องนี้

องค์หญิงใหญ่มักจะชอบผู้ชายที่มีอายุมากกว่า ขุนนางฝ่ายซ้ายที่นางพบในตอนนั้นมีอายุมากพอที่จะเป็นพ่อของนางได้ ตอนนี้นางมีคู่รักที่อายุไม่น้อย องค์หญิงเหยาหวาก็เหมือนเป็นป้าของนาง นางชอบผู้ชายที่มีอายุมากกว่า ไม่มีอะไร เป็นไปไม่ได้ เพราะทั้งคู่เป็นป้าและหลาน จึงเป็นเรื่องปกติที่จะมีงานอดิเรกเหมือนกัน” ถึงแม้ว่างานอดิเรกนี้จะแปลกนิดหน่อยก็ตาม

เฟิ่งชิงเฉินยอมรับว่าเธอดูน่ารังเกียจ แม้ว่าองค์หญิงเหยาหวาจะตายไปแล้ว แต่เธอก็ยังไม่ปล่อยองค์หญิงเหยาหวาไป ยังอยากจะสร้างความยุ่งยากวุ่นวายเกี่ยวกับชื่อเสียงของนาง แต่.....องค์หญิงเหยาหวายังไม่ปล่อยเธอไป แม้ว่านางเสียชีวิตยังนำโชคร้ายมาสู่เธอ ไม่น่าแปลกใจเลยที่เธอต้องโหดร้ายขนาดนี้

ผู้ดูแลคนใหม่คิดอยู่ครู่หนึ่งและเข้าใจ: “ข้าเข้าใจและจะไม่ทำให้นายหญิงผิดหวังขอรับ”

หลังจากที่เฟิ่งชิงเฉินจากไป ก็เกิดการทะเลาะกันระหว่างพ่อและลูกของตระกูลหยุน

“ท่านพ่อ ทำไมท่านถึงบอกเฟิ่ง ชิงเฉินว่าข้าไม่อยู่? ทำไมท่านถึงไล่แขกของข้าด้วย?” หยุนเซียวอยู่บ้าน ไม่สนใจเก็บกิริยาท่าทางของชายสูงศักดิ์ สำหรับเขาไม่มีความสุขคือไม่มีความสุข

นายหยุนถอนหายใจ: “เซียวเอ๋อร์ ไม่ใช่ว่าพ่อของเจ้าไม่อนุญาตให้เจ้าเจอนาง เจ้าก็รู้สถานการณ์ปัจจุบันของนางด้วย ตระกูลหยุนของเราไม่สามารถช่วยนางได้”

“อะไรทำให้ท่านคิดว่านางมาหาข้าเพียงเพื่อขอความช่วยเหลือจากตระกูลหยุนของเรา” หยุนเซียวดูประชดประชัน ทำให้นายหยุนโกรธ นายหยุนก็ขึ้นเสียงและพูดว่า: “นางมาในช่วงเวลานี้ เว้นแต่มีอะไรอีกที่นอกจากจะขอความช่วยเหลือจากเจ้ากัน”

“แล้วถ้ามาขอความช่วยเหลือล่ะ? จะเกิดอะไรขึ้นกับตระกูลหยุนที่จะช่วยเหลือนาง? ท่านพ่อ อย่าลืมว่าเมื่อตระกูลหยุนของเราถูกต้อนจนมุมโดยสี่อาณาจักร เฟิ่งชิงเฉินคือผู้ที่ช่วยเรา ถ้าไม่ใช่เพราะเฟิ่งชิงเฉิน ตระกูลหยุนของเราคงถูกปฏิเสธไปนานแล้ว”หยุนเซียวโกรธมากจนเส้นเลือดปูดออกมา

ท่านพ่อไม่ใช่คนแบบนี้มาก่อน เปลี่ยนไปเมื่อไหร่กัน?

“ความช่วยเหลือแบบไหนล่ะ เซียวเอ๋อร์ อย่าถูกเฟิ่งชิงหลอกอีกเลย ตระกูลหยุนของเราไม่ได้ใช้ประโยชน์จากเฟิ่งชิงเฉิน เธอได้มากกว่าพวกเราด้วยซ้ำ และตระกูลหยุนของเราเพิ่งได้รับชื่อเสียงที่ดีกลับมา” ก็ยังถือว่าเป็นกำไร

ยาสงบครรภ์ขายดีมาก แม้ว่าตระกูลหยุน จะควบคุมในเรื่องการขาย แต่พวกเขาก็ยังทำเงินได้มากมายทุกวัน อย่างไรก็ตามเก้าสิบส่วนเป็นของ เฟิ่งชิงเฉิน ไม่ใช่หยุนเซียวที่ไม่รู้สึกริษยาหรืออิจฉานั้น ไม่ได้หมายความว่าตระกูลหยุนที่เหลือจะไม่รู้สึก

ในช่วงเวลานี้ ทุกวันจะมีคนจากตระกูลหยุนบอกพ่อหยุนว่าเฟิ่งชิงเฉินไม่ต้องการช่วยเหลือพวกเขาจริงๆ แต่เพียงใช้ช่องทางนี้เพื่อใช้ประโยชน์จากตระกูลหยุนในระยะยาวเท่านั้น

หากเฟิ่งชิงเฉินต้องการช่วยเหลือตระกูลหยุนจริงๆ ทำไมไม่แบ่งปันกำไรจากการขายยาสงบครรภ์ในส่วนที่เท่ากัน ไม่รู้หรือว่าตระกูลหยุน มีกำลังคนและความพยายามมากมายขนาดไหน แต่เฟิ่งชิงเฉินไม่มีเลย เขาควรได้ส่วนแบ่งส่วนใหญ่ไม่ใช่หรือ......

ในตอนแรก พ่อหยุนจะยังคงออกตัวแทนเฟิ่งชิงเฉิน เพราะเขาได้ยินอะไรบ่อยๆซ้ำมากๆ เกินไป ใจของเขาคงจะสั่นคลอนอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้

พ่อหยุนเป็นแบบนี้ หลังจากที่ได้พูดคุยกับผู้คนมากขึ้นและฟังมากเกินไป เขาก็คิดว่าเฟิ่งชิงเฉินได้เอาเปรียบตระกูลหยุน ไม่ใช่ว่าตระกูลหยุนได้ใช้ประโยชน์จากเฟิ่งชิงเฉินฝ่ายเดียว.......