นางสนมแพทย์อัจฉริยะ นิยาย บท 294

เมื่อเฟิ่งชิงเฉินไปที่จวนลู่ เจิ้นกั๋วกงก็พาหรงชิงชิว ไปที่วังเพื่อเยี่ยมหลี่เซี่ยง

หลี่เซี่ยงมีผ้าพันแผลหนารอบคอและพันรอบข้อมือ เมื่อดูจากสภาพแล้วอาการบาดเจ็บยังคงรุนแรงมาก แม้ว่าจะมีขันทีและสาวใช้ในวัง และดูจากลักษณะการนอนอยู่บนเตียเคลื่อนไหวได้เพียงแค่พูดก็เพียงพอแล้ว

นอกจากนี้ หลี่เซี่ยงยังมีขันทีและสาวใช้ในวังปรนนิบัติ และพวกเขาก็มีความละเอียดรอบคอบด้วย และไม่ได้เป็นการทำเอาหน้าด้วย

เมื่อเห็นหลี่เซี่ยงเช่นนี้ หรงชิงชิวก็ร้องไห้ทันที "ทำไมถึงเจ็บขาดนี้ ฮือ ข้าจะอยู่ยังไง ฮือ ฮือ ... "

หรงชิงชิว ไม่มีความเย่อหยิ่งในฐานะเจ้าหญิงเลย

เมื่อเห็นฉากนี้ ขันทีและสาวใช้ในวังก็ก้มหน้าลงเงียบๆ

อู่นี้... ไม่สิ คนนี้ไม่ใช่ธรรมดาจริงๆ ผู้หญิงที่ยังไม่แต่งงานกำลังร้องไห้อยู่บนอกผู้ชาย น่าอายจริงๆ

"แค่กๆ ถอยออกไป เจ้าไม่จำเป็นต้องรับใช้ที่นี่" เจิ้นกั๋วกงรู้สึกเขินอายเล็กน้อยและไอเบาๆ สองครั้งเพื่อเตือนหรงชิงชิว

ถ้าหากเป็นที่บ้านก็คงไม่เป็นไร แต่นี่คือวังแม้ว่าจะเป็นหรงชิวชิว แต่ก็คงจะเป็นภาพที่ไม่ดี

"ลุงกั๋วกง มีคำสั่งจากจักรพรรดิ์ และข้าราชบริพารอยู่กับท่านหลีเซี่ยง" วังที่หลี่เซี่ยงอาศัยอยู่จะได้รับการคุ้มครองสามชั้นในและสามชั้นนอก ซึ่งแสดงให้เห็นว่าจักรพรรดิ์ให้ความสำคัญกับเขามาก

ในเวลานี้คือเจิ้นกั๋วกงและหรงชิงชิว จักรพรรดิจะไม่ให้เขาพบ

"ข้ามาเยี่ยมนายน้อยหลี่ตามคำสั่งของจักรพรรดิ ข้าอยู่ที่นี่ นายน้อยหลี่จะไม่เป็นไร เจ้าออกไปได้" เนื่องจากเจิ้นกั๋วกงอำนาจมากพอ เขาจึงยังมีจุดยืนที่แน่นอน ขันทีลังเลอยู่ครู่หนึ่ง สำหรับหลี่เซี่ยงเขาเห็นใบหน้าของหลี่เซี่ยงบูดบึ้งและดุร้าย

หลี่เซี่ยงเสียเลือดมาก หน้าซีด ดูมืดมนและดูเหมือนผี ขันทีตกใจแทบวิ่งหนี

ไม่มีบุคคลภายนอกอยู่รอบ ๆ หรงชิงชิว ไม่มีความเข้มงวด ร่างกายทั้งหมดนอนบนร่างของ หลี่เซี่ยง สะอื้นและมือของเขาสัมผัสร่างกายของ หลี่เซี่ยง: "เจ้ารู้สึกอึดอัดหรือไม่"

หลี่เซี่ยง นอนอยู่บนเตียงและคิดหาวิธีทรมาน เฟิ่งชิงเฉินหลายวิธี ตอนนี้เขาเห็นหรงชิงชิวกำลังมา เขาคิดว่าจะปล่อยให้ หรงชิงชิวทรมานเฟิ่งชิงเฉินแทนเขา

หรงชิงชิว เป็นผู้หญิงของเขา และมันก็เหมือนกันสำหรับนางที่จะทำเพื่อเขา อยากจะเปิดริมฝีปากของเขา แต่เนื่องจากคอของเขาได้รับบาดเจ็บ เขาจึงไม่สามารถทำเสียงได้

เจิ้นกั๋วกงมีดวงตาที่เฉียบคม บวกกับเขาและหรงชิงชิวเข้ามาตามคำสั่งของจักรพรรดิให้ดึงวิธีการผลิตของเทียนเหล่ยออกจากปากของหลี่เซี่ยง หลี่อยากจะพูดอะไรก็ร้องไห้"

"หลี่เซี่ยง?" หรงชิงชิวเช็ดน้ำตาอย่างรวดเร็ว น้ำตานั้นช่างน่าสมเพชอย่างมาก น้ำตาที่ไหลรินก็สว่างขึ้น และเมื่อหรงชิงชิวมองเขาด้วยดวงตาที่รักใคร่และเอ็นดู หลี่เซี่ยงก็รู้สึกสบายใจขึ้นมาก .

เขาเป็นเหมือนพระเอก ตราบใดที่เกี่ยวนิ้ว ความงามอันน่าทึ่งชนิดใดที่จะอยู่บนร่างของเขาอย่างเชื่อฟัง และหากเฟิ่งชิงเฉินและซุนเจิ้งเต่ากล้าที่จะฆ่าเขา พวกนั้นจะตายกันหมด

หลี่เซี่ยง เปิดริมฝีปากของเขา แต่เขาไม่สามารถพูดหรงชิงชิว แต่เขาไม่กล้าแสดงบนใบหน้าของเขา: "ข้าไม่เข้าใจสิ่งที่เจ้าพูด"

หลี่เซี่ยงรู้สึกท้อแท้มาก เขาคิดว่าจักรพรรดิได้ส่งคนไม่กี่คนที่รู้ภาษาปากให้เขาพูดและพวกเขาก็อ่าน แต่คนเหล่านั้นอ่านไม่ออกว่าเขาหมายถึงอะไร แต่จักรพรรดิคิดว่าเขาไม่ต้องการ ที่จะพูดมัน

ผู้หญิงคนนี้ เฟิ่งชิงเฉินน่ากลัวเกินไป และเธอก็ปิดกั้นทางของเขามานานแล้ว ผู้หญิงคนนี้ต้องพร้อมที่จะโจมตีเขา

"คุณชายหลี่ เขาเขียนได้นะ" หรงชิงชิว รู้สึกกังวลอยู่ในใจแต่ใบหน้าของเขามีสีหน้ากังวลต่อหลี่เซี่ยง

จักรพรรดิสัญญากับหรงชิงชิว ว่าตราบเท่าที่นางสามารถปล่อยให้หลี่เซี่ยง บอกวิธีการทำระเบิดเทียนเหล่ย จักรพรรดิจะคืนตำแหน่งองค์หญิงของนางและแต่งงานกับนาง

นี่เป็นสิ่งล่อใจที่ไม่อาจต้านทานได้สำหรับหรงชิงชิว รางมีตำแหน่งองค์หญิงและการแต่งงานของจักรพรรดิ ไม่ว่าชื่อเสียงของนางจะแย่แค่ไหน ก็จะไม่มีใครกล้าทำอะไรกับนาง และนางสามารถอาละวาดในวังได้

หลี่เซี่ยง พยักหน้าแม้ว่ามือของเขาจะไม่ได้รับอนุญาตให้เขียน แต่เท้าของเขาสบายดี เขาต้องปล่อยให้

ทันทีที่เขาตื่นขึ้น หลี่เซี่ยง ได้เขียนคำว่า "เฟิ่งชิงเฉิน ทำร้ายฉัน" ด้วยเท้าของเขาแล้ว แต่จักรพรรดิก็ไม่เชื่อและหมอของจักรพรรดิก็ไม่เชื่อ

ลืมมันไปซะ ถ้าเจ้าไม่เชื่อ กลุ่มแพทย์ของจักรพรรดิยังอธิบายเป็นพิเศษว่าเฟิ่งชิงเฉินทำเพื่อช่วยเขา เฟิ่งชิงเฉินช่วยชีวิตเขา และซุนเจิ้งเต่าไม่ได้ทำให้เขาดูดี ไม่ควรปฏิบัติต่อผู้มีพระคุณของเจ้าเป็นศัตรู

หลี่เซี่ยงโกรธมากจนอยากจะฆ่าใครซักคน แต่เขาไม่สามารถพูดในสิ่งที่เขาแสร้งทำเป็น "ความตายโดยแสร้งทำ" ได้ ดังนั้นเขาจึงทำได้เพียงพยักหน้าอย่างขมขื่น

ไม่สำคัญว่าจักรพรรดิจะไม่เชื่อหรือไม่ แต่หลี่เซี่ยงอยากให้หรงชิงชิวเชื่อ อย่างไรก็ตาม หรงชิงชิวเกลียดเฟิ่งชิงเฉินไม่น้อยไปกว่าที่เขาทำตอนนี้

หรงชิงชิว ผู้หญิงที่อ่อนแอสามารถสนับสนุนหลี่เซี่ยงได้อย่างไรและเจิ้นกั๋วกงที่ช่วยหลี่เซี่ยง หรงชิงชิวเอนกายลงที่ด้านข้างของหลี่เซี่ยง โดยมุ่งความสนใจไปที่เขาอย่างเสน่หา หรงชิงชิว เข้าใจว่าผู้ชายไม่สามารถต้านทานได้อยู่แล้ว. . .

แน่นอนว่าใบหน้าของ หลี่เซี่ยงค่อยๆ ดีขึ้น เขาจูบใบหน้าของหรงชิงชิว และเจตนาฆ่าก็ฉายแววในดวงตาของเจิ้นกั๋วกงและในไม่ช้าก็แทบจะมองไม่เห็น

ต่อหน้าเจิ้นกั๋วกง หลี่เซี่ยงยังกล้าทำอขนาดนี้ กล้าที่จะทำร้ายลูกสาวของเขานั้นไม่ธรรมดาจริงๆ

หลี่เซี่ยงเขียนคำว่า "เฟิ่งชิงเฉิน ทำร้ายข้า" ด้วยนิ้วเท้าของเขา เจิ้นกั๋วกงและหรงชิงชิว รู้สึกผิดหวังและแอบใส่ร้ายในใจ

หลี่เซี่ยงนี้อาจเป็นคนงี่เง่า หรือบางทีเขาอาจตกเป็นเหยื่ออีกครั้ง เฟิ่งชิงเฉินต้องการให้เขาทำอะไร?

ถ้าเฟิ่งชิงเฉินต้องการทำร้ายเขาจริงๆ ไม่ต้องพูดถึงว่าเขากำลังจะตายก่อนหน้านี้ ถ้าเฟิ่งชิงเฉินต้องการทำร้ายเขา

เขาคิดอย่างนั้นในใจ แต่เขาไม่ได้แสดงแม้แต่น้อยบนใบหน้าของเขา เจิ้นกั๋วกงดูตกใจ แต่หรงชิงชิวเป็นนางจริงๆ "ข้ารู้ว่าผู้หญิงคนนั้นไม่ดี คุณชายหลี่ เฟิ่งชิงเฉินนั้นต้องการที่จะฆ่าเจ้า "

หรงชิงชิว พูดด้วยความจริงใจ แต่มีเพียงนางเท่านั้นที่เข้าใจว่านางกำลังดุหลี่เซี่ยง ที่เป็นคนงี่เง่าในใจของนางในเวลานี้ และเป็นเพียงห้าคำนี้ไปมา ไม่น่าแปลกใจที่จักรพรรดิจะโกรธ

"คุณชายหลี่ เฟิ่งชิงเฉินหลอกลวงผู้คนมากมาย ข้าไม่เป็นไรถ้านางจะดูถูกข้า แต่ถ้านางคิดจะทำให้เจ้ามันยิ่งกว่าการฆ่าข้าซะอีก" นางเช็ดน้ำตา นางกำหมัดแน่นและพูดอย่างเกรี้ยวกราด: "คุณชายหลี่ ข้าต้องการที่จะฆ่าเฟิ่งชิงเฉิน ข้าต้องฆ่าเฟิ่งชิงเฉิน เพื่อล้างแค้นให้กับเจ้า "

ดวงตาของ หลี่เซี่ยงเป็นประกาย และเขาพยักหน้าอย่างรวดเร็ว เขามีวิสัยทัศน์จริงๆ และผู้หญิงที่เขาเห็นนั้นฉลาดและกล้าหาญ

"อย่างไรก็ตามคุณชายหลี่ เฟิ่งชิงเฉินนางได้รับการปกป้องโดยลูกชายคนโตของตระกูลหัวง ข้าจะฆ่านางได้อย่างไร ข้าจะทำให้ชีวิตของนางเลวร้ายยิ่งกว่าความตายได้อย่างไร" หรงชิงชิว ร้องไห้อย่างอ่อนแอมองอย่างคาดหวัง มองไปที่หลี่เซี่ยง และซ่อนความคิดชั่วร้ายไว้ในใจ

ไอ้โง่ รีบบอกวิธีทำทำระเบิดเทียนเหล่ยมาเร็วเข้า พูดออกมาเจ้าก็จะหมดประโยชน์ทันที!