นางสนมแพทย์อัจฉริยะ นิยาย บท 447

เฟิ่งชิงเฉินยอมใจคนงี่เง่าอย่างหยวนซี ถ้าหยวนซีส่งใครมาสู่ขอจริง นางก็จะหาวิธีที่จะปฏิเสธ แน่นอน นางไม่อยากแต่งงานกับหยวนซี นางไม่อาจนำบทเพลง"ทะเลสีฟ้าและท้องฟ้า"ออกมาได้?

ทันทีที่นางออกจากอุทยานหลวง ก็มีคนรับใช้ในวังรอพานางออกจากวัง จะต้องไม่มีอะไรเกิดขึ้นกับขุนนางในระหว่างทาง และเฟิ่งชิงเฉินมาถึงที่ซึ่งม้าจอดอยู่อย่างราบรื่น

"คุณหนูชิงเฉิน เชิญขึ้นรถ" ขันทีตัวน้อยรู้ว่าเฟิ่งชิงเฉินไม่อยู่ในความสนใจในวันนี้ และเสียงของเขาก็ให้เกียรติมากกว่าปกติมาก

เฟิ่งชิงเฉินให้รางวัลตามปกติ การชนะซูหว่านในวันนี้ ทำให้นางรีบขึ้นรถม้าอย่างขี้ นางตอบสนองอย่างรวดเร็ว หลังจากเมื่อเห็นคนในรถ นางนั่งลงราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้นลง

"ไปกันเถอะ" เฟิ่งชิงเฉินสั่ง

เมื่อรถม้าเริ่มเคลื่อนตัว เฟิ่งชิงเฉินกล่าวว่า "ชิงเฉินไม่รู้ว่าฝ่าบาทอยู่ที่นี่ หากชิงเฉินทำให้พระองค์ขุ่นเคือง โปรดยกโทษให้ข้าด้วย" เฟิ่งชิงเฉินรู้ดีว่าคนขับรถคนนี้ต้องเป็นขององค์รัชทายาท ดังนั้นจึงมี ไม่จำเป็นต้องกังวล

"อย่าสุภาพเกินไป" องค์รัชทายาทโบกมือ หน้าซีดของเขาในรถม้ามืด ดูมืดมนเล็กน้อย

เฟิ่งชิงเฉินงงงวยมาก จักรพรรดิไม่ใช่ว่าควรให้รางวัลเป็นพระพุทธรูปแก่องค์รัชทายาทหรอกหรือ องค์รัชทายาทจะไม่มีความสุขได้อย่างไร

"อะไรนะ ไม่เข้าใจว่าทำไมข้าถึงมาอยู่ที่นี่หรือ?" องค์รัชทายาทมองเฟิ่งชิงเฉินด้วยสีหน้าตกตะลึง และหัวเราะเยาะตัวเอง เขาไม่ได้พูดว่า "ข้า"

"พระองค์ไม่ควรอยู่ในวังในเวลานี้ จักรพรรดิน่าจะถามพระองค์เกี่ยวกับฉินสายน้ำแข็ง" มีพระพุทธรูปอยู่ในฉินซึ่งเป็นวัตถุที่มีความแข็งแรง

"เรื่องการ ฉินสายน้ำแข็ง เสด็จพ่อหาว่าข้าโกง" องค์รัชทายาทเอนกายลงบนรถม้าและหลับตาเพื่อซ่อนความโศกเศร้าในดวงตาของเขา

"เป็นไปได้อย่างไร?" เฟิ่งชิงเฉินไม่อยากจะเชื่อสิ่งที่เขาได้ยิน จักรพรรดิพูดเช่นนี้ได้อย่างไร เห็นได้ชัดว่าองค์รัชทายาทเคารพพระราชบิดา

"ข้าทำอะไรไม่ได้ ข้าไม่ใช่คนโปรดของเขา ข้าขวางทางลูกชายสุดที่รักของเขา แม้ว่าจะทำอะไรก็ผิดในสายตาเขา" องค์รัชทายาทขมวดคิ้วแต่ไม่พูดอะไร ไม่มีใครพูด วันนี้เฟิ่งชิงเฉินโชคดีที่องค์รัชทายาทที่ต้องการพูดคุย

"โปรดยกโทษให้ข้าด้วย ฝ่าบาท ชิงเฉินเป็นผู้ตัดสินใจโดยไม่ได้รับอนุญาต ทหใจักรพรรดิก็ประณามฝ่าบาท" เฟิ่งชิงเฉินลุกขึ้นทำราวกับจะคุกเข่าขอโทษ

"ชิงเฉินไม่ต้องสุภาพไปกว่านี้แล้ว ขอบคุณ มันสายเกินไปแล้ว ข้าจะโทษเจ้าได้อย่างไร" องค์รัชทายาทยื่นมือ เฟิ่งชิงเฉินไม่เจ้าชู้ นางไม่ได้ตั้งใจจะคุกเข่า รถม้าเล็กมาก นางจะคุกเข่าได้ที่ไหน

"ท้ายที่สุดก็เป็นเพราะชิงเฉิน องค์รัชทายาทจึงถูกจักรพรรดิตำหนิ และชิงเฉินรู้สึกละอายใจ" เฟิ่งชิงเฉินแสดงให้องค์รัชทายาทดูมีความผิด

องค์รัชทายาทที่เกิดมาพร้อมโรคหัวใจ องค์รัชทายาทผู้ถูกจักรพรรดิปฏิเสธ เฟิ่งชิงเฉิน เห็นใจเขาแต่จำกัดความเห็นอกเห็นใจเท่านั้น นางไม่มีความคิดเรื่องพระแม่มารี คิดว่าทำได้ ช่วยองค์รัชทายาท และครั้งนี้ช่วยองค์รัชทายาทก็เพื่อการป้องกันตัวเท่านั้น

"ชิงเฉินไม่ต้องพูดอีกต่อไป ครั้งนี้ ถ้าไม่ใช่เพราะนาง ข้าเกรงว่าข้าจะไม่ถูกพ่อตำหนิติเตียน มีของอยู่ในฉินสายน้ำแข็ง?" องค์รัชทายาทตรัสอยู่นานจึงตรัสถามในที่สุด

"ฝ่าบาท อยากรู้จริงหรือ" บางครั้งการรู้มากเกินไปก็ไม่ใช่เรื่องดี

"มาคุยกันก่อนเถอะ ถึงชีวิตจะอยู่ได้อีกไม่นานก็ยังมีบางอย่างที่ไปไม่ถึง ถ้าอยากคว้าไว้ก็รอจนวันตาย" ราษฎรภูมิใจ องค์รัชทายาทก็ไม่มีข้อยกเว้น เขายอมตายอย่างองค์รัชทายาท ดีกว่ายอมให้ใครขโมยมันไปจากเขาในขณะที่เขายังมีชีวิตอยู่

"คัมภีร์เพลงฉินสายน้ำแข็ง มีชื่อจักรพรรดิ และวันเกิดเขียนอยู่ตลอดจนเสื้อคลุมมังกร และผมสองสามเส้น"

"หุ่นตุ๊กตาสาปแช่งของจักรพรรดิ พวกเขากำลังพยายามบังคับให้ข้าตายเหรอ?" เหงื่อบาง ๆ ผุดขึ้นที่หน้าผากขององค์รัชทายาท ความตื่นตระหนกแวบวาบในดวงตาของเขา จากนั้นความโกรธอีกครั้ง มือขวาของเขากำหมัดแน่น และข้อนิ้วก็บวม องค์รัชทายาทระงับความโกรธในใจของเขาอย่างหมดท่า

โชคดีที่เฟิ่งชิงเฉินพบก่อนว่าสิ่งที่หลุดออกจากฉินสายน้ำแข็งเป็นตุ๊กตาแม่มดก็ ไม่เช่นนั้นพวกเขาคงจะตาย

จักรพรรดิเกลียดสิ่งสกปรกเหล่านี้ที่สุด นี่คืออาชญากรรมหลักในการสังหารจักรพรรดิ ราชินีต้องการจับเขาในข้อหาฆ่าพ่อของเขาหรือ?

"ฝ่าบาท โปรดวางผ่อนคลายลงก่อน และอย่าได้โกรธเลย" เฟิ่งชิงเฉินรีบปลอบองค์รัชทายาท ถ้าองค์รัชทายาทโกรธมาก นางคงเป็นคนบาป

ความโกรธสามารถฆ่าคน องค์รัชทายาทเสียชีวิตในรถม้าของนาง และนางมีปาก แต่ไม่สามารถบอกได้