นางสนมแพทย์อัจฉริยะ นิยาย บท 214

"พี่สาว?" โจวสิงกล่าวด้วยความกังวล แต่เฟิ่งชิงเฉินไม่กังวลเลยแม้แต่น้อย

เฟิ่งชิงเฉินจับเสาเพื่อพยุงตัวขึ้น "โจวสิง เตรียมรถให้ข้าที ข้าจะไปเจิ้นกั๋วกง"

ถึงแม้จะเป็นเวลากลางคืนแต่นางไม่กลัวเลยสักนิด นางยังคิดว่ากลางวันยังดูน่ากลัวซะกว่า นางต้องการดูว่าคนของเจิ้นกั๋วกงกำลังจะทำอะไรกันแน่

"พี่สาว ท่านจะไปจริงๆเหรอ ต้องการให้ข้าบอกหวังชีไหม" คนพวกนั้นกำลังวางแผนอะไรอยู่พวกเรารู้ดี นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมพวกเราถึงต้องกังวล

"ไม่ต้องหรอก แค่จะไปในฐานะแพทย์เท่านั้นเอง" ตี๋ตงหมิงพูดถูก ถ้าหากไม่แสดงความสามารถออกมาก็คงเป็นหมอไม่ได้

คนในตระกูลกั๋วกงไม่ได้ทำให้เฟิ่งชิงเฉินรู้สึกใดๆ เมื่อนางมาถึงจวนตระกูลกั๋วกง ป้าฉินผู้ดูแลจวนแห่งนี้ก็ออกมาทักทายนางด้วยตัวเอง

"นี่คือป้าฉิน คนที่อยู่ข้างหญิงชรา" สาวใช้ตัวน้อยที่นำทางไปและได้แนะนำป้าฉินให้เฟิ่งชิงเฉินจากระยะไกลเพื่อที่เฟิ่งชิงเฉินจะได้รู้จักนาง

แม้ป้าฉินจะเป็นผู้อาวุโสสูงสุดในเจิ้นกั๋วกงก็ตามแต่เนื่องด้วยเฟิ่งชิงเฉินเป็นหมอนี่ถือว่าเป็นการให้เกียรติเฟิ่งชิงเฉิน

ทันทีที่เฟิ่งชิงเฉินมาถึงประตู ป้าฉินยิ้มและก้าวไปทักทายอย่างอ่อนโยนโดยกล่าวว่า "หมอเฟิ่ง ข้ากำลังรออยู่เลย ท่านฮูหยินร่างกายไม่สู้ดีนัก ในใจข้าคิดถึงและตั้งหน้าตั้งตารอคอยหมอเฟิ่งมาตลอด เพื่อที่จะให้หมอเฟิ่งมาช่วยรักษาโรคให้ท่านฮูหยิน"

เฟิ่งชิงเฉินรู้สึกสนใจขึ้นมา แต่ว่าจะรักษาโรคน่ะ ต้องทราบก่อนว่าเป็นโรคอะไร จะได้ใช้ยารักษาโรคได้เหมาะกับโรคนั้นๆ

"ป้าฉินเป็นคนสุภาพมาก เฟิ่งชิงเฉินนั้นรู้ตัวดีว่าต้องทำหน้าที่ของหมอให้ดีที่สุด" เฟิ่งชิงเฉินไม่มีทีท่าทีเย่อหยิ่งใดๆ แถมยังอ่อนโยนและสุภาพ ราวกับว่าเธอไม่เคยมีเรื่องขัดแย้งกับตระกูลกั๋วกงมาก่อน

ที่หลังจวน มีเพียงท่านฮูหยินเก้ามิ่ง และสตรีที่มีเกียรติ ที่เป็นเช่นนั้นเพราะสามีของนางเสียชีวิตแล้ว เพราะฉะนั้นเมื่อเจอนางผู้คนจึงไม่จำเป็นต้องเคารพแบบแต่ก่อน

เมื่อเฟิ่งชิงเฉินเข้ามาก็พบ ฮูหยินท่านนั้นกำลังนั่งอยู่บนโซฟา ถือชามกระเบื้องสีน้ำเงินลายขาวกำลังดื่มซุป

ทันทีที่เฟิ่งชิงเฉินเข้ามาฮูหยินนั้นก็ยื่นชามให้สาวใช้ที่อยู่ข้างๆนางล้างปาก ล้างมือ และโบกมือให้เฟิ่งชิงเฉิน ใบหน้าที่เต็มไปด้วยความรัก ซึ่งเฟิ่งชิงเฉินทำตัวไม่ถูก ทำได้เพียงยืนอยู่อย่างนั้น

"คุณหนูเฟิ่งดูดีมากแม้ชุดนางที่ใส่จะดูธรรมดา เป็นสาววัยนี้แต่นางไม่ค่อยแต่งตัวสักเท่าไหร่"

หญิงชราที่ดูมั่งคั่งและมีเกียรติ ด้วยศีรษะและใบหน้าสีแดงทอง ซึ่งทำให้ดึงดูดสายตาของเฟิ่งชิงเฉินอย่างมาก

เฟิ่งชิงเฉินยืนอยู่หน้าโซฟาและทักทายด้วยความเคารพ "คารวะท่านฮูหยิน"

นางเข้าใจมารยาทเหล่านี้ดี แม้ตระกูลเฟิ่งจะไม่มีผู้แก้ผู้เฒ่า แต่เมื่อนางเห็นนางจะทักทายผู้แก่ผู้เฒ่าด้วยความเคารพทุกครั้ง

"เอาล่ะเด็กดี แม่ทัพเฟิ่ง" ฮูหยิน* จับมือเฟิ่งชิงเฉินด้วยท่าทีที่ใจดี แต่เฟิ่งชิงเฉินรู้สึกเสียวแปลกๆ

เฟิ่งชิงเฉินมีความเกลียดชังต่อเจิ้นกั๋วกงเป็นอย่างมาก และฮูหยินท่านนี้ ปฏิบัติกับเธออย่างดีเช่นนี้ ทำให้นางรู้สึกไม่สบายใจสักเท่าไหร่ ไม่รู้ว่านางจะมาไม้ไหน

เฟิ่งชิงเฉินพยายามที่จะดึงมือของนางกลับ แต่ฮูหยินนั้นก็ได้ถอดสร้อยข้อมือหยกของนางมาวางไว้บนมือของเฟิ่งชิงเฉิน