นางสนมแพทย์อัจฉริยะ นิยาย บท 1401

หวังจิ่นหลิงไม่ใช่คนที่หลอกลวงได้ง่าย หากเขาจริงจังขึ้นมา เฟิ่งชิงเฉินก็ไม่ใช่คู่มือของเขา หลังจากรู้ถึงจุดประสงค์ของเฟิ่งชิงเฉิน หวังจิ่นหลิงก็ไม่ได้ตอบตกลงหรือเห็นด้วยแต่อย่างใด แต่ถามออกมาว่า “ชิงเฉิน เจ้ารู้หรือไม่ว่าการฝึกทหารส่วนตัวนั้นมีโทษเช่นไร?”

“โทษตาย”

“ในเมื่อเจ้ารู้เช่นนี้แล้ว เหตุใดเจ้าถึงต้องฝึกมัน? เจ้าอย่าบอกข้านะว่าทั้งหมดก็เพื่อเสด็จอาเก้า เพราะข้ารู้ว่าเจ้าไม่มีทางทำเช่นนั้น” เขาไม่ใช่คนโง่ จริงอยู่ว่าในใจของเฟิ่งชิงเฉินมีเพียงเสด็จอาเก้า แต่สิ่งที่นางกำลังทำอยู่นั้นไม่ได้เป็นการทำเพื่อเสด็จอาเก้าเป็นแน่ หากนางต้องการทำเพื่อเสด็จอาเก้าจริง ๆ นางก็แค่มอบทหารพวกนี้ให้กับเสด็จอาเก้าโดยตรงก็สิ้นเรื่อง ให้เสด็จอาเก้าไปออกแบบวิธีการฝึกทหารพวกนี้ด้วยตัวเอง

“มันก็ไม่ได้เป็นเช่นนั้นจริง ๆ ข้ากำลังทำเพื่อตัวของข้าเอง ข้าต้องการทหารกลุ่มนี้” เฟิ่งชิงเฉินกล่าวออกมา มีบางสิ่งที่ไม่สามารถซ่อนไว้ได้ และนางก็ไม่รังเกียจที่จะบอกหวังจิ่นหลิง

เนื่องจากพวกเขามาจากตระกูลขุนนาง บางทีหวังจิ่นหลิงอาจให้คำแนะนำดี ๆ แก่นางได้ ท้ายที่สุดแล้วนางไม่ค่อยเข้าใจอะไรกับตระกูลเฟิ่งหลี สิ่งที่นางกำลังทำอยู่เป็นเพียงการทำตามคำแนะนำของเฟิ่งหลี่หยูเท่านั้น

“หากเจ้าต้องการคนคอยปกป้อง แค่ฝึกฝนสายลับจำนวนหนึ่งก็เพียงพอแล้ว ไม่จำเป็นต้องฝึกทหารออกมาเป็นหมื่นนายเช่นนี้ การเคลื่อนไหวที่ยิ่งใหญ่มันจะทำให้ดึงดูดความสนใจของจักรพรรดิได้ง่าย” ทั้งอันตรายและเสียเงินโดยไม่ใช่เหตุ หากไม่มีจุดประสงค์อื่น การเลี้ยงดูทหารส่วนตัวไม่ใช่การตัดสินใจที่ชาญฉลาด

“ความปลอดภัยของข้ามีทหารม้าสิบแปดคอยดูแลให้อยู่แล้ว ทหารพวกนี้มีไว้เพื่อทำอย่างอื่น”

“เจ้าอยากเป็นจักรพรรดินี?” หวังจิ่นหลิงแค่ล้อเล่นเท่านั้น ไม่ต้องพูดถึงความเป็นไปไม่ได้ของทหารจำนวนหมื่นนาย ต่อให้เป็นไปได้เฟิ่งชิงเฉินก็ไม่มีทางแย่งชิงโลกใบนี้ไปจากเสด็จอาเก้า

“จะเป็นไปได้อย่างไร ข้า......” เฟิ่งชิงเฉินหยุดอยู่ครู่หนึ่ง นางสบตากับหวังจิ่นหลิง กล่าวออกมาทีละพยางค์ว่า “ข้าคือทายาทของตระกูลเฟิ่งหลี เป็นลูกสาวโดยชอบธรรมเฟิ่งหลี”

“ลูกสาวโดยชอบธรรมเฟิ่งหลี? ไม่แปลกเลยว่า......” หวังจิ่นหลิงรู้อยู่แล้วว่าตัวตนของเฟิ่งชิงเฉินนั้นไม่ธรรมดา เขาจึงไม่ได้ตกใจมากมายอะไร เพียงแค่จ้องมองมาที่เฟิ่งชิงเฉินด้วยแววตาแห่งความครุ่นคิด

“ที่แท้เจ้าก็เป็นลูกสาวโดยชอบธรรมเฟิ่งหลี หากเป็นเช่นนี้ก็รู้สึกว่าหลายสิ่งหลายอย่างนั้นสมเหตุสมผล” การช่วยเหลือที่เป็นความลับในการโค่นล้มฮองเฮา ความสำคัญที่เสด็จอาเก้ามอบให้เฟิ่งชิงเฉิน รวมถึงความเคารพที่ซุนเจิ้งเต้ามีต่อนางเป็นพิเศษ

“เจ้าไม่รู้สึกตกใจเลยอย่างนั้นหรือ” ความสงบของหวังจิ่นหลิงทำให้เฟิ่งชิงเฉินรู้สึกนับถือเป็นอย่างมาก เมื่อนึกถึงตอนที่ตนเองรู้สึกตกใจและไม่สบายใจ เฟิ่งชิงเฉินก็รู้ว่าความกล้าหาญและการเตรียมใจของตนเองยังไม่เพียงพอ

เฟิ่งชิงเฉินก้มหน้าลง มองไปที่ถ้วยในมือ จากนั้นลูบถ้วยในมือเบา ๆ “ในตอนที่ข้ารู้ว่าตัวเองเป็นลูกสาวโดยชอบธรรมเฟิ่งหลี ข้ารู้สึกตื่นตระหนกจนทำอะไรไม่ถูก ข้าไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่าข้าจะมีตัวตนที่สูงส่งถึงเพียงนี้ ข้าคิดมาโดยตลอดว่าตนเองเป็นเพียงแค่เด็กกำพร้าที่ไร้ซึ่งที่พึ่งพิง”

“มันเป็นเรื่องที่เกี่ยวกับตัวเจ้า ไม่แปลกที่จะรู้สึกตกใจ เจ้าทำได้ดีมากแล้ว” หวังจิ่นหลิงยิ้มออกมาเล็กน้อย รอยยิ้มของเขาอบอุ่นราวกับดวงอาทิตย์

“ชิงเฉิน เจ้าคือลูกสาวโดยชอบธรรมเฟิ่งหลี เช่นนั้นเหตุใดถึงยังต้องฝึกทหารส่วนตัวด้วยตนเอง คนของตระกูลเฟิ่งหลีหาเจ้าเจอ เจ้าก็แค่กลับไปยังตระกูลเฟิ่งหลี เจ้าสามารถใช้สิทธิ์ของเจ้า ทำในสิ่งที่เจ้าต้องการ” หวังจิ่นหลิงเข้าใจเป็นอย่างดีว่าสถานะของลูกสาวโดยชอบธรรมเฟิ่งหลีสำหรับตระกูลเฟิ่งหลีนั้นสูงส่งมากเพียงใด และมันก็ไม่จำเป็นต้องทำตัวให้ลำบากเช่นนี้

“ข้าเองก็คิดเช่นนั้น แต่เวลานี้ไม่ใช่ช่วงเวลาที่ตระกูลเฟิ่งหลีอยู่ในจุดสูงสุด ลูกสาวโดยชอบธรรมเฟิ่งหลีไม่ได้สูงส่งอย่างที่เจ้าคิด และยังมีอีกเรื่อง ไม่ใช่ทุกคนในตระกูลเฟิ่งหลีที่ยอมรับตัวตนของข้า มีคนจำนวนน้อยมากที่ยอมรับตัวตนของข้า หากข้าต้องกลับไปยังตระกูลเฟิ่งหลี ข้าจะต้องนำความแข็งแกร่งของตนเองกลับไปด้วย เพื่อช่วงชิงความเชื่อใจจากคนในตระกูล” ไม่มีลูกสาวโดยชอบธรรมเฟิ่งหลีคนไหนลำบากเท่านางมาก่อน ไม่ได้รับการปรนนิบัติตามที่ลูกสาวโดยชอบธรรมควรได้รับ แต่กลับต้องแบกรับหน้าที่ของลูกสาวโดยชอบธรรม