นางสนมแพทย์อัจฉริยะ นิยาย บท 608

เมื่อเส้นขอบฟ้าทางทิศตะวันออกปรากฏดวงดาวที่สว่างวาบ ชาวบ้านที่อาศัยอยู่บริเวณเชิงเขาหลีซานภายในรัศมีร้อยลี้ต่างแตกตื่นขึ้นมากลางดึก เพราะถูกปลุกด้วยเสียงดังกัมปนาท

ตูม......ตูม

เสียงนั้นปรากฏครั้งแล้วครั้งเล่า เสียงนั้นดังสะท้านกลีบเมฆ ชาวบ้านต่างพากันลุกจากที่นอนแล้ววิ่งออกมาดูโดยไม่มีเวลาที่จะสวมเสื้อคลุม เพราะพวกเขากลัวว่าหากออกมาช้าแม้แต่เพียงก้าวเดียวก็อาจจะไม่มีโอกาสได้ลุกเดินอีกต่อไป

"รีบวิ่งเร็วเข้า รีบวิ่งเร็ว พญาวัวใต้พสุธาพลิกตัวแล้ว"

"สิ่งศักดิ์สิทธิ์คุ้มครองข้าด้วย......"

......

แต่ละคนต่างวิ่งไปวิ่งมาชุลมุน คนนั้นเหยียบคนนี้ คนนี้เบียดคนนั้น เสียงร่ำไห้ เสียงโหวกเหวกมีมาไม่ขาดช่วง

นอกจากเชิงเขาหลีซานแล้ว พื้นที่อื่นๆก็เกิดเหตุการณ์ทำนองเดียวกัน ราวกับว่านัดหมายกันมาก่อน และภูเขาที่อยู่ห่างจากเมืองหลวงไม่มากนักก็มีเสียงอึกทึกเกิดขึ้น เสียงระเบิดดังขึ้นไม่ขาดสาย ทำเอาแก้วหูของผู้คนเกือบทะลุ

"ไม่ใช่พญาวัวใต้พสุธาพลิกตัวเสียหน่อย แต่เป็นฟ้าร้องต่างหากล่ะ" บ้างก็ตะโกนขึ้นมาเถียง เสียงนั่นเสียงนี่ทำให้ผู้คนอกสั่นขวัญแขวนขึ้นเรื่อยๆ

"ฟ้าร้องหรือ? ฤดูหนาวเช่นนี้จะมีฟ้าร้องได้อย่างไร มหาเทพบนสวรรค์บันดาลให้ฟ้าร้องท่ามกลางฤดูหนาว นี่ก็เท่ากับว่าจะมาเอาชีวิตพวกเราใช่หรือไม่"

"พวกเจ้าดูนั่นสิ ดูตรงนั้น เขาปานซานมีไฟปะทุขึ้น มีควันโขมงเต็มไปหมด แถมไฟก็ลูกใหญ่เสียด้วย" หนึ่งในนั้นมีชายผู้หนึ่งที่ยังพอมีสติสังเกตสิ่งรอบตัว เขาชี้ไปที่ภูเขาด้านหน้าแล้วตะโกนออกมา เมื่อคนอื่นๆพากันมองตามแล้ว ชายผู้นี้ก็หันไปทางที่มีไฟปะทุ พร้อมกับคุกเข่าลงแล้วก้มคำนับจนหน้าผากแตะพื้น

"มหาเทพกำลังพิโรธหนัก จึงส่งลูกไฟมาที่นี่ พวกเราไม่รอดแน่ พวกเราไม่รอดแน่"

"สวรรค์คงต้องการจะสื่อว่า มหาเทพกำลังไม่พอใจ จะต้องมีคนทำเรื่องที่ชั่วช้า มหาเทพจึงได้ไม่พอใจถึงเพียงนี้"

"มหาเทพโกรธแค้น พวกเราไม่รอดแน่"

ชายผู้นั้นคำนับไปตะโกนไป คนอื่นๆก็พากันทำตาม บ้างตะโกน บ้างร่ำไห้ แต่ละคนต่างมองว่าระเบิดที่เกิดขึ้นกะทันหัน จะต้องเป็นเพราะมหาเทพขุ่นเคือง เป็นการกล่าวเตือนจากสวรรค์

ชายที่นำพาชาวบ้านร้องตะโกนคนดังกล่าวอาศัยจังหวะที่ชาวบ้านตื่นตระหนกหายตัวไปจากที่นั่น ชาวบ้านที่กำลังโกลาหลไม่มีใครได้ทันสังเกตเลยว่าชายผู้นี้ไม่ใช่คนในหมู่บ้านของตนเอง

ไม่เพียงแต่เขาปานซานและเขาหลีซาน หมู่บ้านหรือชุมชนอื่นๆที่ได้ยินเสียงปะทุของระเบิดต่างพูดเป็นเสียงเดียวกันว่ามหาเทพขุ่นเคือง มหาเทพมากล่าวเตือน มหาเทพไม่พอใจ ไม่พอใจผู้ใดล่ะ? ก็ต้องเป็นฮ่องเต้องค์นั้นน่ะสิ

ความโกลาหลได้เกิดขึ้นรอบๆเมืองหลวงตลอดทั้งคืน แต่คนในเมืองหลวงกลับไม่ได้ยินเสียงใดๆแม้แต่น้อย เมื่อยามฟ้าสาง เมืองเล็กๆเหล่านั้นก็เกิดความวุ่นวายขึ้นมา พวกชาวบ้านอกสั่นขวัญแขวน และรวมตัวกันมาเรียกร้องกับทางการ

ในขณะเดียวกัน นักเล่าเรื่องจากเมืองทางตอนเหนือและตอนใต้ก็เริ่มเล่าเรื่องมหาเทพขุ่นเคือง โดยกล่าวเป็นนัยๆว่ามีคนกระทำเรื่องชั่วช้า ทำให้มหาเทพไม่พอใจ "คน" คนนั้นจะเป็นใครไปไม่ได้นอกเสียจากฮ่องเต้

เรื่องเล่าเหล่านี้แพร่สะพัดออกไปอย่างรวดเร็ว ราวกับมีปีกที่สามารถโผบินไปทั่วท้องฟ้าภายในเวลาเพียงไม่กี่ชั่วยาม แม้จะโบยบินไปไกลเป็นพันลี้ แต่ต้นตอของเรื่องราวกลับยังไม่มีใครสืบค้น

เมื่อทางการได้ยินข่าวนี้แล้วก็เริ่มมีการซักไซ้เอาความ แต่ยิ่งซักไซ้ก็ยิ่งมากคนมากความ และหลังจากนั้นไม่นานนัก คำว่า "ไม่สงบ" ก็ปกคลุมไปทั่วทั้งตงหลิง

ทหารนำสารจากพื้นที่ที่ห่างไกลออกไป 800 ลี้มุ่งหน้าไปส่งข่าวให้เมืองหลวงเป็นการด่วน แต่ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น ปกติกองกำลังเหล่านี้จะเดินทางมาได้อย่างราบรื่น แต่วันนี้กลับพบเจออุปสรรคมากมาย มีทั้งสะพานขาด ต้นไม้ใหญ่ล้มลงมาขวางทาง และสิ่งที่กวนใจมากกว่านั้น ก็คือมีหินก้อนยักษ์ปรากฏอยู่บนเส้นทางเดิน ดูเหมือนว่าหินก้อนนั้นจะฝังอยู่ในดิน ซึ่งต้องใช้เวลาประมาณ 2 วันในการขนย้าย