นางสนมแพทย์อัจฉริยะ นิยาย บท 510

ในที่สุดซูเหวินชิงก็ได้เห็นถึงความดื้อรั้นของเฟิ่งชิงเฉินแล้วไม่ว่าเขาจะเกลี้ยกล่อมหรืออธิบายข้อดีข้อเสียอย่างไร เฟิ่งชิงเฉินก็ไม่ยอมถอย นางยืนยันว่าจะรักษาชุยเฮ่าถิง เข้าไปยุ่งเกี่ยวกับการแกร่งแย่งชิงดีของตระกูลชุย

“เฟิ่งชิงเฉิน เจ้ากำลังใช้ตัวเองเป็นเป้า เจ้าอยากตายหรือไง?” ซูเหวินชิงชี้ไปที่เฟิ่งชิงเฉิน นิ้วของเขาสั่นเทา

เฟิ่งชิงเฉินยิ้มอย่างเฉยเมย เมื่อมีอะไรเป็นจำนวนมาก ก็ย่อมไม่กังวลกับมันแล้ว มีคนจำนวนมากที่ต้องการจะฆ่านาง เพิ่มตระกูลชุบเข้ามาอีกหนึ่งตระกูลก็ไม่เห็นจะเป็นกระไร

อีกอย่าง คนในตระกูลชุยที่ต้องการให้นางตาย มีเพียงบางคนที่มีข้อพิพาทกับชุยเฮ่าถิงเท่านั้น นางรู้ดีว่าหลังจากที่นางประกาศแล้ว คนของตระกูลชุยจะต้องเคลื่อนไหวอย่างแน่นอน คนที่อยู่เบื้องหลังอยากจะลงมือกับนาง ก็ต้องพิจารณาว่าคนอื่นๆ ในตระกุลชุยเห็นด้วยหรือไม่

ซูเหวินชิงโกรธเคืองกัดฟันแน่น เขายกกาน้ำชาขึ้นบนโต๊ะขึ้น และเทน้ำให้ตัวเองหนึ่งแก้ว "เฟิ่งชิงเฉิน การต้อนรับแขกของจวนเจ้านับวันยิ่งแย่ลงเรื่อยๆ”

ซูเหวินชิงหยิบแก้วขึ้นมาและดื่ม แต่ทันทีที่ดื่มเข้าไป สีหน้าของเขาก็เปลี่ยนไป ใบหน้าของเขาเบียดเบี้ยว รสชาติที่อยู่ในปากนั้นแย่อย่างมาก "พู่..” เขาพ่นชาทั้งหมดออกมา

โชคดีที่เฟิ่งชิงเฉินตอบสนองอย่างรวดเร็ว นางเร่งคว้าหมอนมาบังหน้าเอาไว้ ไม่อย่างนั้นเขาคงพ่นใส่หน้าเฟิ่งชิงเฉิน

“เจ้าสกปรกมาก” เฟิ่งชิงเฉินเขียนบนกระดาษขาว

“แหวะแหวะ” ซูเหวินชิงมองหาน้ำ พยายามที่จะบรรเทารสชาติแปลก ๆ ในปากของเขา แต่พบว่าห้องของเฟิ่งชิงเฉินไม่มีน้ำเลย เขาจึงต้องพยายามถ่มน้ำลายออกมา

“เจ้ายังจะมาว่าข้าสกปรกอีก บ้านไหนเขาทำแบบเจ้ากัน เอายาใส่ถ้วยชา เจ้าอยากฆ่าคนหรืออย่างไร?” วันนี้ซูเหวินชิงหดหู่ใจมามากแล้ว

ปู้จิงหยุนเดินจากไปแล้ว ความปลอดภัยของเฟิ่งชิงเฉินก็ตกเป็นหน้าที่ของเขา เขาอุตส่าห์จัดการกับงานมากมาย แต่กลับได้ยินว่าเฟิ่งชิงเฉินจะเอาตัวเองเป็นเป้าล่อผู้อยู่เบื้องหลัง เขาก็เร่งกลับมา อยากจะทำให้เฟิ่งชิงเฉินล้มเลิกความคิดนี้เสีย แต่เฟิ่งชิงเฉินกลับไม่สนใจ

วันนี้ ไม่มีอะไรที่เป็นไปตามที่เขาต้องการเลย ซูเหวินชิงโกรธเคืองจนนั่งหายใจแรงอยู่บนเก้าอี้ ไม่มีความเป็นคุณชายตระกูลผู้ดีเลย

เฟิ่งชิงเฉินหยิบดินสอถ่านขึ้นมาและเขียนอีกว่า “นั่นคือยาที่ให้ข้าดื่ม ไม่มีใครบอกให้เจ้าดื่ม เจ้าเทมาดื่มเอง ถ้าไม่มีเรื่องอะไร เจ้าออกไปได้แล้ว

เรื่องของตระกูลชุย ข้าไม่ยอมแน่นอน พวกเขาสามารถลอบสังหารข้าได้หนึ่งรอบ เช่นนั้นก็ต้องมีรอบสอง ข้าเกลียดที่ชีวิตต้องมาคอยถูกคนอื่นข่มขู่ หากว่าต้องคอยระวัง เช่นนั้นสู้ออกโจมตีเองเสียดีกว่า

แม้ว่าข้าเฟิ่งชิงเฉินจะขี้กลัว แต่ข้าไม่ใช่คนขี้ขลาด พวกเขารักแกข้าเช่นนี้ หากข้าไม่ต่อสู้กลับ นั่นแสดงว่าข้าคงไร้ความสามารถจริงๆ หากตระกูลชุยต้องการสู้ เฟิ่งชิงเฉินไม่กลัว "

“พี่สาว พี่ไม่กลัว แต่ข้ากลัว รู้หรือไม่ว่ามันอันตรายเพียงใด ตระกูลชุยอยู่ที่ไหน มีอำนาจมากแค่ไหน ไม่มีใครทราบ แม้แต่ฝ่าบาทเองก็ไม่กล้าที่จะยุ่งเกี่ยวกับตระกูลชุย” ซูเหวินชิงวิตกกังวลเสียจนเรียกนางว่า “พี่สาว”

“ตระกูลชุยซ่อนตัวจากโลกมาโดยตลอด ในเมื่อครั้งนี้พวกเขาปรากฏตัว หมายความว่าพวกเขากำลังร้อนรน ฉะนั้นไม่ต้องห่วง” เฟิ่งชิงเฉินเขียน

ซูเหวินชิงถอนหายใจ เฟิ่งชิงเฉินเหมือนหลานจิ่วชิง ดูเหมือนจะเป็นคนที่ยอมอะไรง่ายๆ แต่เมื่อพวกเขาตัดสินใจแล้ว ไม่มีใครเปลี่ยนแปลงได้ ซูเหวินชิงหมดหนทาง ทำให้เพียงเตือนเฟิ่งชิงเฉินให้ระวังให้มาก

“ชิงเฉิน เจ้าจะอยู่ข้างชุยเฮ่าถิง และประกาศสงครามกับอีกฝ่ายข้าไม่สน แต่ข้าขอร้องให้เจ้านั้นระวังตัว หากว่าเจ้าเป็นกระไรขึ้นมา หลานจิ่วชิงคงฝังข้าทั้งเป็น” เขาไม่อยากเป็นปู้จิงหยุนคนที่สอง

เอ่อ... เมื่อนึกถึงหลานจิ่วชิง เฟิ่งชิงเฉินสงสัย ตอนที่ซูเหวินชิงคิดว่าเฟิ่งชิงเฉินจะเลิกความคิดที่เสี่ยงเช่นนี้เพราะหลานจิ่วชิง เฟิ่งชิงเฉินเขียนอีกครั้งว่า "บอกจิ่วชิงให้ข้าที ข้าจะระวัง ให้เขาไม่ต้องเป็นห่วง อีกอย่างมีสายลับคอยดูแลปกป้อง แม้ว่าสายลับเหล่านั้นจะไม่ได้ยอดฝีมือเท่าไหร่ แต่เมื่อเกิดเรื่องในครั้งนี้แล้ว พวกเขาอาจจะเคร่งครัดมากขึ้น”