นางสนมแพทย์อัจฉริยะ นิยาย บท 246

ผู้คนถกเถียงกันมากมาย แต่ท่านจักรพรรดิ เสด็จอาเก้า องค์รัชทายาท และพวกซู่ชินอ๋อง ต่างไม่มีใครเอ่ยปากพูดอะไร หรือเป็นการยากสำหรับพวกเขาที่จะตัดสินใจ แม้ว่าจะมีความเป็นไปได้แค่หนึ่งในพันเท่านั้น พวกเขาก็ต้องเดิมพัน เพื่อให้ได้ ม้าเหงื่อโลหิตและม้าดำชางชาน ความแข็งแกร่งของทหารม้าตงหลิงจะเพิ่มขึ้นอย่างมาก

แน่นอนว่า ไม่ใช่การนำม้าทั้งสองตัวนี้มาเป็นม้าออกศึก แต่เป็นการนำม้าศึกสองตัวนี้มาเพื่อสืบพันธุ์ เพียงแค่มีสายเลือดของพวกมัน ม้าตัวนั้นก็จะแข็งแกร่งกว่าม้าทั่วๆไป

ส่วนมือคู่นี้ของเฟิ่งชิงเฉินล่ะ จะมีใครสนใจบ้าง? ก็อาจจะมีอยู่บ้าง เพียงแต่ว่าเมื่อมีม้าที่ล้ำค่าทั้งสองตัวอยู่ตรงหน้า มือคู่นี้ของเฟิ่งชิงเฉินก็กลายเป็นสิ่งที่ไม่มีค่าพอให้เอ่ยถึง

เฟิ่งชิงเฉินยังคงมองทั้งสองมือของตนเองด้วยรอยยิ้มบนใบหน้า แต่มีเพียงนางเท่านั้นที่รู้ว่าภายในใจของนางมีความเศร้าสลดอยู่มากเพียงไหน ในสายตาของคนเหล่านี้ มือทั้งสองของนางที่น่าสนใจที่สุดยังเทียบไม่ได้แม้แต่กับม้าเพียงตัวเดียว

หัวเราะเบาๆ และเก็บความโศกเศร้าในใจเอาไว้ เฟิ่งชิงเฉินเก็บมือทั้งสองข้างของนางกลับมา "คุณหนูซูหว่านท่านล่ะ? องค์หญิงเหยาหวาต้องการมือทั้งสองของข้า คุณหนูซูหว่านท่านล่ะต้องการอะไร?"

เฟิ่งชิงเฉินกล่าวถามเบาๆ ด้วยท่าทางที่ไม่ได้ใส่ใจ ใส่ใจแล้วอย่างไรล่ะ นอกจากตัวเองแล้วก็ไม่เห็นจะมีใครที่สนใจ

"หมอเฟิ่ง มือทั้งคู่ของเจ้าช่างงดงามจริงๆ แต่น่าเสียดายองค์หญิงเหยาหวาพอใจมันแล้ว หมอเฟิ่ง ข้าชอบดวงตาของเจ้า" หรือก็หมายถึง ซูหว่านต้องการดวงตาทั้งคู่ของเฟิ่งชิงเฉิน

ดวงตาทั้งคู่ของเฟิ่งชิงเฉินชัดเจนและสดใส ดวงตาที่ราวกับว่ามีแสงลึกลับไหลเวียนอยู่ข้างใน และไม่มีใครสนใจมันมาก่อน เมื่อซูหว่านพูดขึ้นมา ผู้คนถึงได้ค้นพบว่าดวงตาทั้งคู่ของเฟิ่งชิงเฉินนั้น เหมือนสามารถสื่อสารได้ และเหมือนสามารถมองทะลุจิตใจของผู้คนได้

"ดวงตาหรือ? แววตาของคุณหนูซูหว่านก็ดีเหมือนกัน ดวงตาคู่นี้ถือเป็นสิ่งที่เฟิ่งชิงเฉินพอใจเป็นอันดับสองเลย" เฟิ่งชิงเฉินกะพริบตาด้วยท่าทางเหน็บแนม ดูไม่เหมือนตื่นเต้นและหวาดกลัวเลยแม้แต่น้อย

หรือว่าเฟิ่งชิงเฉินไม่ตื่นเต้นไม่หวาดกลัวอย่างนั้นหรือ?

ผู้คนมองไปที่เฟิ่งชิงเฉินอย่างสับสน

ไร้สาระ เฟิ่งชิงเฉินจะไม่กลัวไม่ตื่นเต้นได้อย่างไร นางไม่ได้มั่นใจร้อยเปอร์เซ็นต์ เพียงแต่ว่า......

คนเหล่านี้จะให้สิทธิ์ในการปฏิเสธแก่นางหรือไม่?

คำตอบคือไม่

ไม่เห็นความไม่สนใจและเย็นชาที่แสดงออกทางสายตาของจักรพรรดิหรือ ไม่เห็นดวงตาที่ปิดสนิทของเสด็จอาเก้าหรือ ไม่เห็น......ความรู้สึกกดดันที่แสดงออกทางสายตาขององค์หญิงเหยาหวาและคุณหนูซูหว่านหรือ

นางเป็นแบบนี้ ซูหว่านและเหยาหวาก็จะเป็นแบบนี้เช่นกัน แต่เดิมก็เป็นเรื่องปกติอยู่แล้ว

"ในเมื่อพวกเราปรึกษากันเรียบร้อยแล้ว เฟิ่งชิงเฉินก็จะลงไปเปลี่ยนชุด" เฟิ่งชิงเฉินทูลลาจักรพรรดิ และทุกคนก็ทูลลาพากันเยื้องกรายออกไป ในเวลาเพียงไม่นาน ผ้าสีแดงที่ลอยอยู่กลางอากาศ ราวกับผีเสื้อที่บินออกมา

แต่ไม่ว่าผีเสื้อจะสวยสักเพียงใด แต่ก็มีอายุขัยเพียงวันเดียว.......

เฟิ่งชิงเฉิน แท้จริงแล้วเจ้ามีความมั่นใจว่าจะชนะหรือไม่!

ในใจของทุกคน เป็นเหมือนกับเชือกที่มัดตึง รอคอยว่าเฟิ่งชิงเฉินจะแก้เชือกนี้ให้คลายออกหรือจะทำให้มันตึงจนขาด!

เรื่องการเดิมพันของเฟิ่งชิงเฉินกับเหยาหวา ไม่นานฮองเฮาก็ได้รับรู้

"ตอนนี้นางไปเปลี่ยนชุดขี่ม้าแล้วหรือ?" ปลอกเล็บที่แหลมคม แตะเบาๆที่พนักแขน ก็สามารถเห็นได้อย่างไม่ชัดเจนนักว่าสีบนพนักแขนถูกกระทบจนหลุดออกมา

"ตอบคำถามของท่านจักรพรรดินี ใช่เพคะ" นางสนมในวังคุกเข่าอยู่กับพื้นไม่กล้าลุกขึ้น

ใบหน้าของฮองเฮามีรอยยิ้มที่สุภาพเยือกเย็น หากมองอย่างละเอียดจะพบว่ารอยยิ้มนี้น่ากลัวมาก "เจ้าคิดว่าตอนที่เฟิ่งชิงเฉินจะทำให้ม้าศิโรราบ หากนางเคลื่อนไหวมากเกินไป จนเสื้อผ้าฉีกขาดออกจนเปิดเผยร่างกายต่อหน้าผู้คนจำนวนมาก จะเป็นอย่างไร?"

ฮองเฮาไม่สนใจว่าเฟิ่งชิงเฉินจะชนะหรือไม่ แต่นางจะไม่ปล่อยเฟิ่งชิงเฉินเอาไว้แน่