นางสนมแพทย์อัจฉริยะ นิยาย บท 260

เมืองตงหลิงมีชีวิตชีวาและน่าจดจำมาก

ในวันที่สิบจากวันที่เฟิ่งชิงเฉินได้รับบาดเจ็บ อาณาจักรเป่ยหลิงได้เลิกความสัมพันธ์ทางการฑูตกับตงหลิงมาเป็นเวลา 2 ปี เขาได้ส่งองค์ชายที่สองของเป่ยหลิงมาที่ตงหลิงเพื่อฉลองวันเกิดของจักรพรรดิแห่งตงหลิง

เป่ยหลิงตั้งอยู่ในที่ที่หนาวที่สุดในทวีปจิ่วโจว มีหิมะปกคลุมตลอดทั้งปี และสภาพอากาศเลวร้าย ไม่มีหญ้าขึ้น ในสถานที่เช่นนี้ ตงหลิง หนานหลิง และซีหลิง ไม่เคยคิดที่จะทำลายมัน

อาณาจักรเป่ยหลิงแม้อาณาเขตจะกว้างกว่า ประชาชนในอาณาจักรเป่ยหลิงไม่เพียงแต่ต้องจ่ายภาษี แต่จะต้องอุดหนุนคลังของรัฐ ซึ่งจะทำให้ประเทศล่มจมอย่างแน่นอนในเวลาอีกไม่น่าน

คนเป่ยหลิงก็รู้ดีว่าตอนนี้ปลอดภัยแล้ว นับตั้งแต่การก่อตั้งสาธารณรัฐประชาชนจีน ต่างก็หมกมุ่นอยู่กับการปกครองประเทศ ในช่วงไม่กี่ปีมานี้ เป่ยหลิงจึงค่อยๆ เริ่มแลกเปลี่ยนการค้ากับผู้คนจากที่อื่นและจิ่วเฉิง

องค์ชายรองแห่งเป่ยหลิงเสด็จมาที่ตงหลิงซึ่งเป็นครั้งแรกในประวัติศาสตร์ของเป่ยหลิงที่ทรงมีความสัมพันธ์ทางการทูตกับประเทศอื่นๆอย่างแท้จริง จักรพรรดิทรงอารมณ์ดีเมื่อได้ยินข่าวและทรงมีเมตตามากของเหยาหวาซูหว่าน เป็นประเทศที่มีอำนาจมากที่สุดในทวีปจิ่วโจว

ภายนอกอำนาจของตงหลิงนั้นเหนือกว่าสามอาณาจักรอื่นจริง ๆ แต่ผู้ที่รู้เรื่องราวภายในจริงๆ เข้าใจว่าถึงแม้ตงหลิงจะเป็นประเทศที่มีอำนาจ แต่พลังของมันก็กระจัดกระจายเกินไป จักรพรรดิยุ่งอยู่กับการสะสมอำนาจในช่วงไม่กี่ปีมานี้

การมาถึงขององค์ชายรองแห่งเป่ยหลิงทำให้จักรพรรดิรู้สึกดีมาก ดังนั้นเขาจึงจัดงานเลี้ยงในวันเดียวกัน แน่นอนว่างานใหญ่ระดับชาติเช่นนี้ แต่เฟิ่งชิงเฉินยังคงอยู่บ้านเพื่อพักฟื้น

เนื่องจากใกล้จะถึงวันประสูติของจักรพรรดิ์ จึงเป็นไปไม่ได้ที่พระนางจะสร้างสุสานให้พ่อแม่ของนางในเวลานี้ ซึ่งทำได้เฉพาะในที่ลับเท่านั้น และจะทำได้เฉพาะในลักษณะที่เปิดกว้างเท่านั้น จนกว่าจะผ่านวันประสูติของจักรพรรดิ

งานเลี้ยงที่ตงหลิงจัดเพื่อให้ความบันเทิงแก่องค์ชายรองของเป่ยหลิง เทียนเหล่ยแห่งซีหลิง จักรพรรดิทั้งเก้า องค์ชาย และคนอื่นๆ อยู่ด้วยทั้งหมด และแม้แต่ราชินีก็เสด็จออกมา

ตงหลิงจิ่วถือถ้วยหยกอยู่ในมือด้วยท่าทางที่เย่อหยิ่งและพอใจของราชินี และเย้ยหยันในใจของเขา และในไม่ช้าผู้หญิงคนนั้นก็หัวเราะไม่ออกอีกต่อไป

เป่ยหลิงเฟิ่งเฉี่ยน สูง แข็งแรง และดูเหมือนนักรบ แต่เขาไม่ใช่ชายที่กล้าหาญ เมื่อเห็นว่าจักรพรรดิเป็นมิตรมาก เผ่ยหลิงเฟิ่งเฉียนก็ประจบประแจงจักรพรรดิทุกที่

แขกและเจ้าบ้านต่างก็สนุกสนานกัน และทั้งสองประเทศก็เป็นมิตร นี่คือสิ่งที่ทุกคนเห็น เจ้าหน้าที่ในตงหลิงทุกคนหน้าแดง

หนานลิง และ ซีหลิง อยู่ในตงหลิงและพวกเขากระตุ้นอำนาจของตงหลิงทุกที่ มันเหมือนกับเจ้าชายแห่งเป่ยหลิงที่ประจบประแจงพวกเขาทุกที่เพื่อทำให้พวกเขารู้สึกสบายใจ

เมื่อเห็นว่างานเลี้ยงกำลังจะสิ้นสุดลง เป่ยหลิงเฟิ่งเฉี่ยนก็ลุกขึ้นยืนและยื่นลูกปัดทะเลขนาดเท่ากับไข่นกพิราบสิบเม็ด ฮอลลี่ทะเล และดอกบัวหิมะอายุนับพันปี

แม้ว่าไข่มุกทะเลและนกอินทรีจะหายาก แต่ก็เทียบไม่ได้กับบัวหิมะอายุพันปี เมื่อนำบัวหิมะออกมา จักรพรรดิก็ตกใจเช่นกัน "นี่คือดอกบัวหิมะหรือเปล่า"

บัวหิมะที่เกิดบนภูเขาที่ปกคลุมด้วยหิมะของเป่ยหลอง ในทวีปจิ่วโจว ไม่มีประเทศอื่นใดยกเว้นเป่ยหลิง

มีดอกบัวหิมะหลายสิบดอกในราชวงศ์ก่อน แต่ด้วยการสิ้นพระชนม์ของราชวงศ์ก่อนหน้า สมบัติหายากทั้งหมดในราชวงศ์ของราชวงศ์ก่อนหน้าก็หายไป

"ฝ่าบาทจักรพรรดิทรงมีพระเนตรที่ดี นี่คือดอกไม้ประจำชาติของเป่ยหลิง บัวหิมะซึ่งเติบโตบนยอดเขาที่ปกคลุมด้วยหิมะ

ฝ่าบาทจักรพรรดิ บัวหิมะที่ข้าพเจ้ามีอยู่ในมือเป็นบัวหิมะที่ดีที่สุดที่ข้าพเจ้าได้เก็บมาจนถึงขณะนี้ในเทือกเขาเป่ยหลิง

ในเป่ยหลิงประเทศของข้า เมื่อผู้ชายจะขอผู้หญิงแต่งงาน เขาจะหาสินสอดทองหมั้นให้นางด้วยมือของเขาเอง ยิ่งค่าสินสอดทองหมั้นแพงเท่าไร ก็หมายความว่าเขาก็ยิ่งใส่ใจผู้หญิงคนนั้นมากขึ้นเท่านั้น แม่ขอให้ฉันใช้ดอกบัวหิมะอายุพันปีขอแต่งงานกับผู้หญิงที่ฉันชอบ "เป่ยหลิงเฟิ่งเฉี่ยนไม่ใช่คนบ้าระห่ำ ขณะที่เขาออกมาจากเป่ยหลิง เขากำลังคิดว่าจะได้รับประโยชน์สูงสุดจากตงหลิงได้อย่างไร

ตงหลิงร่ำรวย ผู้คนมีอาหารและเสื้อผ้ามากมาย แต่ไม่มีในเป่ยหลิง เขาหวังว่าคราวนี้ เขาจะได้รับความช่วยเหลือจากตงหลิง เพื่อให้ชาวเป่ยหลิงมีอาหารเพียงพอ

พวกเขาคิดมากเกี่ยวกับเรื่องนี้แต่พวกเขาคิดไม่ออกว่าจะหาทางให้จักรพรรดิตงหลิงช่วยพวกเขาได้อย่างไรแต่การทำสงครามกับหนานหลิงก็ไม่น้อยหน้า

จนกระทั่งที่ปรึกษาขอแต่งงาน พวกเขาไม่ได้ขออัญมณีใดๆ เป็นสินสอดทองหมั้น แต่ขอเพียงเมล็ดพืชและช่างฝีมือเท่านั้น

เป่ยหลิงเฟิ่งเฉี่ยนคิดเกี่ยวกับมันและรู้สึกว่าวิธีนี้อาจเป็นไปได้ นอกจากนี้ หลังจากที่สอบถามอย่างรอบคอบแล้ว เขาได้เรียนรู้ว่าราชินีมีลูกสาวที่เป็นที่รักมาก พี่ชายของนางน่าจะเป็นจักรพรรดิองค์ต่อไปของตงหลิง, เป่ยหลิงเฟิ่งเฉี่ยน ความคิดเรื่องการแต่งงานเริ่มมั่นคงขึ้นเรื่อยๆ

"องค์ชายเฟิ่งเฉียนมีภรรยาหรือยัง?" จักรพรรดิเอนหลังเล็กน้อยและมีรอยยิ้มจางๆ ในรอยยิ้มที่จริงจังของเขา และใบหน้าของเขาก็ใจดีและเป็นมิตร

หากเฟิ่งชิงเฉินเห็น นางคงจะพูดได้เพียงว่า เจ้าหน้าซื่อใจคด!

ใบหน้าของเป่ยหลิงเฟิ่งเฉี่ยน ร้อนและดูเหมือนว่าเขาเพิ่งจะเริ่มเปิดใจ: "ฝ่าบาทข้าได้ยินมาว่าเจ้าหญิงอันผิงแห่งประเทศของฝ่าบาท อ่อนโยนและใจดีและเชี่ยวชาญในการเล่นดนตรี หมากรุก การประดิษฐ์ตัวอักษรและภาพวาด ข้าสนใจที่จะแต่งงานกับนาง

หลังจากที่เขาพูดจบ เขาก็ถือดอกบัวหิมะอายุพันปีไว้ในมือทั้งสองข้าง

"ไม่..." ราชินีรู้สึกเย็นชาเมื่อได้ยินเรื่องนี้ และปฏิเสธในทันที ลูกสาวของนางต้องไม่แต่งงานกับเป่ยหลิง ต้องไม่แต่งงานกับนักรบคนนี้

หากเธอต้องการใช้อันผิงเพื่อเอาชนะรัฐมนตรีในเกาหลีเหนือ นางไม่อนุญาตให้แต่งงานกับเป่ยหลิง

จักรพรรดิเพ่งมองนาง นางตกใจมากจกลืนคำพูดที่ยังไม่เสร็จทั้งหมด

จักรพรรดิสนใจดอกบัวหิมะอายุกว่าพันปี และสนใจการแต่งงานระหว่างสองประเทศมากขึ้น และประโยชน์ที่ตงหลิงจะได้รับจากดอกไม้นี้

แม้ว่าม้าศึกของเป่ยหลิงจะไม่ดีเท่าม้าเหงื่อโลหิตและม้าดำชางชานแต่ก็จะดีมาก หากทั้งสองประเทศจะแต่งงานกัน สามารถปรับปรุงคุณภาพของทหารม้าตงหลิงได้ในเวลาอันสั้น

ในทำนองเดียวกัน เป่ยหลิงยังสามารถได้รับการสนับสนุนจากตงหลิง แต่ตามความแข็งแกร่งของชาติของเป่ยหลิงมันอยู่ไกลจากการเป็นคู่ต่อสู้ของตงหลิง

แต่ในทันที จักรพรรดิได้พิจารณาถึงผลประโยชน์ของการสมรสแล้ว จักรพรรดิไม่ปล่อย แต่กล่าวว่า "เจ้าชายเฟิ่งเฉี่ยนมีหัวใจให้ อันผิง ซึ่งเป็นลูกสาวที่รักของข้า และข้าก็ลังเลที่จะให้แต่งงานกับเจ้า "

เหตุผลหลักคือดอกบัวหิมะมีน้อยเกินไป จักรพรรดิจึงต้องต่อราคา

สำหรับสิ่งที่เป่ยหลิงเฟิ่งเฉี่นพูดเกี่ยวกับคนรักของเขา ก็ไม่มีใครเชื่อในตอนนี้

ไม่เห็นหน้าชอบอะไร

เป่ยหลิงเฟิ่งเฉี่ยน ยืนยันซ้ำแล้วซ้ำอีกว่าเขาจะปฏิบัติต่อองค์หญิงอันผิงอย่างดี และกล่าวว่าถ้าเขาแต่งงานกับองค์หญิงอันผิง เขาจะพาเจ้าหญิงกลับมาที่ตงหลิงเพื่อเยี่ยมญาติทุกปี

ในเป่ยหลิงมีผู้หญิงน้อยกว่าผู้ชาย มันเป็นความจริงที่ครอบครัวมีผู้หญิง ผู้หญิงนั้นมีค่ามากในเป่ยหลิง สัญญาว่าถ้าเขาแต่งงานกับเจ้าหญิงอันผิง จับมือนางไว้ไม่ปล่อยไปไหน รักหัวใจของนางและจะไม่ปล่อยให้นางต้องทนทุกข์ทรมานใด ๆ

คำพูดนี้ทำให้ผู้ฟังเคลื่อนไหว คิดว่าเป่ยหลิงเฟิ่งเฉี่ยน คนนี้เป็นคนดีที่น่าหลงใหล มีเพียงตงหลิงจิ่วเท่านั้นที่เย้ยหยัน