นางสนมแพทย์อัจฉริยะ นิยาย บท 1226

“ใส่ร้ายอะไรเสด็จอาเก้า? เรื่องเสด็จอาเก้าข้าไม่ได้พูดอะไรผิด” เจ้ากรมอาญาผงะเล็กน้อยเมื่อพูดถึงเสด็จอาเก้า อาจมีส่วนรู้เห็นกับการฆาตกรรมที่ภัตตาคารจูเฟิงหรือไม่?

หากไม่รู้เห็นให้รีบถามเพื่อหลีกเลี่ยงการตกเป็นผู้ต้องสงสัยรายต่อไป

คนฉลาดคิดทันทีว่าเจ้ากรมอาญาไม่ได้พูดอะไรผิดเกี่ยวกับเสด็จอาเก้าแต่ว่า.....

เฟิ่งชิงเฉินถือตราประทับของเสด็จอาเก้า แม้แต่จักพรรดิยังยอมรับว่าเฟิ่งชิงเฉิน ถือตราประทับของจริง ซึ่งหมายความว่า เสด็จอาเก้ายังอยู่ เฟิ่งชิงเฉินไม่ถูกให้คุกเข่าลง เจ้ากรมอาญาใส่ร้ายเฟิ่งชิงเฉิน เฟิ่งชิงเฉินยืนกรานที่จะบอกว่านี่เป็นการใส่ร้ายเสด็จอาเก้า ไม่ใช่ว่ามันเป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้

ในไม่ช้าเจ้ากรมอาญาก็นึกอะไรขึ้นมาได้ ดวงตาของเขาเบิกกว้างอย่างรวดเร็ว: “ข้าไม่ได้ใส่ร้ายเสด็จอาเก้า ข้าแค่กำลังพูดถึงความเป็นไปได้เท่านั้น”

“ข้าไม่ได้ใส่ร้าย ข้าแค่พูดความจริง” มันเกินจริงที่จะใส่ร้ายอ๋องเก้า เฟิ่งชิงเฉิน ไม่สนใจ แต่ชี้ไปที่หลักฐาน ก่อนจะพูดกับองค์จักรพรรดิ

“ฝ่าบาท หลักฐานสองชิ้นนี้ไม่เพียงพอที่จะพิสูจน์ว่าชาวบ้านสังหารเจ้าหญิงเหยาหวา ข้าขอให้ฝ่าบาทตรวจสอบให้แน่ชัดด้วยเพคะ” เฟิ่งชิงเฉินพูดเช่นนี้ถือว่าใจดีมากพอแล้ว นางไม่ได้บอกว่าเจ้ากรมอาญาได้ปลอมแปลงการความเท็จ เพื่อใส่ร้ายนาง

องค์จักรพรรดิมองเจ้ากรมอาญาอย่างกดดัน ชายผู้นี้มีความล้มเหลวมากกว่าการความสำเร็จ

จักรพรรดิสูดหายใจเข้าลึกๆ ตรัสกับเฟิ่งชิงเฉิน: “หลักฐานจากกรมอาญาไม่เพียงพอ เฟิ่งชิงเฉินเป็นเพียงผู้ต้องสงสัยว่าลอบสังหารพระชายาชุน ซึ่งหลักฐานไม่เพียงพอที่จะตัดสินลงโทษ”

เฮ้อ ยังคงยึดติดว่าเฟิ่งชิงเฉินเป็นคนลอบสังหาร เฟิ่งชิงเฉินแทบจะอยากจะกลอกสายตา แต่อีกฝ่ายคือจักรพรรดิ และยังจำเป็นต้องแสดงออกเรื่องความเคารพ

เฟิ่งชิงเฉินสูดหายใจเข้าลึกๆ แล้วพูดอีกครั้ง: “ฝ่าบาท สาวชาวบ้านกับพระชายาเหยาหวามีช่องหว่างระหว่างชนชั้น สาวชาวบ้านจะถูกสงสัยในข้อหาฆาตกรรมทันที กรมอาญาตัดสินความผิดโดยพลการโดยตัดสินทันที”

เฟิ่งชิงเฉินค่อนข้างสุภาพและไม่ได้กล่าวโทษจักรพรรดิตรงๆ แต่กลับปักหมุดข้อหาไว้ที่หัวหน้ากรมอาญาแทน

คนข้างล่างทำไม่ดี จักรพรรดิจะเกี่ยวอะไรด้วย?

“โดยพลการ? ข้าจะทำคนตามอำเภอใจได้อย่างไร? เฟิ่งชิงเฉิน เจ้ากล้าพูดว่า เจ้าไม่คิดอยากลอบสังหารเจ้าหญิงเหยาหวาเหรอ?” เจ้ากรมอาญากระโดดออกมากล่าวหาเฟิ่งชิงเฉินอีกครั้ง

ไม่ใช่ว่าเจ้ากรมอาญาจะต้องสอบสวนอย่างหนัก แต่คดีนี้อยู่ภายใต้เขตอำนาจของกรมอาญา หากเฟิ่งชิงเฉินไม่สารภาพผิด เขาก็จะเป็นบุคคลผู้ที่โชคร้าย

“ท่าน การต้องการสังหารและการสังหารแล้วทั้งสองเรื่องมันแตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง ถ้าเจ้าบอกว่าต้องการฆ่า เจ้าเป็นเพียงผู้ต้องสงสัย ไม่ใช่คนเดียวที่ถูกต้องสงสัย

ตามที่ท่านพูด ลั่วอ๋องก็ถูกสงสัยว่าสังหารพระชายาเหยาเช่นกัน ในตอนแรก พระชายาเหยาหวากล่าวไว้อย่างชัดเจนว่านางจะไม่แต่งงานกับเขา สุดท้ายนางก็ไปแต่งงานกับคนอื่น เป็นไปไม่ได้เลยที่ลั่วอ๋องจะสังหารพระชายาเหยาหวา

ชุนอ๋อง ก็อยากจะสังหารพระชายาเหยาหวา ท่านบอกข้าแล้วว่าพระชายาเหยาหวาแท้งเมื่อปีที่แล้ว ฝ่าบาทชุนอ๋องจะอยากให้เป็นเช่นนั้นได้อย่างไร แล้ว ......”

“เจ้ากำลังพูดไร้สาระ” ก่อนที่เฟิ่งชิงเฉินจะพูดจบ เจ้ากรมอาญาก็เข้ามาขัดจังหวะนางและทูตแห่งซีหลิงก็แอบปรบมือ

นอกจากนี้ อะไรคือความแตกต่างระหว่างองค์หญิงแห่งซีหลิงและโสเภณี? ซีหลิงได้ให้กำเนิดองค์หญิงคนโตที่เหมือนกับโสเภณี และองค์หญิงเหยาหวาก็มาแล้ว ทำไมองค์หญิงซีหลิงของพวกเขายังคงต้องการพบใครสักคน

“ท่าน ข้าไม่ได้พูดไร้สาระ ข้าอนุมานตามความคิดของท่าน ว่าข้าต้องการสังการองค์หญิงเหยาหวา ดังนั้นข้าจึงกลายเป็นผู้ต้องสงสัยว่าเป็นฆาตกร ในทำนองเดียวกันลั่วอ๋องและ ชุนอ๋องก็มีแรงจูงใจที่จะสังหารองค์หญิงเหยาหวาและ แน่นอนว่าพวกเขาก็เป็นผู้ต้องสงสัยว่าเป็นฆาตกรเหมือนกัน” เฟิ่งชิงเฉินยกมือทั้งสองข้างออก ด้วยสีหน้าไร้เดียงสา

“เจ้ากำลังพูดไร้สาระ ลั่วอ๋องและชุนอ๋องต้องการสังหารองค์หญิงเหยาหวาได้อย่างไร?” เจ้ากรมอาญาตกตะลึงกับเฟิ่งชิงเฉิน

ทูตจากซีหลิงรู้สึกโล่งใจที่เห็นว่าจักรพรรดิไม่ได้กัดเฟิ่งชิงเฉินจนตาย

ทุกคนไม่มีข้อโต้แย้งจึงแยกย้ายกันไป องค์จักรพรรดิทิ้งเจ้ากรมอาญาไว้แล้วจากไป เจ้ากรมอาญาดูซีดเซียว แต่เขากลับไม่กล้าปฏิเสธ

เฟิ่งชิงเฉิน มองดูอีกฝ่ายอย่างเห็นอกเห็นใจและจากไป องค์จักรพรรดิลังเลอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นยกมือขึ้นเพื่ออนุญาตให้ เฟิ่งชิงเฉินออกจากวัง

ไม่มีประโยชน์ที่จะเก็บเฟิ่งชิงเฉินไว้ หลักฐานที่กรมอาญาเตรียมไว้นั้นหยาบเกินกว่าจะตัดสินลงโทษเฟิ่งชิงเฉิน หากหลักฐานแข็งแกร่งกว่านี้เล็กน้อย องค์จักรพรรดิก็สามารถบังคับตัดสินโทษกับเฟิ่งชิงเฉินได้ แต่น่าเสียดาย.....

หลักฐานนั้น แม่เขาไม่เชื่อ ไม่ต้องพูดถึงทูตซีหลิงเลย

การที่จักรพรรดิอนุญาตให้เฟิ่งชิงเฉินออกจากวังไม่ได้หมายความว่าเฟิ่งชิงเฉินจะไม่เป็นไร เฟิ่งชิงเฉินเชื่อว่าตราบใดที่แผนกลงโทษมีเวลา กรมอาญาจะสามารถสร้างหลักฐานที่ทรงพลังมากขึ้นได้ เกรงว่าจะไม่ได้รับอนุญาตให้พูดมากกว่านี้แล้ว

เธอต้องเปลี่ยนจากเฉยเมยมาเป็นกระตือรือร้นในเรื่องนี้ หากองค์จักรพรรดิจะให้เธอรับผิด จักรพรรดิสามารถผลักเธอออกไปและรับโทษได้ แน่นอนว่าเธอก็สามารถผลักคนอื่นออกไปรับความผิดได้เช่นกัน

ตี๋ตงหมิงไม่กล่าวไว้ก่อนหน้านี้หรือ ว่าราชวงศ์ยืนยันว่าพระชายาเหยาหัวฆ่าตัวตายเพราะกลัวตนเองถูกฆาตรกรรมหรือ ดังนั้นเธอควรเริ่มต้นด้วยการฆ่าตัวตายเพราะความกลัว

หลังจากเดินออกจากประตูพระราชวัง เฟิ่งชิงเฉินก็แตะป้ายประจำตัวบนหน้าอก ขึ้นรถม้าเพื่อที่รออยู่ก่อนและพูดด้วยเสียงทุ้มลึก: “ไปที่จวนอ๋องเก้า”

เสด้จอาเก้าบอกว่าเธอสามารถใช้ทุกคนในจวนอ๋องเก้าได้ ดังนั้นเธอจะทำให้ทุกคนในจวนอ๋องเก้ามีงานยุ่ง เธอต้องการให้จักรพรรดิเข้าใจว่าแม้ว่าเสด็จอาเก้าจะไม่อยู่ แต่เธอเฟิ่งชิงเฉินไม่ใช่จะรังแกกันได้ง่ายๆ.......