นางสนมแพทย์อัจฉริยะ นิยาย บท 446

มีเพียงซูหว่าน เฟิ่งชิงเฉินเท่านั้นที่อยู่ในอุทยานหลวง และทันทีที่คุณชายหยวนซีแสดงท่าทางเกะกะสายตา จักรพรรดิบอกให้ออกไปได้ เขาก็ออกไปโดยลำพัง ผู้ที่ไม่รู้ก็คิดว่าเขารีบไปจัดการเรื่องงานแต่งงาน ผู้ที่รู้ใจเขานั้นรู้ว่าส่วนตัวแล้วเขาไม่ชอบบรรยากาศในวังที่เต็มไปด้วยกฏระเบียบ

“หยวนซี ได้โปรดอยู่ต่อ” เฟิ่งชิงเฉินก้าวไปข้างหน้าอย่างรวดเร็ว และหยุดหยวนซีไว้ “ข้าไม่ได้รับปากว่าจะแต่งงานกับท่าน และไม่มีทางแต่งงานกับท่าน”

เฟิ่งชิงเฉินเป็นคนลึกลับ มีเสน่ห์ และสูงส่งจริงๆ ในเวลานี้ทางคิดแค่ว่าแก้ปัญหาใหญ่ได้ก่อนเป็นพอ

แต่เฟิ่งชิงเฉินไม่รู้ว่าความสูงส่งในตัวนางนั้นอยู่ในกระดูกและในทุกย่างก้าวของนาง มันก็เปล่งประกายออกมาอย่างเป็นธรรมชาติ และความสูงส่งและความเยือกเย็นไม่สามารถระงับเหตุการณ์ต่อหน้าจักรพรรดิและคนอื่นๆได้

ณ เวลานี้ นางยืนอยู่ต่อหน้าคุณชายหยวนซี และนางแสดงความเยือกเย็นและความเย่อหยิ่งอย่างเต็มที่ มีผู้หญิงจำนวนไม่มากในจิ่วโจวที่ปฏิเสธคุณชายหยวนซีและเสด็จอาเก้า

“คำของบิดามารดาที่ฝากฝังไว้ ข้าต้องสนใจว่าเจ้าจะตกลงหรือไม่ตกลงด้วยหรือ?” หยวนซีกล่าวด้วยความเป็นผู้ใหญ่และชาญฉลาด

เขารู้ดีว่าปลานั้นติดเบ็ด

“หยวนซี ท่านก็รู้ดีว่าข้าไม่อยากแต่งงานกับท่าน หากท่านทำให้ข้าลำบากใจ ข้าจะทนไม่ไหวแล้วนะ” ผู้ชายคนนี้อายุมากแล้ว และเขากล้าใช้ต่างๆซึ่งน่าเกลียดมาก

เฟิ่งชิงเฉินรู้ว่าพูดไปก็เท่านั้น หากนางพูดอะไรไปตรงๆอีกฝ่ายก็ต้องยอม แต่นางไม่ทำเช่นนั้น...

เขาระงับความโกรธไว้ด้วยความสงบอย่างไม่พูดอะไร เพื่อสร้างแต้มต่อให้ตนเอง หยวนซีต้องการเพียงแค่สู่ขอภรรยา ขอแค่เป็นผู้หญิงคนหนึ่งก็ได้ "ไม่เป็นไร ข้ายอมตำต่ำ"

..ทำไมเสียงนี้ช่างคุ้นเคยนัก

ถ้าไม่ใช่เพราะว่าเสด็จอาเก้าและหยวนซีหน้าตาไม่เหมือนกัน เฟิ่งชิงเฉินคงสงสัยว่าทั้งสองคนเป็นพี่น้องกันหรือไม่? พวกเขาพูดในสิ่งเดียวกันและอารมณ์เดียวกันได้อย่างไร? ไม่เข้าใจเลย

ท่านจะตกต่ำ ก็ต้องดูว่าข้าจะยอมที่จะสูงส่งไหม!

“หยวนซี มันคุ้มค่ากับครึ่งชีวิตที่เหลืออยู่แล้วเหรอ?” เฟิ่งชิงเฉินตัดสินใจที่จะพิสูจน์เหตุผล

“ไม่ต้องห่วงหรอก ข้าไม่นำความสุขทั้งชีวิตเข้าไปหรอก นับประสาคนเลี้ยงคนคนเดียว ต่อให้เลี้ยงร้อยคน ตระกูลของข้าก็พอจะจ่ายได้” ความหมายคือ แค่นำความสุขของเจ้าเข้ามาเป็นส่วนหนึ่งในชีวิตข้าเท่านั้น...

ผู้ชายคนนี้จะไร้ยางอายยิ่ง!

“หยวนซี ทำอย่างไรท่านถึงจะไม่เจาะจงในตัวข้า แน่นอนต้องไม่ใช่เพราะเพลงฉิน” นางประนีประนอม ไม่ว่าหยวนซีจะแต่งงานกับนางจริงๆหรือไม่ก็ตาม นางไม่ต้องการแต่งงาน หยวนซีเป็นผู้มีชื่อเสียงมี และในเวลานั้นนางไม่ได้เรียบง่าย

"นอกจากบทประพันธ์ "ท้องทะเลและฟ้าสีคราม" ท่านคิดว่ามีอะไรอีกบ้างที่คุ้มค่าต่อการล่อใจของข้า" หยวนซีไม่ตอบคำถามด้วยแววตาขี้เล่น แน่นอนว่าเขาไม่ได้ตั้งใจจะล้อเลียน เพราะสิ่งที่พวกเขากล่าวคือความจริง

ซูหว่านพ่ายแพ้และถูกสังหาร นางก็รู้สึกหดหู่ในเวลานี้ และเมื่อนางได้ยินคำพูดของคุหยวนซี นางก็ก้าวไปข้างหน้าเช่นกัน: "ชิงเฉิน “ท้องทะเลและฟ้าสีคราม” เป็นช่างไพเราะจริงๆ ซูหว่านจะโชคดีที่ได้ฟังอีกซักครั้งไหม?”

หลังจากที่ซูหว่านฟื้นคืนสติได้ นางมั่นใจอย่างยิ่งว่า เฟิ่งชิงเฉินจะทำอะไรบางอย่างกับฉินสายน้ำแข็ง แต่เดิมนางต้องการให้ใครซักคนตรวจสอบฉินสายน้ำแข็ง แต่ตอนนี้ฉินตัวนั้นพังไปแล้วและอยู่ในมือของจักรพรรดิแล้ว ซึ่งจะตรวจสอบก็ไร้ประโยชน์

เขาจะไม่ขอคัมภีร์ดนตรีจากเฟิ่งชิงเฉิน และไม่คิดว่าเฟิ่งชิงเฉินจะเล่นได้

เมื่อหยวนซีได้ยินสิ่งนี้ เขาไม่ได้ขัดจังหวะ และรอคำตอบของเฟิ่งชิงเฉินด้วยรอยยิ้ม คุณชายหยวนซีสูญเสียความรู้สึกครั้งใหญ่ และในขณะนี้ก็ไม่มีความสุข