นางสนมแพทย์อัจฉริยะ นิยาย บท 260

เมืองตงหลิงมีชีวิตชีวาและน่าจดจำมาก

ในวันที่สิบจากวันที่เฟิ่งชิงเฉินได้รับบาดเจ็บ อาณาจักรเป่ยหลิงได้เลิกความสัมพันธ์ทางการฑูตกับตงหลิงมาเป็นเวลา 2 ปี เขาได้ส่งองค์ชายที่สองของเป่ยหลิงมาที่ตงหลิงเพื่อฉลองวันเกิดของจักรพรรดิแห่งตงหลิง

เป่ยหลิงตั้งอยู่ในที่ที่หนาวที่สุดในทวีปจิ่วโจว มีหิมะปกคลุมตลอดทั้งปี และสภาพอากาศเลวร้าย ไม่มีหญ้าขึ้น ในสถานที่เช่นนี้ ตงหลิง หนานหลิง และซีหลิง ไม่เคยคิดที่จะทำลายมัน

อาณาจักรเป่ยหลิงแม้อาณาเขตจะกว้างกว่า ประชาชนในอาณาจักรเป่ยหลิงไม่เพียงแต่ต้องจ่ายภาษี แต่จะต้องอุดหนุนคลังของรัฐ ซึ่งจะทำให้ประเทศล่มจมอย่างแน่นอนในเวลาอีกไม่น่าน

คนเป่ยหลิงก็รู้ดีว่าตอนนี้ปลอดภัยแล้ว นับตั้งแต่การก่อตั้งสาธารณรัฐประชาชนจีน ต่างก็หมกมุ่นอยู่กับการปกครองประเทศ ในช่วงไม่กี่ปีมานี้ เป่ยหลิงจึงค่อยๆ เริ่มแลกเปลี่ยนการค้ากับผู้คนจากที่อื่นและจิ่วเฉิง

องค์ชายรองแห่งเป่ยหลิงเสด็จมาที่ตงหลิงซึ่งเป็นครั้งแรกในประวัติศาสตร์ของเป่ยหลิงที่ทรงมีความสัมพันธ์ทางการทูตกับประเทศอื่นๆอย่างแท้จริง จักรพรรดิทรงอารมณ์ดีเมื่อได้ยินข่าวและทรงมีเมตตามากของเหยาหวาซูหว่าน เป็นประเทศที่มีอำนาจมากที่สุดในทวีปจิ่วโจว

ภายนอกอำนาจของตงหลิงนั้นเหนือกว่าสามอาณาจักรอื่นจริง ๆ แต่ผู้ที่รู้เรื่องราวภายในจริงๆ เข้าใจว่าถึงแม้ตงหลิงจะเป็นประเทศที่มีอำนาจ แต่พลังของมันก็กระจัดกระจายเกินไป จักรพรรดิยุ่งอยู่กับการสะสมอำนาจในช่วงไม่กี่ปีมานี้

การมาถึงขององค์ชายรองแห่งเป่ยหลิงทำให้จักรพรรดิรู้สึกดีมาก ดังนั้นเขาจึงจัดงานเลี้ยงในวันเดียวกัน แน่นอนว่างานใหญ่ระดับชาติเช่นนี้ แต่เฟิ่งชิงเฉินยังคงอยู่บ้านเพื่อพักฟื้น

เนื่องจากใกล้จะถึงวันประสูติของจักรพรรดิ์ จึงเป็นไปไม่ได้ที่พระนางจะสร้างสุสานให้พ่อแม่ของนางในเวลานี้ ซึ่งทำได้เฉพาะในที่ลับเท่านั้น และจะทำได้เฉพาะในลักษณะที่เปิดกว้างเท่านั้น จนกว่าจะผ่านวันประสูติของจักรพรรดิ

งานเลี้ยงที่ตงหลิงจัดเพื่อให้ความบันเทิงแก่องค์ชายรองของเป่ยหลิง เทียนเหล่ยแห่งซีหลิง จักรพรรดิทั้งเก้า องค์ชาย และคนอื่นๆ อยู่ด้วยทั้งหมด และแม้แต่ราชินีก็เสด็จออกมา

ตงหลิงจิ่วถือถ้วยหยกอยู่ในมือด้วยท่าทางที่เย่อหยิ่งและพอใจของราชินี และเย้ยหยันในใจของเขา และในไม่ช้าผู้หญิงคนนั้นก็หัวเราะไม่ออกอีกต่อไป

เป่ยหลิงเฟิ่งเฉี่ยน สูง แข็งแรง และดูเหมือนนักรบ แต่เขาไม่ใช่ชายที่กล้าหาญ เมื่อเห็นว่าจักรพรรดิเป็นมิตรมาก เผ่ยหลิงเฟิ่งเฉียนก็ประจบประแจงจักรพรรดิทุกที่

แขกและเจ้าบ้านต่างก็สนุกสนานกัน และทั้งสองประเทศก็เป็นมิตร นี่คือสิ่งที่ทุกคนเห็น เจ้าหน้าที่ในตงหลิงทุกคนหน้าแดง

หนานลิง และ ซีหลิง อยู่ในตงหลิงและพวกเขากระตุ้นอำนาจของตงหลิงทุกที่ มันเหมือนกับเจ้าชายแห่งเป่ยหลิงที่ประจบประแจงพวกเขาทุกที่เพื่อทำให้พวกเขารู้สึกสบายใจ

เมื่อเห็นว่างานเลี้ยงกำลังจะสิ้นสุดลง เป่ยหลิงเฟิ่งเฉี่ยนก็ลุกขึ้นยืนและยื่นลูกปัดทะเลขนาดเท่ากับไข่นกพิราบสิบเม็ด ฮอลลี่ทะเล และดอกบัวหิมะอายุนับพันปี

แม้ว่าไข่มุกทะเลและนกอินทรีจะหายาก แต่ก็เทียบไม่ได้กับบัวหิมะอายุพันปี เมื่อนำบัวหิมะออกมา จักรพรรดิก็ตกใจเช่นกัน "นี่คือดอกบัวหิมะหรือเปล่า"

บัวหิมะที่เกิดบนภูเขาที่ปกคลุมด้วยหิมะของเป่ยหลอง ในทวีปจิ่วโจว ไม่มีประเทศอื่นใดยกเว้นเป่ยหลิง

มีดอกบัวหิมะหลายสิบดอกในราชวงศ์ก่อน แต่ด้วยการสิ้นพระชนม์ของราชวงศ์ก่อนหน้า สมบัติหายากทั้งหมดในราชวงศ์ของราชวงศ์ก่อนหน้าก็หายไป

"ฝ่าบาทจักรพรรดิทรงมีพระเนตรที่ดี นี่คือดอกไม้ประจำชาติของเป่ยหลิง บัวหิมะซึ่งเติบโตบนยอดเขาที่ปกคลุมด้วยหิมะ

ฝ่าบาทจักรพรรดิ บัวหิมะที่ข้าพเจ้ามีอยู่ในมือเป็นบัวหิมะที่ดีที่สุดที่ข้าพเจ้าได้เก็บมาจนถึงขณะนี้ในเทือกเขาเป่ยหลิง

ในเป่ยหลิงประเทศของข้า เมื่อผู้ชายจะขอผู้หญิงแต่งงาน เขาจะหาสินสอดทองหมั้นให้นางด้วยมือของเขาเอง ยิ่งค่าสินสอดทองหมั้นแพงเท่าไร ก็หมายความว่าเขาก็ยิ่งใส่ใจผู้หญิงคนนั้นมากขึ้นเท่านั้น แม่ขอให้ฉันใช้ดอกบัวหิมะอายุพันปีขอแต่งงานกับผู้หญิงที่ฉันชอบ "เป่ยหลิงเฟิ่งเฉี่ยนไม่ใช่คนบ้าระห่ำ ขณะที่เขาออกมาจากเป่ยหลิง เขากำลังคิดว่าจะได้รับประโยชน์สูงสุดจากตงหลิงได้อย่างไร