นางสนมแพทย์อัจฉริยะ นิยาย บท 203

"คนของตงหลิง? ทหารของใคร?" ชายรูปงามบีบคอเฟิ่งชิงเฉินแรงขึ้น ตอนนี้เฟิ่งชิงเฉินไม่สามารถหายใจได้ เห็นแต่ตาขาวของนาง

นางซวยจริงๆ เลย นางพยายามเกลี้ยกล่อมให้ชายรูปงามให้โอกาสนาง แต่กลับมาเจอเรื่องนี้อีก

"ข้าน้อยไร้ความสามารถเองขอรับ มองไม่ชัด" ชายชุดเทาก้มหน้าลง

ตอนนี้เสียงตะโกนขู่ฆ่ามาจากด้านนอกดังขึ้นเรื่อยๆ เสียฝีเท้าก็ชัดขึ้นเรื่อยๆ คนที่มานั้นแข็งแกร่งอย่างมาก คนในวังใต้ดินไม่มีความสามารถพอที่จะต่อต้านเอาไว้ได้

"แย่แล้ว องค์ชายสาม พวกเขากำลังจะบุกเข้ามา องค์ชายสามเร่งหนีไปเถิด" คนที่เป็นหัวหน้านำคนไปจับตัวเฟิ่งชิงเฉินได้ยินเสียงนี้ จึงเดินออกไปดู ขณะที่กลับเข้ามานั้น สีหน้าของเขาแย่ลงอย่างมาก

"เจ้าใช่หรือไม่? เฟิ่งชิงเฉินเจ้าเป็นคนที่พาคนเหล่านั้นมาที่นี่ใช่หรือไม่?" องค์ชายสามแห่งหนานหลิง นั่นก็คือชายรูปงาม เขาบีบคอเฟิ่งชิงเฉินไว้แน่น แล้วหิ้วนางขึ้นมา

เท้าของเฟิ่งชิงเฉินลอยอยู่กลางอากาศ สีหน้าของนางเขียวม่วง นางเอาแต่ส่ายหน้า

ไม่ใช่นาง ไม่ใช่นางจริงๆ

นางถูกหลอกใช้

ฮ่าๆๆๆ ……

มีความโศกเศร้าในดวงตาของเฟิ่งชิงเฉิน แม้ว่านางไม่รู้ว่าใครเป็นคนหลอกใช้นาง แต่ทำให้นางได้รู้คุณค่าของตัวเอง

นางเป็นแค่หมากตัวเดียว และพร้อมที่จะเสียสละถ้าจำเป็น

"ไม่ใช่เจ้าหรือ? หึ หากมิใช่เจ้า คนเหล่านั้นจะตามมาเร็วเช่นนี้ได้อย่างไร สถานที่แห่งนี้อยู่ตงหลิงมาหลายสิบปี มิเคยมีใครพบ พอเจ้าเข้ามาคนตงหลิงก็ค้นเจอพอดี เจ้าคิดว่าข้าโง่หรือ หากว่ามิใช่เจ้า แต่ก็ต้องเกี่ยวข้องกับเจ้าอย่างแน่นอน" องค์ชายสามออกแรงอีกครั้งเฟิ่งชิงเฉินรู้สึกว่าภาพตรงหน้ามืดไปทั้งหมด แม้แต่แรงจะส่ายหัวก็ไม่มี

"องค์ชายสาม ฆ่าผู้หญิงคนนี้เสีย แล้วท่านเร่งหนีไป เราจะสกัดเอาไว้ก่อน" ชายร่างใหญ่ผู้นำคนไปจับตัวเฟิ่งชิงเฉินกล่าวอย่างเด็ดขาด

"ฆ่านางหรือ? ข้าจะพานางไป นางเป็นตัวคุ้มครองชีวิตข้า คนเหล่านั้นมาเร็วเช่นนี้ แสดงว่าคงกลัวนางตายอยู่ที่นี่" องค์ชายสามยิ้มอย่างชั่วร้ายแล้วปล่อยมือ...

เฟิ่งชิงเฉินล้มลงกับพื้นอย่างแรงและไออย่างรุนแรง

เพียงผู้ที่กำลังจะตายจากการขาดอากาศหายใจเท่านั้นที่จะรู้ว่า การได้หายใจอย่างอิสระนั้นเป็นเรื่องที่สุขเช่นไร ตอนนี้เฟิ่งชิงเฉินไม่ได้คิดอะไรมาก นางเพียงอยากหายใจลึกๆ เท่านั้น

คนบ้า องค์ชายสามของหนานหลิงเป็นคนบ้าอย่างแน่นอน เขาทำอะไรไม่มีการวางแผนหรือกฎเกณฑ์ใดๆ เลย

เฟิ่งชิงเฉินก้มหน้าลงอย่างครุ่นคิด นางพยายามจะฉวยโอกาสเปิดกระเป๋าเครื่องมือแพทย์อัจฉริยะ เพื่อหาโอกาสเอาของข้างในออกมา

ก่อนหน้านี้ไม่กล้าเอาออกมา เพราะกลัวว่าอีกฝ่ายจะค้นตัว หากตอนนี้ไม่เร่งเอาออกมา นางคงจะต้องตายที่นี่อย่างแน่นอน

แต่ องค์ชายสามแห่งหนานหลิงไม่ให้โอกาสเฟิ่งชิงเฉินเลยแม้แต่น้อย เขาออกคำสั่งกับลูกน้อง จากนั้นก็ดึงเฟิ่งชิงเฉินวิ่งเข้าไปที่ทางลับ

"เฟิ่งชิงเฉิน ข้าหวังว่าคนที่มาจะเป็นห่วงเจ้า มิเช่นนั้นเจ้าคงต้องตายไปพร้อมข้า" องค์ชายสามพาเฟิ่งชิงเฉินไปที่ริมสระ และก่อนที่เฟิ่งชิงเฉินจะรู้ตัว เขาได้กดหน้าเฟิ่งชิงเฉินลงน้ำ

เสียงสำลักน้ำดังขึ้น ทุกอย่างเร็วเกินไป เฟิ่งชิงเฉินสำลักน้ำไปหลายครั้ง และเมื่อนางถูกดึงขึ้นมาจากน้ำ ทั้งตัวนางเปียกราวกับลูกหมาตกน้ำ

ใบหน้าของเฟิ่งชิงเฉินขาวซีด

มันเกิดจากการตกใจอย่างแน่นอน นางรู้ดีว่าหากชายคนนี้จะฆ่าตน คงง่ายยิ่งกว่ากระไร

"เจ้านี่รู้งานเชื่อฟังเสียจริง" องค์ชายสามแห่งหนานหลิงดึงเฟิ่งชิงเฉินขึ้นและฉีกเสื้อคลุมของนาง

ร่างกายของนางเปียกชุ่มไปด้วยน้ำ เสื้อผ้าและผมของนางเกาะติดกับร่างกาย ซึ่งน่าอึดอัดอย่างมาก ขณะเดียวกัน ยังได้เผยโครงร่างที่งดงามของนางออกมาด้วย

"ไม่คิดว่าเจ้าจะงามเหมือนกัน" แสงที่เย็นเยียบปรากฏในดวงตาขององค์ชายสามแห่งหนานหลิง เฟิ่งชิงเฉินรู้สึกได้เพียงว่าตนตัวสั่นอย่างแรง วินาทีนั้นรู้สึกว่าวังใต้ดินนี้หนาวเย็นอย่างมาก