นางสนมแพทย์อัจฉริยะ นิยาย บท 1370

สายลับไม่ได้หาข้อมูลเกี่ยวกับที่อยู่ของเฟิ่งชิงเฉินจนพบ แต่เป็นข้อมูลที่สำคัญกว่านั้น มันก็คือข้อมูลเกี่ยวกับการหายตัวไปของเฟิ่งชิงเฉิน

ภายใต้สายตาที่ปลอบโยนของคุณชายใหญ่ สายลับสงบลง เริ่มรายงานข้อมูลที่ตนเองหาได้ให้กับหวังจิ่นหลิงได้รับรู้

“เรียนคุณชายใหญ่ แม้ว่าข้าจะไม่สามารถตามหาที่อยู่ของแม่นางเฟิ่งมาได้ แต่ข้าสืบพบมาว่าด้านนอกเมือง มีรถม้าคันหนึ่งพลิกคว่ำอยู่ เนื่องจากร่องรอยที่เกิดขึ้นนั้นชัดเจนเป็นอย่างมาก อีกฝ่ายจึงไม่สามารถทำลายได้หมด และระหว่างนั้นข้าก็ยังพบว่ามีคนจำนวนหนึ่งอยู่บริเวณใกล้เคียงกับที่เกิดเหตุ ข้าจึงสงสัยว่าน่าจะเป็นพวกที่ลักพาตัวแม่นางเฟิ่งไป น่าจะเกิดเหตุการณ์บนถนนที่คิดเคี้ยว แม่นางเฟิ่งน่าจะหนีไปในตอนนั้น” สายลับเข้าใจถึงเหตุผลและเรียบเรียงเหตุการณ์ทั้งหมดเป็นอย่างดี

เมื่อเขาพูดจบ ทงจือและทงเหยาก็กล่าวออกมาว่า “นั่นจะต้องเป็นคุณหนูไม่ผิดแน่ คุณหนูไม่ใช่คนที่ยอมให้คนอื่นจับตัวไปง่าย ๆ คุณหนูจะต้องหาโอกาสเพื่อหลบหนี คุณชายใหญ่ ในเมื่อพบเบาะแสของคุณหนูแล้ว เช่นนั้นได้โปรดรีบส่งคนออกไปตามหาคุณหนูด้วยเถิด”

หวังจิ่นหลิงมองมาที่ทงจือและทงเหยาอย่างเงียบสงบ “ถ้าเรารู้ อีกฝ่ายเองก็น่าจะรู้เช่นกัน”

“อา? เช่นนั้นจะไม่ตามหาคุณหนูแล้วอย่างนั้นหรือ?” ทงจือและทงเหยามองหน้ากัน ไม่เข้าใจสิ่งที่หวังจิ่นหลิงพูดออกมา

“แน่นอนว่าไม่ เนื่องจากรู้แล้วว่ามีเหตุการณ์รถม้าพลิกคว่ำ เช่นนั้นก็สามารถตรวจสอบได้ว่าเป็นฝีมือของใคร” เรื่องตามหาเป็นเรื่องที่หลีกเลี่ยงไม่ได้ แต่จะตามหาอย่างไรนั้นต้องคิดให้ละเอียดถี่ถ้วน จะเป็นอย่างไรหากอีกฝ่ายเข้าใจผิด?

หวังจิ่นหลิงรู้ว่าในจวนเฟิ่งไม่มีใครสามารถใช้ประโยชน์ได้ เขาจึงกลับไปยังตระกูลหวัง เดินออกไปอย่างเร่งรีบโดยไม่พูดอะไร ทงจือและทงเหยามองเงาหลังที่กำลังจากไปของหวังจิ่นหลิงด้วยสีหน้างุนงง “นี่คุณชายจะไม่ตามหาคุณหนูแล้วอย่างนั้นหรือ?”

“แน่นอนว่าไม่ใช่” พ่อบ้านเดินออกมาจากมุมมืด “คุณชายพูดออกมาเองไม่ใช่หรือ ในเมื่อพวกเราสามารถสืบหาได้ อีกฝ่ายเองก็น่าจะรู้ตั้งแต่แรก อีกฝ่ายกำลังตามหาคนอยู่ที่นั่น จะต้องเตรียมตัวไว้เป็นอย่างดี หากพวกเราบุกเข้าไปโดยตรง เช่นนั้นจะไม่เป็นการติดกับดักของอีกฝ่ายอย่างนั้นหรือ?”

“แต่ว่า แต่ว่า......” ความปลอดภัยของคุณหนูสำคัญกว่าไม่ใช่หรือ?

“ไม่มีคำว่าแต่ หากเป็นเพียงการปกปิด พวกเราไม่เพียงแต่จะสูญเสียคนเท่านั้น แต่ยังถูกชักนำให้เข้าใจผิด พลาดเวลาที่ดีที่สุดในการค้นหาไป” ใบหน้าที่แก่ชราของพ่อบ้านดูน่าเชื่อถือและเคร่งขรึมมากขึ้น

ท้ายที่สุดแล้ว เขามีประสบการณ์มากกว่าทงจือและทงเหยา สิ่งที่เขามองนั้นย่อมละเอียดอ่อนยิ่งกว่า

“เช่นนั้นก็หมายความว่าจะไม่ค้นหาไม่ใช่หรือ?” ความเศร้าโศกปรากฏออกมาจากแววตาของทงจือและทงเหยา หากเป็นเช่นนั้น พวกนางจะเป็นคนออกไปตามหาด้วยตัวเอง

พ่อบ้านส่ายหน้า “แน่นอนว่าไม่ใช่ แม้รู้ว่าเป็นกับดัก แต่พวกเราก็ต้องตามหาต่อไป แต่ไม่อาจตามหาอย่างเปิดเผย ทำให้อีกฝ่ายหรือศัตรูมีโอกาสใช้ประโยชน์จากมัน คุณชายใหญ่กลับตระกูลหวังไปแล้ว พวกเราทำได้เพียงเชื่อมั่นใจตัวของคุณชายใหญ่ เขาจะต้องเตรียมตัวเป็นอย่างดีเพื่อช่วยเหลือคุณหนูของพวกเรา”

เวลานี้ ต่อให้ไม่อยากเชื่อพวกเขาก็ทำได้เพียงแค่เชื่อมั่น คุณชายใหญ่คือความหวังสุดท้ายของพวกเขา หากคุณชายใหญ่ไม่สนใจ พวกเขาก็ไม่รู้ว่าควรจะทำเช่นไรดี

“พวกข้าเข้าใจแล้ว” ทงจือและทงเหยาพยักหน้า “พวกข้าเองก็จะไปติดต่อสายลับจากจวนต่าง ๆ เฝ้าสังเกตสถานการณ์ของจวนเหล่านั้น ไม่แน่ว่าอาจจะได้ข้อมูลบางอย่างก็เป็นได้”

“ยังไม่รีบไปอีก” พ่อบ้านกล่าวออกมาอย่างหนักแน่น ทงจือและทงเหยาถึงพบว่า คืนนี้ตนเองไม่ได้ทำอะไรเลย เอาแต่สร้างความสงสัย ไม่มีประโยชน์อะไรสักอย่าง พวกนางจึงวิ่งรีบออกไปโดยไม่สนใจความเหนื่อยล้า

เฮ้อ......พ่อบ้านถอนหายใจออกมา นั่งลงบนเก้าอี้ ดวงตาคู่นั้นของเขามองออกด้านนอกประตูไป

หวังจิ่นหลิงกลับมายังตระกูลหวัง ก่อนอื่นเขาทำการรวบรวมผู้คนและเตรียมการวางแผนอย่างแม่นยำ จากนั้นก็สั่งให้ลูกน้องของเขาออกไปตามหาคนที่ภูเขา ส่วนตนเองจะนั่งอยู่ในตระกูลหวังเพื่อออกคำสั่ง จัดการทรัพยากรที่มีอยู่ของตระกูลหวัง ใช้ความสัมพันธ์และข้อได้เปรียบทั้งหมดของตระกูลหวังเพื่อหาเบาะแสของเฟิ่งชิงเฉิน

เหมือนกับที่เขาพูดออกมาด้วยตัวเอง ต่อให้ต้องพลิกแผ่นดิน เขาก็ต้องตามหาที่อยู่ของเฟิ่งชิงเฉินให้พบ