นางสนมแพทย์อัจฉริยะ นิยาย บท 295

หลี่เซี่ยงไม่ได้โง่ เขาเป็นคนค่อนข้างเห็นแก่ตัว เขาคิดว่ามาจากยุคปัจจุบัน และเขาจะสามารถควบคุมได้ทุกอย่าง

แต่ถึงกระนั้น เขาก็ยังมีความรู้เกี่ยวกับวิธีการผลิตของระเบิดเทียนเหล่ย ซึ่งเป็นที่พึ่งเดียวของเขาในตอนนี้และพูดไม่ได้ง่ายๆ เมื่อพูดออกไป ความได้เปรียบของเขาจะหมดไป

แต่ถ้าเขาต้องการแก้แค้นเฟิ่งชิงเฉิน เขาก็ต้องทำ หลี่เซี่ยงเขียนชื่อสถานที่บนพื้นด้วยเท้าของเขาแล้วจึงเขียนคำว่า ระเบิดเทียนเหล่ย

"ท่านหมายถึงที่นี่ ท่านซ่อนระเบิดเทียนเหล่ยไว้เหรอ" เจิ้นกั๋วกงคว้าแขนของหลี่เซี่ยงอย่างตื่นเต้น

อย่างน้อยก็ได้สิ่งที่ต้องการ หากสามารถเจอวิธีการสร้างระเบิดเทียนเหล่ย

หลี่เซี่ยง พยักหน้าอย่างภาคภูมิใจ เขาต้องการเตรียมพร้อมสำหรับการต่อสู้ในโลก ไม่เพียงมีระเบิดเทียนเหล่ยที่เตรียมไว้ในสถานที่นั้น แต่ยังมีดินปืนจำนวนมากซึ่งเป็นกระสุนส่วนตัวของเขา

ตราบใดที่เขากลายเป็นจักรพรรดิแห่งตงหลิง เขาสามารถทำสงครามกับประเทศอื่นๆ ได้หลายประเทศ รวมแผ่นดินใหญ่และครองโลก

ฮืม จักรพรรดิแห่งตงหลิงต้องการให้เขาทำระเบิดเทียนเหล่ย และเขาก็ต้องการตำแหน่งของจักรพรรดิแห่งตงหลิงด้วย หลี่เซี่ยงแอบภูมิใจ แต่เขาไม่เห็นความโลภแในสายตาของหรงชิงชิวและเจิ้นกั๋วกง

"เอาล่ะ ข้าจะพาคนไปเอาระเบิดเทียนเหล่ยข้างใน ระเบิดจวนเฟิ่งและเฟิ่งชิงเฉิน เพื่อแก้แค้นให้ท่าน"เจิ้นกั๋วกงให้สัญญาณกับหรงชิงชิวโดยการขยิบตา และออกเดินทางไปหาวิธีการผลิตระเบิดเทียนเหล่ย

หรงชิงชิวเข้าใจ "เอาล่ะ ข้าจะต้องล้างแค้นให้กับคุณชายหลี่ ที่ท่านต้องอยู่ในสภาพนี้ ทั้งหมดเกิดจากเฟิ่งชิงเฉิน และข้าจะไม่ปล่อยให้ผู้หญิงคนนี้ไปง่ายๆแน่นอน"

หรงชิงชิว น้ำตาไหลทันทีที่เธอพูด "คุณชายหลี่ ท่านวางใจได้ เฟิ่งชิงเฉินจะไม่จบลงด้วยดีแน่ ไม่ต้องกังวลเรื่องนั้นเลยจริงๆ มือและเท้าที่ สาวใช้ในวังจะดูแลท่าน แล้วข้าจะอยู่ในวังและดูแลท่านเป็นการส่วนตัวได้อย่างไร?"

"โอเค โอเค แน่นอนเจ้าสามารถอยู่กับข้าในวังได้" หลี่เซี่ยงเต็มไปด้วยความภาคภูมิใจ กวาดล้างความเจ็บป่วยครั้งก่อนของเขาออกไป เดิมทีเขาคิดว่าหลังจากที่เขาอยู่ในวังแล้ว เขาสามารถ นำองค์หญิงจักรพรรดิ์เข้านอนซ้ำแล้วซ้ำเล่า ไม่รู้ตัวว่าตนได้กลายร่างครึ่งง่อยก่อนจะเริ่มต้น

โชคดีที่เขายังมีภรรยา คือหลี่เซี่ยงและหรงชิงชิว กำลังเล่นอยู่ในห้องโถง แม้ว่าเจิ้นกั๋วกง จะไม่พอใจ แต่เมื่อนึกถึงการใช้งานของหลี่เซี่ยง เขาก็จากไปโดยไม่พูดอะไรและบอกข่าวกับจักรพรรดิ

...

"การเอามันไปทิ้งในเหมืองขยะที่เชิงเขาเหลียนเฉินนั้นค่อนข้างจะฉลาด" สิ่งที่หลี่เซี่ยงไม่คาดคิดก็คือคนแรกที่ส่งใครซักคนไปที่กระสุนของเขาไม่ใช่เจิ้นกั๋วกง แต่เป็นเสด็จอาเก้า

"จงนำผู้คุ้มกันที่ซ่อนไว้ออกมา พระราชาต้องการสิ่งเหล่านั้น แม้จะมากเพียงใด พวกเขาจะเก็บหนึ่งในสิบไว้ให้จักรพรรดิ ถ้าพวกเขาไม่พาพวกเขาไป พวกเขาจะถูกทำลายทั้งหมด" เสด็จอาเก้าสั่งอย่างรวดเร็ว ไม่เพียงแต่เขาต้องการนำหน้าจักรพรรดิเท่านั้น แต่ยังลบร่องรอยอีกด้วย

"ครับ" ชายชุดดำนำทาง เสด็จอาเก้านั่งบนเก้าอี้ครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นลุกขึ้นยืน ไปที่ชั้นหนังสือแล้วดึงหนังสือออกมา

"เฟิ่งชิงเฉิน ถ้าเจ้ารู้ว่าหลี่เซี่ยงจ่ายเงินจำนวนมากเพื่อฆ่าเจ้า เจ้าจะเสียใจที่ไม่ได้ฆ่ามันในเวลานั้นหรือไม่"

เสด็จอาเก้าเปิดหนังสือ และเขาเห็นคำว่า "บันทึกประวัติศาสตร์" เขียนอยู่

"ฉันหวังว่าหนังสือเล่มนี้จะทำให้เจ้าเข้าใจว่าการอ่อนโยนต่อศัตรูนั้นโหดร้ายต่อตัวเจ้าเอง" เสด็จอาเก้าวางหนังสือลงบนโต๊ะ เขารู้ว่าหนังสือเล่มนี้จะปรากฏบนโต๊ะของเฟิ่งชิงเฉินคืนนี้

ในเรื่องของหลี่เซี่ยงนี้ เฟิ่งชิงเฉินทำได้ดีทีเดียว และถ้าเฟิ่งชิงเฉิน โหดร้ายจริงๆ นางคงิดชีวิตของหลี่เซี่ยงไปแล้ว แลระบายความเกลียดชังของนางออกไป ซึ่งจะทำให้จักรพรรดิต้องสงสัยอย่างแน่นอน

เสด็จอาเก้าไม่พอใจกับวิธีที่เฟิ่งชิงเฉิน จัดการกับเจิ้นกั๋วกงในตอนแรก เฟิ่งชิงเฉินไม่สามารถต่อสู้กับเจิ้นกั๋วกง และต้องเจรจากับ เจิ้นกั๋วกง แต่ตอนนี้...

ตราบใดที่นางใช้ความคิดเพียง ไม่ยากสำหรับนางที่จะโจมตี เจิ้นกั๋วกง และหรงชิงชิว แต่น่าเสียดายที่เฟิ่งชิงเฉิน ขี้เกียจเกินไปและไม่โต้ตอบเกินไป