นางสนมแพทย์อัจฉริยะ นิยาย บท 204

"เฟิ่งชิงเฉิน คนเหล่านั้นหลอกใช้เจ้าคุ้มเสียจริง ถึงกับปิดกั้นทางลงเขา เจ้าควรจะอธิษฐานให้ตนมีค่าพอ มิเช่นนั้นเจ้าคงต้องตายไปพร้อมข้า" หนานหลิงจิ่นฝานหน้าเสียอย่างมาก

วังใต้ดินแห่งนี้วิเศษและหายากอย่างมาก แต่หากมีคนพบสถานที่แห่งนี้และปิดกั้นทั้งทางขึ้นและลงเขา เช่นนั้นคนในวังใต้ดินก็ไม่มีทางหนีรอด

นี่คือเหตุผลที่หนานหลิงจิ่นฝานจับตัวเฟิ่งชิงเฉินมาด้วย เขาหวังเพียงแค่ว่าคนที่ลงมือนั้น จะสนใจเฟิ่งชิงเฉินเพียงเล็กน้อยก็พอ........

เฟิ่งชิงเฉินกัดริมฝีปากและไม่พูด...

นางไม่รู้ว่าใครอยู่เบื้องหลังแผนนี้ แต่นางมั่นใจว่าคนๆ นั้นจะไม่มีวันปล่อยหนานหลิงจิ่นฝานไปเพราะตนอย่างแน่นอน

เฟิ่งชิงเฉินวางมือบนกระเป๋าเครื่องมือแพทย์อัจฉริยะอย่างเงียบ ๆ นางจะไม่ฝากชีวิตให้กับคนที่หลอกใช้นาง

หนานหลิงจิ่นฝานเห็นว่าทางเข้าและทางออกถูกปิดกั้น เขาไม่เพียงแต่ไม่หยุดม้า แต่กลับเหวี่ยงแส้แทน "ไป"

ม้าคำรามและวิ่งด้วยสุดกำลัง

"ยิงธนู องค์ชายสามแห่งหนานหลิงมา" คนของตงหลิงยกคบเพลิงในมือขึ้น พวกเขามีความสุขเมื่อเห็นหนานหลิงจิ่นฝานบุกมาแต่ไกล

หากสามารถสังหารหนานหลิงจิ่นฝานได้ ถือเป็นผลงานที่ใหญ่หลวงอย่างมาก

"เดี๋ยวก่อน" มีอีกคนยกมือขึ้นเพื่อหยุดนักธนูเอาไว้ "ดูก่อนว่าคนที่อยู่ในอ้อมแขนเขาคือใคร?"

"ไม่คิดว่าคนที่จู่โจมมานั้นจะให้ความสำคัญกับเจ้าอย่างมาก" หนานหลิงจิ่นฝานบีบหน้าเฟิ่งชิงเฉินให้หันเข้าหาจุดที่มีแสงไฟ

ภายใต้แสงไฟสอดส่องเฟิ่งชิงเฉินที่ที่เปียกชุ่มไปทั้งตัวดูน่าสมเพชมากกว่าเดิม

"คุณหนูเฟิ่ง" ทหารตงหลิงกล่าว มือธนูได้ยินเช่นนี้ก็มิกล้าเคลื่อนไหวต่อ

ก่อนที่จะขึ้นเขา เสด็จอาได้ออกคำสั่งไว้ว่า ห้ามให้คุณหนูเฟิ่งบาดเจ็บแม้แต่น้อย

"หยุด ท่านอ๋องมีคำสั่ง ห้ามทำร้ายคุณหนูเฟิ่ง" เมื่อนายพลได้ยินเช่นนี้ เร่งออกคำสั่งให้มือธนูหยุด ส่วนตนนั้นเข้าไปยืนขวางอยู่กลางถนน

"องค์ชายสาม ปล่อยคุณหนูเฟิ่งเอาไว้ แล้วเราจะปล่อยท่านลงจากภูเขา" คำสั่งที่นายพลได้รับนั้นมีมากกว่าที่มหารธรรมดาได้รับ

นั่นคือนำตัวเฟิ่งชิงเฉินกลับไปในสภาพที่ปลอดภัย โดยไม่ว่าจะต้องแลกด้วยอะไรก็ตาม การที่พวกเขาเจอถิ่นที่ตั้งของหนานหลิง ถือเป็นผลงานที่ดีแล้ว

"หึ หากอยากได้ตัวเฟิ่งชิงเฉิน พวกเจ้าต้องลงเขาไปให้หมด" หนานหลิงจิ่นฝานดึงบังเหียนและขี่ม้าไปข้างหน้าอย่างช้าๆ

ในเมื่อคนเหล่านี้ไม่กล้าลงมือ จึงไม่มีความจำเป็นที่เขาจะต้องเสี่ยงขี่ม้าพุ่งเข้าใส่

ทางขึ้นเขาและทางลงเขาแคบและอันตรายมากเหมือนกัน ถนนนั้นกว้างเพียงสามารถให้ม้าเดินตัวเดียวเท่านั้น แม้ว่าม้าของเขาได้รับการฝึกฝนมาอย่างดี แต่วิ่งตอนกลางคืนยังคงอันตรายอย่างมาก

ทหารของตงหลิงขึ้นเขามาโดยการวิ่ง พวกเขาไม่ได้ขี่ม้ามา เพราะม้าพวกนั้นไม่กล้าที่จะขึ้นเขานี้

เมื่อได้ยินคำพูดของทหารตงหลิง เฟิ่งชิงเฉินก็เย้ยหยัน

นี่เรียกว่าทำเรื่องชั่วแต่อยากได้ชื่อเสียงดีหรือไม่?

ในเมื่อหลอกใช้นางโดยไม่สนว่านางจะเป็นหรือตาย แล้วเหตุใดตอนนี้มาพยายามช่วยชีวิตนางอีก? ตลอดทางที่เดินทางมาอันตรายยิ่งนัก หากว่านางไม่ฉลาดมากพอคงตายไปนานแล้ว

เฟิ่งชิงเฉินมองดูทหารที่อยู่ตรงหน้าด้วยแววตาที่เยือกเย็น

เมื่อสักครู่นางได้ยินคนเหล่านี้กล่าวว่าท่านอ๋อง หรือจะเป็นซู่ชินอ๋อง?

เพราะตี๋ตงหมิงเป็นคนที่ล่อนางออกนอกเมือง และทิ้งนางเอาไว้นอกเมือง นอกจากซู่ชินอ๋องแล้วเฟิ่งชิงเฉินนึกใครไม่ออก

ซู่ชินอ๋องจะสนใจความเป็นความตายของนางได้อย่างไร?

คนเหล่านี้ไม่ได้โกหก หนานหลิงจิ่นฝานตกอยู่ในวงล้อมของพวกเขา แต่คนเหล่านี้กลับไม่กล้าทำกระไรกับเขาเพราะตนอยู่ในมือของหนานหลิงจิ่นฝาน

หากมิใช่ซู่ชินอ๋อง แสดงว่าเป็น......

เฟิ่งชิงเฉินตระหนักขึ้นมาได้ และไม่กล้าคิดต่อไป