นางสนมแพทย์อัจฉริยะ นิยาย บท 186

ภายในใจขององค์จักรพรรดิรู้สึกกระวนกระวายยิ่งนัก พลันรีบร้อนคลี่สิ่งของที่อยู่ในอกออกมาในทันที เมื่อได้เห็นนั้น ยังมิทันจะได้ดูจนละเอียด ก็พลันโมโหเสียจนกระอักเลือดออกมา พร้อมทั้งฟุบลงไปกับบัลลังค์มังกร ผู้คนที่ได้เห็นเช่นนั้น ก็พลันอกสั่นขวัญหายไปกันหมด พร้อมทั้งรีบร้อนพากันไปตามหมอหลวงให้มาดูอาการในทันที

ในขณะเดียวกัน ซู่ชินอ๋องก็พลันชักดาบออกมา

ซู่ชินอ๋องเป็นเพียงคนเดียว ที่สามารถนำอาวุธเข้ามาในท้องพระโรงได้ อีกทั้งดาบที่อยู่ในมือนั้น แม้ว่า มิอาจเทียบเท่ากับกระบี่อาญาสิทธิ์ ทว่า มันกลับมาอานุภาพคล้าย ๆ กัน สามารถดึงทรราชลงจากบัลลังค์ ทั้งยังสามารถกุดหัวขุนนางที่โกงกินบ้านเมืองได้

"พวกเจ้าจะวุ่นวายอันใดกัน หากยังกล้าทะเลาะกันอีก ข้าจักกุดหัวเขาเสีย"

น้ำเสียงแข็งกร้าวตะวาดออกมานั้น ทำให้ผู้คนในท้องพระโรงมิกล้าเอ่ยสิ่งใดออกมาอีก ขุนนางทั้งหลายต่างพากันคุกเข่าลง แทบจะล้มตัวนาบไปกับพื้น

"เสด็จอา ในเย็น ๆ ก่อนพะยะค่ะ" สีหน้าที่ซีดขาวขององค์จักรพรรดิ ค่อย ๆ กล่าวออกมา ทั้งตกใจและกรุ่นโกรธไปในคราเดียวกัน

ที่แท้ นี่ก็เป็นเพียงหมากตานึงเท่านั้น มิคิดเลยว่า มันจะเดินมาถึงจุด ๆ นี้ได้ องค์จักรพรรดิ์พลันชำเลืองมองไปที่จูเจี๋ย ด้วยความโมโห อยากจะฆ่าทิ้งให้ตายไปเดี๋ยวนี้

ในยามนั้น อัครมหาเสนาบดีฝ่ายซ้ายจูเจี๋ยที่คุกเข่าอยู่ต่อหน้าองค์จักรพรรดิ พลันคิดได้ในทันที ทุกสิ่งที่เขาทำมา ในยามนี้ได้พังทลายหมดแล้ว

ท้ายที่สุดแล้ว จักรพรรดิจึงได้ร่างพระราชโองการออกมาว่า อัครมหาเสนาบดีฝ่ายซ้ายจูเจี๋ย กระทำการขายชาติให้ทำการกุดหัวประหารเก้าชั่วโคตร

แน่นอนว่า ทั้งอวี่เหวินหยวนฮั่วและเสด็จอาเก้า ย่อมมิเป็นอันใด

ซู่ชินอ๋องจึงหันไปกล่าวกับองค์จักรพรรดิว่า "จักรพรรดิ เจ้าอย่าได้ทำให้จักรพรรดิองค์ก่อนผิดหวังในตัวเจ้าเลย"

พูดจบ พลันเดินไปที่คุกฟ้า เพื่อไปรับตงหลิงจิ่วออกมา พลางพาทั้งตงหลิงจิ่วและอวี่เหวินหยวนฮั่วกลับไปที่จวนซู่อ๋องในทันที

สิ่งของที่หลุดออกมาจากอ้อมกอดของอวี่เหวินหยวนฮั่วคือสิ่งใด นอกจากองค์จักรพรรดิ ซู่ชินอ๋องและอวี่เหวินหยวนฮั่วแล้วนั้น ก็ไม่มีผู้ใดล่วงรู้อีก

ผ่านไปหลายปี เฟิ่งชิงเฉินถึงได้รู้ว่า ของสิ่งนั้น เป็นของที่องค์จักรพรรดิเป็นคนสั่งให้

อัครมหาเสนาบดีฝ่ายซ้ายจูเจี๋ย ลอบติดต่อกับทางหนานหลิง เพื่อกระทำการใส่ร้ายป้ายสีอวี่เหวินหยวนฮั่ว เพื่อทำให้พวกเขาขัดแย้งกันเองกับตงหลิงจิ่ว

แท้จริงแล้ว จูเจี๋ยเองก็เป็นเพียงหมากที่องค์จักรพรรดิเลี้ยงดูขึ้นมาเท่านั้น เขาได้รับคำสั่งจากองค์จักรพรรดิให้กระทำการติดต่อกับแคว้นหนานหลิง ทว่า หลังจากที่จูเจี๋ยกระทำการติดต่อกับพวกหนานหลิงแล้วนั้น ก็พลันรู้สึกว่า ตนเองถูกองค์จักรพรรดิกระทำการหักหลังตน เขาจึงได้เขียนจดหมายส่งไปถึงราชวงศ์หนานหลิง พลางเล่าให้ฟังว่า ก่อนหน้านั้น ที่เขาได้กระทำการติดต่อไป มันเป็นเพราะคำสั่งขององค์จักรพรรดิ ข้อมูลที่ส่งออกไปนั้น เป็นเรื่องจริงเจ็ดส่วนและความเท็จสามส่วน รวมไปถึงเรื่องความลับทางการทหารของราชวงศ์ตงหลิง แผนที่ทางทหาร แม้แต่แผนที่ของหลุมศพอดีตองค์จัรพรรดิ ที่ส่งไปให้หนานหลิง นั่นแสดงถึงความจงรักภักดี

จักรพรรดิผู้ทรงคุณธรรมสั่งให้ขุนนางของตน กระทำการขายชาติบ้านเมืองเช่นนี้ หาใช่เรื่องที่เป็นไปไม่ได้ แต่ทว่า หากเรื่องนี้หลุดลอยออกไปแล้วนั้น ราชวงศ์ตงหลิงย่อมเสียหน้าเป็นแน่แท้ เช่นนี้ จักมิให้ซู่ชินอ๋องเกรี้ยวโกรธได้อย่างไร

นับว่าโชคดีที่ จดหมายฉบับนี้ถูกตงหลิงจิ่วทำลายเสียก่อน มิเช่นนั้น ราชวงศ์ตงหลิงย่อมต้องเสียหน้าอย่างหนัก

มิอาจพูดได้เลยว่า การลงมือขององค์จักรพรรดินั้นเหี้ยมโหดมากเพียงใด หากว่าแผนการนี้สำเร็จแล้วละก็ ทั้งอวี่เหวินหยวนฮั่วและเสด็จอาเก้า มีร้อยปากก็มิอาจแก้ต่างให้กับตนเองได้เป็นแน่

หลักฐานที่แน่นหนาดั่งปราการเหล็ก อวี่เหวินหยวนฮั่วย่อมถูกตัดสินโทษตายอย่างแน่นอน

มิคิดเลยว่า จักรพรรดิจักมองคนผิดไป มิเช่นนั้น การลงมือของจักรพรรดิในครานี้ ถือเป็นการยิงปืนนัดเดียวได้นกถึงสองตัว จูเจี๋ยเองก็จักเป็นลูกมือที่ใช้การได้ดีขององค์จักรพรรดิ

ด้วยการหยิบยืมมือของราชวงศ์ตงหลิง นอกจากอวี่เหวินหยวนฮั่ว ที่ปล่อยให้จูเจี๋ยได้รับความไว้วางใจจากราชวงศ์ตงหลิง เช่นนั้น จูเจี๋ยก็จักเป็นสายลับที่ดีที่สุดในการติดตามการเคลื่อนไหวของแคว้นหนานหลิงได้ อีกทั้ง ยังให้ข้อมูลผิด ๆ แก่ทั้งสองประเทศด้วย

แต่ท้ายที่สุดแล้ว องค์จักรพรรดิก็มองคนผิดไป หมากที่ค่อย ๆ ถูกวางลงไปนั้น กลับทำให้เกิดเรื่องเหม็นโฉ่ขึ้นมาเสียได้

หมากที่วางไว้มานานหลายปี กลับถูกผู้อื่นทำลายลงเช่นนี้ องค์จักรพรรดิจะไม่โมโหได้หรือ