นางสนมแพทย์อัจฉริยะ นิยาย บท 530

งูหลามยักษ์หลากสีสันห่างจากนางร้อยเมตร

งูหลามยักษ์มีความยาวเจ็ดหรือแปดเมตรและมีขนาดเท่าเอวของทารก มันแลบลิ้นมาที่นาง ดูเหมือนว่างูหลามจะรู้ว่านางอยู่ที่ไหน มันหยุดอยู่ครู่หนึ่งและเลื้อยไปหานาง

"งูที่มีหนังสีสดใส หัวงูแบนๆ แสดงว่างูนี้มีพิษ"

เฟิ่งชิงเฉินเห็นวัตถุอันตรายข้างหลังนาง นั่นก็คืองู นางก็รู้สึกโล่งใจเล็กน้อย แทนที่นางจะตะโกนด้วยความตื่นตระหนกเมื่อเห็นงู แต่นางกลับยืนอยู่ที่นั่นอย่างสงบ และชะลอการหายใจ

งูมีตา แต่สายตาไม่ดี จึงแยกแยะการเคลื่อนไหวได้เพียงเท่านั้น ตราบใดที่นางไม่ขยับไปมา และกลั้นหายใจ งูจะไม่รู้ว่านางอยู่ตรงไหน แน่นอน สิ่งที่สำคัญที่สุดคือนางไม่กลัวงู ดังนั้นนางจึงไม่ตื่นตระหนก

สมัยก่อนตอนนางตามกองทัพไปไล่ล่าเจ้าพ่อยาเสพติดที่ชายแดนยูนนาน สิ่งที่นางชอบที่สุดคือการเผชิญหน้ากับงู เมื่อเจองู หมายความว่ามีของอร่อยๆ ไม่ต้องรอกินอาหารเย็น

จริงๆแล้ว งูเป็นสัตว์ที่โง่มากแ ละถูกมนุษย์หลอกได้ง่าย ดังนั้นงูจึงเป็นอาหารโปรดแสนอร่อยของมนุษย์

ในป่าลึกไม่มีสัตว์เชื่อง เช่น กระต่าย กวาง ไก่ฟ้า แน่นอนว่านางไม่ต้องการที่จะพบกับงูหลามขนาดใหญ่ที่มีความยาวเจ็ดหรือแปดเมตร หากงูตัวนี้ตื่นตระหนก มันสามารถกลืนคนแปดคนได้เลย

เฟิ่งชิงเฉินไม่ต้องการรังควาญงู และนางก็ไม่ต้องการที่จะกินเนื้องู นางเพียงแต่คิดว่าจะหลีกเลี่ยงอันตรายได้อย่างไร

ระยะห่างระหว่างคนกับงูใกล้เข้ามาเรื่อยๆ 100 เมตร 80 เมตร 50 เมตร เมื่องูเหลือมตัวใหญ่อยู่ห่างจาก เฟิ่งชิงเฉินเพียง 30 เมตร เฟิ่งชิงเฉินก็รู้ว่ามีบางอย่างผิดปกติ งูที่อยู่ข้างหน้า ดูเหมือนว่าจะสามารถ "เห็นนางได้" ยิ่งงูอยู่ใกล้นางมากเท่าไหร่ งูก็จะยิ่งตื่นเต้นมากขึ้นเท่านั้น และดวงตาของมันจะเข้มงวดขึ้นราวกับเห็นหน้าของเหยื่อ

“ทำอะไรอยู่ งูตัวนี้สวมแว่นตา และดูเหมือนว่ามันกำลังจ้องมองมาที่ข้า” เฟิ่งชิงเฉินรู้สึกกลัวจริงๆ งูตัวนี้มีพิษอย่างเห็นได้ชัด และถ้ามันกัดนาง นางอาจจะไม่มีเวลาเปิดกล่องเครื่องมือทางการแพทย์อันชาญฉลาด

แม้ว่านางแน่ใจว่านางจะไม่ถูกงูตัวนี้กัด แต่ตราบใดที่นางเข้าไปพัวพันกับงูนี้ นางก็จะไม่คิดที่จะมีชีวิตอยู่ งูนี้สามารถทำให้นางตายทั้งเป็นได้

ห่างออกไป 20 เมตร ความเร็วของงูเพิ่มขึ้นในทันใด และมีกลิ่นเหม็นออกมาจากปากของงู

“ไม่ถูกต้องนัก” เฟิ่งชิงเฉินยกปืนขึ้น เล็งไปที่หัวงู แล้วค่อยๆ เคลื่อนไปทางซ้าย นางต้องการดูว่างูจำนางได้จริงหรือไม่

ต่อหน้างูหลามยักษ์ ถ้าไม่มั่นใจว่าจะยิงตายได้ด้วยกระสุนเดียวอย่ายิงง่ายๆ หากฆ่าไม่ได้ ใจไม่นิ่ง คนที่ตายคือตัวเอง

ฝีเท้าของเฟิ่งชิงเฉินนั้นเบามาก นางสวมรองเท้าพื้นนุ่ม การเคลื่อนไหวนี้เกือบจะเงียบ แต่ดูเหมือนว่างูหลามจะฉลาดมาก มันสำรวจไปข้างหน้าแล้วเดินไปทางเฟิ่งชิงเฉิน

“ไม่ เป็นไปได้ไหมที่ร่างกายของข้ามีบางอย่างที่ดึงดูดงู?” เฟิ่งชิงเฉิน เชื่อว่าถึงแม้งูตัวนี้จะถูกจัดเตรียมโดยใครบางคน แต่ก็ไม่มีใครจับมันได้อย่างแน่นอน

แต่นางเตรียมเสื้อผ้าเอง และไม่ได้ใช้อาวุธที่พระราชวังจัดเตรียมไว้ แล้วอะไรจะดึงดูดงูตัวนี้?

งูมีการได้ยินแต่การได้ยินไม่ค่อยดีนัก การจะดึงดูดงูต้องอาศัยกลิ่น ผิวหนังงูมีความยืดหยุ่นสูง ไวต่อกลิ่น สามารถแยกแยะสิ่งที่อยู่ใกล้เคียงได้ด้วยการดมกลิ่น

ขณะที่ให้ความสนใจกับพฤติกรรมของงู เฟิ่งชิงเฉินคิดถึงอันตรายที่อาจเกิดขึ้น มีบางอย่างผิดปกติกับนาง อ้อ...มีอย่างหนึ่ง

ดวงตาของเฟิ่งชิงเฉินเป็นประกาย นางหยิบระเบิดควันออกจากแขนเสื้อออกมา และเมื่อนางหยิบมันออกมา นางพบว่าความเร็วของงูเพิ่มขึ้นในทันใด

“ปัญหาเกิดจากเปลวไฟ ข้าลืมสิ่งนี้ไปได้อย่างไร น่าเสียดายจริงๆ” เฟิ่งชิงเฉินรู้สึกหดหู่ และเมื่อนางเตรียมจุดไฟ นางพบว่าสิ่งนั้นเปียกและไม่สามารถจุดไฟได้เลย

“ราชินีรู้เห็นเป็นใจ และนางก็ปล่อยสิ่งเล็กน้อยเช่นนั้นไป คนในวังใช้ไม่ได้จริงๆ คราวที่แล้วเป็นปัญหาของเสื้อผ้า คราวนี้เป็นปัญหากับเปลวไฟ ราชินีจะเกลียดชังเพียงใด” เฟิ่งชิงเฉินส่ายหัว แม้ว่าสัญญาณจะถูกนำออกไปแล้วก็ตาม แต่มันคือหลักฐาน และมันเป็นสิ่งสำคัญที่จะช่วยชีวิตนาง นางไม่ได้ถอยหนีการโจมตีของงูหลามยักษ์ตัวนี้

เฟิ่งชิงเฉินโยนระเบิดควันไปทางอื่น

ของแบบนี้ก็ต้องถูกตรวจสอบ และสุดท้ายผู้เคราะห์ร้ายก็ต้องเป็นสาวใช้ในวัง และจะเป็นความฝันที่จะล้มล้างราชินีด้วยสิ่งนี้!

ป้า... ทันทีที่สัญญาณไฟดับ งูเหลือมหยุดอยู่ตรงหน้าเฟิ่งชิงเฉิน ยืดศีรษะออก และแลบลิ้นออกมาต่อหน้าเฟิ่งชิงเฉิน เฟิ่ง ชิงเฉินไม่กล้าแม้แต่จะหายใจ

โชคดีที่... กลิ่นควันได้ผล หลังจากที่งูหลามยักษ์อยู่ใกล้เฟิ่งชิงเฉิง ประมาณสามวินาที มันก็เปลี่ยนทิศทางและไล่ตามสัญญาณระเบิดด้วยความเร็วที่รวดเร็วมาก

วุ้ย... จนกระทั่งหางงูหลามยักษ์ออกไปจากด้านข้างของเฟิ่งชิงเฉิน นางก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก

เมื่อพ้นอันตรายแล้ว เฟิ่งชิงเฉินดีดนิ้ว รอยยิ้มสดใสปรากฏขึ้นบนใบหน้าของนาง

นางอยู่คนเดียวไม่กล้าสู้กับงูยักษ์สูงเจ็ดหรือแปดเมตรจริงๆ นางยังไม่แน่ใจนัก และอีกอย่างนี่ไม่ใช่เรื่องของความเป็นความตาย นางไม่อยากเสี่ยง