พลังคำพูดของโต่วโต่วนั้นเทียบได้กับฟ้าร้องที่สั่นสะเทือนท้องฟ้า ทุกคนในกลุ่มผู้ชม รวมถึงหวังจินหลิงหน้าเปลี่ยนไปทันที พวกเขาทั้งหมดตกตะลึงมองดูเด็กน้อยบนโต๊ะด้วยความงุนงง
นี่ นี่... นี่คือลูกของเสด็จอาเก้าจริงหรือ?
ใครเป็นผู้ให้กำเนิดลูกของเสด็จอาเก้า?
ซูเหวินชิงเหมือนจะเป็นลม ทำไมเขาไม่รู้ว่าเสด็จอาเก้ามีลูก? นอกจากเฟิ่งชิงเฉินแล้ว เสด็จอาเก้ามีผู้หญิงคนอื่นอีกหรือ?
ชื่อเหลียนสุ่ยและปรมาจารย์กู่ยินดีในความโชคร้าย มองไปที่เฟิ่งชิงเฉินด้วยสายติดตลก
เฟิ่งชิงเฉินยอมรับว่ารู้สึกหวาดกลัวกับคำพูดของโต่วโต่ว หากมีคนไม่มากในเวลานี้ และถ้าไม่ต้องการรักษาหน้า เฟิ่งชิงเฉินก็คงจะไล่โต่วโต่วออกไป
เฟิ่งชิงเฉินสูดหายใจเข้าลึกๆ ระงับความรู้สึกไม่สบายใจและความโกรธในใจเอาไว้ ไม่ได้มองดูเด็กที่อยู่บนโต๊ะ แต่พูดกับโต่วโต่วว่า “เจ้าบอกว่าเด็กคนนี้เป็นลูกของเสด็จอาเก้าอย่างนั้นหรือ?”
เฟิ่งชิงเฉินสงบมาก สงบแบบไม่ปกติของพวกผู้หญิง หวังจินหลิงและซูเหวินชิง ต่างก็รู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติจึงรีบมองไปที่โต่วโต่ว ส่งสายตาให้โต่วโตว เพื่อบอกให้เขาหยุดพูดเรื่องไร้สาระ
โต่วโต่วเหนื่อยและกระหายน้ำ ทันทีที่เขาแก้สัมภาระ เขาก็นอนลงไปบนเก้าอี้ กลุ่มได้ยินเฟิงชิงเฉินถามเขาและพบว่าทุกคนกำลังจ้องมองโต่วโต่วงุนงง: “เจ้าเป็นอะไรไป ทำไมทุกคนดูตกใจกับการที่ข้ากลับมา?”
โต่วโต่วไร้เดียงสาและสับสนมากกว่าคนอื่นๆ และไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น เฟิ่งชิงเฉินถามอีกครั้ง: “เจ้าเอาเด็กคนนี้มาจากไหน?”
“เด็ก...เจ้าหมายถึงเขาเหรอจั้วอัน มอบให้ข้าและขอให้ข้ามาส่งให้ถึงมือเจ้า โดยบอกว่าเจ้าจะเลี้ยงได้” โต่วโต่วดูจริงใจไม่โกหก หวังจินหลิงและซูเหวินชิงถอนหายใจ แห่งความโล่งใจไปพร้อมๆ กัน
ไม่ใช่ลูกของเสด็จอาเก้าก็ดีแล้ว
ปรมาจารย์กู่และชื่อเหลียนสุ่ยดูเบื่อหน่าย แต่คำพูดถัดไปของโต่วโต่ว ทำให้ทั้งสองคนดูสนุกสนาน โต่วโต่วกล่าวว่า: “ข้าไม่รู้ว่าใครให้กำเนิดเด็กคนนี้ จั้วอันพูดอยู่เสมอว่าควรปกป้องเขาให้ดี ถ้ามีอะไรเกิดขึ้นกับเขา เสด็จอาเก้าจะไม่ปล่อยข้าไป มันทำให้ข้ากลัวแทบตาย”
หลังจากพูดแบบนี้ เขาไม่ลืมที่จะตบหัวใจ บ่งบอกว่าเขาถูกคุกคามจากจั่วอันมาโดยตลอด
“เสด็จอาเก้าขอให้เจ้าและจั่วอันพาเด็กคนนี้กลับมาเหรอ? เสด็จอาเก้าบอกเจ้าว่าจะจัดการเด็กคนนี้อย่างไร?” เฟิ่งชิงเฉินมองเด็กด้วยสีหน้าสับสน
เด็กคนนี้เป็นลูกของเสด็จอาเก้าและผู้หญิงอีกคนหรือไม่?
เมื่อเธอคิดถึงความเป็นไปได้นี้ เฟิ่งชิงเฉินในใจรู้สึกเจ็บปวด เธอไม่สามารถยอมรับความจริงข้อนี้ได้
ถ้าเด็กคนนี้เป็นลูกของเสด็จอาเก้าจริงๆ นั่นหมายความว่าเสด็จอาเก้ามีความสัมพันธ์กับผู้หญิงคนอื่น เมื่อสิบเดือนที่แล้ว ถ้าเป็นเช่นนั้นจริง เธอควรทำอย่างไร?
นี่เป็นเรื่องตลก?
ดวงตาของเฟิ่งชิงเฉินแดงก่ำ แต่ยังดื้อรั้นไม่ยอมร้องไห้ เด็กคนนี้มาโดยบังเอิญ ถ้าโต่วโต่วไม่นำมันกลับมา เธอคงจะไม่เชื่อ แต่.....
เธอรู้จักโต่วโต้วเป็นอย่างดี ด้วยความคิด ความสามารถของโต่วโต่ว ไม่มีทางที่จะสามารถวางแผนใดๆ กับเสด็จอาเก้าได้
เมื่อเห็นท่าทางเศร้าๆ ของเฟิ่งชิงเฉิน โต่วโต่วก็ไม่รู้ว่าต้องทำอะไรอยู่ครู่หนึ่ง เมื่อมองไปทางนั้นทางนี้ หวังจินหลิงและซู่เหวินชิงต่างส่ายหัวมาที่เขาอย่างเงียบ ๆ ขอให้เขาปฏิเสธ แต่...
ท่านอาจารย์กล่าวว่าเจ้าไม่สามารถโกหกเฟิ่งชิงเฉินได้
โต่วโต่วเกาหลังศีรษะ ดูเหมือนว่าเขาไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรชื่อเหลียนสุ่ยผู้ชายที่กลัวความวุ่นวายถามในทางที่ไม่ดี: “จั่วอันบอกฉันหรือเปล่าว่าเด็กคนนี้คือใคร?”
“ลูกของเสด็จอาเก้าไม่ใช่หรือ?” ไม่เฟิ่งชิงเฉินที่ถาม แต่เป็นโต่วโต่วที่ตอบอย่างรวดเร็ว มันเป็นเหมือนคำถาม แต่เนื่องจากคำถามที่ไม่ชัดเจนของเขา จึงกลายเป็นคำตอบ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: นางสนมแพทย์อัจฉริยะ
ขอบคุณน่ะค่ะที่ต้องอดหลับอดนอนอัพเดต สู้ๆๆๆๆน่ะค่ะเป็นกำลังใจให้ค่ะ ผู้อ่านก็ไม่ได้หลับได้นอนเหมือนกัน ติดงอมเลย...
ง่ายๆๆยึดอำนาจ...
มาต่อได้ไหมมมมมมมม พลีสสสสสสสสสสสสสสสสส...
Update ให้หน่อยค่ะ จอดอยู่ที่ 1430 นานแล้ว ขออีกสัก 29 ตอนนะคะ Pleaseeeeee Admin ที่น่ารัก...
ไม่อัพเดตแล้วหรอค่ะ...
สามารถซื้ออ่านผ่านช่องทางไหนได้บ้างค่ะ...
ไทม์ไลน์บอก อัพถึง บท1459 แต่ยังดูได้แค่ บท1430...
Update ให้หน่อยคร่า รออ่านอยู่ คร่า...
ไม่ Update นานแล้ว ไปเที่ยวเพลินเลย สงสารคนรอเถอะ เข้ามาทุกวัน อ่านช้ำไป 2 รอบแล้ว...
ตอนที่ 1425 หายไปค่ะ...