นางสนมแพทย์อัจฉริยะ นิยาย บท 21

หลังจากที่ซูเหวินชิงกลับมาที่จวนตระกูลซู เขาก็รู้สึกหดหู่ใจอยู่เสมอ และในใจของเขามีใบหน้าของเฟิ่งชิงเฉินที่ไม่สวยงาม แต่ก็ยากจะลืมเลือน

เห็นได้ชัดว่าใบหน้านี้ไม่มีคุณสมบัติพิเศษใดๆ แต่ดูเหมือนว่าจะเผาไหม้อยู่ในใจของเขาและไม่มีอะไรค้างคาอยู่

รอยยิ้มของเฟิ่งชิงเฉิน ความโกรธของเฟิ่งชิงเฉิน ความสงบของเฟิ่งชิงเฉิน และความจริงจังของเฟิ่งชิงเฉินปรากฏ

พวกเขาพบกันเพียงสองครั้งก่อนและหลัง แต่ซูเหวินชิงจำการปรากฏตัวของเฟิ่งชิงเฉินในใจของเขาได้ และยิ่งเธอคิดถึงเรื่องนี้มากเท่าไหร่ เขาก็ยิ่งหงุดหงิดมากขึ้นเท่านั้น

เฟิงชิงเฉิน! เฟิงชิงเฉิน!

เจ้ามันคือนางแม่มดจริงๆ!

ในเวลาอันสั้นเช่นนี้ เข้าครอบงำจิตใจ

ผ่าวววว... ซูเหวินชิงกวาดถ้วยชาทั้งหมดบนโต๊ะลงกับพื้น

เขาเกลียดความรู้สึกที่ควบคุมไม่ได้ และการคิดถึงเฟิงชิงเฉินก็ทำให้นางรู้สึกถึงวิกฤตเสมอ

"คุณชาย?" สาวใช้เข้ามา และมองดูซูเหวินชิงที่โกรธเกรี้ยวด้วยความกลัว

คุณชายของพวกเขาอ่อนโยนสุภาพและประหยัด และเขาก็ใจดีกับบ่าวของเขาด้วย เขาไม่เคยหยาบคายมาก่อนเลย เกิดอะไรขึ้นวันนี้?

"คุณชายเล็กเพิ่งฟื้นจากความตาย ดังนั้นคุณชายใหญ่ควรจะมีความสุข"

สาวใช้เต็มไปด้วยคำถาม แต่ไม่กล้าถามแม้แต่ประโยคเดียว และยืนก้มศีรษะลง

ซูเหวินชิงมองดูชุดน้ำชาที่แตกสลาย ความหงุดหงิดในใจก็คลายลงเล็กน้อย และพูดด้วยใบหน้าที่เย็นชา "ไป เรียกเสิ่นรั่วมา"

สาวใช้พยักหน้า และเดินอย่างรวดเร็วราวกับว่าหมาป่าจะกัดใครบางคนที่อยู่ข้างหลังนาง!

เสิ่นรั่ว หัวหน้าองครักษ์ของตระกูลซู ชายผู้มีบาดแผลมากกว่าผิวหนังที่ไม่บุบสลาย

ไม่มีใครรู้ที่มาของบาดแผลของชายผู้นี้ รู้เพียงแต่อุบัติเหตุ ซูเหวินชิงช่วยเขา เขาอยู่ข้างหลังซูเหวินชิงเพื่อปกป้องซูเหวินชิง และการดูแลมากว่าสิบปี

ในช่วงสิบปีที่ผ่านมา เสิ่นรั่วได้ช่วยซูเหวินชิงไว้ไม่น้อยกว่าร้อยครั้ง ความเมตตาทั้งหมดได้รับการตอบแทนแล้วแต่เสิ่นรั่วยังคงไม่จากไปและปกป้องซูเหวินชิง

การชักชวนของซูเหวินชิงไม่ได้ผล เมื่อเห็นว่าเสิ่นรั่วมีความซื่อสัตย์จริงๆ เขาจึงค่อยๆยอมรับบุคคลนี้และให้เสิ่นรั่วอยู่ในตระกูลซู บนพื้นผิว เขาเป็นพยาบาล แต่แอบแก้ปัญหาผู้คนและสิ่งของที่ยุ่งยากทั้งหมดสำหรับ ซูเหวินชิง. . .

"ตั้งแต่วันนี้ เสิ่นรั่ว เจ้าไปดูลาดเลาที่จวนตระกูลเฟิ่ง ข้าอยากรู้ทุกอย่างก้าวของเฟิ่งชิงเฉิน และทุกรายละเอียด"

"รับทราบ!" เสิ่นรั่วหันกลับมาและเดินออกไปอย่างไม่ลืมตาขึ้น

ภายใต้ดวงอาทิตย์ มีชั้นน้ำแข็งปกคลุมบนใบหน้าที่แข็งกร้าว ทำให้คนไม่กล้ามองใกล้ แต่ถ้ามองใกล้ๆ จะพบว่า...

ระหว่างคิ้วกับดวงตาของใบหน้านี้ มีสามจุดเหมือนซูเหวินชิง!

หลังจากเสิ่นรั่วออกไป ความโกรธของซูเหวินชิงก็ลดลง เมื่อเห็นความยุ่งเหยิงในห้อง เขาก็อายเล็กน้อยหันหลังและเดินไปที่ห้องหนังสือ

ซูเหวินชิงเป็นพ่อค้า แต่ก็นักประพันธ์ด้วย ห้องหนังสือของเขาค่อนข้างเฉพาะเจาะจง

ห้องหนังสือของเขาเป็นสถานที่ที่ได้รับการคุ้มกันอย่างแน่นหนาที่สุดในจวนตระกูลซู นอกจากเขาแล้ว มีเพียงคนทำความสะอาดเท่านั้นที่สามารถเข้าไปได้ทุกวันวันละครึ่งชั่วโมง

ซูเหวินชิงเป็นคนมีระเบียบ โต๊ะทำงานของเขาเป็นระเบียบเรียบร้อยอยู่เสมอ และทุกอย่างก็ถูกจัดวางไว้ในตำแหน่งที่ตายตัว

ทันทีที่เขาเข้าไปในห้องหนังสือ ซูเหวินชิงพบว่าหินหมึกบนโต๊ะของเขาเลอะเทอะ

สีหน้าของเขาเปลี่ยนไป ซูเหวินชิงก็เดินออกจากห้องหนังสือทันที และเมื่อเขาแน่ใจว่าไม่มีใครตามมา เขาก็เดินไปที่สวนหลังบ้านของจวนตระกูลซู

สวนหลังบ้านมีหินหินร้างและสระน้ำมีกลิ่นเหม็น ที่แห่งนี้ถือเป็นพื้นที่ต้องห้ามของจวนตระกูลซู

ไม่รู้ว่า ซูเหวินชิงไปถึงที่นั่นได้อย่างไร แต่หลังจากสองสามหรือสองคนหายเข้าไปในสวนหลังบ้าน เขาเดินมาถึงทางเดินมืดยาว

ทั้งสองข้างของทางเดินมืดถูกปกคลุมไปด้วยไข่มุกเรืองแสงขนาดเท่ากำปั้น และแผ่นหินอ่อนสีขาวก็ถูกปูไว้ใต้ฝ่าเท้า แต่วันนี้ หินอ่อนสีขาวมีเลือดปนด้วย เมื่อดูจากสีของเลือด มันน่าจะเพิ่งตก

เมื่อซูเหวินชิงเห็นสถานการณ์นี้ ใบหน้าของเขาสั่นเล็กน้อย ก้าวเท้าก็ยุ่งเหยิงและกระตือรือร้น เขารีบไปที่ห้องลับและเห็นชายชุดดำหน้ากากนอนอยู่บนพื้น กำลูกธนูที่หักอยู่ในตัวของเขา หัวใจ.

ชายชุดดำและหน้าเงินคนนี้เป็นคนที่ติดตามเฟิ่งชิงเฉินกับซีหลิงเทียนเหล่ยในเวลากลางวัน